กิจกรรมวัยเยาว์ กับว่าวตัวน้อย เหงื่อไหลไคลย้อย สนุกสนาน วิ่งเล่นพร้อมสหาย กายใจเบิกบาน กีฬาพื้นบ้าน ตำนานเด็กไทย ไม่เปลืองสตางค์ กำลังก็ได้ แข้งขาวิ่งไป ถึงไหนถึงกัน กิจกรรมเด็กไทย มากมายสร้างสรรค์ ดีดีทั้งนั้น นับวันเลือนหาย ดีต่อสมอง ปกป้องร่างกาย ป้องกันป่วยไข้ ร่างกายแข็งแรง กระต่ายขาเดียว วิ่งเปี้ยววิ่งแข่ง ชักเย่อสุดแรง แบ่งข้างไล่จับ เด็กเด็กสมัยใหม่ เปลี่ยนไปลิบลับ ใช้แต่มือจับ โทรศัพท์เล่นไป ชวนลูกชวนหลาน เปลี่ยนกันดีไหม เล่นเกมไทยไทย มากมายของดี
วันที่เธอสุขกายสบายจิต ฉันคือมิตรที่อยู่ไกลไม่เห็นหน้า คอยฟังข่าวความสุขเธอเรื่อยมา ยินดีกับชีวาที่เปรมปรีดิ์ วันใดที่เมฆหม่นบนท้องฟ้า ความสุขที่มีมานั้นหลีกหนี อย่ายอมแพ้แก่ฟ้านะคนดี แสงต้องมีส่องฉายได้สักวัน ฉันส่งใจมาให้พร้อมสายลม ยามขื่นขมหมองหมางอย่าห่างฉัน ฉันจะปัดเมฆหมอกและม่านควัน ให้ฟ้านั้นแจ่มแสงแห่งทิวา หากวันที่มีน้ำตาจนพร่าเลือน ยังมีเพื่อนคนนี้ที่ห่วงหา พร้อมจะกลับมาเคียงทุกเวลา ซับน้ำตาปลอบใจให้เหมือนเดิม
ดอกโบตั๋นในโถแจกันสร้างสรรค์สวย ปักรักด้วย ถ้วยฟ้าครามอร่ามศรี สัญญลักษณ์ความร่ำรวยและโชคดี บ้านใดมีประดับไว้เป็นมงคล ดอกโบตั๋นคือตัวแทนความยุติธรรม หากน้อมนำไว้ใจคงเกิดผล คุณธรรมสูงส่งในใจคน จิตรกรช่างคิดค้นดลใจจัง มีประดับห้องนั่งเล่นคงเย็นจิตต์ ให้ชวนพิศงดงามตามผนัง เสริมฮวงจุ้ยเสริมรักเสริมพลัง ทุกสิ่งพลันสมดั่ง ดวงหฤทัย
โอ้อาลัย ใจว้าวุ่น ครุ่นคิดถึง ยังคะนึง เฝ้าเพ้อ และคอยหา นักกวี กานต์กลอน ที่ผ่านมา ยังหวังว่า จะได้อ่าน คำประพันธ์ ทั้งคนเก่า คนแก่ ที่เคยผ่าน ที่เคยจาร จารึก นึกสร้างสรรค์ ที่ได้ลง บทกลอน ให้อ่านกัน หวังได้เห็น งานนั้น ทุกเมื่อไป ทั้งที่ลา ไปแล้ว และยังอยู่ ทั่งที่คู่ เคียงเว็บ มิสงสัย ทั้งที่คิด คิดอยู่ จะจากไป ขอตรองใจ ดูใหม่ คืนกลับมา ส่วนคนใหม่ ที่ได้ มาเยือนถิ่น มาค้นหา ศิลปิน ปิ่นภาษา หรือมาฝึก ฝีมือ อักขรา ขอได้อย่า คิดลา จากถิ่นเรา ขอทุกคน จงเป็นมิตร ประสิทธิ์ศาสตร์ ภาษาชาติ งานเรา อย่าให้เขา ชาวต่างชาติ ทั้งหลาย มาลักเอา ไปทำลาย จนเน่าเสีย มิเหลือดี และสุดท้าย อยากกล่าว ว่ายังรัก และก็จัก ผูกพัน สิ่งเหล่านี้ และสัญญา จะจำจด สิ่งดีดี ที่ได้มี โอกาส มาแวะชม...
