...เหมือนโลกมืดหม่น...


เหมือนโลกทั้งใบ..มืดหม่น
เพราะการจากไปของคน..ที่เคยใกล้
คนที่เปรียบเป็นไฟส่องทาง..มาห่างไกล
ภาพที่เห็นก็ไม่สดใส..เหมือนอย่างเคย
............................

ให้ดาว 0 ดาว

1 2 3 4 5

0 ดาวจาก 0 คน

ผู้หญิงสีม่วง 31 ก.ค. 2546 07:35 น. - ID 37252

738

URL แบบสั้น https://www.thaipoem.com/poem/37252 ที่มา: มาจากสมุดบันทึกเล่มรักเล่มเดิม...แต่..ตอนนี้มีเล่มที่ 2 แล้วล่ะ ^_^ , ผู้หญิงสีม่วง

comments powered by Disqus

ผีขี้เมา

31 กรกฎาคม 2546 10:38 น. - comment id 157622

ความจริงใจไม่มีก็ดีแล้ว
คงต่างเดินตามแนวอย่าแผ้วผ่าน
แม้ความหลังฝังมาทรมาน
ก็ไม่ซานซมไปให้เธอแล

ตะเกียงแก้ว

31 กรกฎาคม 2546 10:53 น. - comment id 157626

.....คงจะมืดไปอีกนาน
ทรมานกับใจที่อ่อนล้า
พูดเหมือนคนไม่มีซึ่งวิญญา
ดังกับว่าชีพนี้จะดับไป

.....ใช่ว่าแสงจะมีแต่ที่เขา
ในตัวเจ้าก็มีอย่างนี้ได้
หากรู้จักขับแสงแรงจากใจ
ก็เหมือนไฟส่องทางให้เจ้าเอง

.....ที่พูดมาหมายใจให้แข็งแกร่ง
ให้เป็นแสงแห่งตนพ้นข่มเหง
ตนเป็นที่พึ่งของตนเอง
ขอบรรเลงเป็นกลอนเพื่อสอนใจ

ใจปลายทาง

31 กรกฎาคม 2546 11:23 น. - comment id 157636


.....กำลังให้ตัวเองนะค่ะ แข้มแข็งไว้นะค่ะ

เมจิคเชี่ยน -^^-

31 กรกฎาคม 2546 14:53 น. - comment id 157682
```
=^-^=
```

rain..

31 กรกฎาคม 2546 19:09 น. - comment id 157769

..เรนแวะมา... เป็นกำลังใจ...นะคะ..
       บทกลอน..สั้นๆ...
    ความหมาย....มากมาย...

kOrOkOsO

13 สิงหาคม 2546 15:12 น. - comment id 159768

ไฟสุม

ฟ้าฉ่ำไร้ดาวเคียง               จันทร์ข้าง
แรมลี้ฉาบฉายร่าง               บ่ขึ้น
ดาวดับด่ำจืดจาง                  แลเห็น  ลางลาง
คอยจ่างปักษ์อย่ามึน            ลองจ้องเบิ่งดู

         รี่จับปรางนวลน้อง       มาหอม
ซุกจมูกดมดอม                    เก็บไว้
ยาหยีปัดบ่ยอม                    หลบหลีก  อายแดง
โจมจู่อิงแอบไซร้                  แก้มพี่แนบนาง

          พระเพลิงสุมพ่ายร้อน    พิษสวาท
กอดแน่นแนบชิดบาด             ใจเหลือ
ไฟผิงดั่งร้อนผาด                     บ่เท่า 
ใจผ่าวเผาคุเหนือ                    ไฟในกายสอง. 

แวะมานำไฟส่องทางในชีวิตให้อะ...อิอิ

+ comment แสดงความคิดเห็น