17 ตุลาคม 2548 01:34 น.
เมจิคเชี่ยน
.....................................
จำได้ไหมครานั้นวันพบหน้า
ฉันมาหาร้องไห้ว่าไม่ไหว
เจ็บเหลือเกินกับจิตถูกพิษภัย
เธอจึงได้ปลอบขวัญให้มันเบา
จากวันแรกเรื่อยมาถึงครานี้
เราได้มีกันและกันแบ่งปันเศร้า
เธอนั้นเป็นดั่งกำแพงแสงและเงา
คอยคลายเหงาเติมสุขทุกทุกครา
จนฉันเริ่มสดใสคล้ายดอกไม้
ส่งกลิ่นไอหอมกรุ่นมีคุณค่า
สะเก็ดแผลทุเลาเบาบางตา
ครบเวลาต้องจากพรากเธอไป...
แววตาเธอดูเศร้าและเหงามาก
คำว่า"จาก"มันสะเทือนเหมือนหวั่นไหว
ดั่งกับถูกมีดบาดจนขาดใจ
มันร้าวไหม้เกินจิตคิดต้านทาน
ใช่ว่าฉันอยากลาหนีหน้านี้
เธอคนดียิ้มหน่อยดูค่อยหวาน
เชื่อฉันเถิดสัญญาไม่ช้านาน
คนแห่งกาลพานปรากฏให้พบเจอ
เพราะเรานี้มิใช่ในเนื้อคู่
แม้นว่าดูผูกพันมั่นเสมอ
แต่ความจริงตรงข้ามยามเคียงเธอ
มิเคยเผลอ...อยากอยู่เคียงคู่กาย...
เป็นอันว่าเฝือกจ๋า...ขาลาก่อน
อย่าออดอ้อนอาลัย...ไร้ความหมาย
สิ้นสุดแล้วถึงวัน...ฉันบ๊ายบาย
ยิ้มส่งท้าย...บอกเฝือกจ๋า...อย่าเจอกัน(อีกเลย)...
..............................................
เมจิคเชี่ยนละโครตดีใจที่สุด
..
ได้ถอดเฝือกแล้วหลังจากใส่มาเป็นเวลา 2 เดือน !!!
แต่พอถอดออกมาแล้ว เห็นขาตัวเอง...
ได้แต่ร้องเพลง...
หายใจเข้าก็เห้อ...เซ็ง
หายใจออกก็เห้อ...ซวย
ฮร่าาาาา
ขาเมจิคเชียนคนละสี ข้างนึงขาว อีกข้างนึงเขียวคล้ำ ฮร่าาาา
แถมขาลีบอีกต่างหาก ไขมันที่ต้นขาหายไปหมดเลย...
ก็ต้องทนๆไปก่อน ต้องพยายามหัดเดินใหม่
เป็นเด็กน้อยเลยขอรับ...
แต่ขาก็คงดีใจสุดๆที่เพื่อนคู่ซี้ชั่วคราวของเขาได้จากไป...
.
..
...
จริงๆนะขอรับ อิอิ
10 ตุลาคม 2548 23:46 น.
เมจิคเชี่ยน
.............................................
แว่ววาจาเอื้อนเอ่ยเพื่อเผยบอก
เป็นระลอกริ้วไหวดั่งสายน้ำ
กฏหมายใหม่บัญญัติต้องหัดจำ
หากถามซ้ำคือผิดมีสิทธิ์ตาย....
ห้ามเตร็ดเตร่เถลไถลหนีไปเที่ยว
หากรู้เดี๋ยวหัวแตกหน้าแหกหาย
จะไปไหนต้องควงคู่อยู่แนบกาย
ห้ามมาสายผิดนัดหรือผลัดวัน
ห้ามมองสาวคนไหนเมื่อใกล้เธอ
หากผิดเผลอโดนชกตรงอกฉัน
ห้ามโปรยยิ้มให้หญิงใดเมื่อไกลกัน
ต้องอดกลั้นเพื่อเธอเสมอไป
ไดโดม่อน เอ็มเค เคเอฟซี
อาหารนี้ห้ามซื้อหรือหลงไหล
ทานข้าวบ้านเท่านั้นทุกวันไป
ห้ามบ่นว่าไม่ไม่...ฉันไม่เอา
ห้ามติดเพื่อนติดฝูงหรือยุ่งงาน
เมื่อเธอนั้นต้องการให้ชิดเฝ้า
ห้ามตื่นสายนอนกรนบ่นขี้เซา
ต้องตื่นเช้าตักบาตรห้ามพลาดเลย
ห้ามดุด่าว่ากล่าวคราวเธอผิด
อย่าหงุดหงิดงุ่นง่านพาลนิ่งเฉย
ห้ามทำหน้างี่เง่าว่าเราเชย
ต้องคอยเอ่ยคอยชม...ว่าเธอดี
หากเธอยิ้มให้หนุ่มห้ามยุ่มย่าม
เธอมีสิทธิ์ทำตามหัวใจนี้
พูดอะไรต้องเชื่อเบื่อห้ามมี
หากเธอตีห้ามสู้...ห้ามรู้ทัน
ชี้ว่านก...ต้องนกห้ามตลกเชียว
จะโดนเหนี่ยวเข้าให้ไปสวรรค์
เธอยิ่งใหญ่ เธอชนะ เธอสำคัญ
ส่วนตัวฉันแค่ลูกไก่ในกำมือ...
เผด็จการยอดรักนักเลงสาว
แสนปวดร้าวจิตใจไม่กล้าหือ
แค่พบเห็นแววตาหน้าใสซื่อ
ก็อออือ...ใจอ่อนยอมทุกครา
ห้าม ห้าม ห้าม จำไว้ให้ขึ้นจิต
หากว่าผิด โดน โดน โดน โดนแน่จ้า
มากบัญญัติเกินกว่า...มาพรรณนา
ผู้บังคับบัญชา...แสนน่าเกรง...
แต่ความรักเธอนั้นมันยิ่งใหญ่
บริสุทธิ์ใจเกินกว่ามาข่มเหง
แค่สวมบทเจ้าแม่...แซ่นักเลง
ตัวฉันเองก็ยอมพร้อมทำตาม...
แปรรูปแบบเป็นขบฏแห่งกฏหมาย
ช่างเหลือร้ายยอดรักหากทักถาม
ฮิตเลอร์หญิง...จริงแท้แม่รูปงาม
สมญานามจอมใจ..ยัยตัวร้าย... (555)
.................................................
เมจิคเชี่ยนเขียนเล่นๆขอรับพอดีอยากเขียนกลอนตลกๆมั่ง แหะๆ
ถ้าหากตรงกับชีวิตจริงของใครในเวปนี้
ก็ขอให้เป็นแบบนี้ตลอดไปนะขอรับ ฮร่าาาาา...
4 ตุลาคม 2548 21:47 น.
เมจิคเชี่ยน
......................................
หากเธอคิดพักผ่อนนอนตรงนี้
ซบลงที่หัวไหล่ใกล้ใจฉัน
ตามสบายเถิดหนามิว่ากัน
หากทำให้เธอนั้นหลับฝันดี
ขออย่าห่วงเรื่องร้ายที่กรายกล้ำ
พักหัวใจชอกช้ำในยามนี้
จะดูแลหวงห่วงดวงชีวี
ทุกนาทีที่หลับประทับใจ
เมื่อเธอตื่นลืมตาค่อยมาทัก
คนรู้จักคนนี้ที่เคียงใกล้
อยากเห็นเธอยิ้มแย้มแก้มอำไพ
ดูสดใสเหมือนก่อนตอนเริ่มเจอ
ถ้าอยากคุยพูดจาก็มาเล่า
จะคอยเฝ้ารับฟังมิพลั้งเผลอ
ส่วนเรื่องราวน้ำตาแต้มหน้าเธอ
มิเสนอใคร่ถามหาความมัน
เพียงแค่อยากเห็นหน้าแววตาเก่า
ที่เปล่งเงาวับวาวคราวสุขสันต์
ภาพเคยคุ้นขี้เล่นเช่นวานวัน
ดั่งดาวนั้นที่สว่างดูพร่างพราว
เมื่อรู้สึกดีขึ้นสดชื่นจิต
ดวงชีวิตหล่อหลอมย้อมสีขาว
ต้องการกลับคิดหวังอีกครั้งคราว
จะไม่กล่าวรั้งขออยู่ต่อเลย...
หากวันใดน้ำตามาอีกครั้ง
ถูกเกลียดชังทำท่าเย็นชาเฉย
จงอย่าลืมตรงนี้ที่คุ้นเคย
พร้อมกอบเกยคืนสุขทุกเวลา
ไม่ต้องห่วงหรือเกรงใจอะไรกัน
พร้อมยินดีรับขวัญวันมาหา
เป็นเจ้าเก่าดูแลแผลน้ำตา
แม้ปวดพร่าแทบสิ้น...ฉันยินดี
.......................................................
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเมจิคเชี่ยน
หน้าส่วนตัว
1088
