6 พฤศจิกายน 2552 02:27 น.

....หวนเหมันต์

....หวนเหมันต์

๏ คำนึงคิดจิตครวญไห้หวนโหย
ดังบุปผาดอกดวงต้องร่วงโรย
เมื่อลมโชยชวดชมตรมชีวา

เหมันต์หวนชวนจิตให้คิดถึง
กาลครั้งหนึ่งเคยร่วมเล่ห์เสน่หา
ฝากจุมพิตสนิทแนบแอบอุรา
ผูกถ้อยคำทำสัญญาประสารัก

แต่ด้วยซื่อถือคิดว่าจิตมั่น
คำสำคัญคล้องผูกถูกสลัก
ใจเจ้าเอยเคยชมภิรมย์ภักดิ์
มาแตกหักเพราะใครในวันนี้

เพราะใจซื่อถือว่าสัญญาไว้
จึงจำเนื้อเชื่อใจอยู่เต็มที่
มิรู้เลยว่าน้องสองฤดี
สัญญาพี่จึงขาดกลาดกระจาย

จึงจำร้างห่างห้องให้หมองหม่น
สูญสิ้นมนต์เหมันต์เคยมั่นหมาย
แม้กระทั่งสัญญาคำยังจำคลาย
คงซากกายว้าเหว่อยู่เอกา

เหมันต์หวนชวนจิตให้คิดถึง
กาลครั้งหนึ่งเคยร่วมเล่ห์เสน่หา
ยังเฝ้ารอรักรัญจวนหวนคืนมา
ประสานรอยร้าวอุราที่อาลัย ฯ