28 มิถุนายน 2548 21:35 น.
ขลุ่ยหลิบ
ณ ถิ่นท้องทะเลเหมันต์เศร้า
ความเปลี่ยวเปล่าหม่นหมองครองใจฉัน
ที่หาดทรายแห่งเก่าเราพบกัน
บัดนี้พลันเหลือตัวเราเศร้าระทม
คำสัญญาว่ารักประจักษ์มั่น
ไม่มีวันร้างไกลให้ขื่นขม
เพียงไม่นานคำหวานคลายกลายเป็นลม
หัวใจบ่มรักเศร้าทุกเช้าเย็น
ทุกภาพรักภาพฝันเมื่อวันก่อน
เมื่อไรหนอจะย้อนมาให้เห็น
ชีวิตต้องอยู่กับความลำเค็ญ
หรือว่าเป็นกรรมเก่าตามเผาใจ
22 มิถุนายน 2548 10:11 น.
ขลุ่ยหลิบ
รัตน์กวีชื่อกระฉ่อนสุนทรภู่
บรมครูกานต์กลอนอักษรศิลป์
เรียงร้อยคำสัมผัสซึ้งตรึงดวงจินต์
นามระบิลก้องอยู่คู่ชาติไทย
กลอนนิราศเก้าเรื่องประเทืองจิต
สุภาษิตสอนสตรีที่ขานไข
วะหวานแว่วแผ่วเพลงปี่พระอภัยฯ
นิทานไทยสอนชีวิตให้คิดตาม
ยี่สิบหกมิถุนาเวียนมาครบ
คุณครู "ภู่" ผู้เจนจบอักษรสยาม
ประชาชนชาวไทยทุกเขตคาม
น้อมกราบกราน "สุนทรภู่" ครูกวี
4 มิถุนายน 2548 00:04 น.
ขลุ่ยหลิบ
ฉันคิดถึงเธอแค่ไหนใยไม่รู้
จากใจผู้มีสิทธิ์เพียงคิดถึง
อยากฝากคำหวานหวานดวงมานซึ้ง
ถึงก้นบึ้งหัวใจใครเขาหวง
ทุกวันนี้ฉันเหงาเปล่าเปลี่ยวนัก
ใยหาญหักดวงจิตไม่คิดห่วง
ส่วนฉันนั้นคิดถึงซึ้งแดดวง
ใยเธอลวงทิ้งฉันช้ำระกำใจ
โปรดมาหาฉันบ้างแม้บางครั้ง
ส่วนฉันยังคิดถึงอยู่เธอรู้ไหม
รอวันชื่นคืนสุขหมดทุกข์ใจ
หรือให้ได้เพียงสิทธิ์คิดถึงเธอ
หน้าส่วนตัว
1800