หน้าส่วนตัว
ช่างแล้งเหมือนใจฉัน
ท้องทุ่งวาบหวามไหว ล้วนกลิ่นไอประกายแฝง
วูบวับประดับแห่ง สิ่งร้อนแรงแฝงกายา
สะท้านสั่นห้วงสถิต ดุจดั่งปลิดความหรรษา
ดินแยกแตกพสุธา แม้แต่หญ้ายังเฉาตาย
ปีนี้ช่างร้อนเหลือ ปราศจากเชื้อของฝนสาย
เคยหลั่งมาพรั่งกราย กลับสูญหายให้อาดูร
เหม่อมองท้องฟ้าใส เมฆาไสวคล้ายสาบสูญ
ลมร้อนยากเกื้อกูน ยิ่งเพิ่มพูนล้วนลิดไกล
สะท้อนในห้วงลึก ตกฝากผลึกเป็นก้อนใส
ผูกมัดห้วงแห่งใจ เป็นเสลดไว้ไม่อาทร
นางสู่ฟากฟ้าไศล แปลงรูปไปเป็นอัปสร
ทิ้งทุ่งหนีห่างจร คนร้าวรอนเฝ้าพสุธา
ก่อนเก่าเฝ้าพร่ำร้อง ยามเสียงก้องของสายฟ้า
เคียงคู่มินำพา ให้สัญญามิลาไกล
บัดนี้ท้องทุ่งร้าง โถนวลนางกลับพลิกไหว
ใจหนอช่างแกว่งไกว ยามฟ้าไสวไร้เมฆินทร์
เหลือไว้ให้โดดเดี่ยว ใจแสนเปลี่ยวหมดทั้งสิ้น
หนุ่มนาร้างดวงจินต์ น้ำตารินแทนฝนพรำ
สงสารเจ้าทุยเอ๋ย เจ้ามิเคยบ่นสักคำ
เคียงข้างอย่างระกำ ถึงชอกช้ำร้องมอมอ
ช่างแล้งเหมือนใจฉัน สูญรักนั้นพลันแล้วหนอ
ดินแยกแตกคล้ายกอ ไผ่เสียดขอร้องระงม
หรีดหริ่งอิงหาคู่ กังวานกู่ซ้องเสพย์สม
ตัวข้าซิระบม ช
ในคืนเหงาค่ำนี้ฟ้าสีคล้ำ หมอกม่านดำดารดาษพาดผืนฟ้า ในคืนแรมร้างอวลนวลจันทรา มีดาราระยิบยับวะวับวาว ลมบนแรงรุกโรมโถมก้อนเมฆ ดั่งใครเสกลมร้อนรับขับลมหนาว หยดน้ำค้างกลางไพรไม่สกาว นกหนุ่มสาวหยุดส่งเสียงเคียงเรไร เป็นคืนเหงาข้างแรมแซมว้าเหว่ สาวทะเลเริ่มล้อมขวัญที่หวั่นไหว อยากเก็บดาวพราวฟ้ามาแต้มใจ เติมสดใสขับไล่เงาเหงาหงอยคลาย.
