หายไปนาน หวังว่ายังคงจำกันได้นะคะ แน่ใจหรือ ว่าเรา เป็นดั่งดาว ที่พร่างพราว สวยงาม อยู่กลางฟ้า แน่ใจหรือ ว่าเรา เป็นดารา เรามีค่า ปานนั้น แน่แล้วฤา? เราเป็นเพียง หินต่ำ ไม่ล้ำค่า ใช่ดาวล้ำ ค้ำฟ้า ที่ใสซื่อ คิดจะปั้น ความฝัน ด้วยสองมือ เพราะเราคือ ก้อนดิน ไม่สิ้นใจ แต่ก่อนดิน บินไป ในกลางฟ้า ดินต้องผ่าน ล้านน้ำตา ที่หยาดไหล หมื่นความช้ำ ย้ำสู่ ประตูใจ ให้ฝ่าไป ถึงถิ่น กลิ่นดารา เรามั่นใจ เกินไป ใจจึงช้ำ การกระทำ คือต้นเหตุ ที่พลาดท่า ตั้งความหวัง ไว้สูง เกินราคา หยาดน้ำตา จึงเปื้อน เสทือนดิน เมื่อก้อนดิน ถิ่นเดิม จะเหินฟ้า เหล่าดารา ต้อนรับ กลับใจหิน อยากไปเยือน เพื่อนดาว เป็นอาจิณ แต่ไร้เพื่อน เปื้อนดิน เหมือนถิ่นเรา หลังเข้าใจ ความจริง ที่แสนต่าง จึงต้องทิ้ง ระยะทาง ที่แสนเศร้า กลับมาอยู่ คู่แผ่นดิน ที่ถิ่นเรา ขอไม่เอา ดินเปรียบ เทียบดารา ขอบคุณมากๆนะคะที่แวะเข้ามาอ่าน ยังไง comment ให้ด้วยนะคะจะได้ปรับปรุง
มืดมิด..จนชิดเช้า 12 ต.ค. 2551 04:36 น. - ID 119477 
1972
1
0
12 ตุลาคม 2551 15:57 น. - comment id 904102
I LUV U .. paisid_k6@@hotmail.com แต่งได้สุนทรีย์อารมณ์มากเลยครับ..
13 ตุลาคม 2551 16:25 น. - comment id 904319
แม้ว่าดิน..มิอาจเปรียบ..เทียบดาวได้ แม้ว่าดิน..อาจดูไร้..ซึ่งความหมาย แม้ว่าดิน..ดูไร้ค่า...น่าอับอาย แม้ว่าดิน..ไร้หัวใจ...ไม่ควรจำ แต่ประโยชน์...ดินทั้งหลาย...มากมายนัก เป็นแหล่งซึ่ง..ฟูมฟัก..มากมายล้ำ ต้นกำเนิด...ก่อเกิด..อารยธรรม แหล่งอาหาร..คูณค้ำ..ในโลกา ทุกทุกสิ่ง...ในโลกล้วน..มีค่านัก คงจะยาก..หากคิดเปรียบ...เทียบเรื่องค่า ทุกทุกสิ่ง..แม้จะอยู่...ต่างที่ต่างเวลา ในโลกหล้า...ต่างมี..คุณอนันต์.. มาร่วมแจมให้กำลังใจ อาจแต่งได้ไม่ดีนัก แต่ก็อยากมีส่วนร่วมด้วยอีกคนค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
