19 ตุลาคม 2545 03:21 น.
พนาไพร
ชีพมลายในชายป่าทาเลือดแดง
เขาดับแรงแห่งชีวีที่ทุกข์เข็ญ
ในแผ่นดินค่นแค้นแสนยากเย็น
ความลำเค็ญปวงประชาคอยราวี
เมื่อถึงวันเขาพรากจากยอดเขา
ใต้แสงเงามหาพระศุลี
เข้าล้อมยิงกระหยิ่มใจในเหยื่อนี้
ด้วยฤทธีแกร่งกล้ายากท้าทาย
ชีวิตสิ้นเหมือนดาวร่วงคนล่วงลับ
ก่อนจะดับสิ่งใดจะให้หมาย
แสนคนยากหากสิบคนกลับรวยกราย
ให้อับอายหลายแลแก่โลกา
เขาต่อสู้ข้างคนจนทนทุกข์เข็ญ
จึงได้เห็นได้เขียนได้พูดจา
คุกมิอาจขังใจไม่ปรารถนา
เขาเกิดมาฆ่าเข่นเค้นอธรรม
แล้วอำนาจบาดเถือนเบือนบังหน
มีกี่คนลำบากต้องตรากตรำ
สองพันห้าร้อยแปดแผดเคราะห์กรรม
มากระทำด้วยฤทธามหาอินท์
ต้องมาร้างห่างบ้านทำการป่า
เอาตัวมาเสี่ยงตายมลายสิ้น
พฤษภาห้าร้อยเก้าเงาดับดิ้น
ตายในถิ่นเกวียนทางอย่างโศกี
ศพนี้หรือคือ จิตร ภูมิศักดิ์
ตายคาหลักเขตป่ากับธานี
ยามเขาตายชายป่าเปื้อนเลือดแดงสี
ก่อนจะมีคนขานนามความพร่ำเพียร
ตายไร้ค่าต่อมากลับก้องนาม
มีคนถามคนใฝ่ใคร่อยากเรียน
เขาชื่อ จิตร ภูมิศักดิ์ นักคิดเขียน
เป็นดั่งเทียนถ่องแท้แก่ผู้คน
10 ตุลาคม 2545 15:51 น.
พนาไพร
แต่ เธอคิด คิดหลอก หลอกเราเล่น
แต่ เธอเห็น เห็นเรา เราไร้ค่า
แต่ เธอทิ้ง ทิ้งทุกข์ ทุกเวลา
แต่ เธอลา ลาลวง ลวงหลอกเรา
เธอ กลับแกล้ง แกล้งแหย่ แหย่ให้ช้ำ
เธอ กลับทำ ทำร้าย ร้ายเราเอา
เธอ กลับกลอก กลอกไว้ ไว้ให้เดา
เธอ กลับเขา เขารัก รักกันไป
หลอก มานาน นานยิ่ง ยิ่งเชื่อคำ
หลอก ให้ช้ำ ช้ำแกล้ง แกล้งเราใด้
หลอก ลวงคน คนรัก รักหมดใจ
หลอก กันไป ไปซะ ซะคนชั่ว
เรา จึงร้าว ร้าวใจ ใจหมองหม่น
เรา เสียคน คนทิ้ง ทิ้งแต่ตัว
เรา หมดใจ ใจช้ำ ช้ำหม่นมัว
เรา จึ่งกลัว กลัวรัก รักทำลาย
9 ตุลาคม 2545 17:53 น.
พนาไพร
จริงใจแน่แน่ใจให้ความจริง
จริงใจยิ่งยิ่งใจให้รักอยู่
จริงใจมั่นมั่นใจให้รับรู้
จริงใจดูดูใจให้บอกมา
ให้รักแท้แท้รักให้เสมอ
ให้รักเธอเธอรักให้คุณค่า
ให้รักคงคงรักให้สัญญา
ให้รักพาพารักให้สมปอง
คงมั่นใจใจมั่นให้แน่นหนัก
คงมั่นรักรักมั่นให้สนอง
คงมั่นยึดยึดมั่นให้เมียงมอง
คงมั่นครองครองมั่นให้คู่ใจ
7 ตุลาคม 2545 00:45 น.
