ได้รับบทพจนาช้ากว่าคิด พาให้จิตเหงาหงอยคอยแล้วหาย ชะเง้อแลชะแง้หาจนตาลาย แต่จดหมายน้องพี่ไม่มีมา รู้ไหมว่าคนคอยน้อยใจแล้ว คิดถึงแก้วคนดีที่ฝันหา อยากได้ฟังน้ำถ้อยที่ร้อยมา เหมือนน้ำฟ้ามาพรมชโลมดิน แม้จะเพียงหยดน้อยพลอยชื่นจิต ชุบชีวิตคนเหงาเฝ้าถวิล ยามใดที่เงียบเหงาเศร้าชีวิน ได้ยลยินคำหวานพอซ่านใจ หัวใจน้อยลอยฟ่องล่องมานี่ ฝากถึงพี่คนเลวเคยเหลวไหล พี่ตื้นตันเหลือที่น้องมีใจ ส่งมาให้คนยากฝากวจี ทั้งตัดพ้อต่อว่าสารพัด พี่เขินขัดเหลือเกินสุดเมินหนี หากรับได้จะรับซับชีวี แต่คนนี้ไม่ดีพอจะขอใคร ไม่มีเกียรตินิยมให้ชมชื่น แม้คนอื่นยังเมินเขินขัดไหม จึงไม่อยากให้น้องต้องเสียใจ เมื่อใครใครเขายังชังพี่นา นปฺ ฏิ กงฺ เข อนา คตฺ ไม่ควรหวังสิ่งใดไกลเกินหา เมื่อสิ่งนั้นยังไกลในอุรา หากพลาดถ้าเพลี่ยงพล้ำไม่ช้ำใจ พุทธภาษิตสอนใจให้ข้อคิด เรียนชีวิตดียิ่งกว่าสิ่งไหน พี่ใช้เตือนใจยั้งทุกครั้งไป หวังสิ่งใดอย่าหวังตั้งใจเกิน เมื่อไปเยือนเคหาที่น่ารัก ได้รู้จักทักทายไม่ขัดเขิน ทั้งคุณแม่ คุณพี่ ดีเหลือเกิน ที่บังเอิญมาประสบพบพร้อมกัน ถึงบ้านแคบแต่ใจไม่แคบคับ น้องต้อนรับอย่างที่มิคาดฝัน พี่ซาบซึ้งตรึงจิตมิตรสัมพันธ์ ก่อนจากกันได้ของฝากจากคนดี พี่จะเก็บเอาไว้เพื่อระลึก ยามใดนึกถึงหน้ามารศรี ก็ได้เห็นพักตร์พริ้มยิ้มยินดี มองกี่ทีก็ไม่เบื่อเมื่อได้ยล ช่างเหมาะสมคมนามว่า น้ำต้อย มาเรียงร้อยรวมคำฉ่ำดังฝน หวานกว่าน้ำดอกไม้ในสกล นฤมลคนไหนไม่อาจเทียม ใช่แกล้งยอปอปั้นสำคัญผิด โอ้ยาจิตอย่าแสร้งแกล้งทำเหนียม พี่ชมด้วยใจจริงใช่สิ่งเทียม เห็นว่าเยี่ยมก็ว่าประสาจริง เพราะน้องวางตัว เก๋ เท่ห์ น่ารัก และรู้จักสังคมสมเป็นหญิง ไม่ทำตัว หวือหวา น่าชังชิง พี่จึงยิ่งดีใจได้พบเธอ หากได้เธอมาเป็นเช่น ขวัญโดม เหมือนแสงโสมส่องหล้ามาเสมอ ยูงทอง คงสดชื่นเหมือนแรกเจอ เมื่อมีเธอ จามจุรี คลี่ดอกบาน เจ้าพระยาคงหายคลายความเหงา คลื่นลมเร้าเริ่มสุขสนุกสนาน เมื่อดอกไม้แห่งไมตรีเริ่มคลี่บาน จาก สามย่าน ผ่านมา ท่าพระจันทร์
อรรธนิศา 31 ม.ค. 2553 22:23 น. - ID 132675 
1005
0
0
1 กุมภาพันธ์ 2553 16:56 น. - comment id 1094434
มาติดตามอ่านอีกงานครับ..มีพุทธภาษิต ด้วย มีความสุขกับชีวิตครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
