บนเส้นทางอันรกชัฎ .. สัมภาระรึงรัดเต็มสองบ่า .. สองเท้าก้าวเดินต่อไปข้างหน้า .. ผ่านกาลเวลา .. ผ่านไป .. บนเส้นทางที่ทอดยาว .. หมอกบางสีขาว .. พรางทางไว้ .. เลือนราง .. มัวหม่น .. จนใจ .. มิอาจมองเห็นได้ .. ในความจริง .. หนัก .. ขอนั่งพักสักเดี๋ยว .. นั่งนิ่งนิ่ง .. เอนกายใต้ไม้ใหญ่ .. พักพิง .. แต่ไม่ทิ้ง .. สัมภาระที่แบกมา .. ฟืนนั้นสำหรับแม่ .. เหลือบแลเหลียวมอง .. ค้นหา .. แม่อยากได้ไว้ทำกับข้าวกับปลา .. เก็บมันมาเพื่อแม่ .. เพื่อปากท้อง .. ไพลนั้นของพ่อ .. ยามปวดข้อ .. พ่อเจ็บจนร้อง .. เก็บไพลมาตำผสมยาดอง .. คราวนี้พ่อต้องหายเจ็บ .. แน่ .. อย่าเสียเวลา .. อย่ามัวชักช้า .. อย่ามีข้อแม้ .. แม้นหมอกควัน .. อากาศ .. ปรวนแปร .. อย่าสนใจเหลียวแลมันเลย .. พ่อแม่รออยู่ .. ป่านนี้คงคอยเฝ้าดู .. มิอยู่เฉย .. อุปสรรคขวากหนาม .. มันคือเชลย .. ทำความคุ้นเคย .. แล้วก้าวผ่านมัน .. สองขาล้า .. สองแขนกล้ายังกุมสัมภาระไว้มั่น .. ก้าวไปตามทางลาดชัน .. จะมิหวั่น .. ณ ปลายสุดทาง .. มีคนรอ ..
keekie 7 ก.ย. 2548 16:37 น. - ID 80752 
1038
3
0
7 กันยายน 2548 16:56 น. - comment id 512485
เป็นกลอนที่ให้กำลังใจดีเยี่ยมเลยค่ะ ชอบจังค่ะ
7 กันยายน 2548 17:12 น. - comment id 512624
แบกมานานสัมภาระกะให้ถึง จุดหมายหนึ่งซึ่งพ่อแม่ชะแง้หา กับลูกน้องนวลอนงค์จะส่งมา เราจึงรีบเดินหน้ามาส่งให้แม้นสัมภาระที่เราแบกจะหนัก แต่สำหรับในความเป็นจริงแล้ว ท่านทั้งสองยอมหนักและยอมเหนื่อยเพื่อลูกอย่างเรามามากกว่า ชื่นชมในผลงานค่ะ
7 กันยายน 2548 17:55 น. - comment id 512633
ซึ้งจังทำให้คิดถึงพ่อแงะ แต่เนอะท่านคงอยู่ที่ไหนซักแห่งหรือว่าไปเกิดแล้วเนี้ยแงะๆๆ
8 กันยายน 2548 18:48 น. - comment id 513070
หน้าส่วนตัว
..บทกวีอันนี้..ทำให้เรนคิดถึงพ่อจัง..
ไพเราะมีความหมายดีมากด้วยดิคะ ..
เรนชอบจัง..พี่กี้กี้เขียนสื่อความรู้สึกได้ดีด้วยดิคะ ..
..
เรนคิดถึง..นะคะ
9 กันยายน 2548 07:23 น. - comment id 513253
สัมภาระ ที่ไม่เป็นภาระถึงแม้จะแบกหามก็ไม่หนักแต่อย่างใด เพราะพ่อแม่เป็นภาระต่อเราหนักหนาสาหัสกว่านี้มากจ้า
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
