3 กันยายน 2548 10:46 น.
ภีม พีรณุ
แหงนมองดูฟ้า คืนดาราเกลื่อน
แม้ดาวขาดเดือน ฟ้ายังไสว
ราตรีประดับ ดาวอันอำไพ
แม้อยู่แสนไกล อยากได้สักดวง
จนดึกดาวคล้อย บ้างลอยลับฟ้า
บางดวงดารา ตกเป็นสายสรวง
บ้างกระพริบหรี่ บ้างสีเงินยวง
บางดาวโชติช่วง บางดวงหลบฟ้า
ฟ้าคลี่แพรดำ คลุมนำห่อดาว
ก่อนปูแพรขาวเมื่อเช้าอุษา
เก็บไปทุกดวง หรือร่วงบังตา
ราตรีใหม่มาหายไปหนึ่งดาว
หรือว่าภูผา ทอดมาบังแสง
เหตุใดไม่แจ้ง อาจเจ็บเหน็บหนาว
หรือหลบในเงา ภูเขาเงินวาว
เพื่อพรางตัวจ้าว สุริยะฉาย
ดึกเอยค่อนคืน..มายืนหนาวสั่น
น้ำค้างเปียกฝัน กระเซ็นเป็นสาย
หลบตาลงต่ำ ฉ่ำแก้มแต้มกาย
สะอื้นง่ายง่าย ล้อสายลมไกว
ฟ้าที่สยาม ฝากถามกังหัน
ว่าเธอกับฉัน จะรักกันไหม
เมื่อลมเปลี่ยนทิศ ดาวคิดอะไร
เป็นเพื่อนก็ได้ฉันคิดถึงเธอ
2 กันยายน 2548 14:47 น.
ภีม พีรณุ
****แมวเอ๋ยแมวหง่าว
รักเจ้าสาวแมวเหมียว
หมาดำหางเรียว
ยืนแยกเขี้ยวขนชัน
ตะวันโพล้เพล้
อย่าโยเยนะจอมขวัญ
นอนหลับเสียแต่วัน
หมาดำมันจะมากัดเอย***
31 สิงหาคม 2548 14:55 น.
ภีม พีรณุ
ฉันคือ.....หนังสือเก่า
เปิดเบาเบาก็อาจฉีกขาดได้
น้ำเน่า....น้ำดี...มีบางใบ
อ่านคร่าวคร่าว...จะไม่.....ได้ใจความ
จาก.....ภีม
หนังสือเก่า เราซื้อ มาถืออ่าน
เกิดเชี่ยวชาญ ขึ้นได้ ใครไม่ห้าม
หากไม่อ่าน ไม่คิด ไม่ติดตาม
เหมือนมองข้าม ปัญญา บารมี
จาก : บุญก้อง บุญลือนาม - 30/08/2005 19:57
หนังสือเก่าที่ว่าหาซื้อยาก
เคยออกปากหลายหนกับคนที่
เปิดเป็นร้านให้เช่าเขาใจดี
แถมส่งฟรี-ถึงห้องหับ-ไม่รับคืน
จาก : ปะผุ - 30/08/2005 20:06
ใบไม้เริ่มร่วงหล่นอีกหนแล้ว
เป็นตามแนวธรรมชาติไม่อาจฝืน
ฉันไม่ใช่ต้นไม้จะได้ยืน
สู้ฝนชื่นแดดกล้าพายุแรง
จาก : ป้าหมู - 30/08/2005 20:18
ใบไม้เริ่ม ร่วงหล่น เกลื่อนกล่นพื้น
มันหยัดยืน ฝืนต้น จนกร้านแกร่ง
มองเหมือนพื้น ป่ากว้าง จะร้างแล้ง
เพราะธรรมชาติ ปรุงแต่ง ทุกแห่งไป
จาก : คำไทย ปูชนียา - 30/08/2005 20:20
หนังสือเก่า..กับกอง...ใบไม้แห้ง
ก็ปลิวแกว่งตามแรงลมแล้งไหว
เป็นขยะดื่นดาดเกลื่อนกลาดไว
สุดท้ายได้รวมกลุ่มในหลุมดิน
ปรุงแต่งต่ออินทรีย์ปุ๋ยชีวิต
เกิดนิมิตชีวานับค่าสิน
เป็นประโยชน์โภชนาภักษากิน
เก่าก็หินแร่ธาตุผงาดงาม
จาก : ภีม ชุมชนคนรักกลอน - 31/08/2005 14:25
รวมบทกลอน ในกระทู้หนังสือเก่าที่ไปโพสไว้ที่บ้านป้าหมู ลองอ่านดูนะครับ
จากภีม------->> ชุมชนคนรักกลอน
31 สิงหาคม 2548 12:24 น.
ภีม พีรณุ
กระแสร์สินธุ์สิ้นเสียงเหลือเพียงซาก
หลังคาจากตึกเท่ก็เทคว่ำ
เสาไม้ซุงฝาไม้สักที่ลักทำ
ก็ถูกน้ำพัดเข้าถอนเสาเรือน
เมื่อน้ำแห้งแสงจ้าก็ปรากฎ
เหล่ามวลมดหนีได้ไม่ตายเกลื่อน
รังอยู่รอดปลอดพาลอีกนานเดือน
มดไม่เหมือนโจราโค่นป่ากิน
15 สิงหาคม 2548 21:31 น.
ภีม พีรณุ
คืนนี้....ไม่มีพระจันทร์
มีเพียงหมอกและควันวันเหงาเหงา
ไร้รูปแสดงมีเพียงแสงและเงา
ดวงตาที่เศร้า.....แสนร้าวราน
รำพึงไร้รำพัน....ฝันละเมอ
ยังคิดถึงเธอ.....ทุกวันผ่าน
แม้ไร้รูปแต่มีกาล
นี่ก็นาน....ยังรักเธอ.....
จุติแล้ว...หรือ...ท่องฟ้า
อยากบอกว่ารักเสมอ
เรื่องจริง....คงไม่ได้เจอ
ที่ยังเพ้อ........ยังเป็นจริง...
ทำผิด...เมื่อครั้งเธอยังอยู่
รู้ทั้งรู้.....เธอเจ็บยิ่ง
สายแล้วสำหรับทุกสิ่ง
ใจฉันยิ่งปวดร้าวนัก
คืนนี้ไม่มี...พระจันทร์
หมอกและควันจาง...ประจักษ์
ที่นี่ไม่มีคนรัก
มีเพียงคนอกหัก......ที่ยังรักเธอ
หน้าส่วนตัว
1688
