๐ เมื่อใบไม้บางใบร่วงในสวน ดั่งลำดวนด่วนมาลับลาหาย มองฟากฟ้าคราหม่นฝนโปรยปราย ดาวผกายคล้ายหมองในคลองตา ๐ เราพบกันวันนั้นคราดั้นด้น ทุ่มกายจนสุดแรงแหล่งใฝ่หา หลายผู้คนบนทางสร้างศรัทธา พัฒนาประชาชนค้นแนวทาง ๐ ลุงคือผู้รู้เรียนเพียรพินิจ รับแนวคิดใหม่มากมาถากถาง เอาใจใสไม่เคยเฉยละวาง เป็นแบบอย่างของผู้รู้ทำงาน ๐ จนสำเร็จให้เห็นเป็นแบบแผน คนทั่วแดนหลากหลายหมายสืบสาน ได้เล่าลือถือนำเป็นตำนาน ไปทำการก่อเกื้อช่วยเหลือตน ๐ มาวันนี้ทราบข่าวปวดร้าวจิต ว่ามิ่งมิตรจากราวสู่หาวหน ในแนวทางสร้างค่าฝ่าทุกข์ทน ลุงคือคนจริงจังที่ฝังใจ ๐ หวังชือชู สิทธิจักรนักส่งเสริม ด้วยตีนเปิ้มเริ่มไว้ไม่ไปไหน เป็นเหมือนหวังดังวันร่วมฝันไกล เนิ่นนานไปใครก็ขอเดินตาม ๐ วันลุงจากพรากลาในหน้าที่ คงไม่มีอะไรต้องไถ่ถาม เพียงมาย้ำคำตอบมอบแสนงาม ฤๅอาจห้ามน้ำตาไหลปร่าริน ๐ เหมือนใบไม้บางใบร่วงในสวน ดั่งลำดวนด่วนมาลับลาสิ้น มองฟากฟ้าคราหม่นฝนโรยริน หากได้ยินโปรดทราบฝากกราบลุง ....................... เขียนในวัน ทราบข่าวการเสียชีวิต ของลุงชู สิทธิจักร นักส่งเสริมตีนเปิ้มแห่งบ้านเขาดิน ต.วังน้ำลัด อ.ไพศาลี จ.นครสวรรค์ อำลา ด
ฟ้ากว้างไกลเกินไป เกินความรักของใครจะข้ามไปหา ต่อให้มองสุดปลายสายตา ก็เกินกว่าที่ใจจะมั่นคง ใช่ว่าระยะทางจะทำให้เปลี่ยน วันและคนวนเวียนก็ไม่สามารถกลับได้ แต่รู้มั้ยปล่อยให้รอนานเกินไป จนเกิดความเหงาขึ้นในใจมาทดแทน
ใบไม้ปลิวลิ่วคว้างกลางป่าสวย ลมระรวยกลิ่นพยอมมาย้อมขวัญ ใต้แสงอ่อนโรยราของตาวัน ริ้วหมอกพันเคลียเคล้าทั่วราวไพร ร่องลำธารซ่านสายพรายแพรน้ำ กระซิบร่ำเว้าวอนอย่างอ่อนไหว ไผ่เสียดกอล้ออ้อนทอดถอนใจ เป็นเพลงไพรระงมพรมพนา อยากทรุดกายรายเรียงลงเคียงข้าง ฝากฝังร่างทอดอยู่กับภูผา มีกระท่อมพรานไพรอยู่ใกล้ตา แนบนิทราหลับฝันนิรันดร.
หน้าส่วนตัว
สามัคคี
เมื่อเรากล้าฝ่าร้าย.........ลมแรง
ฝนกระหน่ำทิ่มแทง................แสบหน้า
หนาวสุดสุดไร้แรง..................แดดดับ
ทีละก้าวแกร่งกล้า.................ฝ่าด้วย ใจทะนง
สิ่งล่อหลงมากล้น.........ตามทาง
กระชับมืออย่าวาง.................อย่าทิ้ง
เศรษฐกิจทุกอย่าง.................ล่มเพราะ ชุ่ยแฮ
ประหยัดประเสริฐกลิ้ง-..........กลับได้ ลุกยืน
คืนความมืดยืดเยื้อ.......ลมฝน
พายุพัดสาดจน.....................สั่นสะท้าน
ถ้าต่างขาดอดทน..................สู้ทุกข์ นั้นนา
ย่อมจะล้มสุดต้าน.................ต่อด้วย ภัยพลัน
กระชับมือให้มั่น...........เถิดมิตร
ใจย่อมจะมีสิทธิ์....................ไม่ท้อ
ใจหลอมรักกอบกิจ................สำเร็จ
ใจอ่อนแอแป้ป้อ....................ย่อมไร้ พลังแรง
แฝงต่อสู้ย่างก้าว..........เท้าไป
อย่าประมาทหนามไหน.........ถี่ถ้วน
ประสานจิตประใจ................ให้มั่น- คงนา
ทุกสิ่งทุกอย่างล้วน................เลิศด้วย สามัคคี
วันเดือนปีผ่านพ้น........ร้อนหนาว
มือเกาะกุมทุกคราว..............อย่าเว้น
มีความยากมากยาว.............
