20 พฤษภาคม 2548 21:45 น.
มืดมิด..จนชิดเช้า
**ขอบคุณนะคะที่แวะเข้ามาอ่าน
ไม่ค่อยได้แต่งกลอนแบบนี้สักเท่าไหร่
หลากความงาม
บ้านนี้งามนัก
อยากเข้าสักพักสักผ่อน
เพื่อจะปะติดใจรอน
ที่โดนบั่นทอนถอนใจ
คนดีงามนัก
แต่พอคบรัก..ผลักไส
พูดจาแทงทิ่มจิตใจ
จนยากในการดูแล
ใจนี้งามนัก
พอมีความรัก--แดงแจ๋
พอโดนโยนทิ้ง--เชือนแช
ยิ่งกว่าโดนแล่ก้อนใจ
ชีวิตงามนัก
ถ้าได้ความรักสดใส
ได้เจอคนดีจริงใจ
ไม่ใช่ใจไม้ไส้ระกำ
16 พฤษภาคม 2548 21:43 น.
มืดมิด..จนชิดเช้า
ภาษา...ที่ต่างกัน
ทางยาวไกล ไถลมืด ในคืนหนาว
ทางแสนยาว ร้าวฉาน สะท้านฝน
ได้ลองชิม ลิ้มชม ชีวิตคน
ล้วนสับสน ร้อนรน ชนกันไป
ในเมืองใหญ่ ไม่มีใคร จิตใจอ่อน
โดนออดอ้อน ก็ค้อนหนัก และผลักไส
ภาพสะท้อน หลอนสังคม อารมณ์ใจ
ไม่มีใคร เห็นใจ ในอีกคน
เดินผ่านกัน หันมองกัน นั้นไม่มี
มัวแต่ทำ ย้ำหน้าที่ ที่ควรสน
เหล่าเงินตรา กลับมากค่า กว่าใจคน
จนคนจน ละเลงปน เป็นคนเลว
ภาษาโลก ล้วนหมกหมุ่น และขุ่นชั่ว
ความมึนเมา เคล้าเมามัว มั่วหลอมเหลว
ภาษาใจ นั้นหายาก ติดรากเลว
รุ่มไฟเปลว ในเหวร้อน สะท้อนใจ
ร้อยสะท้าน ล้านสะทก จนรกโลก
มากความสุข บนทุกข์โศก จนโลกไหม้
เพียงหนึ่งรอย ที่คอยยิ้ม แบบปริ่มใจ
แต่เหยียบย่ำ ซ้ำหัวใจ อีกแสนคน
**ขอยคุณทุกคนที่แวะเข้ามาอ่านนะคะ
16 พฤษภาคม 2548 18:48 น.
มืดมิด..จนชิดเช้า
ความใหญ่กว้าง ของทางฟ้า มีค่าไหม
ที่จะทำ ย้ำให้ใคร ต้องไหวเปลี่ยน
กลัวหัวใจ ใครอีกคน ใกล้วนเวียน
ผันหัวใจ ใครจนเปลี่ยน เวียนออกไป
กลัวความห่าง จะพลางตา จนลาจบ
กลัวตัวเธอ จะเจอพบ คบคนใหม่
กลัวเวลา พาใจแตก และแยกไป
กลัวความห่าง ของทางใจ จะไหวตาม
มีบางสิ่ง ที่นิ่งคิด จนจิตหม่น
มีบางเรื่อง ที่เบื้องบน ยังค้นถาม
ความผูกพันธ์ ถ้าถูกกั้น จะผันตาม
หรือบินข้าม ไปติดตาม คนรักกัน
มีเท่านี้ ที่หนึ่งคน ยังสงสัย
ว่าคนดี ที่จากไป ไกลตัวฉัน
จะยังรัก ให้ภักดี มีต่อกัน
จะไม่หัน และปันใจ จนไกลห่าง
จะไกลตัว แต่หัวใจ ยังใกล้ติด
จะแนบชิด คิดถึง ซึ้งไม่สร่าง
จะมีกัน ทุกวันคืน ที่เดินทาง
จะไม่เลือน เฉือนลาง ห่างหัวใจ
** ขอบคุณทุกคนที่แวะเข้ามาอ่านนะคะ
----------------------------------
14 พฤษภาคม 2548 22:43 น.
