4 ธันวาคม 2549 22:59 น.
พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
พ่อก็แก่ แม่ก็เฒ่า เฝ้ารอลูก
เพราะพันผูก ลูกที่รัก จักใดเปรียบ
พ่อกับแม่ แลดูลูก อยู่เงียบเงียบ
หาใดเปรียบ พระคุณท่าน นั้นไม่มี
ลูกเคยทำ สิ่งไม่ดี มีมากนัก
แต่ยังรัก ท่านเหลือเกิน ใจดวงนี้
พ่อกับแม่ ขอให้ท่าน นั้นสุขี
ขอให้มี สุขภาพ ที่แข็งแรง
แม้ความรัก จักแสดง ได้น้อยนัก
แต่ยังรัก ท่านทั้งสอง มิเปลี่ยนแปลง
เหนือความรัก ของหญิงสาว ที่แสดง
ขอชี้แจง ออกจากจิต คิดจริงใจ
ก็มีบาง ที่ท่านป่น ทนไม่ได้
ต้องเดินไป ไปให้ห่าง อย่างหวั่นไหว
พ่อกับแม่ ก็ยังรัก ปักดวงใจ
พร้อมจะให้ ให้อภัย เราทุกครา
ขอให้ท่าน ท่านทั้งสอง มีความสุข
อย่าได้ทุกข์ ทั้งกายใจ ไร้โรคา
สิบนิ้วน้อย ก้มลงกราบ ขอขมา
ด้วยอุรา ที่รักยิ่ง หาใดเทียม
4 ธันวาคม 2549 09:31 น.
พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
เธอนะเธอ ทำฉันได้ เพียงนี้หรือ
เธอแอบถือ ใจของฉัน พลันหลีกหนี
เธอนั้นลวง ให้ฉันรัก ปักฤดี
หลอกว่ามี ใจตรงกัน ฉันและเธอ
ใจตรงกัน ที่เธอบอก จริงแค่ไหน
หรือพูดไป หลอกให้ฉัน ต้องคอยเก้อ
ทำให้ฉัน นั้นหลงรัก ชักอยากเจอ
แล้วตัวเธอ ก็พลันเงียบ เหยียบกลางใจ
ถ้าจะไป วานเถอะนะ กลับมาบอก
อย่าได้หลอก ให้หลงคอย หรือสงสัย
ฉันและเธอ ก็จะได้ สบายใจ
สุขสดใส ในรักนั้น ฉันและเธอ
30 พฤศจิกายน 2549 18:04 น.
พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
อย่าเอาฉัน ไปเปรียบเทียบ กับคนอื่น
และอย่าฝืน ความรู้สึก ในตัวฉัน
บางทีนั้น แค่อ้าปาก ฉันรู้ทัน
โปรดปล่อยฉัน ไปเสียเถิด อย่าฉุดเลย
ในบางครั้ง ฉันอาจดู อย่างง่ายง่าย
ไม่ลวดลาย อย่างใครเขา อยู่เฉยเฉย
หากรักฉัน ตัวเธอเปลี่ยน ไม่เหมือนเคย
อย่าละเลย ในจุดนี้ ที่สำคัญ
โปรดแสดง ความเป็นเธอ ออกมาซะ
อย่าไปละ หรือปิดบัง เพราะรักฉัน
สิ่งต่างต่าง อาจเผยได้ ในบางวัน
ถึงวันนั้น ต้องเจ็บปวด ทั้งสองคน
30 พฤศจิกายน 2549 13:46 น.
พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
วันนี้เซ็ง ไม่อยากคุย กับใครเขา
นั่งเหงาเหงา อยู่คนเดียว ดีนักหนา
หลบหลีกอยู่ อยู่คนเดียว ชื่นอุรา
อย่าเข้ามา อยู่ใกล้ฉัน ฉันรำคาญ
ไม่อยากพูด ไม่อยากคุย กับใครแล้ว
อย่ามาแซว ฉันได้ไหม วานสงสาร
เพื่อนก็ถาม ไม่อยากตอบ สุดทรมาน
เดี๋ยวจะพาล ไปทุกซี่ ที่ฟันกราม
29 พฤศจิกายน 2549 12:33 น.
พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
เพื่อนเอ๋ยเพื่อน จำได้ไหม คืนวันเก่า
ที่พวกเรา ได้สนุก อยู่เสมอ
แม้มีบ้าง บางครั้ง ไม่พบเจอ
แต่มีเบอร์ คุยกันได้ ไม่เหงาใจ
ยังจำได้ ในห้องเรียน นั่งหน้าสุด
เพื่อนคอยปลุก ให้เราตื่น จากหลับใหล
โดนล้อบ้าง โดนดุบ้าง ทุกครั้งไป
ต้องจากไกล เพื่อตามฝัน วันอำลา
ก่อนจะจาก พวกพ้องเพื่อน ให้คำมั่น
ถ้าถึงวัน ที่เดือดร้อน ให้โทรหา
แม้อยู่ไกล สักเพียงไหน จะรีบมา
ด้วยอุรา พาใจตื้น กลืนน้ำตา
เบอร์ให้ไว้ เก็บอย่างดี มีในซิม
ถึงคราจิ้ม โทรศัพท์ ที่ห่วงหา
เจ็ดปีแล้ว เพื่อนเพื่อน โปรดเมตตา
ได้เวลา ข้าโทรหา มายืมตังค์.
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟพงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
หน้าส่วนตัว
1051