คืนมืด...เดือนดับ ดาวลาลับ ในคืนเหงา ไม่มีเธอ ไม่มีเรา มีเรื่องรักเก่า ๆ ที่ยังค้างคาอยู่ในใจ คืนมืด...เดือนดับ เธอลาลับ ไปอยู่ไหน ภายใต้ฟากฟ้า ที่กว้างไกล ฝากสายลมบอกไว้ ในใจยังมีเธอ คืนมืด...เดือนดับ ใจฉันยังรักเธอ อยู่เสมอ แม้เลิกรา กันไกล ไม่พบเจอ ยังรักเธอ เหมือนแต่ก่อนที่เคยเป็นมา
ฉันอาจจะพอมีคุณค่า แต่คงน้อยกว่าใครคนนั้น เธออาจยังมีความรักให้กัน แต่มันคงไม่มากเหมือนผ่านมา เธออาจมีบางถ้อยคำ ที่อยากให้ฉันจดจำและรู้ว่า เธอขอบใจสำหรับทุกสิ่งที่ผ่านมา และเสียใจที่ยอมให้ใครบางคนมีค่ามากเกินไป เธออาจไม่อยากทอดทิ้งฉัน แต่ใครคนนั้นก็ทำให้เธอหวั่นไหว คำลาของเธออาจรุนแรงเกินไป แต่ถ้ามันทำให้เธอสบายใจก็อยากฟัง
เช้าวันจันทร์พลันเหงาเปลี่ยวเปล่าจิต เฝ้าแต่คิดถึงดวงใจที่ใหลหลง เธอจะเป็นเช่นไรให้พะวง ป่านนี้คงคิดถึงพี่ที่จากมา วันอังคารสงสารตัวมัวแต่เศร้า คิดถึงเจ้ายุพินถวิลหา คงจะเป็นเช่นกันขวัญชีวา จงตั้งตารอวันที่พี่กลับไป ถึงวันพุธสุดหักห้ามความคิดถึง เฝ้ารำพึงว่าเนื้อเย็นเป็นไฉน จะอยู่ดีมีสุขทุกข์เช่นไร ขอฝากความห่วงใยไปถึงเธอ พฤหัสฯตัดสินใจไว้แน่วแน่ ไม่ยอมแพ้ใจตัวเองเกรงจะเผลอ จะระงับดวงจิตคิดถึงเธอ แต่ต้องเก้อเผลอไปแพ้ใจตน ครั้นวันศุกร์ยิ่งทุกข์ตรมข่มไม่ไหว ต้องแพ้ใจอีกคราน่าฉงน ครุ่นคิดถึงแต่น้องราวต้องมนต์ จำต้องทนแบบนี้อีกกี่วัน พอวันเสาร์เช้า-สายจนบ่ายค่ำ ใจเจ้ากรรมคิดถึงแต่แม่จอมขวัญ รำลึกถึงวันเก่าเก่าเราผูกพัน ต่อเมื่อไรจึงถึงวันนั้นอีกที วันอาทิตย์ในจิตใจให้ว้าวุ่น เฝ้าแต่ครุ่นคิดคำนึงถึงยาหยี แสนเจ็บปวดรวดร้าวเศร้าฤดี อีกกี่ปีจึงสมใจที่ใฝ่รอ ทุกทิวาและราตรีที่ผ่านพ้น ช่างฝืนทนยากยิ่งเสียจริงหนอ แต่ขอเพียงทรามสงวนนวลละออ ยังเฝ้ารอตัวพี่นี้ยอมทน. -พงษ์ศรีทัศน์- Kuala Lumpur, Malaysia
ยุงน้อยผจญภัย
ฉันเป็นยุงยุ่งใจเกาะใกล้ยุ้ง
หนีเพื่อนยุงที่ทำให้ฉันไหวหวั่น
