พิมญดา
ปร่า!อารมณ์พบคำจำเริญพร
อาบบทกลอนอ่อนพลิ้วกริ้วโทสะ
เพียงเขียดขึงตึงด้ายเป็นนัยยะ
เอาชนะจาบจ้วงลวงตัวตน
สิ่งที่เห็นอาจเป็นเช่นลมผ่าว
หากว่าคาวจริตคิดสับสน
ลองหย่อนด้ายคลายเครียดดวงกมล
เหล่าผองชนแซ่ซ้องก้องยินดี
ฤา!ความลึกผนึกด้วยปัญหา
พายุมาไหวหวามตามทุกที่
บนลานกลอนอ่อนวัยในวลี
ยังถือดีปากเก่งเหม็นอาจม
เมื่อ!สมมุติฉุดรั้งให้บรรเจิด
มันเลยเถิดนอกกรอบอันเหมาะสม
เมื่อมันมาบนทางร้างอารมณ์
ปลุกระดมมารฟื้นคืนชีวา
ศรัทธา!อาจเลือนลบจบทุกสิ่ง
หวังพึ่งพิงหายลับกับหมอกหนา
มันตั้งเค้า ทะมึนมืดพรางตา
ยากโหยหาเสรีชน..บนลานกลอน
1588
13
0
หน้าส่วนตัว
