กลัว.. ฉันกลัวความห่างไกล กลัวว่ามันจะพาเธอไปจากฉัน กลัวนะ.. กับการไม่ได้อยู่ใกล้ใกล้กัน กลัวว่าสักวัน.. เธอจะเปลี่ยนไป กลัว.. ฉันกลัวความไกลห่าง กลัวจะทำให้เกิดช่องว่างระหว่างใจ กลัวนะ.. ถ้าจะต้องห่างเธอไกลไกล กลัวว่าจะมีใคร.. มาใกล้เธอ.. หวั่น.. หัวใจสั่นสั่นไหวไหว หวั่นว่าหัวใจเราจะพลั้งเผลอ หวั่นใจ.. กับการไม่ได้อยู่ข้างเธอ หวั่นว่าเธอจะพบเจอ.. กับใครใคร.. หวั่น.. ฉันหวั่นฉันหวาดกลัวพลาดหวัง หวั่นว่าความคิดถึงจะมีพลังน้อยเกินไป หวั่นใจ.. กลัวเธอไม่ลึกซึ้งถึงความห่วงใย หวั่นว่าเธอจะไม่ใส่ใจ.. ใครบางคนที่รักเธอ..
...ไม่มีเลย ไม่เคยมี ในหัวใจ เธอไม่ต่าง จากใครๆ ที่ฉันเห็น เพียงทักทาย ผ่านไปมา เช้าและเย็น มีเย้านิด หยอกเล่น เช่นเพื่อนกัน ...ไม่รู้ว่า ฟ้ากำหนด หรือใครแกล้ง คอยจัดแบ่ง แต่งเวลา พาผกผัน ค่อยๆใกล้ เป็นสนิท ใกล้ชิดกัน ห้ามใจคิด หยุดเพ้อฝัน...ไม่ทันการณ์ ...แค่ข้อความ"คิดถึงนะ"ก็คิดไกล กับข้อความ"ห่วงใย"ก็ว่าหวาน คำ"ฝันดี"ยิ่งให้คิด คิดอยู่นาน อยากได้อ่าน อ่านแบบนี้ ทุกทุกวัน ...ก็เผลอพูด ว่าไม่อยาก ให้ห่วงใย ถ้าหากเธอ คิดถึงใคร มากกว่าฉัน และไม่อยาก ฝันดี ทุกทุกวัน หากในฝัน ไม่มีเธอ เดินร่วมทาง .................................................. ...เพียงในฝัน ฉันเห็นเธอ เคียงข้างไป มือกุมมือ ใจเกี่ยวใจ ไม่อ้างว้าง อิงแอบใกล้ โอบสองใจ ไว้หว่างกลาง คอยเติมเต็ม ทุกช่องว่าง ระหว่างกัน ...เพียงความจริง ตื่นมา เป็นอย่างไร เมื่อลืมตา อยากลืมใจ ไว้ในฝัน เพราะความจริง เราไม่เคย เคียงข้างกัน ไม่มีรัก ไม่มีฝัน ไม่มีเธอ
ในวังวนมากคนมิพ้นบ่วง ละ เลิก ล่วง ..กลับล้ำถลำใส่ ครั้นจะหยุดถอยหลังยากยั้งใจ กลับก้าวไปทุกข์ตรอมก็ยอมทน แสนแปลกใจเสียจริงชายหญิงเอ๋ย ยามชิดเชยเคียงคู่ดูฉงน ตามืดบอดหูเฝื่อนฝ้าบ้าชอบกล ดุจต้องมนต์เสน่หาเข้ามาลวง หากใครคิดขัดขวางทางเหยียดหมิ่น มิยลยินคำปรามดุจห้ามห่วง แสนดื้อด้านคิดพาลพล่านแดดวง ยาก ละ ล่วง เลิก ได้.....ในวังวน..
