หนี้แผ่นดิน ตอน ๔

อาทมาต

 เอากันให้เต็มที่นะโว้ยพวกข้าทหารไทยทั้งหลาย ไม่ต้องกลัวหมดเดี๋ยวกูออกไปหาเดี๋ยวเดียวขี้คร้านเต็มกระสอบ ทั้งนกเขาใหญ่ เขาไฟ อีกรอด กระยาง กระสา กระเรียน บ้านนี้มีเยอะเอากินกันให้เต็มที่ กูผัดเองเชียวนะมึง พริกนี้กูก็โขกเองเป็นยังไงอร่อยไหมวะ ห้ามคายทิ้งนะโว้ย กูเห็นใครทิ้งจะยิงด้วยหนังกระติ๊กตาแตกเลยมึง ใครกินไม่หมดเก็บไว้เป็นเสบียง   เสียงตาเฒ่าชาวบ้านพรานนกร้องบอกกองทหารอาสาที่ง้วนอยู่กับแกงนก ผัดนก ที่แกนำมาให้ ตาเฒ่านี้มีชื่อว่าเฒ่านก เหตุที่ได้ชื่อนี้ก็เพราะชอบล่านก และมีฝีมือในการยิงหน้าไม้เป็นที่ยอมรับของคนในหมู่บ้าน
                         อร่อยมากเลยจ๊ะพ่อลุง ไม่รู้ว่ายังมีเหลืออีกสักแค่ใหนจะได้เอาไปฝากไอ้แดงมัน 
                         ไอ้เเดงไหนวะ ไอ้หนุ่มมันยังไม่ได้กินอีกหรือเดี๋ยวก็ไม่ทันท่านหรอกเห็นว่ากำลังจะเคลื่อนทัพกันแล้ว ไปเรียกมันมาไป กูยังมีเหลืออีกเยอะเชียว 
                          เห็นจะมาไม่ได้หรอกพ่อลุง  ไอ้ปลิวพูดสวนคำเฒ่านกทันที
                          ทำไมวะหรือว่าได้เจ็บเพราะแพ้ฝีมือไอ้พวกพม่ามันไหนมันอยู่ไหนเดี๋ยวกูเอาไปให้เองข้าวก็ยังร้อนๆอยู่เลยคลุกกับผัดนกกูนี่ รับรองได้กินเข้าไปแต่ชั่วคำเดียวหายเจ็บเลยมึง  เฒ่านกคุยโอ่ตามประสาแก
                          นู้นนอนอยู่ใต้ต้นมะพร้าวนั่นแหละพ่อลุง เอาไปให้มันสิเห็นจะคอยอยู่ 
                          ไหนวะกูเห็นแต่หมาไม่เห็นมีคนสักคนเดียว 
                          ก็นั่นเเหละไอ้แดงล่ะพ่อลุง ฉันกลัวมันจะหิวเลยขอแบ่งให้มันหน่อย  พูดพลางไอ้ปลิวทหารกองอาสาก็หัวเราะขบขันในสีหน้าของตาเฒ่านก เรียกเสียงฮาจากกองอาสาศึกได้แก้เหนื่อยขึ้นอักโข
                         อ้าวไอ้ฉิบหายกูหามาให้แดกยังเสือกมากวนกันอีก อย่างนี้หาว่าของกูไม่อร่อยใช่ไหมถึงจะเอาให้หมาแดก งั้นมึง แดกลูกดอกหน้าไม้กูหน่อยเป็นไรเผื่อจะอร่อยถูกปากทหารไทยปากหมาเยี่ยงมึง  เฒ่านกพูดพลางทำท่าจะหยิบหน้าไม้ขึ้นมาขู่ทำเอาไอ้ปลิวร้องเสียงหลง
                          เฮ้ย พ่อลุงฉันก็แต่เพียงล้อเล่นหรอกน่า อะไรกันดุเยี่ยงนี้ผิวถ้าเจอไอ้พวกพม่าอย่ามาร้องให้ช่วยก็แล้วกันละพ่อลุง เอาฉันไหว้ล่ะอย่าโกรธเลยนะพ่อลุง  ไอ้ปลิวทำทีร้องบอกขอโทษแต่หันหน้าไปกลั้นหัวเราะกับเพื่อนร่วมศึกกองอาสาเป็นที่ครื้นเครง 
         ขณะนั้นเองก็มีเสียงร้องตะโกนโหวกเหวกฟังแล้วเป็นเสียงไทยแว่วมาจากชายป่าที่ยั้งทัพ พร้อมกับบรรดาทหารกองอาสาที่พระยาตากให้ออกไปหาเสบียง วิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาภายในค่ายบ้างก็มีแผลได้เลือด บ้างก็หัวร้างค่างแตก มีเจ็บไปตามๆกัน         
                         นั่นมันพวกออกไปหาเสบียงนี่หว่า แล้วไหงมันถึงได้วิ่งหนีหน้าตาตื่นมาเช่นนี้ ไอ้เทพหัวหมู่กองทะลวงฟันร้องเอ่ยขึ้นอย่างแคลงใจ  
                        จริงด้วยสิพี่เทพท่าทางเหมือนหนีใครมาหรือว่าจะไปเจอไอ้พวกพม่าเข้าให้แล้วระหว่างที่หาเสบียง ไอ้ปลิวรีบเอ่ยขึ้นพร้อมกับหยิบดาบข้างตัวกระชับมั่น คิดว่าถ้าเป็นจริงเหมือนใจคิดคงได้รบกันอีกแน่
                        ถ้าจะจริงของมึงวะไอ้หนุ่มร้องแตกหนีกันเยี่ยงนี้คงมิพ้นไอ้พวกพม่าเเน่ๆ เฒ่านกแสดงความเห็นออกมาในทางเดียวกับไอ้ปลิว พลอยลืมความโกรธเมื่อครู่เสียสนิท
                        ฉันก็เห็นเช่นพ่อลุงกับไอ้ปลิวคงจะเจอกองใดกองหนึ่งของไอ้พม่าเป็นแน่มิผิดดอก ถ้าจะไม่ได้การแล้ว เดี๋ยวฉันลองไปสอบดูกับขุนพิชัยท่านก่อน ส่วนพวกเราที่อยู่ทางนี้เตรียมตัวไว้ให้ดีเพราะอาจต้องรบกันอีกแน่ เรื่องเป็นอย่างไรเดี๋ยวคงได้รู้กัน พูดจบไอ้เทพออกวิ่งไปทางที่พักบรรดาขุนศึกของพระยาตากทันที