17 กันยายน 2548 00:17 น.
nonattis
อย่าจาก ฉันไป ได้ไหม
อย่าทำ เป็นใบ้ สับสน
อย่าแกล้ง เป็นคน สองคน
อย่าคิด พิกล หัวใจ
อย่าจาก ให้คน อย่างฉัน
อย่าทำ ให้มัน หวั่นไหว
อย่าแกล้ง ทำเป็น มีใจ
อย่าคิด ตอนท้าย จากลา
อย่าจาก ให้ใจ ครุ่นคิด
อย่าทำ เป็นมิตร ต่อหน้า
อย่าแกล้ง ลับหลัง สั่งลา
อย่าทำ วาจา เหยียบใจ
อย่าจาก พลัดพราก ตอนนี้
อย่าทำ หันหนี ดีไหม
อย่าแกล้ง น้ำตา ต่อไป
อย่าทำ ให้ไหล ล้นมา
เมื่อใจ มันเหงา ก็จริง
เมื่อเธอ ละทิ้ง มาหา
เมื่อคน อย่างฉัน ไร้ค่า
เมื่อนั้น ก็อย่า ทำลาย
13 กันยายน 2548 15:56 น.
nonattis
ทุรนร้อน ผ่อนหนาว เมื่อคราวนั้น
หัวใจมัน หวั่นไหว ในครานี้
คิดถึงบ้าง บางครั้ง ที่ยังมี
ความรู้สึก ลึกเติ้น เกินบรรยาย
เป็นภวังค์ ยังหลบ สยบหน้า
เพราะใจมัน กลั้นกล้า ด้วยอาศัย
แรงดึงดัน ผ่านจิต มิตรภายใน
กรีดความใน ให้บรรจบ ไปพบกัน
ฉันต้องการ ผ่านมัน ในวันนี้
ฉันไม่ดี ที่มัวหลง อยู่ตรงนั้น
ฉันผิดเอง ที่ไปเดิน เพลินกับมัน
ฉันโศรกศัลย์ ที่ตอนนั้น มันเปลี่ยวดาย
อยากขอโทษ โจษก์ฉัน ละกันนะ
ฉันจะยอม ทุกวาระ ถ้าจะให้
ฉันขอบคุณ คุณหรือเธอ ที่เผลอใจ
ถ้าเลือกได้ ก็จะไม่ ไปเจอเธอ
แต่ตอนนี้ ที่ยังฝืน ยืนตรงนี้
ด้วยมันมี ที่ที่ยัง ฟังเสมอ
ฉันขอบคุณ เธอแล้วกัน ฉันให้เธอ
เป็นอากาศ อาจเก้อๆ เผลอหายใจ
ด้วยอากาศ อาจเป็นใจ ใครคนหนึ่ง
เขามีทั้ง รังผึ้ง ที่พึงหมาย
เราเป็นแมง แมลงน้อย ด้อยค่าไป
เมื่อบินมา คงบินไป ไร้รัง "รอง"
เศร้ามากเลย แง้.....
9 กันยายน 2548 11:00 น.
nonattis
เป็นเพราะเรามากกว่า
หัวใจด้านชาไปยื้อเขา
เท็จจริงอย่างไรก็จะเดา
ก็ความหลังหนเก่าไม่เคยจาง
เธอให้คำหวานไว้กับฉัน
คำสัญญาเหล่านั้นมิทิ้งขว้าง
แต่เมื่อใดหัวใจถูกปล่อยวาง
ความอ้างว้างบางอย่างมันดึงดัน
เวลาเห็นคนสองคนเดินคู่ไป
ทำหัวใจของฉันแทบอาสัญ
เธอไม่ยอมติดต่อหรือถูกกัน
จากคนที่เธอได้หมายมั่นไว้ก่อนมา
ช่วยส่งข่าว เธอสักครั้ง ยังได้ไหม
หากเธอยัง มีหัวใจ ถวิลหา
แม้สักครั้ง เธอยังมิกล่าวลา
แต่วันนี้ น้ำตานองหน้า อยู่ทุกวัน
หรือว่า การเฉยชา ทุกวันนี้
คือคำตอบ ที่แสนดี ของพี่นั้น
เป็นคำตอบ ที่แน่ใจ ในคืนวัน
ที่คนอย่าง เรานั้น ไร้ค่าครอง
-----------------------------
1 กันยายน 2548 18:06 น.
nonattis
ฉันแพ้......
ตั้งแต่คิดจะเริ่มต้น
มองหา ความห่วงใยจากใครบางคน
หมองหม่น ทนมองคคู่สองคนเดินไป
ฉันท้อ.....
รอเวลา ที่เริ่มต้น
นับเลข 1- 12 ตั้งหลายหน
ก็ไม่เห็นมีคนมาสนใจ
ฉันเหนื่อย......
กับการทำงาน ทุกๆวัน
ค่ำเมื่อไร ก็ กลับบ้าน
ชีวิตทรมานจริง นะใจ
ฉันเหงา.........
ด้วยความเศร้า ที่ไร้ใคร
อยากให้เขา ที่เคยเคียงใกล้
กลับมาดูดาย เหมือนเช่นเคย
ฉันรัก..........
แต่มิอาจ บากคำบอกเขาได้
ก็กลัวว่าเขาจะได้ใจ
แต่มันไม่ใช่ เขาตัดใจไปก่อน
ฉันขอโทษ...........
ที่มางอเง้า อ้อนวอน
อยากมีความผูกพันเหมือนกันก่อน
โดยที่เธอมีเขาอ้อนอยู่เต็มหัวใจ
ฉันมาทีหลัง.........
ใจฉันยั้ง เพื่อไฉน
ก็ฉันผิดเต็มเปา จงเข้าใจ
แพ้ตั้งแต่ใจ จะแย่งคืน..............
ขอโทษ ที่ต้องบอกเธอให้รู้ไว้ ว่า คิดถึง มากกก.
หน้าส่วนตัว
1230