อกหัก.. เป็นประสบการณ์หนึ่งของชีวิต อย่าคิดเป็นเรื่องใหญ่โต ---------------------- เป็นประสบการณ์ให้เราดูตัวเองว่า ผิดพลาด หรือบกพร่องตรงไหน..? เราก็แก้ไขในจุดนั้น เพื่อไม่ให้อกหักอีก ---------------------- แต่ถ้าเกิดจากเขาเป็นคนเจ้าชู้-หลายใจ ก็ขอให้สบายใจ เพราะไม่ใช่ความผิดของเรา --------------------------------------------- ขอปิดท้ายด้วยสำนวนไทย เพื่อมิให้ถูกลืมเลือน สำนวนไทย : เขียนด้วยมือลบด้วยตีน หมายถึง : ยกย่องแล้วกลับทำลายในภายหลัง ---------------------------------------------
คำบางคำเธออาจไม่คิดอะไร ที่พูดมาเพราะเคยพูดไป................อย่างนั้น แต่คนได้ยินเค้าคิดทุกวัน คิดว่าเธอรู้สึกตามนั้นจากใจ อยากให้เธอช่วยระวังหน่อย อย่าพูดบ่อยถ้าไม่รู้สึกอ่อนไหว แค่เพียงคำหนึ่ง...คิดถึง...ห่วงใย มันก็แสนพิเศษทางใจ...กับคนคิดมากมายบางคน
หน้าส่วนตัว
ที่...สุดท้าย ของชีวิต คือที่ไหน
ใด...ใด ในโลกล้วน คือความฝัน
มี...พบแล้ว ต้องมีจาก พลัดพรากกัน
รัก...รักรัก แล้วรอวัน พบเพื่อลา
ที่...สุดท้าย ของฃีวิต คือกลางหลุม
นั่น...แหละคือ เตียงนุ่มนุ่ม สี่มุมฝา
มี...ความรัก คือความสุข ฤามายา
ทุกข์...จึงสอน ย้อนคุณค่า ราคาคน
รัก...คือทุกข์ ทุกข์เพราะรัก หนักใจไหม
นั้น...คือจริง ทุกสิ่งไซร้ อย่าสับสน
แด่...ความรัก คุณค่าซ่อน ซ้อนใจตน
เธอ...หลุดพ้น ทางแห่งทุกข์ สุข แท้จริง
ฉันได้พบเธอพร้อม ๆ กับความรัก เธอทำให้ฉันได้รู้จักบทกวีที่อ่อนหวาน เธอคือความรู้สึกดีดี คือความอาทรตลอดกาล คือความห่วงหาที่โปรยหว่านลึกซึ้งในหัวใจ ถนนสายเล็ก ๆ ที่มีแสงแดดส่องผ่าน ล้านความคิดถึงที่ผลิบานบนเส้นทางฟ้าใส เธอได้ยินไหม...ในเสียงสายลมที่ล่องลอยไป ในองศาความห่วงใย...เธอรู้บ้างไหม...ใครคิดถึงเธอ ทะเลมีความหมายกับผืนทรายเพียงใด เธอก็มีความสำคัญกับใจฉันเสมอ ดวงดาวมีความห่วงใยให้ท้องฟ้าได้พบเจอ ฉันก็มีความห่วงใยให้กับเธอไม่แพ้กัน ฉันได้พบเธอพร้อม ๆ กับความรัก เธอทำให้ฉันได้หยุดพักฟังเสียงหัวใจช่างฝัน ในวันที่ฉันพบความรัก เป็นวันที่ฉันพบเธอเช่นกัน ได้ยินไหม...หัวใจฉัน...กำลังบอกเธอว่าอะไร
ฉันสับสนกับการที่เรารู้จักกัน ฉันไม่รู้ว่เป็นความผูกพันธ์กันแบบไหน เพื่อน พี่ชาย คนรู้จัก หรือ มากกว่านั้น ...ฉันนับถือ เอาแบบอย่าง หรือเกรงใจเธอ เธอให้ความรู้สึกอบอุ่น ปกป้อง บางเวลา ฉันก็ยิ้มให้กับคำว่า พี่ชาย ...ฉันระบายทุกอย่างให้เธอฟัง ร้องไห้ให้เธอเห็น เธอคอยยิ้มให้ฉัน ปลอบฉันด้วยท่าทางที่ฉันคุ้นเคย อีกเวลา ที่ฉันอยากนั่งคุยไปเรื่อยๆกับเพื่อนคนเดิม ...