Most of หมอ love to ขอดูตูด then they said it's look good because your ตูด look like your ปาก They try to touch my ดาก and look at my ปาก how different between กลิ่นปาก and กลิ่นตูด They give me some medication so smooth for put it on my ตูด and can be good for my ปาก When feel itchy on ดาก I เม้ม my ปาก and want to ฝาก attitude Listen ! all of my dud appreciate your ตูด don't choose to treat just only ปาก
ล่องปักษ์ใต้อีกหนถนนโล่ง(14-17 พ.ค.54) ฟ้าปลอดโปร่งลมเอื่อยรถเฉื่อยฉิว เขียวชอุ่มพงไพรไหล่ทางทิว โอนเอนพลิ้วตาลต้นยลงามตา ถึงไชยาฟ้าฝนหล่นพรมพร่าง สองข้างทางสุมทุมพุ่มพฤกษา รถจอดแวะริมเลสรวลเฮฮา กินข้าวปลาปูกุ้งยุ่งสิ้นดี ร้านราตรีซีฟู้ดสุดเลิศรส ต้มยำซดแซ่บซ่านหวานเผ็ดจี๋ จากแช่มชื่นจนขื่นขมอารมณ์ไม่ดี เพราะสามีขี่บ่นต้องทนฟัง
บนตึกสูงสวยด้วยสถาปัตยกรรมอันแสนอลังการ ฝนกำลังพรำสาย ให้ดวงดอกไม้ไทยแสนหวาน โมก จำปี ลีลาวดี ที่กำลังผลิบาน หอมอวลร่ำมาพรำพรม ในนวลเนื้อใจผม ให้หอมเสียยิ่งกว่า แสงเทียนมงคลสิริ หน้าพระพุทธ.. กำลังส่องแสงระบัดวูบไหวไปตามแรงลมพายุ ผมนอนซุกตัวนิ่งๆในที่นอนอบอุ่น แล..ไปที่ผนังจะเห็นภาพเงาไม้ ที่กำลังพรายไหว ไปตามแสงจันทราสีทองสะท้อนทอทอดทาบ ผม..เห็นเงางามแห่งลวดลายธรรมชาติ ดวงดอกไม้ใบไหววาบราวภาพฝัน ในผนังปูนสีโอลด์โรส ผม..กำลังคิดว่า ผมฝันไป หัวใจดวงน้อยของผมอิ่มเอิบด้วยความ สมถะสงบเงียบงาม นิยามชีวิต ที่ผมรอมานานแสนนาน หลังจากบ้านมาราวนกไพรพเนจร รอนแรมไร้รวงรังแห่งรักนิรันดร์ อย่างจริงแท้.. นานหลายปี.. พรหมชะตาฟ้าลิขิต ให้ชีวิตผมราวนกน้อย ที่ต้องติดกับในกรงขัง มีเพียงความหวังหล่อเลี้ยง ให้ยังหยัดยืนสู้ อย่างลูกผู้ชายชาติไพรทรนง ผู้มีเพียงธรรมธำรง ดำรงให้มีพลังชีวิตในกรงเมือง ผม..กำลังเชื่อว่าสวรรค์มีตา ..ฟ้ามีใจ ที่จะเปิดรอท่า..มอบเมตตา ให้กับทุกผู้ ที่หาญกล้าเพียรสร้างสรรทำความดี พลีให้แด่แผ่นดิน อย่างมิสิ้นจงรักภักดี ดั่งเดินตามรอยเบื้องพระยุคลบาท ที่พลีสละทุกหยาดหยดพระเสโท ด้วยควา
ลมหนาวที่มาเยือน
คอยย้ำเตือนความรู้สึกฉัน
ไออุ่นจากออ้มกอดเธอ .. ในวันนั้น
ยังอยู่ในความทรงจำของฉันเรื่อยมา
และคือเธอเพียงผู้เดียวเท่านั้น .. ที่แสนดี
ที่ยังเต็มอยู่ในทุกตารางนิ้ว .. ในหัวใจฉัน
ไม่ว่าวันนี้ วันไหนหากถามว่าฉันรัก .. หรือผูกพันธ์
ก็แค่อยากบอกเธอชัดๆ ดังๆว่า .. ฉันก็รักเธอไง
อืม... ต่ำกว่าสิบแปดก็อ่านได้นะ..อิอิ
คำว่า SEX..คงรู้ซึ้ง..ถึงความหมาย
ว่าเป็นเพียง..แค่กาย..แก้ความเหงา..