มืดมิด..จนชิดเช้า
คนสองจิต...คิดสองใจ
คราบความบาป มันฉาบติด ชิดคู่เนื้อ
ความจุนเจือ ที่คอยเผื่อ จนเหลือหลาย
มีรักแล้ว แคล้วไม่จบ คบความตาย
จนเริ่มสาย คลายไม่ได้ ใจรวนเร
คอยเลื่อนหลบ กลบความเกลื่อน ที่เหมือนมิด
แต่ท้ายสุด หลุด-ไม่ชิด จิตหักเห
คลุ้งความคาว มันฉาวฉ่าง อย่างเกเร
ความโลเล ลอบเหล่มอง อย่างข้องใจ
ไม่อยากทำ ให้ใครช้ำ แต่ซ้ำหนัก
กลายเป็นบ่วง ลวงความรัก สุดผลักไส
คอยแต่หนี ดีแต่เก็บ จนเหน็บใน
คอยสนใจ แค่คนไกล ที่ไม่ควร
อยากจะร้อง ก้องคำราม จนความแตก
แต่จิตใจ ใครต้องแหลก นั้นแลกสวน
เลยต้องกด บดขยี้ หรี่ชนวน
จนใจจวน รวนระเบิด เปิดท่าที
ล้างคราบบาป ที่ฉาบติด ชิดคู่เนื้อ
แค่จางเจือ เหลือคาวกลิ่น ไม่สิ้นสี
การกระทำ ยังซ้ำหนัก ไม่รักดี
พอกันที หนีคนครอง ทั้งสองคน
----------------------------------------------------
ไม่อยากเป็น เช่นสองจิต คิดสองใจ
ก็ขอห่าง ลางเลือนไป ในคืนฝน
ไม่อยากเอา เหมาตัวเอง ละเลงปน
จนคนดี ทั้งสองคน ปนความเลว
**ขอบคุณมากนะคะ ที่แวะเข้ามาอ่าน
11 พฤษภาคม 2548 16:08 น.
มืดมิด..จนชิดเช้า
ให้เธอ..นานเท่านาน
มีบางอย่าง ยังลางเลือน เฉือนความคิด
มีความหลัง ยังยึดติด จิตใจฉัน
มีบางสิ่ง ยังสิงอยู่ คู่คืนวัน
มีบางวัน ยังหันหลัง และนั่งมอง
วังวนคน วกวนเวียน และเปลี่ยนเข้า
วังวนติด จิตใจเรา เว้าเศร้าหมอง
วังเวงใจ ในชีวิต หวุดหวิดลอง
วังวันวาน ยังซ่านนอง ร้องก้องใจ
ใจชินชา ช้ารู้รับ ความรู้สึก
ส่วนสุดลึก นึกเรื่องเดิม เพิ่มน้ำใส
ส่วนบนสุด ไม่หยุดคิด ติดภายใน
ทุกส่วนใน ร่างกาย ตายด้านชา
ยังต้องการ ลานลน ปนนึกคิด
แต่หมดสิทธิ์ ชิดความหวาน ที่ซ่านหา
ยังอยากชิม ลิ้มลอง มองสองตา
แต่เวลา พาใจชิด ติดแต่คาว
ในคราบรัก ไม่หักล้าง แต่ค้างรัก
เธอรู้จัก แต่หักหาญ สะท้านหนาว
ในคราบรัก ไม่หักล้าง แต่พร่างพราว
ในคราบสาว ยังฉาวรัก ไม่หักใจ
เก็บบางอย่าง ที่ลางเลือน เฉือนความคิด
เก็บความหลัง ให้ยั้งติด ไม่ไปไหน
เก็บบางสิ่ง ให้สิงอยู่ ตลอดไป
เก็บหัวใจ ในวันวาน นานเพื่อเธอ
Lovers
0 คน เลิฟมืดมิด..จนชิดเช้า
Calendar
หน้าส่วนตัว
989