พนาไพร
เพลงพระคุณที่สาม (เพลงไหว้ครูประจำหลายๆมหาลัย)
ครูบาอาจารย์ที่ท่านประทานความรู้มาให้
อบรมจิตใจให้รู้ผิดชอบชั่วดี
ก่อนจะนอนสวดมนต์อ้อนวอนทุกที
ขอกุศลบุญบารมีคุ้มครองครูนี้ให้ร่มเย็น
ครูมีบุญคุณจึงต้องเทิดทูญเอาไว้เหนือเกล้า
ท่านสั่งสอนเราอบรมให้เราไม่เว้น
ท่านอุทิตไม่คิดถึงความยากเย็น
สอนให้รู้จัดเจนเฝ้าแนะเฝ้าเน้นมิได้อำพราง
พระคุณที่สามงดงามแจ่มใส
แต่ว่าใครหนอใครเปรียบเปรยครูไว้ว่าเป็นเรือจ้าง
หากจะคิดยิ่งคิดยิ่งเห็นว่าผิดทาง
มีใครไหนบ้างแนะนำแนวทางอย่างครู
บุญเคยทำมาตั้งแต่ปางใดเรายกให้ท่าน
ตั้งใจกราบกรานระรึกคุณท่านกตัญญู
โรคและภัยอย่ามาแผ้วพานคุณครู
ขอกุศลผลบุญค้ำชูให้ครูมีสุขชั่วนิรันดร์
พระคุณที่สาม(กาพย์ยาณี 11) พนาไพร
ครูบาคณาจารย์ ที่ประทานวิชาให้
อบรมบ่มจิตใจ สอนสั่งไว้ชอบชั่วดี
ก่อนหลับตาลงนอน สวดอ้อนวอนทุกทุกที
ผลบุญบารมี ช่วยครูนี้ให้ร่มเย็น
บุญคุณทูญเหนือเกล้า อบรมเราไม่เคยเว้น
ไม่คิดถึงยากเย็น สอนจัดเจนมิอำพราง
พระคุณงามแจ่มใส แต่ว่าใครเปรียบเรือจ้าง
หากคิดคงผิดทาง ใครไหนบ้างแนะอย่างครู
บุญใดยกให้ท่าน คอยกราบกรานกตัญญู
โรคภัยอย่างใกล้ครู บุญค้ำชูครูนิรันดร์
7 ตุลาคม 2545 00:31 น.
พนาไพร
ผิด แหละนะคนดีที่ทิ้งรัก
ผิด ที่หักหัวใจให้หลุ่งหลง
ผิด ที่ทิ้งรักเราจึงเศร้าลง
ผิด ก็ตรงปล่อยใจไปรักเธอ
ลืม เรื่องราวเก่าก่อนตอนคิดถึง
ลืม ความซื้งเมื่อใกล้ใจเสมอ
ลืม ความรักเคยให้ไว้กับเธอ
ลืม ที่เจอเธอนั้นทุกวันคืน
ใช่ คนนี้ที่คิดจะหนีจาก
ใช่ ที่อยากเปลี่ยนใจให้แปรผัน
ใช่ ที่ทิ้งตนตัวชั่วนิรันดร์
ใช่ ที่ฉันลืมรักไปจากเรา
หลบ หน้าเธอหนีซุกทุกเวลา
หลบ สายตาคู่นั้นปล่อยมันเหงา
หลบ ตัวเธอให้หายคลายมึนเมา
หลบ หนีเจ้าปล่อยไว้ไม่ยื้อยุด
ด้วย ท้องฟ้าก็มีแค่หนึ่งสี
ด้วย นทีก็ตรงลงสมุทร
ด้วย ความรักก็มีที่สิ้นสุด
ด้วย การหยุดรักไว้ไม่เป็นไร
หน้าส่วนตัว
6126
