พ่อเราชอบนกเขามานานนัก ว่างจากงานพ่อไม่พักดักนกเขา กรงมากมายรายเรียงเคียงบ้านเรา พ่อไม่เหงานกเขาขันสนั่นไป นกเขาขันพ่อเรานั้นมีความสุข จู้ฮุกกรู กุกๆ ได้ยินไหม พ่อดีดมือนกเขาคูเหมือนรู้ใจ นกเขาใครไม่เทียบเท่า...นกเขากู พ่อเคยเลี้ยงไก่ชนชอบชนไก่ อีกวัวชนนั่นก็ใช่เลี้ยงไว้สู้ ทั้งบ่อนวัวบ่อนไก่พ่อไปดู เกมส์กีฬาของคู่นักสู้คน มาบัดนี้ไก่ชนวัวชนนั้น พ่อเลิกมันเด็ดขาดไม่อาจสน แต่นกเขาขังกรงคงมีมนต์ จู้ฮุกกรู...พ่อดั้นด้นเสาะหามา พ่อเราชอบนกเขามานานเนิ่น พ่อย่ำเดินไม่ท้อต่อนกป่า นกเขาใดส่งเสียงในวนา พลาดเสียท่านกต่อล่อติดกรง นางนกต่อล่อนกป่ามาติดกับ เสรีภาพย่อยยับเพราะลุ่มหลง รูปและเสียงนางนกต่อ...พ่อบรรจง จับขังกรงกลับบ้านสำราญใจ จู้ฮุกกรู กุกๆ จู้ฮุกกรู นกเขาคูส่งเสียงสำเนียงใส นกเขาขันมันคงฝันถึงพงไพร เสรีภาพยิ่งใหญ่ไพรพนา มันขันอยู่ในกรงคงมีสุข หรือมีทุกข์ท่วมท้นจนผวา นกเขาไพรอยู่ในดงติดกรงมา พ่อยิ้มร่าเริงเร่า...นกเขากู...
เหมือนราหูบังราศีที่เคยจับ เคราะห์ยกทัพมาตีที่หน้าด่าน เรื่องวุ่นวุ่นเกะกะรุมระราน ปวดกบาลกับปัญหาที่มาออ ฮ่วย! เราขออุทานไปให้ลั่นฟ้า หรือเพราะว่าปีใหม่ใกล้แล้วหนอ ความรุ่มร้อน อ่อนแอ แพ้ เหนื่อย ท้อ จึงมาขออาศัยใกล้ใกล้เรา แต่อย่างว่าเราจะทำยังไงได้ เที่ยวโทษฟ้าก็พาให้ใจยิ่งเศร้า ขอนั่งคิดสักครู่อยู่กับเชาวน์ หาทางเผาเรื่องวุ่นวายให้หายไป นิ่งหลับตาแล้วจิตนั้นพลันสงบ ใจได้พบทางแก้ทุกข์ให้สุกใส สติครองตรองตริซึ้งถึงแก่นใน ค่อยค่อยใช้ปัญญาคลี่ทีละตอน จากนั้นจึงลงมือรื้อและแก้ ง่ายง่ายแต่ดับเพลิงระเริงหลอน เมื่อเรามีสติมาเป็นอาภรณ์ ปัญหาร้อนรุ่มก็คล้ายสายน้ำเย็น
ชีวิตเพื่ออวดโอ้........ชีวิต
ความสุขอันสุจริต........จับต้อง
ยุคสมัยสมัครสมานมิตร..........มุมใหม่
อินสะตาแกรมร้อง.......เรตติ้งตามกระแส
แท้ใช้ชีวิตแล้ว........หลากหลาย ทางเลือกใหม่มากมาย........เมคด้วย การอวดหนึ่งไลฟ์สไตล์........ทางหนึ่ง ชอบก็ดูก่อนม้วย............หมดสิ้นชีวา
เกลียดบางคำ... ที่ตอกย้ำทำให้รู้สึกนึกเจ็บ เกลียดบางคำ... ที่ทำให้เก็บความอดกลั้นมันไว้ไม่ได้ เกลียดบางคำ... แต่ไยต้องทำเป็นเหมือนเห็นแล้วไม่ใส่ใจ เกลียดบางคำ... แต่ก็ฟังไว้แก้ไขตัวเอง ทั้งที่เกลียด...ไม่อยากฟังอีกครั้งทั้งที่เจ็บ ทั้งที่เกลียด...แต่ต้องเก็บเจ็บใจคล้ายใครข่มเหง ทั้งที่เกลียด...แต่ยิ้มร่าเฮฮาครื้นเครง ทั้งที่เกลียด...ยังร้องเพลงกลบอารมณ์ข่มใจ พยาม...ไม่ใส่ใจจะได้ไม่เจ็บ พยาม...ที่เก็บอารมณ์ข่มมันเอาไว้ พยาม...ที่จะไม่ไปสนใจ พยาม...ได้ยินแล้วผ่านไป...ช่างมัน!!!
