17 ธันวาคม 2546 19:53 น.
อัญชา
ถือกระจาดหาบเร่
เดินเตร็ดเตร่เอาของขาย
หยิบฝันเปล่งประกาย
ขึ้นสะพายสองบ่าพลัน
หอบฝันมาเต็มร้อย
เถอะก็คอยจะขายฝัน
เช้าตรู่จนพ้นวัน
ก้อนความฝันยังอยู่ครบ
แบกฝันเดินต่อไป
รอวันใหม่มิรู้จบ
เหงื่อรินก็มิพบ
น้ำตากลบ ระทดท้อ
เถิดฝันยังประกาย
หากมิตายจะไปต่อ
อาจล้มคนหัวร่อ
ลุกขึ้นต่อ มิใส่ใจ
รอวันตะวันราง
ก่อนฟ้าสางเป็นฟ้าใส
ก่อนร่างจะดับไป
จะก้าวใหม่ อีกสักครั้ง
ขอสู้ดูสักหน
จะยอมทนแม้พลาดหวัง
ด้วยร่างอันเซซัง
ขอสักครั้งแม้บรรลัย!!
16 ธันวาคม 2546 15:35 น.
อัญชา
ฤดูหนาว...
มีเมฆขาวมีสายลมไหว
บนฟ้าครามตะวันส่องแสงรำไร
ใต้ฟ้าใสมีดอกไม้บาน
ฤดูหนาว...
หนุ่มสาวร้องเพลงขับขาน
กล่อมโลกให้ลืมโศกอันยาวยาน
บอกผ่านความผิดหวังให้ผ่านเลย
ฤดูหนาว...
เดือนดาวมีคำเฉลย
คืนวันหมุนผ่านอย่างเคย
เด็กเอยเจ้าเติบใหญ่ขึ้นอีกวัน
ฤดูหนาว...
ถึงคราวเราเติมไฟฝัน
ให้สุกใสเรืองรองชัวกัลป์
ตามให้ทันแล้วทำฝันให้เป็นจริง..
15 ธันวาคม 2546 20:11 น.
อัญชา
สมุดบันทึกเล่มเก่า
สีเทามีเหงาหุ้มห่อ
มีรักเรียงร้อยถักทอ
บอกต่อเรื่องราววานวัน
อักษรในหน้าบันทึก
ให้นึกถึงเรื่องครานั้น
ก่อนเคยมีกันและกัน
ภาพนั้นเจือจางในใจ
อ่านพบสบเจอเรื่องราว
คราหนาวเธอห่มอุ่นให้
กอดเนื้อแนบชิดอุ่นไอ
แสงไต้ประกายวับวาว
ยามนอนหนุนเนื้อแนบตัก
สุขนักชมเพ็ญกลางหาว
โสมส่องแอร่มแสงเคียงดาว
เหมือนคราวสองเราเคยครอง
อ่านจบบันทึกคนหม่น
สับสนจนใจหม่นหมอง
เปิดอ่านพลางน้ำตานอง
เราสองแค่เพียงวานวัน
15 ธันวาคม 2546 14:47 น.
อัญชา
อดีต....ทับถมกลบทิ้ง
อดีต....มันนิ่งไร้ค่า
อดีต....แสนเศร้าเคล้าน้ำตา
อดีต....ผ่านมาแล้วผ่านเลยไป
แค่....คนไม่รักลวงหลอก
แค่....กลิ้งกลอกหาจริงไม่
แค่....คนไร้ค่าอย่าสนใจ
แค่....คนผ่านไปแล้วเลยผ่านตา
ฝุ่น....เล็กละเอียดไม่เห็น
ฝุ่น....เป็นเช่นเศษใบหญ้า
ฝุ่น....เล็กปลิวเปล่าเข้าตา
ฝุ่น....พาน้ำตาไหลริน
ธุลี....แค่ฝุ่นชิ้นน้อย
ธุลี....เพียงจ้อยแสบสิ้น
ธุลี....ฝุ่นผงเศษดิน
ธุลี....ไร้สิ้นราคา.
21 พ.ค. 46
15 ธันวาคม 2546 00:07 น.
อัญชา
ฉันได้จากไปแล้วจากใจเธอ
ย้ำเสมอถึงสายใยเราทั้งสอง
เพียงเสียดายวันเวลาอันใฝ่ปอง
มิครอบครองหวังเพียงอยู่ชื่นชูใจ
เคยรำพันฝันรำพึงถึงคราสุข
ในคราทุกข์อกยิ่งตรมระทมไหว
เคยบอกรักแล้วมาตัดสัมพันธ์ใจ
ดวงฤทัยแสนเจ็บระร้าวราน
แม้นไม่รักใยมาทำให้ลุ่มหลง
ไม่ใฝ่ชมใยมาทำให้สงสาร
เธอรู้ไหมใจดวงหนึ่งมันทรมาน
มันทุรานร่ายลึกไม่เว้นวัน
เธอจะลาร้างไกลฉันไม่ว่า
แต่อย่ามาลวงให้จิตคิดใฝ่ฝัน
เสียเวลาสูญเปล่ายอดชีวัน
เพราะว่าฉันไม่เคยย้อนเดินกลับไป
หนทางใดได้จรจากมาแล้ว
คงไม่แคล้วเลิกคิดติดสงสัย
ไม่เก็บจิตเผื่อใจไปฝากใคร
ไม่เก็บใจมาคร่ำครวญให้โศกา
เธอจะไปก็ขอให้ไปดีเถิด
แต่ถ้าเกิดเจ็บตัวอย่าหวนหา
ไม่มีที่สำหรับเธอคนใจกา
โปรดอย่ามาให้เห็นหน้าคนใจดำ
27 เม.ย. 46
หน้าส่วนตัว
961
