8 ตุลาคม 2547 17:19 น.
ไอติมรสต้มยำ
เมื่อไม่อาจจะเป็นที่รักกันได้
ฉันก็ไม่อาจจะฝืนใจหรือขู่เข็ญ
เมื่อตอนนี้...ฉันไม่มีความจำเป็น
ก็ขอให้เราเป็นเพียงแค่คนเคยรักกัน
ตลอดมา..ฉันพยายามเรียกร้อง
ให้เราทั้งสองร่วมกันสานฝัน
แต่เพิ่งรู้ว่าที่ผ่านมา..ฉันฝันกลางวัน
เพราะเธอนั้นไม่เคย...ฝัน...อย่างฉันเลย
ฉันมันบ้าไปเองฝ่ายเดียว
ไม่เคยเหลียวมอง..ว่าเธอนั้นเมินเฉย
คิดไปเอง..ฝันไปเอง..ก็เลยเจ็บเหมือนเคย
แต่ต่อไปจะไม่มีแล้วเอย...ฉันคนเดิม
8 ตุลาคม 2547 16:45 น.
ไอติมรสต้มยำ
พยามแล้วนะ..ที่จะให้ใจลืมเธอ
แต่ทุกครั้งที่เผลอ..ภาพเธอยังลอยวน
พยามแล้วนะ..ที่จะไม่ให้ใจสับสน
แต่ต้องจำทน ...เพราะความพยายามยังไม่ดีพอ
คงต้องพยายามต่อไปอีกนาน
เพราะความร้าวรานที่ไม่เคยร้องขอ
เธอให้ฉันมามากจนเกินพอ
คงต้องรอให้ตายถึงจะลืม
4 ตุลาคม 2547 16:15 น.
ไอติมรสต้มยำ
ถึงใจไม่อยากเป็นตัวสำรอง
แต่ไม่มีสิทธิ์เรียกร้องขอเป็นตัวจริง
จึงต้องจำยอมรับกับทุกสิ่ง
เพราะเรื่องจริงฉันคือตัวสำรอง
หน้าส่วนตัว
728