เบื่อคำพูดเสียดสียุงตีกัน
มานอนฝันใกล้ยุ้งคลายยุ่งใจ
เกาะกินเลือดตัวบ่าง บ้าง บางครั้ง
แถมเกาะหลังควายทุยไปลุยไร่
ควายนั้นคงจะเห็นฉันเป็นไร
จึงเหมือนไร้รู้สึกไม่นึกคัน
ฉันดูดกินเลือดได้ตั้งหลายครั้ง
ควายก็ยังยินดีไม่มีคั่น
คล้ายอยากบอกสดชื่นทุกคืนวัน
มิคาดคั้นกันให้ช้ำในทรวง
เป็นเรื่องแสนยินดีเมื่อมีเพื่อน
คอยตักเตือนทุกคราไม่ลาล่วง
ทุกคืนวันตามติดหาคิดลวง
ไม่เคยล้วงไม้ซีกตีปีกยุง
ควายชอบเลาะเล็มหญ้าชมฟ้ากว้าง
ฉันเกาะร่างตามไปด้วยหมายมุ่ง
บินวนเวียนเถียงนาหลังคามุง
ไม่ติดมุ้งพ่ายแพ้อย่างแน่นอน!ฯ
อริญชย์
๕/๗/๒๕๕๕
บนยอดดอยสูงเสียดขึ้นเบียดฟ้า เอื้อมมือคว้าปุยเมฆมาเสกสรร เป็นมาลัยร้อยรวงดวงชีวัน แล้วแต่งปั้นตามถวิลจินตนา แสงสุรีย์ทาบทับกับยอดเขา เมฆบางเบาบดบังทั้งภูผา เมื่อแสงทองฉายผ่านเข้าม่านตา งามเกินกว่าคว้าไว้ในครอบครอง ฤดูกาลผันผายถึงปลายฝน เมฆลอยพ้นลับลาในตาสอง หมอกสีขาวร่วงโรยโปรยละออง เมื่อยามต้องผิวสั่นสะท้านกาย สายหมอกเริ่มเลือนลางผ่านเช้าตรู่ กิ่งไม้ลู่เอนอ่อนเมื่อตอนสาย ดั่งขับขานบทบรรเลงเพลงพระพาย พฤกษาอายยามลมล้อขอเชยชม
อันความรักไร้พรมแดนแนบแน่นนัก มอบความรักความอาลัยโหยไห้หา บุพเพสร้างเสกสรรค์รักนำพา อานุภาพเหนือกว่าสิ่งอื่นใด ติดปีกใจบินนำข้ามขอบฟ้า แม้นมหาสมุทรสุดกว้างใหญ่ รักโบยบินหลีกลี้หนีข้ามไป ใจชิดใจเคียงคู่อยู่นิรันดร์ พรมแดนแห่งความรักมักยิ่งใหญ่ แต่พรมแดนแห่งหัวใจสุดไหวหวั่น กำแพงหนามองข้างหน้าล้วนหมอกควัน ยากด้นดั้นทะลุผ่านด่านออกไป หากบุพเพสันนิวาส..วาดเราสอง รักคงต้องแนบชิดสนิทใกล้ แม้นภูผาสูงชันฝ่าฟันไป พังทลายด้วยนิยามความศรัทธา หากมาตรแม้นบุพพเพไม่เสริมส่ง รักก็คงแรมร้างห่างวาสนา ถึงอยู่ใกล้เหมือนห่างหายไกลสายตา ไม่นำพาให้ชวนชิดสนิทใน อันความรักนั้นเป็นสิ่งมากมีค่า แต่บางครั้งก็หาค่าไม่ได้ จะมีค่าถ้าประทับกับหัวใจ และจะไร้คุณค่าถ้ารักลวง....
