19 เมษายน 2549 19:04 น.
มืดมิด..จนชิดเช้า
เพียงพนอ ล้อจันทร์ แต่พลันเศร้า
เพราะจันทร์เขา เมินหมาง ด้วยต่างชั้น
เพียงธุลี ต่างกับ ระดับจันทร์
มีเพียงฝัน ลมแล้ง ที่แห้งเฉา
หากแม้นดิน เจียมตัว แค่เพียงดิน
ไม่คิดบิน โบกโบย โปรยรักเขา
เพียงสำนึก โบยบิน แค่ถิ่นเรา
ไม่ต้องเฝ้า มองจันทร์ บนชั้นดาว
อยากเป็นดั่ง ลมไซร้ ที่คล้ายคลื่น
ไม่ต้องฝืน วิถี ทนใจหนาว
ได้เห็นจันทร์ ระยับ ที่วับวาว
สุกสกาว พร่างพราย ใกล้สายตา
บนความจริง เป็นได้ แค่เพียงดิน
เพียงเศษหิน แต่ใจ ยังโหยหา
ยกระดับ หัวใจ ใกล้จันทรา
แต่กลับคว้า น้ำคำ ไร้น้ำใจ
ถ้อยทุกคำ เศษดิน ได้ยินแล้ว
คงไม่แคล้ว ร้องไห้ น้ำตาไหล
แต่จะร้อง เพียงครั้ง ให้สิ้นไป
แล้วจะไม่ เงยหน้า ขอลาจันทร์
**ขอบคุณมากค่ะที่แวะเข้ามาอ่าน
Lovers
0 คน เลิฟมืดมิด..จนชิดเช้า
Calendar
หน้าส่วนตัว
2174
