วันนี้โลกงดงามด้วยความรัก พร้อมมอบตักตวงให้จากใจซื่อ มอบดอกไม้แนบกมลวางบนมือ จำหลักสื่อคุณค่าคำว่ารักใจส่งใจด้วยมาลาบุปผาชาติ ออกประกาศความในใสสมัคร ตาต่อตาหวั่นไหวฤทัยมัก- แจ้งประจักษ์ด้านซึ่งไม่พึงเจอโอ้สาวสาวหน้าสวยตัวน้อยจ๋า อย่าหลงคารมร่ำคำเสนอ จากชายซึ่งประเสริฐ รักเลิศเลอ เพียงปรนเปรอปรารถนากามารมณ์รักอาจเป็นสิ่งดีในชีวิต ถ้ารักผิดทางจะระกำขม ค่อยค่อยรักคบหาอาวรณ์ชม จะไม่ตรม กลืนกล้ำหยาดน้ำตาถ้ายินดีบ่มนิยามของความรัก มันจะหนักและแน่นปานแผ่นผา เรือนใจสุดสดชื่นรื่นอุรา เรืองฤทธาอมฤตชิดชีวินหนุ่มหนุ่มเอ๋ยจงให้เกียรติอย่าเหยียดหยาม อย่ารักตามกำหนัดครองปองถวิล อย่ารักเพื่อสนองใคร่ให้ยลยิน และอย่าหมิ่นสตรีหม่นป่นระยำแต่จงรักอย่างผู้รู้ค่ารัก คอยฟูมฟักรักออกดอกชุ่มฉ่ำ ตราบอนาคตพร้องร้องลำนำ ล่วงฉนำยอดทองของชีวิตร่วมกันเถิดปลูกดอกไม้แห่งความรัก มอบใจภักดิ์พันธุ์พฤกษาประกาศิต ร่วมเรียนรู้กันและกันฉันมิ่งมิตร อย่าเร่งปลิดพรหมจรรย์แค่นั้นเลย ..................................................... ปล.สุขสันต์ในวันแห่งความรักที่กำลังใกล้เข้ามา จงรักอย่างมีสตินะครับ ด้วยรัก อิอิ
อรุณสวัสดิ์รุ่งอรุณของชีวิต จะเริ่มคิดเริ่มค้นเริ่มต้นใหม่ เริ่มเสาะหาสีสันของวันวัย ก้าวย่างในทางที่ดีและควร เหมือนอรุณอุ่นแสงแจรงหล้า ปลุกชีวาวันใหม่ให้คืนหวน พบและรับความจริงสิ่งทั้งมวล ที่เราล้วนต้องพบประสบมัน ซึ่งมีทั้งด้านสวยระรวยรื่น พาฉ่ำชื่นสดสะอาดราววาดฝัน และอาจพบร้ายเข็ญด้วยเช่นกัน คอยฟาดฟันทุกทีที่ก้าวเดิน อรุณสวัสดิ์อีกทีชีวิตจ๋า ชีพจงกล้าเป็นนกที่หกเหิน ปีกโบกโบยลมบนด้นดำเนิน ไปเผชิญวันนี้ที่มีมา และขอบคุณสีแสงแห่งวันใหม่ ที่ทำให้ยังอยู่และรู้ว่า ลมหายใจยังหอมอ้อมอุรา ให้เราสร้างคุณค่าบูชาตน
เสียงร้องไห้จ้าละหวั่น-นั่นใครหนอ? น้ำตาคลอแก้มใส-น่าใจหาย มิต้องกลัวหรือหวั่นภยันตราย อยู่กับยายยายจะเลี้ยงกล่อมเกลี้ยงชนม์ ยายก็แค่คนจน-คนเก็บขยะ เนื้อตัวคละกลิ่นคลุ้งทุกขุมขน บ้านซ่อมซ่อคือหลักพักสกนธ์ แต่จะดลรักหุ้มคลุมแก้วตา คนจนจนยากไร้ในทรัพย์สิน ช่วยชีวินเพียงหมายมาดปรารถนา ทารกน้อยลอยเมฆขาวสกาวฟ้า ความเดียงสายังมิรู้อยู่ที่ใด แม้แม่เจ้าไม่รักประจักษ์จิต ยายจะชุบชีวิตนิมิตใหม่ ให้เติบโต เพลิดเพลิน เจริญวัย เป็นผู้ใหญ่ที่ทรงศักดิ์รักซื่อตรง