น้ำเคยใสไหลล่องสองฟากฝั่ง ที่เคยนั่งรับลมชมมัจฉา ลมเย็นพลิ้วพัดโชยโบกโบยมา สะพานท่าคือสถานสำราญกาย แต่เดี๋ยวนี้เปลี่ยนไปไม่เหมือนเก่า กลิ่นน้ำเน่าโชยมาพาใจหาย ยามลมโบกกลิ่นคลุ้งฟุ้งกระจาย หมู่ยุงลายบินว่อนตอนกลางวัน เศษขยะลอยฟ่องทั่วท้องน้ำ เช้ายันค่ำสะดุดตาน่าโศกศัลย์ มันตอกย้ำที่เป็นเห็นทั่วกัน จนเข้าขั้นน้ำเน่าช่างเศร้าใจ เพราะมักง่ายไร้สำนึกจะตรึกตรอง ไม่เหลียวมองดังว่าน่าขำไหม ขว้างทิ้ง ทับถม จมลงไป ไม่เป็นไรเช่นนั้นหรือจึงดื้อทำ? รับผิดชอบมีไหมในใจนั้น มิป้องกันเกรงกริ่งยิ่งถลำ มัวปิดหูปิดตาพาระกำ อาจชอกช้ำน้ำไม่พอจะดื่มกิน ขอขมาทั่วกันคืนวันเพ็ญ เหมือนล้อเล่น..จากลาค่าก็สิ้น ปล่อยปละละเลยร้างสร้างมลทิน เรื่องทรัพย์สินส่วนรวมไม่ร่วมใจ คนละไม้คนละมือคือทางแก้ หมั่นดูแลรักษาดังว่าไว้ น้ำสะอาดปราศจากโรคและโพยภัย ใกล้ไกลก็น่ายลทุกหนเอย
>ฤทธิ์แรงรัก จักก่อ เกิดทุกที่ ปฐพี นาคปุระ ฤๅสวรรค์ เหล่าเทวะ อสูร ส่ำคนธรร นรนั้น ยื้อหมาย ไขว่คว้าครอง ณ.แดนดิน เทวาลัย อันไกลแสน พิมานแมน องค์สุเทษณ์ เวทย์ผยอง ปฏิพัทธ์ มัทนา ปิ่นฟ้ากรอง ผุกจิตรพ้อง เทพี ผู้วิไล มัทนา หามีใจ ใคร่สมัคร พิโรธนัก จึ่งสาบ กุหลาบไม้ สถิตย์เพียง ป่าเขา ลำเนาไพร เพ็งเพ็ญได้ กลายร่าง เป็นผู้คน มนต์จะคลาย ได้เมื่อ เจ้ามีรัก แต่โศกนัก รักจะพ่าย ละลายพ้น จะไม่สม ภิรมร์ ใด ในกมล จะร้อนรน ทนท้อ ทรมาน พิษแห่งรัก ริดรอน กร่อนด้วยพิษ หาญห้าวฤทธิ์ มะหิตแรง กำแหงหาญ ราญแหลกยับ ขับข่ม จมรอนราญ รมกำยาน ระย่อกลิ่น กามารมณ์ มัทนา มั่นรัก กลายไม้ต้น (กุหลาบ) ยอดรักตน ป่นเถ้า ระร้าวขม จอมเทวา ท่าสิ้น ดิ้นระทม ทุกผู้ตรม แตกดับ ลับลาไป มัทนะ..พาธา...ค่าผลลัพภ์ แม้อาภัพ พังพิณ สิ้นรักไซร์ ก็ขอตรา พารารู้ สามโลกไกล กุหลาบไพร ได้ขาน ตำนานเนา..... ..................................................................... มัทนา มาจากศัพท์ มทน แปลว่า ความลุ่มหลงหรือความรัก มัทนะพาธา มีความหมาย ความเจ็บปวดและความเดือดร้อนเพราะความรัก ตำนาน กุหลาบ ต้นนี้..
