ตะวันผันเหินสู่เวหากว้าง ทอกระจ่างร้างจิตกระไรหนอ วันเวลาเคลื่อนผ่านมิอาจรอ ยังวอนขอรักกลับมาทักทายใจ การรอคอยเนิ่นนานมิอาจเว้น ลมพัดเย็นลู่ลอยอย่างอ่อนไหว การเดินทางที่เดียวดายมิคลายไป มีสิ่งใดซ่อนอยู่ในการรอคอย ยังค้นหาคำตอบที่เพียรถาม เดินไปตามทางที่ฝันมิได้ถอย เพียงแต่ทางที่ดูเหมือนไร้ร่องรอย ทำใจพลอยเหนื่อยหน่ายพ่ายแพ้พลัน หากจะมีหนึ่งคนคอยเดินเคียง มิหลีกเลี่ยงเบี่ยงจากพรากแปรผัน มิเคยลืมห่วงหาคิดถึงกัน คงวันนั้นคำเฉลยเผยในทรวง
ลมรำเพย 29 ม.ค. 2549 21:10 น. - ID 85835 
851
3
0
30 มกราคม 2549 08:35 น. - comment id 556550
การรอคอยสักชั่วโมงนั้นนานนัก หากว่ารักที่หวังไว้ใช่ดั่งฝัน การรอคอยชั่วชีวิตคิดว่าสั้น หากรักนั้นสมหวังดั่งรอคอย อ่านเรื่องการรอคอยทีไร นึกถึงกลอนบทนี้ทุกทีค่ะ
30 มกราคม 2549 09:13 น. - comment id 556570
มานั่งคอยเป็นเพื่อน
30 มกราคม 2549 09:28 น. - comment id 556576
นานเท่าไรก็จะรอ รอโดยไม่มีเปลี่ยนแปลง รอวันพี่กลับ กลับมาหาคำแพง กำลังเพลงนี้พอดีเลย ของ จินตหรา พูนลาภ ไปหาฟังเน้อเด้อนางเด๋อ
30 มกราคม 2549 10:08 น. - comment id 556605
สวัสดีค่ะ เคยคิดว่าการรอคอยสำคัญ.. แต่การรอคอยของเรา แต่ไร้ความหมายสำหรับเขานั้น ทรมานยิ่งกว่า... ณ ปัจจุบัน ไม่รอคอยสิ่งใดแล้ว เพราะเหนื่อยมาก และต้องดูแลตัวเองด้วย..
30 มกราคม 2549 10:17 น. - comment id 556614
พี่พุดมาปลอบใจ มิให้เศร้าสร้อยในการคอยนะคะ การคอย คือสิ่งที่ยังมีหวังค่ะ ฟังเพลงนี้นะคะน้องรัก
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song491.html ยังคอย ยังคอยยังคอยเธออยู่ ทุกลมหายใจ รักเธอเท่าไรใจคงจะรู้ แม้เกลียดก็บอกอย่าหลอกให้คอย เฝ้าน้อยใจอยู่ เหลือทนมองดูเธอเปลี่ยนไป ใจจริง ใจจริง นั้นคอยแต่ยั่ว พี่มัวเหลิงลอย หลายปีเฝ้าคอยยังทนอยู่ไหว รับปากกันหน่อยอย่าปล่อยละเมอ เฝ้าเพ้อรักใคร่ บอกหน่อยได้ไหมว่าใจเมตตา หรือมีเพื่อนใหม่ ถึงได้เมินเฉย ลืมแล้วที่เคย สัญญา อย่างำเงียบไว้โปรดจงเฉลย เอ่ยมาเถิดหนา หลงรอใจพา รำพึง ใจดำ ใจดำ แกล้งทำให้คลั่ง เพื่อหยั่งน้ำใจ รักเธอแค่ไหนใจคงซาบซึ้ง รักก็จงตอบจะมอบใจภักดิ์ ตอบรักคำหนึ่ง อย่าปล่อยให้ถึงละเมอกอดหมอน ใจดำ ใจดำ แกล้งทำให้คลั่ง เพื่อหยั่งน้ำใจ รักเธอแค่ไหนใจคงซาบซึ้ง รักก็จงตอบจะมอบใจภักดิ์ ตอบรักคำหนึ่ง อย่าปล่อยให้ถึงละเมอกอดหมอน...
30 มกราคม 2549 11:11 น. - comment id 556633
อือ เราก็รอคอยคนมาเดินเคียงเป็นเพื่อนใจ แต่รอแล้งรอเล่ามิเห็นแม้เหงาเลยเสร้าใจจัง
31 มกราคม 2549 19:53 น. - comment id 557074
ชีวิตคนเรานั้น กับ \"การรอคอย\" เป็นของที่คู่กันเสมอ -รอ- .........จนกระทั่งได้สิ่งหนึ่งที่วาดหวังไว้ ก็ยังจะต้อง \"รอ\"........ต่อไปสำหรับ อีกสิ่งหนึ่งที่ใฝ่ฝัน
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