เป็นความใคร่ ที่เกิดขึ้น ในตัวเรา
จะบรรเทาได้ด้วยการ รวม...กัน..(ว้ายๆ..คิดเองดิ)
แต่ MAKE LOVE ต่างกันที่อารมณ์..
ใช่แค่เพียง ความสุขสม..อย่างหุนหัน..
แต่เป็นความ อ่อนโยน...ให้แก่กัน
โดยมีรัก..ยืนยัน..สัญญาใจ..
ถ้าหากเพียง แค่กาย...อยากคลายเหงา..
ใครก็ได้..ใช่ไหมเล่า..มิสงสัย
แต่หากหนาว..จับขั้ว ถึงหัวใจ
แปลว่าคง ต้องการใคร..มาดูแล
ยังมีข้อ แตกต่าง ของการปฏิบัติ..
ดูได้ชัด..จากความใส่ใจ..และพ่ายแพ้
SEXนั้น จบไวและ ไม่เคยแคร์
แต่MAKE LOVE...นั้นงอแง..เฝ้ากอดตระกอง
ชายคิดไว้..อยากให้รู้ ทั้งหัวใจ
ว่ารักเธอ มากกว่าใคร..ทั่วทั้งผอง
จึงถนอมเอาไว้..ไม่ให้ใคร ได้ลิ้มลอง
รักเราสอง..จะครองไว้ ชั่วนิรันดร์
...ถ้าผู้ชายคิดงี้..ก็แปลว่ารักแล้ว..มั้ง..ใครมีความเห็นอื่นๆก็ช่วยแก้ข้อข้องใจมาบ้างนะ
วีนัสไม่สันทัด..แต่แค่อยากลองอธิบายเพราะเคยอ่านเจอในหนังสืออะ....
...ว่ามันแตกต่างกัน...
...มวลภมรต่างรู้............ดอกไม้.....งดงาม มวลบุปผาเอนไหว........ทั่วถ้วน ดำรงอยู่ดินได้...............ซึ้งค่า.........ปฐพี อันหมู่ผึ้งบินล้วน...........ต่างซึ้งไม้งาม ...แม้ต่างพันธุ์ต่างต้อง......พึ่งพา....กันอยู่ วอนมนุษย์ช่วยตรึงตรา....เยี่ยงไว้ ลอกแบบอย่างภุมรา..........เพราะต่าง...ช่วยเหลือ เห็นแก่ตัวละทิ้ง............จึ่งได้ขอวอน ๒๑ ธันวาคม ๒๕๔๖
สมองฉันก็มีพัฒนาการ คงไม่ดักดาน..กับคนเก่าคนนี้ คนที่ไม่เคยสร้างความมั่นใจให้สักที ไม่เคยจะทำดี...แม้เพียงวัน หลอกกันครั้งแล้วครั้งเล่า หัวใจมันเหงาจนชินแล้วฉัน อย่าคบต่อไปเลย..แม้แต่อีกวัน เพราะคำว่ารักที่เธอพูดนั้น -----------ฉันสะอิดสะเอียน------------
