29 กันยายน 2556 12:41 น.

หนาวมาแล้วแก้วใจจ๋าหนาวมาแล้ว วังเวงแว่ววิบว่อนวอนหวิวไหว

คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน

  จำ  ..ความทรงจำเปียกฝน
เจ็บหมองจองหม่นจนถึงฝัน
ผ่านได้พบ จบตรงที่ไม่มีกัน
เหลือก็เพียงฝันแค่นั้น ..ฝันว่าเจอ
  กาลก่อนเก่าโน้นเนานาน ในกาลเก่า
ความทรงจำคงย้ำเศร้า ทรวงเสมอ
ละมุนแม้หลงละไม ในละเมอ
เพียงพากย์เพ้อ จึงพบแพ้แก่ดวงใจ
  หนาวมาแล้วแก้วใจจ๋า หนาวมาแล้ว
วังเวงแว่ว วิบว่อนวอนหวิวไหว
ครั้งคู่เคียงคราวค่อย คอยคู่ใคร
รั้งร่ำไรร่ำร้องเร่า รักเราราญ
         ...
  หมดแล้ว.. แรงแห่งใจไว้ต่อสู้
หมดแล้วผู้เคยพร่ำเขียนคำหวาน
ต่อนี้ใจจะนิ่งเนานานเท่านาน
กลัวอาการเหมือนก่อนกี้ จึงหนีไกล
  ก่อนทุกสิ่งจะยิ่งหนาวราวน้ำแข็ง
คงไม่แข่งแข็งขืนสู้ รู้ ..ไม่ไหว
ใจแพ้แล้ว ก็ยอมพับอับจนใจ
จองจำใว้ ให้จำศีลกินน้ำตา
21 กันยายน 2556 13:11 น.

ตามติดต้อยคอยถามเลียบเคียง เขียน เรียง ความ รัก

คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน

  รุมใจร้อนวอนเขียนเรียงความ
เขียนตามคำเรียง
ตามติดต้อยคอยถามเลียบเคียง
เขียน เรียง ความ รัก
  เรียงเรื่องราวร้อยรัดเข้ามัดร้อย
ครั้งคราวคอยรวมรัดมัดแน่นหนัก
เพียงพลั้งเผลอเธอปล่อยว่างเพียงวางพัก
จึงประจักษ์ว่ารักแท้แพ้ใกล้ชิด
  เรารู้ รักมากเพียงไหนก็ใจเรา
ไม่เบาสักนิด
ยอมรับที่พลั้งพลาดอาจเป็นผิด
ครั้งคิดวางใจ
  แสนเหนื่อยนักรักพาให้ ใจเราล้า
วาสนาสิ้นสุดแน่เกินแก้ไข
เขียนเตือนจิตติดใจจำประจำไป
อย่ารักใครนะใจจ๋าข้าไหว้วาน
  ไม่ทันไร ใจสะดุดหลุดกระเด็น
แค่เห็นยิ้มหวาน
ตั้งใจแน่ แต่ตั้งไว้ได้ไม่นาน
ลนลานลืมเลือน
  นี่แหละหนา คือหัวใจที่ไม่จำ
พร้อมจะช้ำซ้ำใหม่ ใครจะเหมือน
หรือว่ามัน จะถึงขั้นที่ฟั่นเฟือน
จึงลืมเลื่อนเลือนลอดเล็ด ไม่เข็ดรัก
14 กันยายน 2556 11:48 น.

ความเหงามีความงามในความเหงา อยู่ที่เราจะมองเห็นมันหรือไม่

คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน

  ฝนพรำ.. พรำลงมาผืนฟ้าเปียก
นิ่งสำเหนียกในเพรียกร้องปองคิดถึง
ฟังเสียงฝน เพียงลำพังนั่งรำพึง
ไม่โศกซึ้ง แค่หลงทางระหว่างใจ
  หลงอยู่ในความทรงจำแห่งคำเขียน
หลงวนเวียน อาขยานที่ขานไข
อ่านแล้วเหงาเรายิ่งอ่านไม่ผ่านไป
ยิ่งซึ้งในทุกถ้อยคำที่ขำคม
  อ่านกลอนเก่า.. แกล้มกับกาแฟดำ
ดื่มขม-อ่านคำ ยิ่งย้ำขม
ความเหงางามหลามไหลในอารมณ์
 ..สู่ภวังค์จ่อมจม ในห้วงใจ
  ความเหงามีความงามในความเหงา
อยู่ที่เราจะมองเห็นมันหรือไม่
มองให้เป็น ก็จะเห็นความเป็นไป
ถ้าทนไหวมันจะงามตามเวลา
  ..ดื่มด่ำ ค่ำคืนเหงาให้เข้าถึง
..ลึกซึ้ง ดื่มความเหงาให้เข้าท่า
มองความเหงาให้แจ่มชัดถนัดตา
จะเห็นว่าก็แค่เหงา เราเลือกมัน
  และเราเลือกใช้ใจได้หลายอย่าง
เลือกจะวาง หรือยึดยื้อถือไว้มั่น
กาแฟดำที่รินรอก็เหมือนกัน
รู้เท่าทันความขมพอ ..ก็หวานใจ
15 กันยายน 2556 03:27 น.

สงสารใจ

คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน

  ริมลำน้ำยามค่ำ พรำฝน
ฟ้าหม่น คนไหม้ ใจหมอง
แร้นแค้นแม้นว่าไร้ ใครประคอง
รู้แล้ว ต้องชอกช้ำเพียงลำพัง
  ย้อนใจจิตคิดกาลก่อนย้อนกลับหวน
หวังทั้งมวลเหมือนว่าคิดเพื่อผิดหวัง
กำลังใจถอยลดหมดกำลัง
เหลือจะรั้งประทังใจให้สู้ทน
  เคยคิดไว้ว่าเก่งกล้าท้าทุกเรื่อง
ว่าปราดเปรื่องไม่กลัวใครในทุกหน
แน่แท้แล้วเราแท้ก็แค่คน
ไม่เคยพ้นความผิดพลาดเกินคาดเดา
                      ...
  ริมลำน้ำยามดึก นึกไปเรื่อย
ไหลรินเอื่อย ลำน้ำไหลใจก็เหงา
ใจที่ลอยในลำน้ำถามเบาๆ
จะต้องเศร้าอีกคืนไหม ? ..ใจจะทน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟคืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
Lovings  คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟคืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
Lovings  คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟคืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
Lovings  คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงคืนแรมสามค่ำหน้าร้อน