อุปสรรค.ที่มี.ยังไม่พ้น อุปสรรค.มากจน.มองไม่เห็น อุปสรรค.ปิดทาง.ช่างลำเค็ญ อุปสรรค.ยากเย็น.จะผ่านไป ... อุปสรรค.ขวางหน้า.ไม่หมดสิ้น ยังไม่ชิน.แค่ดิ้น.แทบไม่ไหว แขนขาหมด.แรงสิ้น.กำลังใจ ยืนไม่ไหว.กายล้า.พาหมดแรง .. แต่ยังยิน.เสียงแผ่ว.ในสมอง บอกว่าต้อง.อย่าท้อ.ต้องเข้มแข็ง อยากเดินหน้า.ต้องฝ่า.ข้ามกำแพง สู้ด้วยแรง.ที่มี.ให้หมดใจ .. อุปสรรค.ไม่ได้มี.ให้หนีหน้า อย่ากังขา.ตัวเรา.ต้องเอาไหว ทางลำบาก.ต้องลำบาก.หากอยากไป เกรงทำไม.หากจุดหมาย.มีอยู่จริง .. ถึงหกล้ม.เลือดอาบ.ฉาบแดงฉาน เวลาผ่าน.ผันไป.ไม่หยุดวิ่ง สะดุดบ้าง.ล้มบ้าง.ช่างเจ็บจริง ใช้สลิง.สตั้นแมน.แทนได้งัย .... ก็เมื่อวาน.ยังผ่าน.มาวันนี้ เดี๋ยววันนี้.ก็ผ่าน.ไปจนได้ มีพรุ่งนี้.รออยู่.หากสู้ไป เช้าวันใหม่.มีแสง.ตะวันรอ ...23.สิงหาคม.2555..15:30
สรรพสิ่งยิ่งย้ำธรรมชาติ ดารดาษธาตุธรรมกรรมฐาน ธรรมบทกฏกรรมธรรมบาล สรรพสารขานคำธรรมดา ผิดชอบชั่วดีมีหรือไม่ ในใจใครนั่งน่ากังขา ทำดีได้ดีไม่มีมา ทำชั่วมั่วฆ่าท้าเวรกรรม ความคิดอยู่ดูใจใครคิด ความถูกผิดจิตจูงสูงต่ำ ทางบาปบุญคุณโทษจดจำ ทางทำธรรมงำเงื่อนเลือนลาง ในวิถีทฤษฎีปฏิบัติ มุ่งขจัดอกุศลทนสะสาง กุศลจิตทฤษฎีวิถีทาง รู้ละวางข้างอบายขยายความ ศึกษาธรรมนำกุศลจนเข้าใจ เชื่อมั่นในกฏแห่งกรรมหมดคำถาม เริ่มจากใจให้รู้จริงอิงรูป-นาม รู้จิตยามโลภโกรธหลงส่งกำลัง สัมมาทิฏฐิ ชี้นำ กฏแห่งกรรม อริยสัจจ์ เหตุปัจจัย ไตรลักษณ์ หลักสอนสั่ง รู้ กุศลมูล อกุศลมูล บุญบาป ปัจจัตตัง เพื่อปลูกฝังต่อไปในมรรคา ..........
จะเป็นไรไปเล่า..เฝ้าเขียนอ่าน อุดมการณ์ต่างกันฤากั้นขวาง ต่างรับรู้ความเหมือนไม่เลือนลาง เพื่อนร่วมทางอย่าท้อสู้ต่อไป เท่าที่เคยรับฟังไม่รังเกียจ อย่าเคร่งเครียดเสียขวัญจนหวั่นไหว จะเปลี่ยนแปลงตรรกะเพื่ออะไร ความหมองไหม้ของตนแลกคนดู? เป็นตัวของตัวเองคงเจ๋งกว่า ถูกตราหน้าว่ากบฏน่าอดสู หลอกตัวเองทำไมใครเชิดชู แม้ศัตรูยังเยาะเกาะรั้วแซว สุจริตทุกครั้งตั้งใจมั่น มุ่งบากบั่นกรุยทางและวางแถว สะท้อนงานการเมืองกระเตื้องแนว หายใจแผ่วทิ้งไป..ทำไมมี!!! ..
องค์พ่อหลวงห่วงใยประชาราษฎร์ ทรราชย์กลับหมิ่นหยามห้ามได้ไหม คิดแล้วเศร้ากับกฎหมายบ้านเมืองไทย ปล่อยให้ใครทำกับพ่อเราได้ลง อีกนานไหมพวกบ้าจะตระหนัก ว่าความรักของพ่อนั้นสูงส่ง เลิกเหยียบย่ำทำชั่วกับพระองค์ ไม่กลัวลงนรกหรืออย่างไร ยามได้เห็นถ้อยคำทำร้ายพ่อ วอนให้พอแค่นี้จะได้ไหม หยุดเยี่ยมย่ำดูหมิ่นดวงใจไทย พอได้ไหมพวกไร้จิตวิญญาณ หากกลับตัววันนี้ยังไม่สาย จักกลับกลายจากสัตว์เดรัจฉาน สำนึกในกรุณา ธ ประธาน ช่วยขับไล่พวกมารแห่งสังคม
ขออำไพคุณหนุ่มสาวคราวหลานลูก ที่ลุงผูกอักษรเป็นกลอนสาร เพราะอยู่ยง ปลงได้ คงไม่นาน จะเขียนอ่านเรื่องรักชักอายใจ ได้แต่พล่ามคำฝากหลากข้อคิด หวังในจิตผ่อนกรรมที่ทำไว้ ถึงจะอ่อนเรื่องเขียนก็เพียรไป ก็ด้วยใจมันรักอยากจะทำ เลือกเอาที่ดีมีประโยชน์ ที่เป็นโทษเหลือไว้ให้คนพร่ำ ใช้เป็นข้อกำหนดไว้จดจำ ว่าจะทำต้องชัดและจัดเจน ขยับมาอีกนิดเพื่อชิดใกล้ แล้วจะได้คนแก่ไว้แหย่เล่น แหย่ยังไงก็ได้ถ้าแหย่เป็น จะได้เห็นของฝากแน่ไว้แก้---จน
เฮ้อ!ชีวิตอาภัพจริงพับผ่า โชคชะตากำหนดแต่หมดหวัง ไม่เคยสมปรารถนาสักคราครั้ง มีแต่นั่งรันทดหมดอาลัยอยากฉลาดปราดเปรื่องเหมือนอย่างเขา เรากลับเบาปัญญาไปซะได้ มุมานะไม่รู้จะทำกระไร โลกไยไพปลอกปลิ้นเกินดิ้นรนเห็นเขามีทองคำเส้นล้ำค่า อวดล่อใจล่อตาจ้องถลน เขาจบเอก จบโท โก้เหลือทน เราสิหม่นหมองเปลี่ยวเพียงเดียวดายนี่เธอจ๋า ก็เวลาส่วนใหญ่เธอใช้หาย ไปกับการอุดอู้นั่งดูดาย ซังกะตายหน่ายเหนื่อยเรื่อยทั้งวันฉันเห็นเขาขยันทุกวันนะ ไม่เคยจะรีรอขอผัดผัน เหมือนอย่างที่เธอทำเป็นสำคัญ แล้วเธอจะมารำพันไปทำไมฉันเห็นเขาไม่ได้รวยตั้งแต่เกิด เพียงแต่เลิศมานะมั่นอันยิ่งใหญ่ สู้งานหนักเป็นหลักยึดตามพฤตินัย ไม่รอใครกำหนดบทชีวาเธออาภัพหรือไม่ฉันไม่รู้ ลองคิดดูฉันเตือนนะเพื่อนจ๋า เผื่อวันใดเธอตระหนักขึ้นสักครา จะรู้ว่าเธอนั้นไม่ได้อาภัพ
อยากแต่งกลอนแนวปรัชญาสักคราครั้ง เผื่อโด่งดังให้คนลือยึดถือบ้าง เพียรประพันธ์จนอ่อนล้าตาฝ้าฟาง ไม่ได้วางพอสองบทเริ่มหมดใจ หากว่าเป็นกลอนรักอกหักเศร้า ผสมเข้ากับอารมณ์ที่อ่อนไหว บรรยากาศสะเทิ้นเพลิดเพลินใจ คงสาธยายดุจน้ำไหลก็ไม่ปาน อยากแต่งกลอนแนวตลกพกความสุข ก็ขาดมุขมาเล่นเป็นแก่นสาร กลัวไม่ขำแต่งไปให้แต่ทรมาน อาจจะพาลเป็นกลอนเศร้าเข้ามาแทน ที่แต่งได้คงเป็นกลอนแนวธรรมชาติ น้ำสะอาดใสเย็นเห็นสุขแสน ทอดอารมณ์สุนทรีย์ที่ขาดแคลน เป็นบทกลอนอ้อนแฟนก็สุขดี ไม่ได้เหมาะกับกลอนแนวการเมือง เพราะบางเรื่องไม่ถนัดถนี่ จะบ่งชัดลงไปกลัวอีกฝ่ายมองไม่ดี จึงได้แต่แต่งกลอนที่...ไม่ข้างใคร ....อิอิ..แบบว่า
๏ ข้าฝัน ถึงสังคมที่ดีงาม รุ่งอร่าม รามเรือง เมืองสงบ มวลชน คนทั่วไป ไม่ใฝ่รบ จึงบรรจบ คบกัน มั่นสันติ ๏ ทุกชาติ ชนชั้นเชื้อ เสมอภาค ปลาย-ราก ถึงหมากผล “จน” ทิฐิ มิกีดกัน กั้นแบ่ง แข่งอริ ดำรง คงศานติ ต่างสานต่อ ๏ ข้าตื่น ตาแตก แหวกจากฝัน หวาดหวั่น เสียงเหล่านั้น ณ หน้าหอ ฝูงชน ล้นเป็นพัน พรูพรั่งรอ เพื่อฟัง คำด่าทอ จากผู้นำ ๏ “ รัฐร้าย จงออกไป ไสให้พ้น คอร์รัป ชั่นเมืองคน จนชอกช้ำ โกงบ้าน กำแหงเมือง เรื่องระยำ ขอทวง ความเป็นธรรม เถอะทุกท่าน ” ๏ “ พี่น้อง ผองประชา ขอมาร่วม มาหลอมรวม โห่ร้อง ความกล้าหาญ เข่นขับไล่ เป่าปัด รัฐบาล เปิดบ้าน ขานรับ ทัพคนสี.....” เฮ้ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!...T_T ๏ ข้าเดิน กลับเข้ามา สู่ความจริง ทุกสิ่ง ล้วนวิ่งวน คงวิถี รัฐบาล ใดใด ก็ตามที ไม่สามารถ หลุดหนี จาก “บ่วงกิน” ๏ ข้าฝัน ถึงสังคม ที่ดีงาม รุ่งอร่าม รามเรือง เนืองแผ่นหิน ผู้อธรรม ย่ำเมือง โบกโบยบิน ผู้มีศีล กรีดร้อง ก้องโหยหวน 16 ตุลาคม 2556
