30 มิถุนายน 2546 17:00 น.
เมจิคเชี่ยน
เสียง...สายฝนโปรยกระทบข้างบ้าน
เสียง...สายลมพัดประสานใบไม้ไหว
เสียง...ฟ้าร้องครืนครืนกระทบใจ
เสียง...ความหวั่นไหวดังกึกก้องในตัวเรา
กลัว...คนไกลที่เฝ้าและคิดถึง
กลัว...ใครคนหนึ่งอาจเปลี่ยนใจเขา
กลัว...ความรักที่มากมายต้องบางเบา
กลัว...ความเงียบเหงาเคล้าความเศร้า
............จะเข้ามาแทรกใจ..............
............. อิอิ ไม่เคยกลัวหรอก พอดีเห็นเพื่อนตกใจได้ยินเสียงฟ้าร้อง ขำมันว่ะ แม่งวิ่งหนีเข้าไปหลบในหลืบ 555 .....
30 มิถุนายน 2546 16:48 น.
เมจิคเชี่ยน
รู้ตัวดีอยู่ตลอดเวลา
ในแววตาที่มองมา ไม่มีฉัน
ลึกซึ้งแค่ไหน ก็ไม่ใช่คนสำคัญ
ต้องเป็นเขาแค่นั้น ที่เธอต้องการ
ยอมรับปวดใจเมื่ออยู่ใกล้
มีฉันสักครั้งได้ไหม อย่ามองเลยผ่าน
พูดถึงแต่เขา.. รู้ไหม...ใจมันทรมาร
ไม่เคยมองเคยอ่าน ความรู้สึก
....ที่อยู่ในใจลึกๆของฉันบ้างหรือไร.....
และถ้าฉันขอสักครั้งหนึ่ง
หันมามองซึ้งซึ้งที่ฉันมั่งจะได้ไหม
หรือยามเธอหลับตาลงสักครั้งสักคราใด
คนแห่งความฝันขอให้
....เป็นฉันได้ไหม....สักคืนนึง
24 มิถุนายน 2546 00:38 น.
เมจิคเชี่ยน
นั่งริมระเบียงบ้านมองดวงดารา
แสงจันทราส่องเจิดจ้า นภาเฉิดฉาย
เมฆน้อยลอยผ่านกลบแสงจันทร์ทอประกาย
เห็นดาวตกเรียงรายเป็นสาย กระทบจันทร์
ฟ้าคืนนี้ดูสวยสด จรดปลายฟ้า
อยากให้เธอมาเหม่อมองด้วยกับฉัน
ห่มไออุ่นท่ามกลางดวงดาราเป็นร้อยเป็นพัน
นั่งนับดาวตกไปด้วยกัน
........ท่ามกลางแสงจันทร์ มีเธอกับฉันเพียงสองคน.......
******** แต่งลวกๆนะ ว่าจะแก้สักหน่อย เหอออ **********
23 มิถุนายน 2546 13:58 น.
เมจิคเชี่ยน
นั่งรถผ่านถนนสายเก่า
หวนคิดถึงเรื่องเศร้า...วันนั้น
ยืนร้องไห้ตากฝนท่ามกลาง...ความเงียบงัน
กับความหนาวสั่นที่ลมโชย...พัดมา
ทำไมถึงได้ทิ้งฉัน
เฝ้ารำพึงรำพลันบอก...กับฟ้า
หายไปไหนหละคำมั่น...คำสัญญา
ที่บอกว่าชีวิตนี้จะอยู่....คู่กัน
ตื่นขึ้นมาได้ไหม
อย่าแกล้งหลับไป...อย่าทิ้งฉัน
อยู่คนเดียวไม่ได้หรอก
........ถ้าไม่มีเธอร่วมฝ่าฟัน.......
เพราะฉะนั้น ขอได้โปรดอย่าจากไปไกล
ได้แต่เฝ้าเพ้อปนเสียง...สะอื้น
เธอไม่มีวันฟื้น...รับไม่ได้
เสียงสายฝนกะหน่ำดั่งซ้ำ...เติมใจ
หยดน้ำตามันรินไหล
.......ทำไมฟ้าต้องมาพรากเธอ.......
ผ่านถนนสายนี้ทีไร
หยดน้ำใสใสมันเริ่ม...ล้นเอ่อ
แม้จะมีใครผ่านเข้ามา
...........ให้ฉันได้พบเจอ
แต่คนที่รักอยู่เสมอ........
........ยังคงเป็นเธอทุกลมหายใจ.......
*** กะลังฝึกๆแต่งกลอนงี่เง่า เอ้ย กลอนเศร้าๆมั่ง อิอิ ***
20 มิถุนายน 2546 20:43 น.
เมจิคเชี่ยน
เมื่อแรกเห็นก็เกิด.. ปิ๊ง
ผู้หญิงคนนี้เป็น...ใครกันหว่า
เข้าไปถามชื่อ...เธอมา
เธอกลับบอกไอ้บ้า...ไปไกลไกล
เวรกำ แท้ๆ...ของฉัน
แค่อยากจะรู้มัน...ผิดไหม
ไม่ถามก็ได้วะ...จะเป็นไรไป
แต่ว่าใจ เสือกชอบเธอเข้าให้..ทำไงดี
แก่นแก้วดีนัก...คอยดูเหอะ
ซักวันเถอะ...เธอต้องหลงรักฉันคนนี้
แล้วจะต้องมอบใจของเธอ...ที่มี
การันตีได้เลย...ฉันสาบาน
แต่ว่าทำดีสัก...เท่าไร
เธอก็เมินหน้าใส่...ไม่เคยสงสาร
ไม่เคยไยดีไม่เคยที่...จะต้องการ
แบกใจซมซานกลับมาบ้าน...ทุกที
ไม่รู้จะทำไงแล้ว
ได้ยินคำว่าแห้ว...มาเร็วรี่
ไม่ยอมแพ้หรอกเฟ้ย...ยัยตัวดี
งัดแผนสุดท้ายที่มี...ต้องลองดู
เลยเขียนข้อความว่า...ชอบเธอมาก
แทนคำพูดจากปาก...บอกให้รู้
ขยำๆกระดาษขว้างหัว
.......เพื่อให้เธออ่านข้อความดู..........
แต่แล้วเธอกลับชูรองเท้า...ขว้างกลับมา
.............เป็นอันว่า ยัยตัวดีชนะครับ ยอมแพ้มัน อิอิ...........
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเมจิคเชี่ยน
หน้าส่วนตัว
799
