แม่จ๋านู๋หนาวและเหงาเหลือเกิน นู๋ย่ำเดินฝ่าความมืดด้วยความหิว ได้ยินเสียงสายลมร้องดังวีดวิ้ว ใบไม้ปลิวพัดผ่านตัวนู๋ไป นู๋เหนื่อยและเมื่อยเหลือเกินจ๊ะ นู๋นั่งพักตรงนี้สักเดี๋ยวจะได้ไหม แต่แม่ต้องสัญญากับนู๋น่ะจะไม่ไป หรือเดินไกลจนตัวนู๋ตามไม่ทัน แม่จ๋านู๋กลัวกลางคืนจังเลยจ๊ะ นู๋กลัวนะที่จะต้องนอนหลับฝัน นู๋ไม่รู้จะต้องนอนฝันร้ายอีกกี่วัน ปีศาจมันจ้องทำร้ายนู๋จ๊ะแม่จ๋า แม่จ๋าแม่นู๋คงเดินต่อไปอีกไม่ไหว ทางมันไกลเหลือเกินนู๋อ่อนล้า เสียงของนู๋คงสั่นเครือและแหบพร่า โอ้ ! แม่จ๋านู๋หมดแรงแล้วจริง จริง ถ้าวันนึง นู๋ ต้องตายอยู่ตรงนี้ คงเป็นผีตัวเล็ก ๆ ที่ศพถูกทอดทิ้ง พอนานเข้าคนแถวนี้ก็ลืมแล้วซึ่งทุกสิ่ง ลืมเด็กหญิงที่ร้องหา..รักของแม่..ตามข้างทาง
ข้าวปล้อง 28 ก.พ. 2545 01:26 น. - ID 11362 
860
1
0
28 กุมภาพันธ์ 2545 02:44 น. - comment id 37729
เป็นผีตัวเล็ก หงะ... น่ากัวจัง... แต่งน่ารักอีกแย้ว
28 กุมภาพันธ์ 2545 11:08 น. - comment id 37757
เศร้าจังเลยเล่ อ่านแล้วเครียด....
28 กุมภาพันธ์ 2545 16:36 น. - comment id 37811
บทสุดท้ายสะเทือนใจจังเลย
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
