11 กุมภาพันธ์ 2551 16:20 น.
ลิขิตใจ
ยามใดที่มองฟากฟ้า
เหมือนดังว่าใจจวนหาย
เพียงคิดถึงวันเก่าขึ้นเมื่อไหร่
พาใจหายไปทุกที
ยิ่งวันนี้มาได้พบ
ได้ประสบพบหน้าเธอ
มันทำให้ยิ่งเผลอ
จำเรื่งราวแต่เก่ามา
เป็นความจำแสนขมขื่น
ทุกวันคืนอยากลบออกให้จางหาย
ทุกวันมันกลับกลาย
เป็นรอยด่างตรงกลางใจ
เรื่องราวของเรานั้น
มีทั้งสุขและทุกข์ปน
แต่รักเราไม่ทน
จำต้องแยกแตกกันไป
ลูกเราก็น่ารักยังเยาว์นักวัยสดใส
ไม่รู้เรื่องใดใดที่พ่อแม่ได้ร้าวรอน
คิดว่าพ่อไม่อยู่ไม่เคยรู้ให้ใจหลอน
คิดว่าพ่ออยู่เมืองคอนทำแต่งานหาเงินเลี้ยง
วันนั้นเธอกลับมาไม่รู้ว่าจะยังไง
ฉันจับได้เธอมีใครแอบซ่อนไว้
เธอบอกขอเลิกกันในวันนั้นฉันตกใจ
ไม่คิดว่าจะเป็นได้......สามีฉันที่..........แสนดี
15 ตุลาคม 2550 17:24 น.
ลิขิตใจ
กรุ๊งกริ๊ง กรุ๊งกริ๊ง ไอติมมาแล้วจ้า
แสงแดดเจิดจ้า มากินอะไรเย็นๆ
กรุ๊งกริ๊งกรุ๊งกริ๊งมากินไอติม
มากินหวานเย็นให้ชุมฉ่ำใจ
ไอติมหวานตาช่างพาสุขใจ
ไม่มีอะไรสุขใจอีกแล้ว
เมื่อตอนเด็กเล็กอยากกินไอติม
ได้ยินกรุ๊งกริ๊งยิ้มปริ่มสุขใจ
ไม่มีอะไรเหมือนพอให้ชื่นใจ
สิ่งที่อยากได้คือชิมไอติม
กรุ๊งกริ๊งกรุ๊งกริ๊งคนขายใจดี
ชมน่ารักดีแถมฟรีหนึ่งไม้
อยากชวนเพื่อนพ้องรำคำนึงถึงหนหลัง
อยากให้ช่วยกันกลับมากินไอติม
6 สิงหาคม 2550 13:11 น.
ลิขิตใจ
แสงจันทร์กระจ่างฟ้า
แต่สายตายังคงเหงา
คิดถึงเรื่องเก่าเก่า
ที่มีเราเคียงสองคน
เวลาได้ผันผ่าน
หมุนเวียนกาลเป็นจักรกล
ให้เราได้สับสน
เหมือนกับคนในโลกนี้
สายตาที่อ้างว้าง
ที่เปี่ยมด้วยความภักดี
แต่มาในวันนี้
มันไม่มีความหมายเลย
เมื่อเธอไม่เคยเห็น
ใจฉันเป็นยังไงหนอ
ทุกวันได้แต่รอ
เฝ้าแอบพ้ออยู่ในใจ
ข่าวคราวก็ไม่มี
จางหายไปไร้วี่แวว
หรือลืมกันเสียแล้ว
ไม่มีแววจะได้เจอ
วันนี้ได้มาพบ
ได้มาสบตาอีกครั้ง
อยากโผหาเหมือนก่อนวัน
อยากออดอ้อนเหมือนเก่ามา
แต่เหมือนใจนั้นนึกขึ้นมาได้
ใจก็หายหมดกำลังใจต่อ
หากช้ากลัวคนที่บ้านจะรอ
ได้แต่แอบพ้อเธอให้รอนานเกินไป
28 กรกฎาคม 2550 10:16 น.
ลิขิตใจ
กาหลงบุษบงหอม
เสาวรสล้อมหอมเหลือหลาย
พยอมหอมติดกาย
สายหยุดสายหายกลิ่นโชย
เกดแก้วนั้นอีกหนอ
กลิ่นเคล้าคลอไม่จางหาย
กลิ่นเจ้าลอยไปไกล
กลางพงษ์ไพรยังได้เชย
ช้องนางม่วงสวยสด
กลีบบางบดใด้ชำง่าย
ยี่โถสีสดใส
ช่างถูกใจใครหลายคน
กระทิงเจ้าต้นใหญ่
เด่นกลางไพรได้พักเอน
กระดังงาจำปาเทศ
เหมือนได้เห็นแดนสวรรค์
กล้วยไม้หลายอำพัน
ออกช่องามละลานตา
กรรณิการ์ออกดอกขาว
แสดแซมยาวก้านงามหลาย
กลิ่นเจ้าช่างยวนใจ
หอมละไมให้ลุ่มหลง
กลิ่นอายของบุษบง
ให้คิดถึงเจ้านงค์คราญ......
ลิขิตใจ
25 กรกฎาคม 2550 15:10 น.
ลิขิตใจ
เพียงแค่อยากเห็นหน้าก่อนลาจาก
เพียงแค่อยากเห็นพักตร์ก่อนจากหาย
คิดถึงอยู่เพียงแต่เธอไม่วางวาย
แม้นหากตายจากกันก็ฝังใจ
ยังมีใจของเรานั้นยังอยู่
ยังเฝ้าดูนวลน้องผ่องสมัย
วิญญาพี่อยู่กับน้องประคองกาย
ไม่ห่างหายไกลเจ้าเหมือนกายา
เจ้าอยู่ไหนพี่อยู่นั่นไม่เคยห่าง
ไม่เคยร้างจากไปไกลจอมขวัญ
พี่ยังรักคิดถึงเจ้าทุกคืนวัน
ไม่อาจผันเปลี่ยนแปลงไปตามกาล
เวลานั้นหมุนไปไม่หวนกลับ
ไม่อาจนับวันย้อนคืนถอยหลังได้
แม้นว่าเจ้าเคืองพี่เรื่องอันใด
บอกจากใจพี่ห่วงใยเจ้าอยู่ทุกวัน
พี่ต้องทำอย่างไรจึงจะหายโกรธ
ไม่คิดโทษเจ้าดอกนะจอมขวัญ
พี่จะรอวันที่เจ้าเห็นใจกัน
ถึงวันนั้นคงสุขสมกับแก้วตา
พี่รักเจ้ามากมายเจ้าก้รู้
ไม่มีผู้ใดที่จะมาแทนเจ้าได้
เจ้ารักพี่พี่ก็รู้อยู่แก่ใจ
แม้นเราตายจากกัน
แม้นเราตายจากกัน
รักนั้น....ยัง..นิรัน..ดร
หน้าส่วนตัว
740
