26 ตุลาคม 2549 14:57 น.

ท่องรำไพร

พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร

สกุณาหรีดร้องท่องรำไพร
ลมไสวเย็นกายสบายหู
เสียงนกร้องขับกล่อมจู้ฮูกกรู
อยู่เป็นคู่ไร้ทุกข์สุขมากมี

สายลมเย็นลูบกายคายความเหงา
ลืมความเศร้าเคยมีดีสุขี
อยากหยุดไว้ซึ่งเวลาพาฤดี
อยากจะมีเพียงเท่านี้ดีนักแล

ในป่าดงพงไพรไร้ความเศร้า
ไม่มั่วเมาเย้ายวนทวนกระแส
ไม่มีใครกวนใจไม่ต้องแคร์
ไม่ต้องแปรเปลี่ยนใจให้ฝืนตน

1105

love

comment

25 ตุลาคม 2549 08:29 น.

ขอระบาย..

พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร

นั่งขีดเขียนเป็นกลอนระบายรัก
เรื่องอกหักคิดฉ่ำชองกว่าใครเขา
เจ็บแบบนี้ทนแบบนี้หนอตัวเรา
ช่างแสนเศร้าอกระทมขมระกำ

เหมือนมีกรรมแต่บางก่อนเคยทำไว้
เคยทำให้ใครเขาเจ็บคิดแล้วขำ
มาชาตินี้ต้องทนทุกข์สิ่งเคยทำ
ชั่งเจ็บช้ำในอุราพาเศร้าตรม

รู้ทั้งรู้ว่าต้องเป็นเช่นอย่างนี้
ต่างรู้ดีก็อยากลองยอมขื่นขม
แม้จะเจ็บปวดร้าวเศร้าระทม
ถึงจะล้มแต่จะลุกสู้ความจริง

คิดไว้ว่าสักวันหนึ่งต้องมีแน่
หญิงช่วยปลดคำสาบที่แอบสิง
จะหายทุกข์จะหายโศกสุดประวิง
สลัดทิ้งซึ่งเวรกรรมที่ทำมา

913

love

comment

21 ตุลาคม 2549 16:59 น.

...แด่เธอผู้เคยเป็นที่รัก 21 ต.ค. 2528

พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร

    ขออำนวย อวยพร ในวันนี้
ให้คนดี มีสุข สุขสมหวัง
ไม่อาจโทร อวยพร ดั่งที่ตั้ง
กลัวจะรั้ง ใจตน ทนไม่ไหว

    ฝากบทกลอน ลอยล่อง ตามสายลม
ให้กมล มีสุข สุดสดใส
คิดสิ่งใด ขอให้ได้ ดั่งตั้งใจ
ถึงความใน ลอยไป กับสายลม

    ยี่สิบเอ็ด ตุลา ยังจำได้
เป็นวันคล้าย วันเกิด ดีสุขสม
อย่าให้มี ความเศร้า ทุกข์ระทม
วานสายลม ช่วยบอก แทนข้าที

...................................................แด่เธอผู้เคยเป็นที่รัก

.....จะว่าไปแล้วเคยแต่งบทกลอนอวยพรวันเกิดเธอไว้ล่วงหน้าเหมือนกัน
แต่ตอนนั้นอารมณ์อยู่ในช่วงมีความรัก......
ก็เลยไม่มีโอกาสที่จะมอบกลอนบทที่แต่งไว้ให้กับเธอ
.....แต่วันนี้ความรู้สึกนั้นได้หมดไปกับกาลเวลาแล้ว 
ก็เลยกลายมาเป็นกลอนบทนี้แทน..คิดแล้วตลกตัวเองจริง ๆ

1024

love

comment

19 ตุลาคม 2549 12:58 น.