7 พฤศจิกายน 2549 09:57 น.
พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
ความเจ็บปวด รวดร้าว มากกว่าคิด
ทั้งชีวิต คิดว่าใช่ ไร้พิษสง
ความละเมียด ละเอียดอ่อน คอยบรรจง
ต้องดับลง เพราะรักร้าง ห่างจางไป
แต่เหมือนมี เหตุดลใจ ให้ฉันคิด
จึงรู้ผิด ที่ถอยห่าง พลางสงสัย
ต้องมีเหตุ ให้เลิกลา จากกันไป
เลยทำให้ ใจฉันเศร้า เหงาอุรา
ฉันก็เจ็บ เธอก็เจ็บ ยิ่งปวดร้าว
แต่จะก้าว ไปให้มั่น ตามฝันหา
ไม่อยากเอ่ย ไม่อยากบอก กล่าวคำลา
ทั้งน้ำตา ก็พลันหลั่ง สิ้นหวังกัน
แต่ความรัก ที่มีให้ ไม่ลดหย่อน
ฝากเป็นกลอน ให้รับรู้ ไม่สุขสันต์
ฉันเจ็บปวด ไม่แพ้เธอ ที่เลิกกัน
ผิดเป็นฉัน ที่บอกลา พาเศร้าจริง
มีเพื่อน Thaipoem ฝากให้แต่งให้ครับ ...... ความรู้สึกที่จับได้ยาก
5 พฤศจิกายน 2549 09:17 น.
พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
รอยดิน..............กับกลิ่นอาย
งมหงาย.............เรื่องเดิมเดิม
ทุกครั้ง..............ที่แต่งเติม
ยิ่งเพิ่ม..............กำลังใจ
ทุกครา..............เมื่อได้คิด
ชีวิต..................ดูสดใส
นึกถึง................อยู่ร่ำไป
ดวงใจ...............ยิ่งรื่นเริง
2 พฤศจิกายน 2549 13:05 น.
พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
แสนเหน็ดเหนื่อย เมื่อยล้า พาใจเศร้า
แสนโง่เขลา เราเป็น เช่นความฝัน
อยากจะหลบ หลีกหนี ไปดวงจันทร์
เพื่อให้ฉัน ได้พัก จากความจริง
เบื่อเบื่อเบื่อ เบื่อมาก บนโลกนี้
โลกที่มี รักร้าง ที่แอบสิง
อยากจะไป ไปไป จากความจริง
จะได้ทิ้ง ความเศร้า ไปซะที
แม้จะมี รักบ้าง ช่วงสั้นสั้น
ที่แบ่งปัน ความเศร้า ดีสุขี
อย่างที่มี ใช่รักแท้ แค่ลองดี
ดวงฤดี ก็แหลก แตกดับไป
คิดทำใจ อยู่ได้ ไม่นานนัก
อักดันหัก จริงจัง คิดสงสัย
เรื่องฐานะ มีส่วน รักร้างไป
เลยทำให้ จบกัน ฉันกับเธอ
ถ้าคนเรา เลือกเกิด ดั่งใจคิด
คงไม่ผิด เรื่องรัก คิดเสมอ
พอเถอะพอ ขอเลย อย่าให้เจอ
จะไม่เพ้อ หาอีก รักจอมปลอม
2 พฤศจิกายน 2549 09:27 น.
พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
ยามใจเศร้า เศร้านัก เพราะรักร้าง
ยามจืดจาง เศร้านัก เพราะรักหนี
ยามอ่อนล้า หมดแรง เศร้าฤดี
ยามมั่งมี รักมาก หลากคนมอง
มองนภา อาลัย ใจเศร้านัก
มองความรัก ที่เคย มีเจ้าของ
มองความเศร้า เคยมี คนจับจอง
มองตัวลอง ความรัก พักผ่อนกาย
กายจะเหนื่อย อ่อนล้า สักเพียงไหน
ยังสู้ได้ ไม่ท้อ ไม่มีสาย
แต่ความรัก นั่นหรือ ต้องมลาย
เป็นโรคร้าย ย่างกาย ให้เศร้าตรม
30 ตุลาคม 2549 18:54 น.
พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
เวลาผ่าน ใจคนเปลี่ยน เวียนมาเศร้า
เวลาเหงา ใจเปล่าเปลี่ยว เลี้ยววนหา
เวลาเจ็บ อดทนฝืน กลืนน้ำตา
เวลาพา มาบรรจบ พบตัวเธอ
เธอคนนี้ ใช่หรือไม่ ที่เฝ้าหา
เธอช่วยมา ดลหัวใจ ให้เฝ้าเพ้อ
เธอคนเดียว คอยพินิจ คิดละเมอ
เธอเสมอ แอบเสมือน ดั่งดวงใจ
ใจคนเรา ยากแท้ไซร้ จะหยั่งลึก
ใจต้องฝึก เรียนค้นหา ยามสงสัย
ใจต้องแกร่ง ยามปวดร้าว อย่าเศร้าไป
ใจรู้ใจ ค้นหาใจ ตัวให้พอ
พอเถอะนะ อย่าฝืนเลย หากเศร้านัก
พอเถอะรัก ที่งมหงาย ข้าวานขอ
พอเถอะใจ บอกตัวไว้ ไม่ให้รอ
พอเถอะพอ พอเรื่องรัก หยุดพักเอย..
หน้าส่วนตัว
833
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟพงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
