ตะวันเบี่ยงบ่ายลงหลายที่
แยงสีลำเอียงเลี่ยงไม่พ้น
มุ่งหน้าเปิดสมรผจญ
บนทุ่งราบสูงแห่งนี้
ภู-มิเป็นใจให้ประเทศ
ลับ,ลวง,พรางเหตุแห่งเฉดสี
เบิกฟ้าต้อนรับทัพขันที
บารมีตัวจริงเสียงจริง
ณ ทุ่งตำบลกระสุนตก
เป้าหมายถูกหยิบยกเป็นเป้านิ่ง
วิถีฝูงห่ามาลอบยิง
หมายทิ้งบนภูเขาที่คับฟ้า
ภูเขายังยืนบนภูเขา
รับฟังเสียงเห่าอยู่ตรงหน้า
เพียงทอดสะพานนัยน์สายตา
ข้ามิใช่ตัวละครในสงคราม
แต่กลัวเหลือเกินจะกลัวว่า
จะยิงฝ่าราบล้วงดวงสยาม
แหวกเมฆทะลุฟ้ามาทาบทาม
ลดความงดงามของเบื้องบน
เจ้าต้องการเปลี่ยนสีของท้องฟ้า
ที่อยู่ใต้ข้าฯตั้งแต่ต้น
เอ่ยอ้างพลังประชาชน
บนถนนประชาธิปไตย
มันเป็นเหตุ-เป็นผลของต้นเรื่อง
อาชญากรต่อเนื่องผู้ยิ่งใหญ่
จำเลย ๑๙ กันยานั่นไง
ผู้เข้าใจสำนวนรถถังบังภูเขา
..อย่างลึกซึ้ง..
.........กะลาสีเบจ (๘ มีนาคม ๒๕๕๓)
8 มีนาคม 2553 16:42 น. - comment id 1108680
ขอวิงวอนฟ้าดินช่วยดลบันดาล..อย่าให้สนาม. หลวงเป็นพื้นที่สังหารเถิดเจ้าประคุ้น..

8 มีนาคม 2553 17:30 น. - comment id 1108702
คนไทยไม่ฆ่ากันเน้อ...

8 มีนาคม 2553 18:33 น. - comment id 1108722
อ่านแล้วจับใจมากครับอยากให้ฅนไทยรักกันมาก ๆ

9 มีนาคม 2553 06:39 น. - comment id 1108902