เจ้าดอกไม้สีขาวพราวผืนหล้า เป็นคนดีในวันหน้าอย่าใหลหลง ยามเทียนทองของยายละลายลง ขอเจ้าจงหลอมหล่อรักต่อไป จริง-ถึงแม้จนทรัพย์พาอับค่า แต่ขออย่าอับจนกุศลใส มีชีวิตอย่าหมายทำร้ายใคร มีหัวใจหลั่งจิตคิดกรุณา ยายนอนพักกายใจอยู่ในห้อง น้ำตานองชื้นไปทั้งใบหน้า ยินลูกหลานที่ยายเลี้ยงกล่อมเกลี้ยงมา เรียกยายว่า นางฟ้า ประจำใจ ................................................... แด่...นางลัว เซียะหยิง หญิงชราผู้เป็นนางฟ้าของเด็กๆ เธอเก็บเด็กที่ถูกทอดทิ้งกว่า ๓๐ คน จากถังขยะบริเวณถนนต่างๆในจินฮัว มณฑลเจ้อเจียง โดยมีอาชีพหาเลี้ยงชีวิต เพียงแค่เก็บขยะเท่านั้น ปัจจุบัน นางลัวป่วยหนักด้วยโรคไตวาย และกำลังจะตาย..... ขอบคุณรูปภาพข้อมูลจาก www.postjung.com
เผาขุนเขาป่าไม้ ควันขรม ลมขุ่นคนเอาดม ป่วยไข้ ใจคนครุ่นบาปสม วันค่ำ เกลศหื่นเผาตนให้ รุ่มร้อนจนตาย
สุขบ้างทุกข์บ้างช่างมันเถิด มองสิ่งที่เกิดเป็นธรรมดา มีร้อนมีหนาวมีเหนื่อยล้า มีพบมีลามาทุกคน สบายบ้างลำบากบ้างช่างมันเถิด อย่าเผลอเตลิดจนสับสน คนอื่นกินเกลือว่าเหลือทน เขายังไม่บ่นเลยสักคำ รักบ้างชังบ้างช่างมันเถิด แตกดับกำเหนิดมองขำขำ ยังมีหลายสิ่งที่ควรทำ ใช่นั่งระำกำเพราะเลิกลา ขยันบ้างคร้านบ้างช่างมันเถิด ทุกอย่างที่เกิดเพราะอ่อนล้า ยิ่งฝืนไม่พักยิ่งหนักอุีรา ลองหลับสักคราตื่นมาจะดี กล่าวมาใช่บอกให้ปล่อยวาง เป็นเพียงตัวอย่างระหว่างวิถี จะทุกข์จะโศกบนโลกนี้ กี่สมัยกี่ปีก็มีมา เป็นเหมือนคู่ปรับสลับเปลี่ยน คอยจะวนเวียนเข้ามาหา เริ่มเด็กหนุ่มสาวคราวชรา จนกว่าชีพลาและร้างไป สุขบ้างทุกข์บ้างช่างมันเถิด ทุกสิ่งมันเกิดก็ดับได้ พระพุทธองค์ทรงตรัสไว้ เห็นทุกข์เมื่อใดจะเห็นธรรม แก้วประภัสสร // 04/01/2556 ศุกร์(สุขเพราะธรรม)
คนที่ไม่ได้เกิดมาเพื่อเป็นของเรา (ถูกใจมากจำเขามา)ปล่อยให้คนที่เรารักมีชีวิตของเขา…
อยู่บนเส้นทางของเขา กับคนของเขา…
ในขณะที่ความรักของเราก็ดำเนินต่อไป…
ให้ความถูกต้องยิ่งใหญ่อยู่ในสมอง…
ให้ความงดงามอยู่ในหัวใจ…ตลอดไป… มีบางครั้งในชีวิต ที่เราเกิดรู้สึกประทับใจใครสักคน ในเวลาที่เราไม่อาจจะทำอะไรได้ แม้มันเป็นเรื่องที่น่าเสียดาย…เพราะว่ามันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ที่เราจะพบใครคนหนึ่ง ที่สามารถตอบตัวเองได้ว่า “เป็นคนที่ตามหามาตลอด” และมันก็ยากพอ ๆ กับการตัดใจ ความรัก…เป็นความรู้สึกที่บางครั้ง ก็อยู่นอกเหนือการควบคุมของความคิด เราจึงสามารถรู้สึกได้ รักได้โดยใช้หัวใจรัก แต่ขณะเดียวกัน การแสดงออก และการกระทำต่าง ๆ นั้น กลับต้องใช้ “หัวใจ” และ “สมอง” ไปพร้อม ๆ กัน หัวใจ…จะคอยบอกว่าเรารักได้ เพราะมีสิทธิ์ที่จะรักสมอง…จะบอกว่ารักแล้ว จะสามารถแสดงออกได้แค่ไหนคนบางคนเกิดมาเพื่อให้เรารัก แต่ไม่ได้เกิดมาเพื่อเป็นของเราทำได้ไหม รักในแบบไม่เรียกร้อง ไม่ต้องการอะไร รักเพราะรู้สึกรัก…เพราะว่ารักเต็มตื้นอยู่ในหัวใจ ปล่อยให้คนที่รักมีชีวิตของเขา อยู่บนเส้นทางของเขา กับคนของเขา ในขณะที่ความรักของเราก็ดำเนินต่อไป ให้ความถูกต้องยิ่งใหญ่อยู่ในสมอง ให้ความรักงดงามอยู่ในหัวใจ…ตลอดไป
พ่อเราชอบนกเขามานานนัก ว่างจากงานพ่อไม่พักดักนกเขา กรงมากมายรายเรียงเคียงบ้านเรา พ่อไม่เหงานกเขาขันสนั่นไป นกเขาขันพ่อเรานั้นมีความสุข จู้ฮุกกรู กุกๆ ได้ยินไหม พ่อดีดมือนกเขาคูเหมือนรู้ใจ นกเขาใครไม่เทียบเท่า...นกเขากู พ่อเคยเลี้ยงไก่ชนชอบชนไก่ อีกวัวชนนั่นก็ใช่เลี้ยงไว้สู้ ทั้งบ่อนวัวบ่อนไก่พ่อไปดู เกมส์กีฬาของคู่นักสู้คน มาบัดนี้ไก่ชนวัวชนนั้น พ่อเลิกมันเด็ดขาดไม่อาจสน แต่นกเขาขังกรงคงมีมนต์ จู้ฮุกกรู...พ่อดั้นด้นเสาะหามา พ่อเราชอบนกเขามานานเนิ่น พ่อย่ำเดินไม่ท้อต่อนกป่า นกเขาใดส่งเสียงในวนา พลาดเสียท่านกต่อล่อติดกรง นางนกต่อล่อนกป่ามาติดกับ เสรีภาพย่อยยับเพราะลุ่มหลง รูปและเสียงนางนกต่อ...พ่อบรรจง จับขังกรงกลับบ้านสำราญใจ จู้ฮุกกรู กุกๆ จู้ฮุกกรู นกเขาคูส่งเสียงสำเนียงใส นกเขาขันมันคงฝันถึงพงไพร เสรีภาพยิ่งใหญ่ไพรพนา มันขันอยู่ในกรงคงมีสุข หรือมีทุกข์ท่วมท้นจนผวา นกเขาไพรอยู่ในดงติดกรงมา พ่อยิ้มร่าเริงเร่า...นกเขากู...
แม้ไก่จะไม่ขัน ดวงตะวันก็โผล่มา สายน้ำที่ไหลลา ห่อนหวนหามาที่เดิม ปีเก่าไม่ส่งท้าย ก็ห่างหายไม่ต่อเติม ปีใหม่ไม่เฉลิม- ฉลองรับ ฉับฉับมา ฉะนี้ เพราะฉะนั้น ตระหนักกันใช้ปัญญา คืนวันล่วงเวลา คงคุณค่าคณามี อย่าปล่อยให้ล่วงเปล่า อยู่ที่เก่าไม่ใยดี วันเดือนเคลื่อนเป็นปี รู้หน้าที่ทำดีกัน วันนี้ดีที่สุด รีบเร่งรุดสุดสร้างสรรค์ อย่าริไปผลัดวัน- ประกันพรุ่งไม่รุ่งเรือง แม้ไก่จะไม่ขัน ดวงตะวันก็โผล่เนือง อย่าให้สิ้นเปล่าเปลือง ทำต่อเนื่องแต่วันนี้.
บนเวทีอภิปราย อักษราเรียงรายความหมายล้อม มาสู่ห้วงท้วงติงความจริง- ปลอม เพื่อนำน้อมความรู้มาบูชา บนเวทีอภิปราย ใครหนอจุดประกายความหมายว่า จะชิงดีชิงเด่นเป็นราคา เพื่อรับค่าแก่งแย่งมาแบ่งปัน ทิ้งความวุ่นวนอยู่รอบราย ทิ้งภาระสุดท้ายที่หมายมั่น จะจับมือโดยดีไม่มีวัน เพื่อจะก้าวไปด้วยกันเหมือนก่อนเคย มองไม่รู้ ดูไม่เป็น วิจารณญานไหวเร้นเป็นความเฉย ลับ ลวง พราง หลอกล่อขอชมเชย สักแต่รอคำเอ่ยมาเผยความ ต้องการความจริงไหม...ไม่อยากรู้ จุดยืนนี้ใครอยู่...ไม่อยากถาม ถึงความบริสุทธิ์ใจ...ใครนิยาม เพื่อให้ติดให้ตามความเป็นคน คือข่าวสารคือบ้านเมือง ซึ่งเป็นเรื่องขื่นใจใครทุกหน การก้าวผ่านเส้นรุ้งแวงแบ่งตำบล ก็ไม่เคยหนีพ้นการชนกัน ฉลองจนชาชินความบิ่นบ้า ดูเสียจนระอาความดื้อรั้น ปี้ป่นจนวายป่วงทุกช่วงวัน หรือนี่คือของขวัญกำนัลมา ให้ได้วาดวิมานในอากาศ จากหมู่ชนที่เป็นทาสแห่งปรารถนา สงบสุขหรือรวยทรัพย์อัปราฯ จะเป็นผีนิทราหรือซาตาน
สถานการณ์ยากยั้ง ใจคน ด้วยหลายหลากคละปน แผกบ้าง คิดเห็นต่าง จำนน ย่อหยุด เถิดพ่อ ใช่คิดแต่ จะล้าง ต่างล้วน เป็นไท กติกามีอยู่นั้น ควรมอง มิใช่คิดยึดครอง บ่นบ้า มัวเมามิไตร่ตรอง ผลส่ง วิบัตินา พาประเทศอ่อนล้า ยากก้าว เดินไกล เขียนมาก็ใคร่ร้อง เชิงเรียน ด้วยศักดิ์ของผู้เขียน ยังต่ำต้อย หากเพราะห่วงจึงเพียร ประดิษฐ์ หาถ้อยคำมาอ้าง ฝากไว้ ให้ตรอง
อันชื่อเสียงเงินทองกองตรงหน้า แลกยศถาพาศักดิ์อันบาตรใหญ่ แยกชนชั้นสูงต่ำกลางร่ำไป เส้นกูใหญ่จะทำไมใครกล้าคาน แค่ไม้ซีกริจักงัดซุงต้น มึงแค่คนต่ำต้อยร้อยสังขาร ก็มีแบ๊คตัวโตอันโอฬาร ย่อมสำราญไร้ผิดลิขิตพาล อันลูกกูข่มขืนกำแหงข่ม อยากดอมดมเมียใครได้ผสาน ฤาลูกใครสวยสดกดกายนาน ผิดมิคร้านหลุดรอดไป่กลัวเกรง ยอมอยู่ใต้อำนาจอันบาตรเขื่อง ยอมขายเรื่องศักดิ์ศรีลี้ข่มเหง ให้กูรอดกูพ้นกูนักเลง กูได้เบ่งใครล้มช่างหัวมัน น่าอนาถความคิดสติอ่อน ศีลธรรมนอนถับถมดูขำขัน เอาตัวรอดกอดอำนาจยศถากัน ศักดิ์ศรีนั้นความเป็นคนเสื่อมถอยลง ยินคำพูดดูดสติได้สลด สังคมหดเสื่อมสิ้นน่าสารสง คุกมีไว้ ขังหมา ขี้เรื่อนปลง อีกหนึ่งบ่ง คนจน ไร้ทางเดิน อันกูรวยเงินทองอำนาจส่ง กฏหมายคงไร้หมายมิขัดเขิน ทุกวันนี้ตัวกูต้องเผชิญ ความเจริญเหยียบย่ำธรรมจรรยา พระท่านว่า "ต่อไป คนจะเห็นกงจักรเป็นดอกบัว ถูกเป็นผิด ผิดเป็นถูก ไร้ศีลธรรมจรรยา" ใครจะทำไม ??
เก็บอักษรทุกคำเรียงลำดับ มานั่งนับเล่นเล่นเน้นความหมาย ว่าคิดถึงซึ้งกันมันมากมาย เป็นสหายมิตรรักของนักกลอน มีข้อความแปะวางอย่างห่วงห่วง หมดคำลวงอ่านได้ในอักษร มีภาพกอดกันกลมพร้อมชมกลอน บ้างอวยพรสุขขีจงมีชัย มีรอยยิ้มเหยอกเย้ากระเซ้าแหย่ มีรักแท้ให้กันไม่หวั่นไหว เหมือนหยุดโลกโศกห่างอย่างวางใจ เกิดขึ้นในทุกครั้งที่นั่งมอง แต่ละวันแสนดีเป็นที่สุด ไม่อยากหยุดร่วมทางหรือห่างผอง อยากเลือกลมหายใจตามใฝ่ปอง เห็นเพื่อนพ้องพร้อมหน้าเฮฮากัน เราไม่อาจเลือกได้แต่วันดี กระโดดข้ามวันที่เลวร้ายนั้น ลมหายใจเข้า้ออกแต่ละวัน ดีไม่ดีปนกันเช่นนั้นไป เมื่อไม่อาจเปลี่่ยนร้ายกลายเป็นดี เราปรับตัวเปลี่ยนวิธีคิดกันใหม่ มองทุกอย่างง่ายง่ายสบายใจ มีสติตั้งไว้เพื่อใช้งาน แก้วประภัสสร
สิ่งที่ฉันแปลกใจในมนุษย์ มากที่สุดเลยนั้นฉันตอบว่า เขายอมเสียสุขภาพอาบเหงื่อมา เพื่อยอมเสียเงินตรารักษาตัว เฝ้ากังวลห่วงหาอนาคต ลืมเสียหมดความชื่นบานสำราญหัว ทำงานหนักเหนื่อยนับเหมือนกับวัว ฤๅเขากลัวความเป็นอยู่ปัจจุบัน แท้แล้วนั้นเขานี้อยู่ที่ไหน "อนาคต" ก็มิใช่ไกลเกินฝัน "ปัจจุบัน" ก็ไม่ใช่อยู่ไหนกัน สารพันในมนุษย์สุดจะเปรย เหมือนเขาตรองครวญคิดชีวิตนี้ จะไม่มีวันตายหรือไรเหวย เขาต้องสิ้นชีพวายตายเปล่าเลย อย่างไม่เคยมีชีพชูอยู่แท้จริง
vs ปูตินปาดน้ำตา ปลื้มเพราะว่าคะแนนนำ ชนะจนลอยลำ สามสมัยได้ใจชน จากนายกรัฐมนตรี เป็นประธานาธิบดีก้าวด้วยตน ปรีชาสามารถล้น ผ่านวิกฤติพิชิตภัย ปูตินรู้คุณค่า คำสัญญามาด้วยใจ ปูนาขาดีไซร้ มาเพราะใครไม่สนที ปูตินใสสะอาด ครองอำนาจไม่มีสี ปูนาก็ทำดี หากปราศเชื้อเอื้อพวกตน
โลกของเราเราครองต้องรักษา เราได้มาอยู่โลกที่สวยสม อาศัยมาเนิ่นนานควรชื่นชม ร่วมนิยมให้โชคโลกใบงาม รู้อภัยหวังดีมีเมตตา สรรพสัตว์นานาอย่าเหยียบหยาม รู้ขอบคุณชีวิตทุกโมงยาม คงก้าวข้ามทุกข์โศกและโรคภัย อย่าหลงจมอารมณ์ที่ขมขื่น จงรู้ตื่นเบิกบานเป็นนิสัย ไม่ติดยึดเหนี่ยวรั้งหลงอาลัย เป็นความนัยพุทธะอย่าละเลย ประทับใจในตนและคนอื่น ต่างหยิบยื่นไมตรีมีเปิดเผย วาจาจริงน้ำใจดีมีคุ้นเคย มนุษย์เอ๋ยโลกเราใช่เศร้าตรม.....
ออฟเอ๋ย ออฟฟิศ มีความคิดมีความอ่านมีปัญหา มีวิพากษ์มีวิจารณ์มีปัญญา มีอิจฉามีเรื่องมีเคืองกัน มีวางเฉยมีมองจ้องจับผิด มีประดิษฐ์มีประจบมีขบขัน มีรอยยิ้มมีน้ำตาสารพัน มีเธอฉันมีพวกมันมีพวกเรา มีนินทากาเลมีเสแสร้ง มีอ่อนแข็งมีตลกมีโศกเศร้า มีปกป้องมีพ้องพรรคมีหนักเบา มีใหม่เก่ามีลูกรักมีลูกชัง มีมากมายหลายหลากมีปากเสียง มีอคติมีลำเอียงมีหน้าหลัง มีคลาดเคลื่อนมีเบือนบิดมีปิดบัง มีคำสั่งมีคำสอนคำติชม มีโต๊ะใหญ่มีโต๊ะเล็กมีเซคชั่น มีฝ่าฟันมีฝ่าฝืนมีขื่นขม มีเก็บกดมีระบายมีระบม มีประเมินมีผลักล้มมีผลักดัน “ที่ทำงาน” ก็คือที่ฉันทำงาน ฉันไม่พาลจับผิดคิดเดียดฉัน เธอดีมาฉันดีไปไม่ว่ากัน เล็กน้อยนั้นจงอภัยอย่าใหญ่โต ถึงแตกต่างอย่าแตกแยกให้แตกร้าว ช่วยบอกกล่าวเจรจาอย่าโมโห เบื่อรบราพวกขุดคุ้ยข่มคุยโว ใครทำโง่ก็ตาม ฉันทำงาน
บัณฑิตเอ๋ย ! ท่านหาเคยประสบพบคชสาร เพียงตาบอดคลำเจอเพ้ออนุมาน เปรียบสังขารแห่งคชพจนา เมธีเอ๋ย ! ท่านเปิดเผยอรรถธรรมล้ำภาษา แต่ธรรมนั้นมิอาจพจน์รจนา จนปัญญาสาธยายร่ายจำนรรจ์ ปวงปราชญ์เอ๋ย ! ท่านอ้างเอ่ยใบไม้ในไพรสัณฑ์ แต่เพียงหนึ่งใช่พฤกษาทั้งอารัญ ซึ่งอนันต์ยิ่งนักสุดจักควณ กวีเอ๋ย ! ท่านเปรียบเปรยสัจธรรมนำสงวน หมายชี้จันทร์แสงจรัสพิพัฒน์นวล แต่จันทร์ล้วนพบได้เพียงใจตน สาวกเอ๋ย ! ท่านแพร่เผยหลักธรรมนำมรรคผล แต่ธรรมแท้อจินไตยไร้ตัวตน จึงร้างคนอนุศาสน์ปราศผู้ฟัง ปุถุชนเอ๋ย ! ท่านละเลยดวงจิตคิดคาดหวัง แสวงสุขนอกกายหมายจีรัง จึงบดบังธรรมกายหลงว่ายวน สรรพสัตว์เอ๋ย ! ท่านเพิกเฉยตถตาพาสับสน จึงขลาดเขลาเปล่าปัญญาพร่ากมล จมวังวนแห่งวัฏฏะอัประมาณ...
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