18 สิงหาคม 2553 01:24 น.

คำสารภาพของผู้ชายคนนึง2

ลูกหว้า

หลังจากนั้นผมพาเขาเที่ยว..กลับมานอนช่วงอาทิตย์นั้นผมก็สนุกนะที่ได้อยู๋กับเขา...
แต่คืนเกือบสุดท้ายจู๋ๆก็ถามผมถึงน้องบี1ในกิ๊กผม
ผมปัดไปว่าน้องนะ...เขาก็ร้องไห้แล้วถามผมว่า
สรุปแล้วเฮียคิดยังไงกะเค้ากันแน่..
เฮียไมได้รักเค้าจริงๆใช่มั๊ย?
ยังมีอะไรอีกมากมายที่เฮียยยปิดบังเค้าอีกใช่มั้ย?
ผมไม่รูจะบอกเธอว่าไง..นอกจากเงียบ
ผมปลอบเค้าเค้าก็ยิ่งร้องไห้....
จนผมต้องเข้าห้องน้ำชกกำแพง....

แล้วน้ำตาผูชายก็หลั่งริน.....
คืนนั้นผมไม่อยากคุยก็เลยนอนก่อน
ผมรูตัวว่าน้องเค้าสำรวจใบหน้าปละทรงผม
ทั้งคนก่อนผล่อยหลับไป.....

...ช่วงเวลานั้นผมสับในตัวเองละนะ...ว่าจริงๆแล้วผม
รูสึกไงกันแน่...มีลำคาญนิดๆถ้าเขาชวนเลิกบ่อยครั้ง
จนท้ายที่สุดเขาเปนฝ่ายบอกให้ห่างกันสัก3เดือนดู

หลังจากนั้นก็ค่อยว่ากัน
ตอนนี้มันห่างมามากกว่าสามเดือน
บอกตรงๆผมไม่มีเหลือความรูสึกที่เรียกว่ารักให้น้องเขาแล้ว
เหลือแต่มิตรภาพดีๆ
แต่เพียงแค่ผมไม่อยากเอ่ยให้น้องเขาเสียใจ
ผมไม่อยากเหนเขาร้องไห้อีก...
มันอึดอัดยังไงไม่รูสิ

ผมควรจะปล่อยเขาไปใช่มั๊ย ทางออกที่ดีที่สุดของเรื่องนี้				
18 สิงหาคม 2553 01:12 น.

คำสารภาพของผู้ชายคนนึง

ลูกหว้า

ผิดไหม...ที่เลือกที่จะรั้ง
ผิดไหมเลือกที่จะทน
ผิดไหมที่จะไม่อยากเห็นคราบน้ำตาบนหน้าเธอ

..เรื่องของผมกับแม่สาวตัวอวบผมยาวหยักศก
นัยย์ตาสีเขียวหม่น เธอเป็นผู้หญิงน่ารักเหมือนตุ๊กตา
ตัวนิ่มเหมือนผิวเด็ก

เรารูจักกันบนเวปๆนึง..แรกๆเธอไม่รูจักผมหรอก
ผมซะมากกกว่าที่จะพยายามทักทายเวลาล๊อคอินไปเจอกัน

เธอชอบแกล้งเรียกผม..เวลาที่มีใครคุยกับผมเยอะๆ
แล้วก็ย้ายห้องหนีไม่งั้นก็เงียบไปเลย

ผมจะชอบหยุดคุยกะคนอื่นหันไปใส่ใจคนเรียกประจำ
และผมเป็นคนที่ทะเล้น ขี้เล่นเลยเข้ากับใครง่ายๆ
คนคุยด้วยก็เยอะ

เรื่องมันวิ่งมาชนก็ตอนที่(สมมติชื่อละกัน น้องพิกกี้)
พิกกี๊คบกับเด็กผูชายที่วัยอ่อนกว่า5ปี
เขาคบกันสามสี่เดือน
ผมเองก็รูจักน้องคนนี้ 
สองคนนั้นทะเลาะกัน แล้วพอดดีวันนั้นผมให้เบอร์พิกกี้ไว้
ไม่คิดว่าน้องเขาจะโทรเข้าเครื่องง

น้องจะโทรมาหาผมจะพูดว่าทะเลาะกับแฟน
ผมก็บอกว่าใจเย็นๆสิ จะเลิกไมถ้ายังรักเขา

ตอนที่น้องเขาได้ยินเสียงผมเขาก็อึ๊งเพราะเสียงเหมือนแฟนเขา
เหอๆมันคนละคนจะเหมือนกันได้ยังไง

แล้วเราก็คุยกันเรื่อยๆจนผมนึกอยากล้อเขาเล่นว่าคุนเมีย
เชาไม่ว่าไรใช้มาเรื่อยๆ
ผมจะเอาเรื่องมีคนมาสนอยากคุยกับผมเยอะผมจะบ่นให้เขาฟังตลอดแรกๆเขาไม่ว่าไร...
แต่หลังๆมาเขาเริ่มออกอาการไม่ชอบ
ถ้าผมคุยกับสาวอื่นแนวที่รักจ๋า

แล้วเราได้ข่าวแฟนน้องเขาต้องผ่าตัดหัวใจ
เด็กคนนั้นกลัวที่จะไม่ฟื้นมาอีกก็เลยขอเลิกกะพิกกี้
ขณะเดียวกัน..ก็ฝากดูแลพิกกี้ รสมทั้งผมน้องเขาก้อฝาก

แล้วเราก็ทราบว่าน้องเขาตาย...งันวันที่27สิงหา
พิกกี้ก็ร้องไห้..ผมก็ปลอบโยนเขา ให้สัญญาว่าจะดูแลจนเขามีคนใหม่...
แต่พิกกี้ก้อไม่มีใครสักที....จนมาวันนึงเขาก็ถามผมว่ารูสึกยังไงกับเขา
ผมบอกว่าก็...รูสึกดีๆด้วยแต่ไม่แน่ชัด
แต่ถ้ามีอะไรผมจะบอกเขาตลอดด 
เขาเองเริ่มทนไม่ไหวที่เห็นผมคุยกะสาวอื่นๆมากไป
เล่นเยอะไป
ด้วยที่เล่นเป็นสามีภรรยากันเขาจะค่อนว่าผมเสมอเรื่องเลิกกันเหอะ
ผมก็บอกว่าจะเลิกยังไงยังไม่ได้คบจริงไสกหน่อย
แล้วก็หลุดคำว่าถ้าเราคบกัน....
น้องเขาก็เงียบไป..ไม่รูจุดเริ่มต้นของึคำว่าเราเริ่มตรงไหน
แต่ถาหัวใจเรารักกันมันก็ดีแล้ว.. ผมบอกไป

แล้วเราก็คบกันเรื่อยมา..คุยกันทุกคืนๆๆๆ
แล้วผมมันก็ผูชายไม่ได้ดีเด่ดังนั้นนอกจากน้องพิกกี้ผมยังคบน้องบี
น้อง...คนอื่นๆ(ผมดีเกินไปปะนี่)

แล้วผมก็รู้สึกว่าผมแค่ชอบน้องเขาแบบเอ็นดู
เลยไม่อยากทำร้ายจิตใจเขา
ผมไม่ชอบให้เขาร้องไห้เพราะผมก็รูสึกอึดอัดไปด้วยย
ผมยังไม่รู้เลยว่าทำไมถึงอึดอัด....

เชื่อไหมน้องเขามาหาผมที่หมาลัย...แวะมาพักด้วยกัน
หลักจากที่คบกันเพิ่งจะครบ7เดือน				
ไม่มีข้อความส่งถึงลูกหว้า