12 มีนาคม 2552 11:55 น.
aena
ผมรู้ว่าหลายอย่างในวันนี้ของเราเริ่มเปลี่ยนไป
คุณคงสังเกตุและสัมผัสมันได้เช่นกัน
ผมขอโทษ
. . . .
คำบอกรักที่เคยพรั่งพรูในวันนั้น
ยังคงดังก้องอยู่ในทุกความรู้สึกผมตราบจนวันนี้
คุณยังคงเป็นเงาในสายตาผม...เสมอ
แม้วันนี้เราจะยังคงไกลกัน
มากจนมือผมไม่สามารถคว้ามันได้ถึงอีกแล้ว
แต่คุณรู้ไหม...คุณจะยังอยู่กับผม
ทุกที...และทุกความทรงจำ
. . . . .
หน้าต่างดีมุมกว้าง อากาศเย็นจัดที่อุณหภูมิ 20 องศา
ที่ๆเราเคยมองฟ้าผืนเดียวกัน
คงมีดาวซักดวงที่สายตาเราสัมผัสได้พร้อมๆกัน
เสียงรถจักร ระยะทาง และช่วงเวลา
วันนั้น...จะยังอยู่กับผมเสมอ...อย่างดี
ผมสัญญา
. . . .
ที่วันนี้ ที่เธอเป็นแบบนี้
ไม่ใช่เธอเมื่อวาน
และจะยังรักไปอีกแสนนาน
ไม่มีวันเปลี่ยน
12 มีนาคม 2552 11:51 น.
aena
คุณว่ามีบางอย่างเปลี่ยนไปไหม
ผมก็แค่คิด...
ในห่วงลึกที่ผมเองไม่กล้าแม้จะเอ่ยปากถามคุณ
ความรู้สึกที่สัมผัสกับการกระทำที่ส่งผลให้สมองหลังสารความรู้สึก
การกลั่นกรองที่พบว่า ความรักเริ่มเดินทางออกห่างเรา
ไกลออกไปทุกที
ทุกที
. . .
เสียงหัวเราะของคุณ ที่ลืมทิ้งใว้กับใครอีกคน
ความห่วงใย ความรู้สึก
กับความเปลี่ยนแปลง
ระหว่างเรา
. . . .
เช้าที่ตื่นและคิดถึงคุณอยู่เนืองๆ
นั่งดู sms พบแค่ข้อความเดิมๆ
นั่งจ้องเบอร์โทรออกที่มีคุณ
แต่เบอร์รับกลับดูเลือนลาง
อาจเพราะคุณยุ่งหรือเพราะผมช่างจดจำ
. . .
โลกของเราไม่เท่ากัน ผมอ่อนแอ ช่วยกลับมารักผมที
12 มีนาคม 2552 11:49 น.
aena
ในขณะที่ความเหงา และความหนาว(จากเครื่องปรับอากาศ)
ยังคงวนเวียนอยู่ภายในหัวอันตื้อๆมึนๆ
ฉันยังคงอยู่ที่ทำงาน
และเวลานี้เป็นช่วงที่ฉันกำลังละสายตาจากงานที่ต่อเนื่องมาตลอดทั้งวัน
อยากจะพรั่งพรูอะไรมากมาย
แต่คุณเคยมั้ย
เคยมีอะไรมากมายหลายอย่าง
แต่ไม่รู้จะเริ่มตรงไหน
ฉันอยากกลับมาเขียนอะไรไร้สาระตามประสาฉันได้เหมือนอย่างที่เคยๆ
แต่รู้สึกว่าช่วงหลังมาเนี้ยฉันเองมักจะปล่อยให้พื้นที่ตรงนี้มันดูเหงา
และเหมือนจะห่างหายจากมันไป
แต่คุณรู้มั้ย ฉันเฝ้าดูพื้นที่แห่งนี้ตลอด
มันเหมือนกันฉันกำลังรอคอยอะไรบางอย่าง
....บางอย่าง....
...บางอย่าง...
..บางอย่าง..
ก็แค่.....ความหวังบางๆ
ที่รอได้พบบ้างในบางเวลา
.
