เหมันต์หวนครวญหาคนน่ารัก ได้รู้จักแล้วจากเพียงฝากฝัน ลมหนาวโหมโถมมายิ่งจาบัลย์ ความโศกศัลย์ระคนปนหนาวใจ เก็บเอาความอาภัพไว้คับอก ถึงเข็นครกขึ้นเขาเรายังไหว สุดยากเย็นเข็นรักหนักทรวงใน เข็นเท่าไหร่ไม่พ้นวังวนลวง เสียดายความรู้สึกที่นึกรัก เสียดายที่สมัครปักใจหวง สงสารความจริงแท้ในแดดวง ที่เซ่นสรวงให้แด่ความแปรปรวน พบกับความผิดหวังครั้งที่ร้อย คิดแล้วน้อยใจช้ำสุดกำสรวล เหมันตกาลผ่านผันยิ่งรัญจวน ได้แต่ครวญเพลงเศร้าเคล้าสายลม นี่ก็อีกราตรีที่หนาวเหน็บ ทนปวดเจ็บอีกคราให้สาสม เป็นทาสรักปักจิตคิดระทม ร้าวระบมไร้คู่อดสูใจ เหมันต์หวนครวญหาสุดว้าวุ่น ได้พบคุณเพียงฝันยิ่งหวั่นไหว หนาวลมโชยโหยหาห่วงอาลัย ป่านนี้ใครเค้าหนอเคลียคลอคุณ (เหมันตฤดู ๒๕๓๕)
อ่านจดหมายของนากที่ฝากถึง ช่างซาบซึ้งยิ่งนักที่รักเอ๋ย หวนนึกถึงวันเก่าสองเราเคย ยั่วยิ้มเย้ยหยอกเย้ากระเซ้ากัน เป็นผัวเมียเคลียคลอถักทอรัก เฝ้าฟูมฟักเรือยไปไม่แปรผัน คล้ายเวรซ้ำกรรมซัดพลัดพรากพลัน นากตั้งครรภ์ทว่าพี่ปรี่ชายแดน ท่ามสงครามยามนี้มีแต่ทุกข์ พี่ต้องขลุกอยู่อีกฟากลำบากแสน ทั้งหยูกยาสารพันมันขาดแคลน ทั่วขาแขนร่างกายมากมายพรุน กลิ่นลำดวนยวนใจให้ครุ่นคิด เคยจุมพิตบอกรักนอนตักหนุน ซอกแก้มดอกพยอมหอมละมุน ยังหอมกรุ่นเสมอมาแม้นคราใด ที่ห่างหายไปนานใช่ห่างเหิน ลำบากเกินตามประชิดติดต่อไหน มีแต่ศพทหารกองคราวมองไป แสนปวดใจคิดถึงนากมากเหลือเกิน ไม่รู้ว่าป่านฉะนี้อยู่ดีไหม เจ็บป่วยไข้หรือเปล่าใคร่กล่าวเกริ่น อีกเจ้าแดงลูกพ่อรอหัดเดิน คงเพลิดเพลินดื่มดมนมแม่มัน เขียนจดหมายถึงนากฝากส่งถึง บวกอีกหนึ่งลูกน้อยกลอยใจฉัน เสร็จสงครามเมื่อไหร่ได้พบกัน ส่วนนมนั้นบอกเจ้าแดง "ขอแย่งคืน"
พิรุณแก้วหล่นร่วงจากห้วงหน หยาดหยดบนกลีบมาลย์ยากทานไหว แรงกระหน่ำเก็จแก้วซัดกลีบใบ ดลดอกให้ช่อบางซบกลางดิน หวั่นสัมพันธ์แห่งรักที่ถักไว้ ยั่งยืนจักแปรไปจนผันผิน ไม่ต่างจากบุษบาต้องหยาดริน ในหัตถ์วรรษาสิ้นซึ่งปราณี ขอฝากคำพร่ำพรอดถึงยอดรัก หวัง..คนภักดิ์..อยู่ไกลไม่หน่ายหนี อาวรณ์หวามข้ามฟ้าเปี่ยมไมตรี ทุกนาทีห่วงใยไม่สร่างซา ว่าแต่ใจอีกดวงที่ห่วงนั้น ยังอาทรผูกพันละห้อยหา ถึงหนึ่งใจที่ไกลสุดสายตา เช่นผ่านมารักหวานทั้งลานทรวง พิรุณหยาดขาดช่วงมิร่วงแล้ว มณีแก้วบอกลาฟากฟ้าสรวง พลิ้วอารมณ์อ่อนไหวในแดดวง ยังโหมห่วงว้าวุ่นครุ่นคำนึง เพียงวลีสักน้อยจากกลอยขวัญ หนึ่งคำมั่นในห้วงความคิดถึง ก็เสมือนโซ่คล้องล่ามล้อมตรึง อีกใจหนึ่งต่างฟากมิพรากกัน รอรับสารแห่งรักจากอีกฟ้า ทอดสัญญาสองใจไม่แปรผัน ปฏิพัทธ์ทุกชาติตราบนิรันดร์ จวบอนันต์สิ้นภพจบวัฏฏา
ขอฝากรักไว้ในวันนี้ ฝากรอยรักสมานใจ ไว้ในอ้อมกอดอันอบอุ่น ยามนอนหลับฝัน ขอให้หวานหวาบหวิว ใจคนึงแด่เธอนะคนดี เผ้าคิดถึงตรึงไว้ในดวงจิต เฝ้าถวิลหาในอ้อมแขน ที่แสนหวานขอให้ฉันนะคนดี แม้จะห่างกายแต่เรา คงไม่ห่างใจกันในยาม หลับไหลขอให้ฝันถึง ฉันในยามหลับหรือยามตื่น รักนนะคนดีรู้มั้ย อยากบอกให้รู้ว่า รักและห่วงใยที่มีให้ เก็บไว้ในอ้อมใจนะคนดี
ถ้าปลายทางเคว้งคว้างและว่างเปล่า ไม่มีเขาเป็นเพื่อนเหมือนวันก่อน อย่าจารจดหมองเศร้าให้ร้าวรอน อย่าอาวรณ์ความหลังที่ฝังใจ อย่าให้ความเจ็บช้ำมันย่ำจิต อย่าครุ่นคิดจนกมลต้องหม่นไหม้ รู้ไว้เถอะที่นี่มีบางใคร คอยห่วงใยคนดีทุกวี่วัน ถ้าจุดหมายปลายทางยังว่างเปล่า อาจเงียบเหงาเซาซมระบมขวัญ แม้โลกสูญสิ้นลับดับตะวัน ปลายทางนั้นฉันจะอยู่เคียงคู่เธอ
หัวใจไม่ยั้งฝังในหัว สุดขั้วมอบรักภักดิ์ที่สุด คุดงอท่อตันพลันรักคุด พลีหลุดสุดถนอมต้องยอมพลี บางใครก้าวมาเราหน้าบาง หนีห่างรีบหลบจบด้วยหนี ทีเขาเราเร้นเป็นถ้อยที ทุกข์เศร้าเหงาลี้เพราะมีทุกข์ ช้ำนักรักขมตรมเจ็บช้ำ สุขปองร้องร่ำเคยนำสุข ยุคเปลี่ยนเวียนวนคนละยุค เพลินเพลิดเกิดทุกข์เพราะสุขเพลิน กล่าวลาอาวรณ์มาอ้อนกล่าว เขินหนักรักร้าวก้าวขัดเขิน เดินห่างร้างเร้นเส้นทางเดิน ใจเจ็บเหน็บเกินจะห้ามใจ พรใดประเสริฐเลิศคำพร ให้ย้อนประสบครบพรให้ ใครหวังดั่งเป็นเช่นบางใคร เคียงใกล้สุขสันติ์สวรรค์เคียง..
ทุกคำที่บ่นว่า ด้วยเมตตาศิษย์ทั้งหลาย เหน็ดหนื่อยก็ไม่หน่าย ห่วงใยศิษย์ทุกทุกคน สั่งสอนคอยชี้แนะ แนวทางแก้เพื่อหวังผล ให้ศิษย์ทุกทุกคน ประพฤติตนเป็นคนดี ทุกคำที่บ่นว่า คือปรารถนาและปราณี ให้ศิษย์ของครูนี้ มีชีวีที่ก้าวไกล ทนทุ่มเทเพื่อศิษย์ ด้วยดวงจิตที่ห่วงใย เหนื่อยกายและเหนื่อยใจ ยังภูมิใจทุกนาที ทุกคำที่บ่นว่า เรื่อยเรื่อยมาทุกทุกปี สำนึกในหน้าที่ ปูชนียบุคคล **************** ความภูมิใจของครู วันที่รู้ศิษย์ทุกคน ได้ดีมีสุขล้น ในกลุ่มชนของสังคม ทุกทุกคนคือศิษย์ ตลอดชีวิตที่อบรม ถ้อยคำหรือคารม ไม่ต้องชมครูก็ได้ ต้องรู้ถูกรู้ผิด มีชีวิตที่ก้าวไกล สื่งนั้นครูฝันใฝ่ เพื่อเป็นแรงใจให้ครู ****************** รู้ถูก รู้ผิด มีชีวิตที่ก้าวไกล เป็นคนที่ดีให้ได้ นั่นคือ "รางวัลให้ครู" อรุโณทัย ๑๒ มิถุนายน ๒๕๕๕
คำสัญญา แม่นมั่น ในวันก่อน เธออาทร กลัวจบ พบวันหน่าย เกรงถ้อยคำ วาจา มาเสื่อมคลาย หมดความหมาย วาจา พาเสื่อมลง จะเนิ่นนาน ปาดใด ไม่ลืมคิด เคยตั้งจิต บอกว่า อย่าลืมหลง เฝ้าปกปักษ์ รักษ์ไว้ ให้มั่นคง ขอเธอจง เชื่อฉัน เถอะมั่นใจ หากชาตินี้ จะไม่ ได้พบเห็น ก็คงเป็น ชาคิหน้า มาพบใหม่ ถึงอยู่ห่าง ต่างแคว้น ถิ่นแดนไกล ก็มิใช่ ต้องพราก จากแดนทอง วาดภาพฝัน กันไว้ ในคืนก่อน อาจสั่นคลอน ประสพ พบคืนหมอง แม้ทุกข์ตรม ขมขื่น ฝืนลำพอง ใจจึงต้อง เก็บงำ ตาลำพัง ในความฝัน ฉันคู่ อยู่เคียงข้าง ความอ้างว้าง ทิ้งไว้ ให้อยู่หลัง อนาคต ที่ปอง ต้องจริงจัง ถึงบางครั้ง หงอยเหงา เศร้าจริงเจียว เมื่อมีทุกข์ ช่วยแก้ เฝ้าแลหา ตรมวิญญา ท้อแท้ คอยแลเหลียว ความห่วงใย มอบเสมอ เธอคนเดียว หากเปล่าเปลี่ยว จงจำ คำตนเดิม
อยากให้รู้ว่าเธอยังมี........... ฉันคนนี้จะคอยห่วงใย........ จะขอเป็นกำลังใจ................ ก้าวไปด้วยกัน.................... หากสักวันเธอล้มลง............. เธอคงมั่นใจในความฝัน..... หากเธอก้าวไปไม่ไหวหวั่น.. สักวันฝันจะเป็นจริง............ ขอให้พบแต่สิ่งดี.................. ให้พรุ่งนี้เป็นวันสดใส.......... ให้ทุกๆ สิ่งได้เป็นไป............ อย่างที่ใจเธอต้องการ............
ขอโทษที่ทำให้เข้าใจผิด แต่รู้ดีวีนนี้ฉันมีสิทธิได้แค่ไหน อย่ากลัวไปเลยฉันไม่ชอบแย่งคนรักใคร วันนี้ฉันมีทางเดินของหัวใจที่ฉันมี ขอโทษหากทำให้ร้าวราน ฉันไม่ได้ต้องการทำร้ายใครที่นี่ ที่ฉันเข้ามาก็แค่ความรู้สึกที่ดี มิตรภาพตอนนี้แค่เพียงคนรู้จักกัน ห่วงใยอยู่ในความห่าง ระหว่างเราไม่มีอะไรให้ฝัน ขอให้เธอเชื่อใจฉันไม่ทำร้ายหัวใจกัน เธอกับเขาจะมีความสุขอยู่อย่างนั้นตลอดไป หากฉันจะก้าวข้ามความผูกพัน คงไม่ปล่อยคืนวันเหล่านั้นให้หวั่นไหว ฉันคงแย่งมาในเวลาที่ยังไม่มีใคร แต่ฉันรู้เพราะไม่มีสิ่งใดจะแย่งมา เขากับเธอก็เหมาะสมกันดี ฉันอยู่ตรงนี้ก็อาจมีบ้างความเหว่ว้า และฉันไม่ต้องการทำร้ายใครที่ฉันศรัทธา ได้โปรดเชื่อเถอะว่าทุกอย่างมันจบด้วยดี วันนี้ฉันมีทางเดินชีวิตของฉัน สำหรับทุกความผูกพันมันจบแล้วที่นี่ สิ่งที่ยังเหลือคือมิตรภาพที่แสนดี แต่ในฐานะที่มีคือพี่กับน้องเท่านั้น สิ่งที่ฉันต้องการวันนี้ คือการที่เรารู้จักมักจี่และดีต่อกันเท่านั้น ขอให้เธอมีความสุขกับชีวิตรักนิรันดร์ วันนี้สำหรับฉันก็มีความสุขเพียงพอแล้ว
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ
