หน้าส่วนตัว
เสียงครืนโคลงเคลงของเพลงไม้
บอกใบ้ลู่ลมเพื่อข่มขวัญ
เอี๊ยด อ๊อด! เชือกรัดมันกลัดมัน
หันลำขวางหน้ามหานที
เบื้องหน้ามหาสมุทรสุดหยั่ง
เบื้องหลังลูกเมียและหน้าที่
แล่นลำออกไปไม่รอรี
วิถีไม่สิ้นต้องดิ้นรน
โดดเดี่ยวเดียวดายในคืนแรม
แต่งแต้มเหงาใจในบึ้งก้น
ตั้งหน้าตรากตรำด้วยกรำทน
หนทางวันใหม่จะได้ดี
เจ้ากุ้ง เจ้าหอย เจ้าปูปลา
ทำเพื่อข้า ได้ไหม..ล่ะคราวนี้
วิ่งมาติดแหให้มากมี
ไอ้แดงจะได้มี ตุ๊กตา
ฝ่าคลื่นฝ่าลมมรสุม
ร้าวรุมหัวใจให้โหยหา-
น้ำพริกปลาทูของเมียข้า
แม้ลากลิ่นก้างยังพลางใจ
เสียงคลื่นโคลงเคลงขับเพลงร้อง
ดังก้องไอ้แดงมันร่ำไห้
กลับมาเหยียบพื้นบนผืนทราย
โอบกายจูบเมียเพื่อรับขวัญ
...........กะลาสีเบจ (๑๓ พฤษภาคม ๒๕๕๔)
กะลาสีเบจ 13 พ.ค. 2554 13:26 น. - ID 140208 
2534
2
0
13 พฤษภาคม 2554 20:38 น. - comment id 1193376
บทกลอนสะท้อนชีวิต...เยี่ยมไปเลยค่ะ
13 พฤษภาคม 2554 15:02 น. - comment id 1193389
13 พฤษภาคม 2554 14:25 น. - comment id 1193445
หาคาถาเรียกปลาไปใช้ดูสิคะ เห็นคนโบร่ำ โบราณมักจะใช้กันค่ะ กลอนเพราะมากค่ะ
15 พฤษภาคม 2554 13:09 น. - comment id 1194166
สวัสดีครับ กลอนเพราะมากครับ
15 พฤษภาคม 2554 14:08 น. - comment id 1194174
ออกทะเลแต่ละครั้ง กว่าจะได้ปลามาก็เหนื่อยมากมาย เป็นกำลังใจให้ชาวเลทุกๆคนเลยนะครับ
17 พฤษภาคม 2554 15:13 น. - comment id 1194321
ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด