กลั่นแก้ว

เจ้าหน้าที่ก็ให้พวกเราเอาขนมไปแจกเด็กๆ พวกเราเตรียมแยมโรลและน้ำส้มไป...ไปถึงห้องเด็กที่ไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้เราก็ป้อนให้เด็กๆเอง
แววตาของเด็ก..เหล่านี้เขาแสดงออกมาให้เราเห็นว่าเขามีความรู้สึก..
เขาดีใจ..เขามีความสุข..ไม่ต่างจากพวกเรา..ใช้มือนี้ละป้อนให้น้องๆล้างมือแล้วนะ...บางคนแกล้งพี่ด้วยนะป้อนที่ไรกัดมือทุกครั้งแถมยังหัวเราะอีก...น่ารักดีรอยยิ้มของเด็ก...
บางคนมองเราแววตา.บริสุทธิ์...น้องจ้องมองอยู่นานเราจับมือน้องมาจับมือเรา..บอกเหมือนกันเลย...
มาอีกห้องเป็นห้องพยาบาล....เด็กผู้ชายอายุประมาณห้าขวบถามเจ้าหน้าที่ว่าน้องเป็นอะไรเป็นมาตั้งแต่กำเนิดหรือเปล่าเพราะว่าที่ศรีษะน้องยุบไปครึ่งนึง.เจ้าหน้าที่บอกว่าพ่อแม่ทะเลาะกันแล้วพ่อหันมาทำร้ายลูกตอนนี้พ่อเขาติดคุก...ความรู้สึกพุ่งขึ้นมาเลยนี้หรือมนุษย์นี้ไม่มีความเป็นคนอยู่ในตัวเลยนะเนี้ยะ
แต่เด็กก็ยังพอรับรู้แต่พูดไม่ได้เขายังยิ้มและร่าเริงเราอุ้มน้องมานั่งตักแววตาของเขาแสดงอารมณ์สดใสเหมือนเด็กปรกติแต่ลึกลงไปจะเป็นอย่างไรนะ.......
เราจะออกจากห้องนั้นน้องร้องไห้ตาม...
มาอีกห้องเด็กโตขึ้นอีกน้องผู้ชาย..น้องคนนี้นั่งได้แต่แขน ขา เกร็ง
มีสมุดและกล่องดินสอสีน้องเขาวาดรูปเราด้วยแต่ไม่ได้เอามาเพราะอยู่ในสมุดของน้องเขา...
เด็กอีกคนวาดรูปหัวใจมาให้ดูเราปรบมือให้เขาน้องเขายิ้มใหญ่เลยยื่นมาให้  เราหยิบแล้วมาวาดรูปการ์ตูนเป็นเด็กผู้ชายยิ้มเราชี้ไปที่รอยยิ้ม น้องชอบใหญ่เลย
แล้วก็ถึงเวลากับบ้านแล้ว...
นี้แหละคือความสุข...ความสุขที่เราไขว่คว้า..ที่เราค้นหา
หัวใจพองโต...รอยยิ้มแววตาของน้องๆ ยังติดตา
ความสุขจากการให้ จากการที่ได้แบ่งปัน คือความสุขที่แท้จริง