รุมใจร้อนวอนเขียนเรียงความเขียนตามคำเรียงตามติดต้อยคอยถามเลียบเคียงเขียน เรียง ความ รักเรียงเรื่องราวร้อยรัดเข้ามัดร้อยครั้งคราวคอยรวมรัดมัดแน่นหนักเพียงพลั้งเผลอเธอปล่อยว่างเพียงวางพักจึงประจักษ์ว่ารักแท้แพ้ใกล้ชิดเรารู้ รักมากเพียงไหนก็ใจเราไม่เบาสักนิดยอมรับที่พลั้งพลาดอาจเป็นผิดครั้งคิดวางใจแสนเหนื่อยนักรักพาให้ ใจเราล้าวาสนาสิ้นสุดแน่เกินแก้ไขเขียนเตือนจิตติดใจจำประจำไปอย่ารักใครนะใจจ๋าข้าไหว้วานไม่ทันไร ใจสะดุดหลุดกระเด็นแค่เห็นยิ้มหวานตั้งใจแน่ แต่ตั้งไว้ได้ไม่นานลนลานลืมเลือนนี่แหละหนา คือหัวใจที่ไม่จำพร้อมจะช้ำซ้ำใหม่ ใครจะเหมือนหรือว่ามัน จะถึงขั้นที่ฟั่นเฟือนจึงลืมเลื่อนเลือนลอดเล็ด ไม่เข็ดรัก