22 ธันวาคม 2548 11:50 น.
พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
ยามท้อแท้ จิตใจ เริ่มหดหู่
หมดทางสู้ จิตใจ เริ่มหวั่นไหว
หมดสิ้นแล้ว กำลัง ทั้งกายใจ
จำต้องไป ไกลห่าง จากกลลวง
จบสิ้นแล้ว ทุกสิ่ง หมดทุกอย่าง
คนเคียงข้าง ถอยห่าง พรางเศร้าหมอง
จบสิ้นแล้ว คนเคย ตีตราจอง
เราจำต้อง ถอยห่าง ไปให้ไกล...
18 พฤศจิกายน 2548 21:10 น.
พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
ยามมีรัก แสนสุข สุดหรรษา
ยามบอกลา แสนเศร้า สุดโศกสรร
ยามพบรัก ใหม่ใหม่ ก็สุขกัน
ช่วยแบ่งปัน พงษ์ศักดิ์ บ้างเป็นไร
12 พฤศจิกายน 2548 16:44 น.
พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
อยากสัมผัส ผิวกาย สยายผม
อยากดอมดม กลิ่นหอม ชวนหลงไหล
สัมผัสร่าง เบาเบา เคล้าตรึงใจ
บอกเป็นนัย ว่ารัก หมดอุรา
กลิ่นหอมหวน ทำให้ ใจสะท้าน
แม้เนินนาน เพียงใด ใจฝันหา
ยามอยู่ใกล้ ดวงใจ มักสั่นพลา
มองสบตา ใจสั่น บันทอนใจ
12 พฤศจิกายน 2548 15:50 น.
พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
อยากแต่งกลอน เป็นภาษา ของดอกไม้
จะบอกได้ ว่าหอมหวน ขนาดไหน
เกสรเจ้า ลอยระร่อง ลู่ไปไกล
สื่อความใน ว่าหอมหวน หน้าติดตาม
แต่เสียดาย น่าสลด ใจดวงนี้
เหมือนจะมี ภัยพิบัติ ให้ขัดสน
แต่งเท่าไร ก็ไม่ได้ โอ้ใจคน
อยากจะค้น ดูให้ทั่ว ว่าทำไม
10 พฤศจิกายน 2548 21:45 น.
พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
วันนี้เป็นไรก็ไม่รู้ อยากแต่งกลอน แต่แต่งเท่าไหร่ ก็แต่งไม่ได้สักที
พักนี้ไม่รู้เป็นไร รู้สึกสับสนยังไงชอบกล ..... ใครก็ได้ช่วยที