เมื่อเห็นนกเขนน้อยหางแดงสมใจแล้ว เราจึงลานายเบิร์ดกับพรรคพวกเพื่อเดินทางต่อ นายตี๋ขับรถออกจากค่ายกองแก้ว แล้วเลี้ยวซ้ายย้อนกลับมาทางเดิม ผ่านอ่างเก็บน้ำมอสิงโต พอผ่านพ้น หนองขิง เลี้ยวซ้ายอีกครั้ง เดินทางมาจนถึง หน่วยพิทักษ์อุทยานฯผากล้วยไม้ พอจอดรถสนิท เรารีบเดินตัดผ่านลานกางเต็นท์ไปยังร้านอาหารเบื้องหน้า เพื่อซุ่มดักดูนกที่ชายป่าหลังร้านอาหาร และได้เห็น นกเดินดงหัวสีส้ม (Orange-headed Thrush) ออกมาปรากฏตัว เจ้าจากดงพงใดแห่งไหนหนอ คอยดักรอเรียกใครให้เสาะหา อวดสีสันอันวิจิตรเนรมิตมา สวยแสบตาใต้ตัวหัวส้มทอง เราจึงเพรียกเรียกไว้ใช้เดินดง มิเคยหลงลืมไปให้มัวหมอง เพิ่มหัวส้มผสมใส่ในทำนอง คนยกย่องอยากเห็นนกเด่นดัง ปีกหลังเทาเข้าท่าน่าฉงน ใยขนหม่นมอมไปดูไม่ขลัง ตัดกับส้มอมทองผ่องลำพัง ยากหยุดยั้งยืนมองจ้องเผชิญ โอ้วิหคนกสวยด้วยส้มเทา คอยยืนเฝ้าแฝงไม้ไม่ห่างเหิน คุ้ยเขี่ยหนอนชอนไชกินให้เพลิน เหมือนเชื้อเชิญมาชมช่างสมใจ นกเดินดงหัวสีส้มนี้เป็นนกที่พบเห็นกันไม่บ่อยนัก ผสมพันธุ์และทำรังวางไข่อยู่ในป่าดิบแล้งและป่าดิบเขาในภาคเหนือ ภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนเหนือ และภาคตะวันตก แต่พอถึงฤดูหนาวจะบ
คืนเดือนพราวดาวพร่างกลางลำโขง ในคุ้งโค้งเกล็ดแก้ววะแววไหว เสียงพิณแคนแว่วหวานบันดาลใจ เชื่อมสายใยพี่น้องสองฝั่งชล สายลมลิ่วพลิ้วเอื่อยระเรื่อยไหล งามแสงไฟโคมส่องต้องเวหน เป็นทิวแถวแวววาวพราวด้านบน สะท้อนชลเงางามหวามในทรวง ยิ่งดึกดื่นดื่มด่ำลำนำโขง ใจกลับโยงถึงรักที่ห่วงหวง อยากฝากใจผ่านเดือนและดาวดวง กว่าคืนล่วงห่วงหาด้วยอาวรณ์ ป่านฉะนี้น้องพี่เป็นไฉน ห้วงหลับใหลในฝันบรรจถรณ์ ฝากเสียงแคนหวานแว่วแผ่วบทกลอน กล่อมน้องนอนสนิทในนิทรา สายน้ำโขงโยงใยไทยลาวไว้ ชีพเวียนว่ายมิหยุดยั้งฝั่งซ้ายขวา ดั่งสองเราเอารักถักชีวา ให้ชีพฝ่าคืนวันอันเหงาใจ แว่วลมหวิวผิวผ่านสะท้านหนาว เมื่อเดือนดาวลาฟ้าหาวันใหม่ จำจากโขงธาราด้วยอาลัย ยามหัวใจฉ่ำรักจักกลับเยือน ฝากฝัน 30 มีนาคม 2551
วัน เวลา ของ สองเรา วันนี้ เธอยังดี กับฉันอยู่ แต่ไม่รู้ พรุ่งนี้ จะเปลี่ยนไหม คำถามนี้ คงยาก เกินตอบไป เกินที่ใคร จะหยั่งรู้ ถึงเรื่องราว หากวันหนึ่ง เธอหมดรัก ในตัวฉัน ในสักวัน เธอพบใคร ที่ใช่กว่า วันข้างหน้า มีเหตุการณ์ ต้องร้างลา วันเวลา ทำให้เธอ แปรเปลี่ยนไป ฉันคงเจ็บ เก็บมาคิด จนวุ่นวาย ยังมีคลาย ความกังวล พ้นจากใจ กลัวเธอไป หนทางเดิน ต้องเริ่มใหม่ อยู่เช่นไร ไม่มีใคร ไม่มีเธอ ขอบคุณนะ ขอบคุณ กำลังใจ เธอมอบให้ แทนห่วงใย เป็นที่ตั้ง ให้ฉันมี กำลังใจ แรงพลัง สร้างฝัน สร้างความหวัง ได้อีกครา โปรดเถอะ โอบกอด ฉันไว้อย่างนี้ ขอเธอคนดี อย่าพึ่ง จากไป ให้ฉันได้เก็บ วันเวลา นี้ไว้ ตราตรึงใจ ให้ยาวนาน แสนนาน. * วัน เวลา ของ สองเรา * ชื่อเพลง/Title : สัญญาศิลปิน/Artist : ศิรศักดิ์ อิทธิพลพาณิชย์ อยู่ไกลเพียงไหน ... ก็อยู่ใต้ฟ้า ยังเห็นดาราบนฟ้าดวงเดียวกัน ลมอาจเปลี่ยนแปลง ... เมฆอาจเปลี่ยนเปลี่ยนผัน ความรักเรายังมั่นคงไม่เปลี่ยนไป ตัวอยู่ห่างไกล ... ใจอยู่ตรงนี้ ร้อยล้านนาที ... ไม่มีวันห่างหาย อดใ
กรุ่น กรุ่นในความคิด
ชีวิต อาจผิดหวัง
ทุกก้าวย่างเฝ้าระวัง
ก็อาจพลั้ง ยั้งไม่ทัน
คุกคามในดวงจิต
ไม่เคยคิดเดียจฉันท์
ใยคอยถามใจกัน
ใจเธอนั้นคอยถามใจ
หรือรัก มันรุมเร้า
หนักเข้า ทนไม่ไหว
ใจเลย ระแวงใจ
เปลี่ยนเร็วไปนะใจคน...
