4 ตุลาคม 2551 11:38 น.
"เพชรสังคีต"
สีดาลุยไฟ
๏ จะผ่อนผันฉันใดนะอกเอ๋ย
ว่าไม่เคยชมชิดพิศมัย
ตั้งแต่วันจากพรากภูวไนย
มิเคยหลงน้ำใจทศกัณฑ์
แต่เคียดแค้นจนแทบชีวาวาย
จนได้ผูกคอตายในสวนขวัญ
ดีแต่หนุมานชาญฉกรรจ์
มาช่วยไว้ได้ทันจึงไม่ตาย
ทั้งทัดทานทั้งถวายสไบแหวน
ว่าปิ่นภพลบแดนแสนหมองหมาย
รักสีดาสายสมรไม่คลอนคลาย
น้องก็ยังระแคะคายในวานร
กระทั่งหล่อนได้หาวเป็นดาวเดือน
ด้วยมิเลือนคำหลังที่สั่งสอน
ให้ปลื้มเปรมปรีดีมีสุนทร
โอ้พระจอมบวรไม่ทอดทิ้ง
แต่พระได้สีดากลับมานี้
ยังอัดอั้นตันฤดีด้วยเกรงกริ่ง
น้องก็หวั่นจิตคิดประวิง
พระจะว่าสุงสิงกับกุมภัณฑ์
จำกูจะแสดงความบริสุทธิ์
ให้แจ้งสิ้นยมมนุษย์แลสวรรค์
จึงมีพระเสาวนีย์ไปโดยพลัน
ให้สุมไฟไม้จันทน์ขึ้นทันที
ผ้าขาวผูกเป็นโรงบูชากูณฑ์
ปรากฏเกียรติให้ไพบูลย์ไอศูรย์ศรี
แม้สีดาสัตย์จริงในวจี
อย่าได้ร้อนอัคคีระคายเคือง
แม้ผิดคำเคยได้ถวายสัตย์
ให้วิบัติบรรลัยไปเป็นเนื่อง
เห็นเพลิงช่วงโชติโรจน์เรือง
ก็ย่างเยื้องฝ่าควันไปทันใด ฯ
๏ เดชะความสัตย์อธิษฐาน
จะร้อนเบื้องบทมาลย์ก็หาไม่
มีสุวรรณโกมุทอำไพ
เกิดขึ้นที่ในกองกูณฑ์
ทุกก้าวพระลักษมีที่เยื้องย่าง
เพลิงดับเป็นทางอย่างสิ้นสูญ
พระนารายณ์เปรมฤทัยไพบูลย์
สิ้นกินแหนงคำทูลนางสีดา ฯ
๏ ฝ่ายเทพไท้เทวาทุกราศี
แสนปรีดีด้วยประจักษ์เป็นหนักหนา
บ้างตบหัตถ์ฉัดฉานสะท้านมา
บ้างก็โปรยมาลาถวายพระพร
บำเทิงองค์เทวราชนารายณ์
บำเทิงองค์อรทัยสายสมร
บำเทิงองค์พระลักษณ์ภูธร
บำเทิงสุนทรทั้งแดนไตร ฯ
*******************************************
๏ เพชรสังคีตตั้งจิตคิดเขียน
จะมีใจล้อเลียนก็หาไม่
หวังเจิมจันทน์วรรณคดีไทย
ให้เฟื่องฟุ้งจรุงใจไปชั่วกาล ฯ
*******************************************
๑๐:๐๔ ๔/๑๐/๒๕๕๑
2 ตุลาคม 2551 14:49 น.
"เพชรสังคีต"
อนิจจาครานี้นะอกกู
จะถูกทอดทิ้งอยู่กับยักษา
มาเสียศักดิ์เสียวงศ์พงศ์พระยา
เพราะอ้ายพวกพาลาลักมาไว้
อยู่สวนขวัญปานนันทวันสรวง
จะสดชื่นแดดวงก็หาไม่
ด้วยรักผัวสู้ถนอมยอมบรรลัย
มิได้คิดพิศมัยอ้ายกุมภัณฑ์
ทั้งพวกเหล่าสนมในที่ใจยักษ์
ก็ข่มหักหัวใจให้โศกศัลย์
บีบให้ตรมข่มเหงไม่เกรงกัน
ไม่ขออยู่ดูหน้ามันยอมบรรลัย
จึงเอาผ้าพันกระสันรัด
เกี่ยวกระหวัดกับกิ่งโศกใหญ่
ชายหนึ่งผูกศออรทัย
หลับตาปลงใจแล้วโจนลง ฯ
***************************************************
คำที่พิมพ์ตัวหนา
เค้าโครงจากพระราชนิพนธ์ในสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช
1 ตุลาคม 2551 13:52 น.
"เพชรสังคีต"
"เพลงยาวเจ้าเพชรน้อย"
เพชรสังคีตแสนประดิดประดอยเขียน
ถึงดวงใจไหม้หม่นสู้ทนเพียร
ด้วยอ่อนเรียนเรื่องรักสุดหนักใจ
แม้ว่าไปใครเล่าเขาจะเชื่อ
เขานั่งอ่านพาลเบื่อบ่นหมั่นไส้
เห็นเจ้าชู้สู่หามาแต่ไร
มาครวญหาอาลัยใยตอนนี้
เจ้าประคุณแก้วเก็จของเพชรเอ๋ย
มิเคยเลยจะมาหงอไม่พอที่
จะมิก่นก็มิสมอารมณ์กวี
ดวงฤดีดิ้นป่วนจึงครวญมา
อันความรักหนักใจห้ามได้หรือ
ใครพาซื่อเขาก็บ่นว่าคนบ้า
แม้อ่านแล้วเงียบเงียบเหยียบไว้นา
เขาจะค่อนนินทาว่าบ้านารี
บรรยายความตามนัยน์ที่ได้เห็น
ดูดังเป็นนางอัปสรสุนทรศรี
ดังจันทราทรงกลดหมดราคี
ตะลึงชมไม่สมประดีอยู่แดยัน
พิศเนตรราวเนตรมฤคมาศ
งามประหลาดตรงพุ่มปทุมถัน
จำปาทัดมิเคลื่อนคลอนจรจรัล
งามรูปทรงขนงนั้นคันศรอินทร์
งามพร้อมพริ้มอิ่มโอฐจะเอื้อนเอ่ย
งามท่อนแขนกระไรเลยดังคันศิลป์
งามอินทรีย์บิดเบือนเหมือนอย่างบิน
งามพิษณุศิลปินอลงกรณ์
งามสุรเสียงสำเนียงเจ้าขานรับ
งามดังการเวกขับกับสิงขร
งามพิศวงสงสัยในแง่งอน
งามกระบวนอรชรเหมือนซ่อนกล
เจ้าเพชรน้อยค่อยเขียนเรียนเรื่องรัก
เจียนอกหักแล้วไม่เห็นจะเป็นผล
แม้นำรักสลักได้ในนฤมล
มไหศวรรย์ชั้นบนไม่สนเลย ฯ
10:11 1/10/2551
หน้าส่วนตัว
30270
