30 สิงหาคม 2551 08:11 น.
ฝากฝัน
อย่ากังวลเกินไปไทยวันนี้
ดั่งเป็นฝีปวดร้าวเศร้าหนักหนา
จำผ่าตัดเปิดช่องหนองออกมา
แม้จะเสียน้ำตาก้มหน้าทน
เพราะก้อนหนองกองรายอยู่ใต้หนัง
จะยืนนั่งชังปรวดปวดขุมขน
แตะไม่ดีสีไม่ได้ทุรายทุรน
มิอาจทนอยู่ได้ให้แตกเอง
หรือให้ยืนฝืนยิ้มกริ่มในหน้า
ทำทีท่าพักผ่อนแกล้งนอนเขลง
แสร้งผิวปากทำนองร้องบรรเลง
เพียงแค่เกรงใครรู้ตูระบม
เพียงเอามีดกรีดลงตรงหัวฝี
เอานิ้วชี้แม่มือยื้อขย่ม
เค้นให้รอบขอบทรงเป็นวงกลม
หนองถล่มทะลายหายปวดพลัน
เอาสาบเสือเจือปูนมาพูนพอก
สามวันดอกแผลหายสบายฉัน
จะเดินเหินเพลินใจก็ไปกัน
ดีกว่าหมั่นประคองหนองเจ้ากรรม
หากไตรงค์คงเปื้อนเกลื่อนเน่าเหม็น
มิอาจเด่นดูสวยเสียด้วยซ้ำ
หากช่วยซักถักซ่อมยอมกระทำ
กระด่างดำหลุดหายสบายตา.......(กว่ามั๊ย)
ฝากฝัน
๒๙ สิงหาคม ๒๕๕๑
(เร่งเขียนกลอน...บอกบางใคร..ก่อนไปชุมนุม....บาย..รักนะ..จุ๊บ ๆ)
29 สิงหาคม 2551 16:45 น.
ฝากฝัน
คืนฟ้าพร่ำฉ่ำฝนเธอทนหนาว
แม้หมู่ดาววาวมณียังหนีหน้า
ทมิฬมารหว่านล้อมพร้อมศาตรา
เธอยังกล้าท้าทายจนพ่ายไป
คล้องแขนเรียวเกลียวแน่นดังแผ่นผา
คือศรัทธากล้ามั่นไม่หวั่นไหว
กำแพงคนท้นแรงกำแพงใจ
หวังกำชัยไทยพ้นโจรปล้นเมือง
เถิดพี่น้องผองไทยในแหล่งหล้า
เปล่งศักดาพาไทยให้ลือเลื่อง
ทุรชนปล้นไทยไปเนืองเนือง
หากสุชนทนเปลืองอยู่เนืองนอง
จงร่วมกันฟันฝ่าหาจุดหมาย
ทั้งหญิงชายรายเรียงเคียงสนอง
แผ่นดินไทยไม่ใช่ให้โจรครอง
พวกเขาจ้องมองทรัพย์งับแดนไทย
เธอเหนื่อยล้าลาแรงสุดแข็งขืน
ยังทนฝืนยืนมั่นถึงวันไหน
อีกกี่วันนั้นหนาจึ่งคว้าชัย
รอเพื่อนไทยไปช่วยด้วยอีกแรง
นั่นธงไทยไสวรายอยู่ปลายเสา
สะท้อนเงาเฉลางายยามพรายแสง
สะบัดพลิ้วริ้วขาวน้ำเงินแดง
หากใครแย่งแบ่งไปไทยฤายอม
ฝากฝัน
๒๙ สิงหาคม ๒๕๕๑
พรุ่งนี้วันเสาร์....เจอกันที่ตึกไทยคู่ฟ้า..มั๊ย .....พี่น้องงงงง
28 สิงหาคม 2551 01:27 น.
ฝากฝัน
โอ้..อนาถนักหนักหนาน่ารัดทด
เรียกกบฏนักสู้คนกู้ชาติ
แต่ฉ้อฉลปล้นหนีคนขี้ขลาด
กลับประกาศเชิดชูอุ้มบูชา
คือบทเรียนครั้งใหญ่ในชีวิต
หากจะคิดการใหญ่ในภายหน้า
ต้องฉลาดปราดเปรื่องเรืองวิชา
สร้างทาสมากอดเท้าทุกก้าวเดิน
ประเทศนี้มีทาสอยู่หลายหลาก
เพียงอ้าปากเงินยัดหยุดขัดเขิน
จะกอบโกยอย่างไรก็เพลิดเพลิน
เขาจะเดินเคลียร์ทางทุกย่างตีน
ในบางทาสปราดเปรื่องการเมืองชั่ว
เงินฟาดหัวกลัวขลาดจนขาดศีล
เหวนรกหมกไหม้กล้าป่ายปีน
ให้จูบตีนยังได้ใช้คำเดียว
เมื่อมีเงินมีทาสฉลาดล้ำ
จะระยำอย่างไรไม่หวาดเสียว
ทาสรับใช้นายชั่วตัวเป็นเกลียว
ฝากฝันเอ๋ยขี้เยี่ยวยังหอมเลย
เมื่อมีเรื่องมีราวก็ก้าวหนี
หลายหลายที่ไปก่อนนอนเฉยเฉย
ทาสทำงานแก้ไขไปอย่างเคย
รอเวลาล่วงเลยค่อยกลับมา
กลัวอะไรนักสู้พวกกู้ชาติ
มีอำนาจทาสใช้ได้นี่หนา
กบฏไงไปยัดข้อหามา
ทาสขี้ข้าทั้งหมดต้องจดจำ
ปล่อยให้ก่อล่อให้หลงเข้าวงล้อม
แกล้งให้งอมย้อมให้หม่นชนให้คว่ำ
ยุให้รำตำให้รั่วคั่วให้ดำ
จนถลำติดกับงับเข้ากรง
บทเรียนนี้มีไว้ให้ทุกท่าน
จงสอนลูกปลูกหลานให้ไหลหลง
จะคดงอข้อติดอย่าคิดตรง
ช่วยดำรงความชั่วทั่วแผ่นดิน
ฝากฝัน
๒๗ สิงหาคม ๒๕๕๑
27 สิงหาคม 2551 07:47 น.