รักใยไม่ เข้าใจรัก
ต้องถามทักกันทุกหน
รักเธอ เพียงหนึ่งคน
บอกกี่หน ถึงจะพอ
ติง
เมื่อคืนนอนหลับฝันไม่ค่อยดี ฝันเห็นคนที่เคยทำให้หวั่นไหว ใครคนนั้นที่ไม่เคยมีฉันในหัวใจ ใครคนนึงที่ฉันตัดใจเดินจากมา จะมารบกวนกันในฝันอีกทำไม ฉันไม่อยากเจอความรู้สึกเดิม...ที่เดียวดายและอ่อนล้า อยากลืมรู้บ้างไหมเหตุใดจึงไม่ร้างรา แม้แต่ในฝันก็ยังมีเค้าเข้ามาหลอนใจ ไม่อยากกลับไปปวดร้าวอย่างเดิม วันเวลาโปรดช่วยให้ฉันเริ่มเป็นคนใหม่ อย่ากลั่นแกล้งกันโดยส่งภาพคนนั้นที่ฝังใจ มารบกวนกันในฝันอีกต่อไป"ฉันอยากลืม" .....หลับตาลงครั้งใจ ก็มีแต่ภาพใครบางคน.....
9 วิธีที่บอกได้เมื่อใครสักคนเป็นเนื้อคู่ของคุณ คุณจะรู้สึกผูกผันกับเธอทั้งทางอารมณ์จิตวิญาณและร่างกาย คุณอาจรู้สึกว่าคุณรู้จักเธอมาแล้วตลอดชีวิตและก็รู้สึกว่า คุณถูกลิขิตมาให้เป็นของกันและกันราวกับว่าเธอเข้าใจตัวตนที่แท้จริงของคุณแบบที่ไม่มีใครเคยเข้าใจมาก่อน เพื่อช่วยให้คุณแน่ใจว่าเธอคนนั้นเป็นผู้หญิงที่ถูกสร้างมาเพื่อคุณหรือเปล่านี่คือ 9 วิธีการ (ที่บางอันก็แปลกมาก) ที่จะดูว่าเธอใช่คนนั้นของคุณหรือเปล่า สัญญาณคู่แท้ 1: เธอสนุกกับการทำอะไรด้วยกันกับคุณแม้ว่าสิ่งนั้นจะเป็นเรื่องจำเจที่สุด สัญญาณคู่แท้ 2: เธอปฏิบัติตัวแบบเดิม ๆ เวลาอยู่กับเพื่อนของเธอแม้ว่าคุณจะอยู่ด้วยก็ตาม สัญญาณคู่แท้ 3: เธอโทรหาคุณในช่วงนาทีเดียวกับที่คุณกำลังคิดถึงเธอพอดี สัญญาณคู่แท้4:เธอสามารถจ้อกับคุณได้ไม่มีหยุดแล้วก็ยังสามารถอยู่ด้วยกันเงียบๆได้อีกด้วย สัญญาณคู่แท้5: คุณและเธอมองตากันระหว่างมี SEX สัญญาณคู่แท้6: เมื่อคุณซึมเศร้า เธอรู้ว่าควรจะทำยังไง ให้คุณสดชื่น สัญญาณคู่แท้7: เธอเปิดสมุดทำเนียบแฟนเก่าของคุณและเธอก็สามารถจำชื่อพวกหล่อนได้ สัญญาณคู่แท้8: คุณสามารถทำอะไรทุเรศๆต่อหน้าเธอได้โดยที่เธอไม
