13 พฤษภาคม 2554 13:26 น.
กะลาสีเบจ
เสียงครืนโคลงเคลงของเพลงไม้
บอกใบ้ลู่ลมเพื่อข่มขวัญ
เอี๊ยด อ๊อด! เชือกรัดมันกลัดมัน
หันลำขวางหน้ามหานที
เบื้องหน้ามหาสมุทรสุดหยั่ง
เบื้องหลังลูกเมียและหน้าที่
แล่นลำออกไปไม่รอรี
วิถีไม่สิ้นต้องดิ้นรน
โดดเดี่ยวเดียวดายในคืนแรม
แต่งแต้มเหงาใจในบึ้งก้น
ตั้งหน้าตรากตรำด้วยกรำทน
หนทางวันใหม่จะได้ดี
เจ้ากุ้ง เจ้าหอย เจ้าปูปลา
ทำเพื่อข้า ได้ไหม..ล่ะคราวนี้
วิ่งมาติดแหให้มากมี
ไอ้แดงจะได้มี ตุ๊กตา
ฝ่าคลื่นฝ่าลมมรสุม
ร้าวรุมหัวใจให้โหยหา-
น้ำพริกปลาทูของเมียข้า
แม้ลากลิ่นก้างยังพลางใจ
เสียงคลื่นโคลงเคลงขับเพลงร้อง
ดังก้องไอ้แดงมันร่ำไห้
กลับมาเหยียบพื้นบนผืนทราย
โอบกายจูบเมียเพื่อรับขวัญ
...........กะลาสีเบจ (๑๓ พฤษภาคม ๒๕๕๔)
หน้าส่วนตัว
2352
