มีชาวนาบางเจ้าไม่มีสิทธิ์แฝงพลังอำนาจอิทธิฤทธิ์มันคบคิดครอบครองได้ยังไงหรือว่ามีชาวนาตัวปลอมๆชาวนาจริงยินยอมยกดินให้ก็คิดว่าดินข้าใช่ของใครจงรู้ไว้เหตุผลมือใครยาวเอาความยากล่อลวงความทุกข์ยากมือถือสากเปลี่ยนดำนำเป็นขาวโลกวันนี้ไม่มีเพชรเกล็ดสกาวเป็นเรื่องราวชีวิตน่าติดตาม...
ห่วงคนไกล เสียงฟ้าร้องก้องฟ้าเวลานี้ห่วงคนดีคนไกลทำไรหนอราตรีมืดคงเหงานั่งเฝ้ารอระทดท้อจ้องฟ้าน้ำตารินฝนเริ่มพรำร่ำไห้ใจสะท้าน หนาวเหน็บนานกาลล่วงห่วงถวิลเหงาแสนเหงาบอกเล่าให้ได้ยินมีปีกบินจะถลาฝ่าฝนลมมาอยู่ใกล้กอดใจให้อบอุ่น ลิ้มละมุนเนื้อนุ่มร่วมอุ้มสมปลดความเศร้าผ่อนคลายหายตรอมตรมทุกข์ระทมร้ายร้ายให้กลายดีฝนสร่างฟ้านภาแจ่มกระจ่างฟ้า โปรดรู้ว่าพี่ชายไม่หน่ายหนีห่วงแสนห่วงห่วงมากนะคนดีจะต้องมีฤดีพร้อมหลอมรวมเราทร...
เห็นคราบขาวขี้เกลือติดเสื้อผ้า
บ่งบอกว่ามีเหงื่อไหลขี้ไคลโหยรอคนซักล้างลาคราฝนโปรยลมโบกโบยเหม็นเหลือเหงื่อขี้เกลือแสงแดดแล้งแรงร้อนถึงค่อนจิตฤาจะคิดฤาจะค้นจนล้นเหลือสิ่งที่สร้างหลายมุมใช่คลุมเคลือใครจะเชื่อว่าฝันนั้นมั่นคงอย่าทุ่มเลยกายใจให้ใครหนึ่งเขาไม่ซึ้งรักหรอกอย่าบอกหลงป่าเป็นป่าอย่าบ้าถากถางพงเพียงประสงค์ต่อทุนสมุนไพรฉันรู้แล้วเข้าใจใครคนนี้ใช่จะดีมีฝันอันสดใสเป็นสะพานเก่าๆก้าวข้ามไปด้วยหัวใจหวาดอยู่รู้หรือยังโลกภายหน้าป่าไม่สิ้นดินไม่หมองคนไม่ร้องทวงถามหรอกความหลังอาหารป่ายาไพรไม่หมดคลังเพราะโลกยังสมบูรณ์คูณอนันต์เห็นคราบเกลือเสื้อผ้าหน้าตาแห้งคงหมดแรงอ่อนล้าคนบ้าฝันสงสารเหลือศรัทธาจะฝ่าฟันสร้างสวรรค์ลวงโลกโชกขี้เกลือ
คนอยู่ป่ายังมีหน้าตามหารักรู้มานักคำอ้อนซ่อนคำขมลานรักร้างเป็นแค่อ้างคนระทมทุกข์ตรอมตรมเพราะใจไร้คนคบอยู่กับไก่ก็รักไก่ให้มากๆอย่ามาอยากรักคนจำจนจบเขารู้หรอกรู้ทันมหรรณพเย็นที่พบลึกร้ายถึงวางวายลานความฝันฝันหาวิมานสรวงเพียงฝันลวงคงไม่ถึงซึ่งที่หมายเพียงคนโง่เท่านั้นอยู่เดียวดายไม่มีใครร่วมตายกับคนเพ้อ๑๕ เมษายน ๕๖
หน้าส่วนตัว
2100
