2 ธันวาคม 2546 16:41 น.
ไอหมอก
โกรธเธอ..ที่เย็นชา
เกลียดเธอ..ที่เห็นค่าเขากว่าฉัน
หมั่นไส้..ที่เอาอกเอาใจกัน
อิจฉา..ที่เขาคนนั้นได้เธอไป
แล้วมีอะไรหรือเปล่า
ก็ฉันมันงี่เง่า..เข้าใจไหม ?
ไม่สวย..แล้วยังขี้โมโหเอาแต่ใจ
แถมยัง โง่งมงาย ที่รักเธอ
2 ธันวาคม 2546 16:30 น.
ไอหมอก
แผลที่กายง่ายนักเมื่อรักษา
หมั่นทายาเช้าเย็นก็เห็นผล
แต่แผลหนึ่งลึกล้ำในกมล
สุดจะทนเกินแก้คือ...แผลใจ...
2 ธันวาคม 2546 16:00 น.
ไอหมอก
ผู้ชายคนหนึ่ง...
ที่มีอิทธิพลกับชีวิตของฉัน
คอยมอบสิ่งดี ๆ ให้กัน
คนเดียวที่ผูกพัน...ทั้งลมหายใจ
ผู้ชายที่แสนดี...
ผู้ชายคนที่มีแต่ให้
รักกันตลอดมา..และจะรักตลอดไป
พ่อ คือผู้ชายคนนั้น ที่ฉันจะเก็บไว้ในใจ
...ต ล อ ด ก า ล...
2 ธันวาคม 2546 15:41 น.
ไอหมอก
ยังเจ็บปวดอยู่เสมอ
เมื่อรู้สึกว่าเธอ...ยังแคร์เขา
น้อยใจที่ความรักของฉันน้ำหนักเบา
ไม่มีค่าพอให้เธอลืมเรื่องราว...ที่แล้วมา
แล้วก็คงเจ็บต่อไป
ตราบใดที่เธอไม่เห็นคุณค่า
มีงานอดิเรกคือ นับน้ำตา
ฆ่าเวลา...จนกว่าเธอจะลืม...
2 ธันวาคม 2546 15:22 น.
ไอหมอก
เป็นผู้หญิงคนหนึ่ง...
ซึ่งเคยมี..ความคิดถึง..เป็นที่ตั้ง
บนฟ้ากว้างยังอ้างว้างเพียงลำพัง
ไม่เคยเปิดหูมารับฟังใคร ๆ
เพียงเพราะผู้ชายคนหนึ่ง
ที่ทำมาเป็นทราบซึ้ง...ให้หวั่นไหว
พอหมดสนุกก็หมดหัวจัย
จากไป...โดยไม่สนว่าจะมีใคร ยังไม่ลืม
หน้าส่วนตัว
711
