24 กันยายน 2550 12:58 น.
จันทร์ไร้เงา
ขอแค่มีเธอ อยู่ใกล้ๆตรงนี้ก็อบอุ่น
ขอแค่มีเธอ ให้ฉันได้กอดให้อุ่นยามหนาว
ขอแค่มีเธอ คอยรับฟังในทุกๆเรื่องราว
ขอแค่มีเธอ ถึงแม้บนคานมันจะเหงาก็ยินดี
21 กันยายน 2550 12:09 น.
จันทร์ไร้เงา
ชีวิตเราเกิดมากันทำไมหนอ
มานั่งรอ เฝ้าฝัน ถึงวันสลาย
หรือเกิดมาเพื่อเพียงพบกับความเดียวดาย
หรือเกิดมาสร้างความวุ่นวายให้ผู้คน
เกิดก็ยากอยู่ก็ลำบากหนอชีวิต
หากไม่ยึดติดชีวิตก็อสุขล้น
สับสนวุ่นวายกับโลกใบใหญ่แสนอลวน
เหนื่อยล้ากับความทุกฃ์ทนและความต้องการ
พูดไปพูดมาช่างน่าเศร้า
ความต้องการรุมเร้าน่าสงสาร
มีฝีมีอไม่อาจเลี้ยงชีพได้อย่างใจต้องการ
เพราะยังอ่อนด้อยมาตราฐานของสังคม
เลยต้องทุกทรมานกับความต้องการของตัวเองอยู่อย่างนี้
เดินผ่านห้างร้านทีแทบสุดข่ม
หากเผลอไผล่ใช้จ่ายเกินเมินระทม
คงได้กินน้ำต่างนมก่อนเข้านอน
................................................................
พี่ชายเป็นคนแต่งไว้ เห็นแล้วเศร้าใจเลยแต่งต่อ
................................................................
เศร้าเหลือเกินก็เงินไม่มี
หนังสือเราสิออกมาทีเกือบพัน
จะทำอย่างไรเห็นแล้วใจสั่น
ก็อยากซื้อมันมาไว้กับตัว
เงินกู้ไม่ออก
บอกแล้วเวียนหัว
หนทางเริ่มมัว
หมุนเงินไม่ทัน
ยืมเพื่อนเริ่มหน่าย
ยืมพี่ชายเริ่มระอา
ยืมแม่เริ่มว่า
ว่าใช้เงินเปลื่อง
เลยได้แต่มอง
หนังสือเชื่อง-เชื่อง
โชเน็นจ้า อย่าเคือง
โตเกียวฮิบิคิ อีกเรื่องโปรดเข้าใจ
รอยสาป ของชลนิลเอย
แฮ็ก3 เอ๋ยอย่าเพิ่งย้ายถิ่นไปที่ไหน
อีกทั้งแฮร์รีเล่ม7 จะเข้ามาเร็วไว้
เห็นแล้วปวดใจเหลือเกิน
บังเอิญว่ายังเด็ก
สมัครงานที่ใดเขาก็ขัดเขิน
แม้ความสามารถไม่อาจประเมิน
แต่ก็ยังต้องเผชิญกับกฏสังคม
อีทีนี้สิลำบาก
ความอยากเริ่มทับถม
วนเข้าเวียนออกจนระทม
แต่ก็ยังไม่สุขสมกับใจที่มันแสนระทมอยู่ดี...เฮ้อ
12 กันยายน 2550 13:07 น.
จันทร์ไร้เงา
คิดถึงเขาหรือไร ใจเจ้าเอ๋ย
คิดถึงมาก จนมิอาจ พรากออก จากใจเลย
คิดถึงเขา ผู้ไม่เคย จะเอื่อนเอ่ย
วาจา อันใดเลย ให้เข้าใจ
คิดถึง เพียงใด จึงเลยผ่าน
เป็นเพียง สายลมของวันวาน ที่พลิ้วไหว
รัก คิดถึง จึงเลื่อนลอยผ่านเธอไป
เมื่อเธอไม่ กักเก็บสิ่งนั้นไว้ ใกล้-ใกล้ตัว
10 กันยายน 2550 14:11 น.
จันทร์ไร้เงา
ตั้งแต่วันที่เราได้หายหน้ากันไป
เหมือนมีเส้นใยบาง-บางระหว่างสองเรานั้น
ทำให้ที่ผ่านมาทั้งคืนและวัน
เธอและฉันไม่อาจได้พบเจอ
จะมีบ้างใหมนับจากวันนี้
ที่เวลาพาเราทั้งสองคือฉันและเธอ
กับมาเจอะเจอกันที่เดิมที่เคยอยู่เสมอ-เสมอ
ในเวลาที่ เหงา เพ้อ ได้เจอและทักทายกัน
เรายังจะจำกันได้ใหม
ถ้าหากว่าเราได้กลับไปเจอะเจอกันอีกหน
ยังจะจำได้ใหมว่าคน-คนนั้น
เขา คือ คนที่ เคยรัก และยังห่วงใยเราอีกหนึ่งคน
เมื่อวันเวลาได้ผ่านพ้นและจากกันไปเนิ่นนาน
3 กันยายน 2550 13:34 น.
จันทร์ไร้เงา
ฉันก็แค่คนธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้น
ที่รักใครก็จริงจังและหวั่นไหว
ไม่อยากให้เธอเหลียวมองไปดูใคร
ไม่อยากให้สนใจใครนอกจากกัน
ถึงแม้ฉันจะเป็นแค่คนรักเธอ
ฉันก็หวงและห่วงเสมอเพราะเธอคือคนของฉัน
ไม่ว่าเมื่อวานวันนี้และนับจากนี้ทุก-ทุกวัน
เธอก็จะยังเป็นคนของฉันและฉันก็คงไม่ให้ใคร
หน้าส่วนตัว
1339