แมลงปอล้อคลื่นระรื่นพลิ้ว สายลมฉิวริ้วร่ายสายธารฝัน โอบปีกบางกางฉาบอาบตะวัน เคยไหวหวั่นพรั่นใจบ้างไหมเออ เจ้าบินว่อนร่อนไปในโลกกว้าง เคยอ้างว้างบ้างไหมตอนใจเผลอ ยามไร้คู่อยู่เดี่ยวเปลี่ยวละเมอ อยากเจอะเจอเธอไหมที่ใจปอง ยามทิวาฟ้างามน้ำสวยใส ท่องพฤกษ์ไพรใจเจ้ามิเศร้าหมอง หากราตรีคลี่ฟ้าเข้ามาครอง เจ้าหม่นหมองมองฟ้าเหมือนข้าฯฤๅ เมื่อฝนพรมลมกราวเจ้าหนาวไหม จะมีใครใดเล่ากอดเจ้าหรือ ยามหวั่นใจใครหนอพอจับมือ หรือจำดื้อถือรั้งดังข้าฯเป็น ตาโตงามยามเจ้าเฝ้าค้นหา คงแจ่มจ้ากว่าใครไม่ยากเข็ญ อยากออกปากฝากถึงหนึ่งประเด็น หากพบเห็นแฟนข้าฯมาบอกที ข้าฯอยากบินถวิลหวังเช่นดั่งเจ้า ไปวอนเว้าเฝ้านางอย่าร้างหนี เป็นแสงโสมโลมใจให้ชีวี ดั่งวันนี้มีเจ้าเฝ้าล้อใจ ฝากฝัน ๓๐ กรกฎาคม ๒๕๕๒ หมายเหตุ...ช่วยเช็คเพลงให้ด้วยครับ เพลงที่ประกอบกลอน................ "เพลงแมลงปอปีกบาง ของไม้เมือง ครับ
จากกันวันนั้นฉันจำ ถ้อยคำที่เพื่อนเอื้อนเอ่ย จากกันรักกันเหมือนเคย เปรียบเปรยงานเลี้ยงเลิกรา วันนี้เพื่อนเราอยู่ไหน ทำไมไม่มาเห็นหน้า หรือลืมวันรักวันลา ไม่มาไม่จำเพื่อนลืม ลืมใจลืมคราบน้ำตา สัญญาที่เรามีกัน ลืมหมดลืมแม้ความฝัน กลับผันเปลื่ยนใจไม่มา กลับเถิดบ้านนาเราคอย รวมร้อยเรียงใจร่วมทาง กอดคอช่วยกันสรรค์สร้าง เคียงข้างเคียงใจเหมือนเคย
อย่าพูดเลยว่าเธอเสียใจ อย่าพูดเลยว่าเธอรักใครต่อหน้า อย่าเลยอย่าทำให้ต้องมีน้ำตา อย่าเลยอย่าบอกว่าเธอจะจากไป อย่าเลยอย่ามองว่าฉันผิด อย่าเลยอย่าไปคิดมีคนใหม่ อย่าเลยอย่านึกนะว่าฉันจะให้เธอไป อย่าเลยอย่ามัวแต่ดีใจ...เพราะยังไงเธอต้องอยู่ชดใช้กันอีกนาน
เป็นเพราะอารมณ์กวีที่อ่อนไหว
หรือว่าใจดวงนี้ที่ไหวหวั่น
สุข ทุกข์ เหงา เศร้า และรัก คละเคล้ากัน
เรียบเรียงอารมนั้น กลั่นใส่ในบทกวี..
เป็นแค่เพียงบทกวีสมัครเล่น
ไม่ได้เป็นถึงบัณฑิตศิลป์อักษร
แค่ขีดเขียนเปลี่ยนความรู้สึกเป็นคำกลอน
เก็บไว้เป็นอนุสรณ์ของอารมณ์
คำง่ายง่ายหลายคำนำมาร้อย
คำลอยลอยด้อยสัมผัสสละสลวย
คำเก่าเก่าซ้ำซ้ำทำงงงวย
บรรดาครูกวีโปรดด้วย ช่วยให้อภัย
บทกวีไม่ค่อยมีฉันทลักษณ์
ทั้งยังไม่ตระหนักเรื่องภาษา
น้อมเคารพกวีเก่า เราขอขมา
จากบรรดากวีสมัครเล่น เช่นดังเรา...
-------------------------------