11 มีนาคม 2552 20:11 น.
aena
ฉันคงไม่อาจเรียกร้องอะไรจากความรัก
เมื่อวันนี้มีเพียงซากแตกหัก ความรัก ไร้ความหมาย
ยิ่งสร้าง ยิ่งหวั่นไหว ยิ่งฝืนต่อไป คงพังทลาย
และหัวใจฉันอาจจะต้องตาย เพราะความร้าวรอน
สำหรับเราสองคนมันคงดีที่สุด
ถ้าจะหยุดทุกสิ่งทุกอย่างเอาไว้ก่อน
หยุดความฝันในแววตา หยุดหน้าที่คนห่วงหาอาทร
หยุดความไม่เข้าใจที่นับวันจะคอยกัดกร่อน แล้วจากไป
ให้พอหลงเหลือสิ่งดีๆไว้บ้างในความอบอุ่น
ไว้ปลอบโยนหัวใจในวันที่ว้าวุ่น จนเกินจะทนไหว
อย่างน้อยเศษความรักที่ยังพอหลงเหลือในหัวใจ
ก็อาจเป็นที่สุดท้ายที่เธอจะพึ่งพาได้ ยามอ่อนแอ
7 มีนาคม 2552 20:35 น.
aena
รุ่งเช้าของวัน
กับพระอาทิตย์ดวงโตที่ให้ความรู้สึกอุ่นๆได้ท่ามกลางอากาศที่ค่อนข้างเย็น
ชีวิตยังคงดำเนินไปเรื่อยๆ เหมือนทุกวันที่ผ่านมา
พบเพื่อนร่วมทางคนเดิมๆ
แม้ไม่ได้รู้จักกัน แต่ให้ความรู้สึกคุ้นเคยได้ดี
เส้นทางเดิมๆที่ผ่านทุกวันทำให้มั่นใจว่าฉันจะถึงจุดหมายปลายทางอย่างแน่นอน
ฉันชอบอะไรหลายๆอย่างที่ยังคงเดิม ฉันว่ามันให้ความรุ้สึกที่วางใจ
........
ครอบครัวกับรักเดิมๆ.....ที่ไม่เคยเสื่อมรัก
เพื่อนเดิมๆ ที่จะใกล้หรือห่างแค่ไหน เพิ่งเจอกันหรือไม่ได้เจอกันนานเท่าใด.....แต่รักไม่เคยน้อยลง
ใครคนนึง กับสิ่งดี ๆ ที่หยิบยื่นให้....สุขใจ
~~~~~
อุ่นใจ(ที่ได้รักเธอคนเดิม)
ไม่ได้หวังอะไรเลย ถ้าฉันได้รักเธอ ไม่อยากให้มีใครต้องผูกมัด
ไม่ได้ขอให้เธอมา ใกล้ชิดให้ความรัก เพราะฉันรุ้ว่าเธอนั้นเป็นอย่างไร
เท่าที่เห็นเธอคนเดิม ไม่ได้เพิ่มเติมมากมาย จะมีก็หัวใจที่ไห้ฉัน
ที่ได้เห็นว่าไม่จริง ไม่ไช่คนในฝัน วันนี้เธอมาทำให้ฉันรู้..
อุ่นใจจริงเชียว ที่ได้รักเธอคนเดิม อุ่นใจที่ได้รู้ว่าเป็นเธอ
ไม่กี่ครั้ง ที่ใจจะค้นเจอ ว่ารักที่ให้เธอทั้งหัวใจ
ก็เพิ่งรุ้ว่าแท้จิง ชีวิตที่มีเธอ อาจดูไม่เลิศเลอแต่อบอุ่นใจ
คำว่ารักที่ให้มา ฉันรุ้มีความหมาย แต่สิ่งที่เธอทำมากกว่านั้น
ไม่ไช่ฟ้า....ที่มีคำตอบ คงไม่ใช่ดาวดวงไหนที่มาลิขิต
คงมีเพียงฉันคนนี้ที่มีคำตอบ อยุ่ในหัวใจ...อุ่นใจที่ได้รักเธอคนเดิม
~~~~~~~~~~.
เพียงเท่านี้ กับชีวิตธรรมดาๆ
สิ่งที่ต้องการมากกว่านี้ คือ ขอให้สิ่งเหล่านี้คงอยู่ตลอดไป
แล้วชีวิตจะยังต้องการอะไรมากกว่านี้อีก......ว่าไหม
หน้าส่วนตัว
1214