เราต่างคนต่างเกิด ต่างเตลิดเวียนว่ายบ่ายถลำ ในวังวนว้างเวิ้งแห่งเพิงกรรม ดีชั่วนำสืบขันธสันดาน กรรมสืบต่อสืบกอแห่งกิเลส ล้วนอาเพศรวนรุมให้รุ่มร่าน วิบากซ้ำกรรมซัดวิบัติปาน อยู่ตราบกาลเนิ่นนานกี่กาลกัลป์ เราต่างตนต่างแก่ ต่างย่ำแย่ย่อยยับอยู่อย่างนั้น ในความหนุ่มความสาวอันพราวพรรณ ชะราคอยโรมรันร่ายริ้วรอย ชะรารับประทับรอยชะราแล้ว ไร้วี่แววหนุ่มสาวก็เศร้าสร้อย อีกฟากฝั่งมรณาชะราคอย สืบเท้าค่อยเคียงคู่อยู่เป็นเงา เราต่างคนต่างตาย ต่างทอดกายก่ายกองล้วนของเน่า ไหนละเพื่อนญาติมิตรสนิทเรา นอนเงียบเหงาซบดินอยู่เดียวดาย เห็นแต่หนอนชอนเจาะเข้าเกาะกลุ่ม แล้วรื้อรุมเนื้อหนังพังสลาย สู่ที่พักพึ่งพิงทุกหญิงชาย นอนแทรกกายซบร่างกลางผืนดิน เราต่างคนต่างต่าง เพราะกรรมจัดสรรสร้างมิสร้างสิ้น กรรมใดใครก่อก็รอริน ผลอาจิณแจกจ่ายตามสายกรรม จึงต่างคนต่างจิตต่างคิดต่าง วัฏฏะทางต่างคนต่างด้นย่ำ ต่างเกิดแก่เจ็บตายวอดวายยำ อยู่ซ้ำซ้ำแทรกซบทุกภพภูมิ....
เงินทองของบุพการีผู้มีแต่ให้ ก่อนจะใช้พิสมัยใคร่ครวญหนา ท่านลำบากตรากตรำช้ำอุรา กว่าจะได้มาแต่ละบาทแทบขาดลม เพื่อลูกยาพ่อแม่ว่าหาว่าไม่รัก พอเพื่อนทักตระหนักแท้แม้ตรม พ่อแม่ทวงห่วงแท้แค่ยาดม ครันท่านจะอบรมเจ้าก็นิยมแต่ ดี.เจ ไม่รักพ่อ แม่โง่ โธ่..ไม่ทันโลก จึงไปโกรกสีผมนิยมเวอร์ซาเช ไปเที่ยวคลับหลับนอนมากคู่ ดูช่างมีเสน่ห์ แหม่ มันเท่ห์ เพราะได้เกย์มาค้างคืน หยาดเหงื่อแรงงาน ได้ข้าวสารกรอกหม้อทุกคร่าที่คุณตื่น พ่อแม่ท่านทนได้ สบายใจยังหยัดยืน อดทนและกล้ำกลืนเพื่อหยิบยื่นอนาคตคุณ สิ่งตอบแทนแสนสมเหตุสมผล พ่อแม่ทุกข์ทนเราก็ทุกข์ทนอลวนสมดุล พ่อแม่ลำบากเพื่ออยากให้ลูกอบอุ่น ลูกรักแทนคุณ เอาเรื่องวุ่นมาทดแทน
พิรุณสายฉ่ำฟ้า คำราม ผาดผ่าเมฆาคราม กึกก้อง ธุลีร่อนกลิ่นลาม คุโชย หมาในผ้าห่มร้อง ระง่ำโอดครวญ เจ้าตัวเมียแม่ป้อน ลูกซุก แอบกัดแย่งดูดจุก เต้านม เมฆกระชั้นชากลุก คืบคลาน กระหน่ำซัดน้ำลม หลากนอง เต็มตัว ตรงแคร่ผุเก่าใกล้ ทางเดิน ข้างลังกล่องเก็บเงิน วางทิ้ง มันวิ่งซบหลบเนิน แนบแม่ ปากสั่นใจประวิง รอดตาย ยังตู
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