ฝากฝัน
ใจเอ๋ยใจไฉนยากยามจากรัก
มิหาญหักพยักหน้าบอกลาไหว
ให้หวิววาบวูบลงตรงภายใน
สุดหวั่นใจใฝ่หาสุดอาวรณ์
ยามอยู่ไกลใจโหยละห้อยหา
ทั้งสองตาพร่าไหวในภาพหลอน
ห้วงคำนึงซึ้งซับยามหลับนอน
ห่วงอาวรณ์อ่อนใจรักไกลตา
ใยเมื่อพบจบลงตรงลาจาก
ยามต้องพรากจากรักยากนักหนา
เฝ้าเหลียวหน้าแลหลังคล้ายสั่งลา
หยาดน้ำตาคลอเบ้าสุดร้าวราน
อยากเกี่ยวก้อยร้อยใจไปอย่างนั้น
สร้างไฟฝันวันใสในรักหวาน
โอบไออุ่นหนุนแขนนานแสนนาน
ให้รักซ่านซึ้งใจไม่สร่างซา
ตราบสายลมห่มใจยังไหวพลิ้ว
สายธารลิ่วไหลหลั่งยังเบื้องหน้า
ตราบจันทร์เพ็ญเด่นสว่างกลางนภา
อยากบอกว่ารักนี้คือนิรันดร์
รักเอ๋ยรักจักลาเพื่อมาพบ
กลับมาซบไออุ่นกรุ่นไฟฝัน
โปรดรอคอยค่อยพบสบตากัน
มินานวันหรอกหนากลับมาเยือน
ฝากฝัน
๒๕ สิงหาคม ๒๕๕๑
16 สิงหาคม 2551 12:56 น.
ฝากฝัน
ภูซ้อนภูชูแซมจนแต้มเมฆ
ดั่งเทพเสกสรรสร้างทางสวรรค์
ก่อสายธารผ่านเซาะเลาะภูชัน
เป็นฉากชั้นกระทั้นหล่นท้นแอ่งธาร
เป็นฝอยฟ่องละอองหมอกคลุมซอกผา
สุริยาทาทาบฉาบรุ้งหวาน
เสียงครึกโครมโถมถั่งก้องกังวาน
ดนตรีกานต์ม่านสวรรค์เกินบรรยาย
สองฟากฝั่งพรั่งไสวด้วยไพรสณฑ์
ประลมพ์ทลหล่นผล็อยลอยเป็นสาย
เคยมีเจ้าเคล้าคู่อยู่เคียงกาย
ร่วมแหวกว่ายสายน้ำจนฉ่ำทรวง
เคยเก็บกรวดอวดพี่งามสีสัน
เทียบกลมถันขันเย้าให้เฝ้าหวง
งดงามนักรักพี่ฤดีดวง
กาลลุล่วงวันนี้พี่เดียวดาย
เยือนถิ่นเก่าเหงาถวิลกลิ่นอดีต
ดั่งโดนมีดกรีดใส่จนใจหาย
น้ำคงเย็นกระเซ็นไหลร้อนในกาย
แสนเสียดายสายใจไม่หวนคืน
แม้รักจางห่างหายดั่งสายน้ำ
คือตอกย้ำคำรักยากจักฝืน
ทุกหัวใจใฝ่ฝันมั่นจุดยืน
มิอาจขืนฝืนบอกเธอหลอกลวง
พนาวัลย์บันดาลธารสวรรค์
ค่อยเพียรกลั่นคั้นรากจากภูหลวง
หยาดหยดใสไสวพราวดั่งดาวดวง
ก่อนไหลล่วงลูบไล้ให้แผ่นดิน
ได้ดื่มอาบซาบซ่านสราญรื่น
ให้วันชื่นคืนสุขคลายทุกข์สิ้น
เป็นหยูกยาอาหารฐานชีวิน
สุดถวิลห่วงหากว่ารักเธอ
ฝากฝัน
๑๒ กรกฎาคม ๑๕๕๑
ประลมพ์= ช่อดอกไม้.กิ่งไม้เลื้อย ห้อยย้อย
ทล=ใบไม้ กลีบดอกไม้
หน้าส่วนตัว
1974
