12 ตุลาคม 2546 22:47 น.
babyfish
ดื่มกาแฟอุ่นๆ
ท่ามกลางไอละมุนของหมอกขาว
ทอดสายตามองฟ้าที่กว้างยาว
ให้หัวใจร้อนผ่าวได้ผ่อนคลาย
ดูฝูงแมลงปอบินว่อน
ล้อหยอกดอกหญ้าขี้อ้อนทั้งหลาย
ดวงตะวันค่อยๆโผล่อย่างเอียงอาย
เหมือนรู้ตัวว่าตื่นสายกว่าเมื่อวาน
ขึ้นเหนือมาคราวนี้
ทิ้งความทุกข์ที่มีให้อยู่บ้าน
ใช้บรรยากาศปลอบโยนคงไม่นาน
เถอะพรุ่งนี้จะไม่มีเธอให้รำคาญรกใจ
10 ตุลาคม 2546 13:42 น.
babyfish
แอบน้อยใจเหมือนกัน
ที่ทำไมตัวฉันต้องเดินตากฝน
ในขณะที่คนอีกคน
นั่งอยู่ในร้าน กำลังเอาแก้วชน..สบายใจ
ก็ไม่ได้ต่อว่า
แค่อยากให้เธอมาอยู่ใกล้ๆ
คอยกางร่ม หรือถ้าไม่มีไม่เป็นไร
เดินตากฝนด้วยกันได้ไหม
เดินคนเดียวมันเหงาใจเหลือเกิน
7 ตุลาคม 2546 21:55 น.
babyfish
กลัวการเริ่มต้น
กลัวทำให้ใครหนึ่งคนร้องไห้
กลัวผิดหวังซ้ำๆช้ำใจ
กลัวว่าคนที่ฝันใฝ่..จะไม่ใช่คนของความจริง
กลัวว่าถ้ามีเธอใกล้
แล้วมันจะเปลี่ยนไปในทุกสิ่ง
กลัวหัวใจไหวอ่อนจะออดอ้อนขอพักพิง
ทั้งที่จริงๆยังไม่อยากหยุดนิ่งอยู่ที่ใคร
กลัวความคล้าย..ความต่าง
กลัวความห่าง..ความใกล้
กลัวความจริง..ลวงใจ
กลัวฝันไป..ลวงตา
กลัว..กลัวไปหมดทุกอย่าง
เลยสร้างระยะห่างมาขวางหน้า
กลัวความรู้สึกของใจที่กลับไปกลับมา
จะทำให้เธอต้องปวดปร่า..เสียใจ
กลัวความเปลี่ยนแปลง
กลัวว่าเมื่อตะวันทอแสงวันใหม่
ความรู้สึกจะลาร้าง..เลือนไป
กลัวว่ารักที่เธอมีให้ ฉันไม่อาจตอบแทนไปเท่ากัน
7 ตุลาคม 2546 21:29 น.
babyfish
ปล่อยหัวใจล่องลอย
ในค่ำคืนเศร้าสร้อย..เงียบเหงา
ไม่เข้าใจมันเกิดอะไรขึ้นกับตัวเรา
สมองถึงได้ว่างเปล่าไม่มีผู้ใด
ทั้งที่ก็มีคนผ่านเข้ามา
แต่กลับรู้สึกว่าหลายคนตรงหน้ายังไม่ใช่
อยู่ไหนกันนะตัวจริงของหัวใจ
อย่าทำตัวเป็นจ้าชายในฝันได้ไหม
โปรดปรากฏกายสักที
1 ตุลาคม 2546 23:14 น.
babyfish
ความจริงใจของเธอเป็นสิ่งแรก
และยิ่งมีความห่วงใยมาแทรกก็ไปกันใหญ่
ผู้หญิงที่คิดว่าตัวเองเข้มแข็งกลับอ่อนแรงทั้งใจ
ที่เคยคิดว่าจะไม่มีความรู้สึกใดๆ
ก็กลับผูกพันกับใครจนมากเกิน
การที่เธอเข้ามาวนเวียนใกล้ๆ
และการที่ฉันขอผูกพันเธอไว้ไม่ห่างเหิน
รู้ไว้นะ ที่อนุญาตให้เธอเข้ามาเต็มหัวใจ
..ไม่ใช่แค่บังเอิญ
แต่เธอคือผู้ถูกรับเชิญ
ที่จะอยู่กับฉันนานเนิ่นตลอดไป
หน้าส่วนตัว
998