ฉันคิดถึง ห่วง สนใจ เอาใจใส่ กับเธอคนเดิม หรือบางครั้ง หรืออาจจะตั้งนานมาแล้ว ฉัน รัก เธอ แต่ไม่มีเวลาไหนที่ เธอ จะอยู่ในฐานะ คนรัก เมื่อไหรที่ฉันอยากจะเข้าข้างตัวเอง ว่าเธอก็รักฉัน ฉันก็จะไม่มีพี่ชาย ไม่มีเพื่อน ไม่มีเธอ เพราะเธอไม่ได้ล้ำเข้ามา ไม่ว่าเหตุผลไหน เพราะอะไร ฉันคงเอ่ยปากถามเธอไม่ได้หรอก ฉันยอมที่จะสับสนอย่างนี้ไปเรื่อยๆ ยอมที่จะปวดใจกับฐานะที่เป็นไปไม่ได้ ยอมที่จะขีดเส้นคั่นระหว่างเธอกับฉัน ยอมที่จะห่างเหิน ยอมที่จะมองดูเธอเฉยชา จะไม่ถามถึงเหตุผลของเธอ จะไม่เรียกร้องอะไร ถ้าเธอไม่ต้องการจะให้ ฉันจะรักเธอเงียบๆ ไม่ให้เธอรู้ รู้ไว้แค่เธอมี น้องสาว และ เพื่อน ถามตัวเองเหมือนกัน ทำไมถึงไม่ต่อความผูกพันธ์ไปล่ะ คงเพราะ ฉันไม
ฉันคงไม่มีสิทธิ์เรียกร้องอะไร รู้ตัวดีว่าเป็นแค่ใครที่เธอไม่เคยมองเห็น ถ้าการต้องรักกันมันยากมันเย็น ก็ไม่จำเป็นต้องมาสงสารกัน ........................................................................ ฉันรู้ไม่มีสิทธิ์ฉุดรั้งเธอไว้ เมื่อวันนี้ในใจเธอไม่มีฉัน ถ้าหมดใจก็หมดรักก็เลิกกัน ไม่ทนอยู่ให้เจ็บปวดมากกว่านั้น...มันทรมาน
กับดวงใจของใครคนหนึ่ง คอยคิดถึงแต่เธอเฝ้าเพ้อหา มีดวงใจเฝ้าใฝ่ฝันทุกเวลา ทั้งดวงตาและดวงใจมีเพียงเธอ
๐ ไดอารี่......... เขียนที่นี่ ที่นั่น วันที่ใช่ เก็บเล่าเรื่องเนื่องจากฝากความนัย เพื่อร่ำไร..เปรียบปรับ..ก่อนหลับตา ๐ ทั้งซ้ำเติม..เสริมห้าม..ทั้งตามเรื่อง สอนให้เชื่อง..ชื่นชม..สมน้ำหน้า เขียนเพื่อรักใครสักคน..ปนน้ำตา เขียนเพื่อลา..จุมพิต..สนิทใจ ๐ เก็บอารมณ์บ่มรักเพื่อพักนิด สั่งชีวิตเพ้อฝันอย่าหวั่นไหว ขีดเส้นใต้กันลืมอย่าปลื้มไป คิดถึงใคร? เชื่อเหอะ "เธอไม่รัก" ...................๐๐๐......................... ๐ ไดอารี่....... ห้ามฉันซี่หยุดไว้ไม่ให้เถียง ห้ามตัดพ้อต่อคำจำไว้เพียง แค่เรียบเรียงเรื่องเล่าเท่านั้นพอ ๐ เธอไม่มีสิทธิ์ถามความรู้สึก ให้ตรองตรึกนึกย้ำถ้อยคำขอ ทุกเล่มสีมีเหตุ..เจตน์ให้รอ น้ำตาคลอเขียนหยุดสะดุดใจ ๐ ไดอารี่....สีดำต้องทำ..จุด... เพื่อห้ามพุดเป็นกลอน..ซึ่งอ่อนไหว ขีดเส้นหยุด...จุดย้ำทำเยื่อใย ร่ำอาลัย..รัญจวน...อยากหวนคืน .....................๐๐๐...................... ๐ ไดอารี่หลายเล่มไม่เต็มเรื่อง เขียนต่อเนื่องทุกวันเมื่อมันช้ำ มิได้หลง...จงใจให้ระกำ ไร้ถ้อยคำเสียดแทงแจกแจ้งใจ ๐ สำหรับเล่มสีม่วงขอทวงสิทธิ์ ด้วยราคะจริตอยากชิดใกล้ เมื่อหมดหวง.ห่วงหา.เหมื
เคยตั้งใจเอาไว้ ว่าจะไม่หวังอะไรจากความรัก ขอแค่ได้เป็นคนรู้จัก ได้แค่แอบรักก็พอใจ แต่ว่าตอนนี้...... ความตั้งใจที่มีคงทำไม่ได้ ยิ่งได้ใกล้เธอก็ยิ่งเผลอใจ มันห้ามใจไม่ไหว...ใจมันไม่รักดี ในหัวใจมันบอก ได้คืบแล้วจะเอาศอกในตอนนี้ คำว่าพอมันไม่ค่อยจะมี เลยแอบหวังอยากให้คนดี....เป็นหวานใจ
หนึ่งนาทีที่เฝ้าคอยรอรอพบหน้างามใจ เสมือนหลักหวั่นไหวเอนเอียงมิต้านทานลม ใจหนาวสะท้านรนรานผ่านวันกาลเฝ้ารอหา เป็นช่วงเวลาและนาทีปลุกดวงตาให้เอิบอิ่ม สุขล้นปริ่มกับการรอดวงใจได้พักพิงอุ่นไอ เนิ่นนานวันเวลาแค่ไหนหัวใจก็เบิกบาน เหมื่นแสงแรกฉายแสงแห่งอรุณคู่กับดอกไม้บาน โลกใบนี้งามตระการด้วนกลิ่นสีไม้ดอก ปลูกงอกงามตามที่ใจหวั่งไว้ให้แบ่งบาน แม้เวลานานกับการเฝ้ารอก็สุขใจได้ ถ้าบันไดชีวิตเพียรสู้เพียงพอต่อภาพฝัน เดินไปด้วยกันสร้างวันของเราให้เป็นจริง
รักอักษรกลอนกานท์งานหนังสือ จึงสานสื่อสืบสร้างอย่างใจฝัน จะเป็นหนึ่งหรือไม่..ใช่สำคัญ คู่ประชันคือสำนึกฝึกตัวเอง เพียรกลั่นถ้อยร้อยกรองทำนองเสนาะ แม้นไพเราะจับใจใช่อวดเก่ง รับติชมสมอ้างอย่างนักเลง ไม่เคยเกรงสำคัญเห็นว่าเป็นครู สวมวิญญาณนักกลอนใช่นอนเปล่า หมั่นบอกเล่ากลอนกานท์ให้ผ่านหู นามแมวคราวแม้นเห็นจงเอ็นดู ใช่ลบหลู่นามปากกาอาจารย์ใด แค่แมวหนึ่งซึ่งเดินอย่างเพลินเพลิด และทูนเทิดรักภาษายิ่งกว่าไหน ชอบสรวลเสเฮฮาทุกคราไป และซึ้งใจเพื่อนรักเหล่านักกลอน มาเถิดเพื่อนร่วมสร้างเส้นทางฝัน มากรองกลั่นใจรักสู่อักษร ร่วมแรงกันมั่นหมายอย่าคลายคลอน สื่อสุนทรสืบสร้างทางกวี.
นั่งมองเธอกับเขาอยู่ตรงหน้า
คุยจ๊ะจ๋าหยอกล้ออยู่ใกล้ใกล้
เธอสำนึกเหมือนฉันอยู่ห่างไกล
ไม่สนใจในตัวที่ฉันเป็น
เดินออกไปสะอื้นนั่งร้องให้
ไม่มีใครเข้าใจที่ฉันเห็น
ช่างเจ็บปวดรวดร้าวและหนาวเย็น
จะลำเค็ญเข่นฆ่าฉันหรือไง
ขอได้ไหมอย่าให้ฉันเจ็บกว่านี้
อย่ามีเขาให้ฉันเห็นจะได้ไหม
เธอรักเขาขอให้รักอยู่ไกลไกล
ฉันจะได้ไม่เจ็บ......เพราะรักเธอ
ผิดมากมั้ยที่ฉันคิดรักเธอ ผิดมากหรือที่เผลอมองเธออยู่อย่างนี้ ผิดที่ฉันเป็นประจำ ผิดทุกที ผิดทุกครั้งที่ฉันคิดจะรักใคร ก็รู้และเข้าใจว่ามันผิด แต่ก็คิดจนยากจะแก้ไข แล้วนี่เธอจะให้ฉันทำยังไง กับหัวใจที่มันหลงรักเธอ ถ้าไม่รักก็อย่าให้ความหวัง ไม่จริงจังก็อย่าทำอย่างนี้ ตัวเธอเองก็รู้มันไม่ดี แล้วป่านนี้เธอจะมากล่าวโทษใคร ถือซะว่าฉันเองเป็นคนผิด เรื่องที่คิดรักคนมีเจ้าของ ต่อจากนี้จะเลิกคิดไม่เกี่ยวข้อง เลิกเกี่ยวดองหัวใจไว้กับเธอ
