ดวงฤดีพี่พร้อมยอมมอบให้ ด้วยดวงใจของพี่ที่เคยฝัน จะถนอมรักเราเท่าชีวัน เป็นคำมั่นสัญญานะคนดี ค่ำคืนนี้ที่รักจงพักผ่อน ก่อนจะนอนพี่มาหาที่นี่ ที่บ้านกลอนถักถ้อยร้อยวจี จากใจพี่สื่อสารผ่านเว็บมา ด้วยความรักห่วงใยมีให้น้อง อย่าหม่นหมองเชื่อพี่นี้เถิดหนา พี่รักน้องจริงจังดังแก้วตา รักเท่าฟ้าอยากเคียงเพียงแต่เธอ พี่ห่างหายไปนั้นหวั่นเจ้าลืม เราเคยปลื้มต่อกลอนก่อนเสมอ มาวันนี้เงียบเหงาเศร้านะเออ ปล่อยพี่เพ้อเผลอบ่นบนลานกลอน ตรวจสอบเพลงให้ด้วยนะครับ ผู้ดูแลระบบ แล้วบอกวิธีลงเพลงไว้ด้วยนะครับ เพื่อความครื้นเครงครับ...
วันที่ฟ้าฉ่ำฝนคนเหม่อเหงา บนระเบียงบ้านเก่าเหมือนเศร้าหมอง ลมพัดหวนวูบวนฝนละออง สัมผัสต้องไอหนาวเหมือนร้าวราน โมบายแกว่งไกวสั่นหวั่นวิตก เหมือนเสียงใครโกหกแว่วคำหวาน การรอข่าวเรื่องราวที่ยาวนาน ใจสะท้านกร้านกรำร่ำเรื่อยมา มองราวฟ้าสีเทาเล่าเรื่องผ่าน สถานการณ์สัมพันธ์มีปัญหา คนทางนี้ขลาดเขลาเบาปัญญา จึงไม่กล้าท้าทายแพ้พ่ายใจ เฝ้าฝากบอกเพียงว่าสารภาพ ไม่อยากทราบเหตุผลเรื่องคนใหม่ จึงไม่อาจไถ่ถามความเป็นไป มีเพียงความห่วงใยที่ส่งมา
...ได้โปรดรับรู้นิยาม...ของความเป็นห่วง... ...ว่า...ความรู้สึกทั้งปวง...ที่ฉันมอบให้... ...ล่องลอยเคว้งคว้าง...เดินทางมาแสนไกล... ...แท้คือเยื่อใย..น้ำใจ..ไมตรี... ...หมายไขว่ใคร่คว้า...รักมาแนบอก... ...ใช่ว่าเพ้อพก...อยากทบทวนเรื่องนี้... ...แม้ร้างห่างไกล...ใช่สิ้นไมตรี... ...อยากให้คนดี...รับรู้เรื่องราว... ...ว่าแสนคิดถึง...ตราตรึงในจิต... ...แม้เสี้ยวแห่งชีวิต...เคยคิดเหน็บหนาว... ...มีร้อนรุ่มสุมใส่...บ้างในครั้งคราว... ...เจ็บปวดรวดร้าว...ทุกคราวที่คำนึง... ...อยากบอกให้รู้...ผู้อยู่ตรงนี้... ...ยังคงปรารถนาดี...มีความซาบซึ้ง... ...อดีตกาลผ่านแล้ว..ไม่แคล้วตราตรึง... ...มอบความคิดถึง...สุดซึ้งมากมาย... ...คิดย้อนกลับไป...ถึงผู้อยู่ไกลสุดปลายฟ้า... ...สืบเสาะค้นหา...ทิศทางอันหลากหลาย... ...สะท้อนความคิด...ดวงจิตไม่คิดกลับกลาย... ...ไม่เคยเสื่อมคลาย...เปลี่ยนไปจากเดิม... ...รู้ซึ้งตรึงตรา...เกินกว่าพร่ำบอก... ...แม้อาการภายนอก...มาดนิ่งไร้สิ่งเสริม... ...เสมือนเฉยชา...ดั่งว่าผิดแผกจากคนเดิม... ...แต่อ่อนโยนนั้นเริ่ม...ต่อเติมเพิ่มทรวง... ...เก็บงำความรัก...ไว้อย่างนิรันดร์... ...พร้อมกับความสำคัญ..."แสนรักแสนห่วง"... ...ฉันให้ไปแล้ว...หัวใจหมดทั้งดวง... ...ความรู้สึกทั้งปวง...ยังยืนยง... ...เยื่อใยสายรัก...ที่ถักเป็นสร้อย... ...ฉันเฝ้ารอคอย..เธอผู้ประสงค์... ...แม้ว่าอยู่ไกล..
๏ ฟากสรวงแดนแสนห่างจากกลางเถื่อน มองดาวเดือนโพ้นฟ้าสุดตาเหลียว ฤๅโทษแถนปางบรรพ์ยังฝั้นเกลียว เกินโน้มเกี่ยวเถื่อน-สรวงคล้องพ่วงกัน เพียงสายใยอาทรแทรกซอนอยู่ ทุกอณูดวงแดมิแปรผัน เกลียวฝั้นสองดวงมานนานนิรันดร์ ป้องปกขวัญดวงใจด้วยไมตรี ช่วงคาบแห่งหนาวลมใกล้ล่มแล้ว ต้นดอกแก้วรานงามจนทรามสี ยามดอกใบหล่นร่วง..ห้วงฤดี หวั่นในที..กลัวรักจะหักราน ครายามยลพจน์ถ้อยที่ร้อยพากย์ เจ้าจารฝากความคำลำนำสาส์น ที่ไหวหวั่นกลางห้วงของดวงมาน ก็พ้นผ่านลับล่วงจากทรวงใน แม้มีบ้างบางคืนสะอื้นอั้น จำกลืนกลั้นน้ำตามิบ่าไหล เฝ้านับคืนนับวันที่ผันไป หวังถอนไถ่ปลดเปลื้องทัณฑ์เบื้องบน **ขอฝากสายลมร่ำแห่งค่ำนี้ พาไมตรีเคลื่อนผ่านข้ามลานหน หอบหวานชื่นแผ่ระนาบโอบทาบมน จากอกคนกรุงไกรสู่ไพรวัน** ระลอกลมพลบค่ำพลิ้วรำร่าย กิ่งแก้วส่ายก้านใบดูไหวสั่น ดอกสุดท้ายเบ่งบานบนลานจันทร์ ก่อนถึงวันรุ่งเช้าจักเฉางาม แต่ดอกรักเบ่งบานเต็มลานป่า ด้วยลมพาห่วงใยคอยไถ่ถาม จากกรุงไกรข้ามฝั่งมารั้งความ ทุกโมงยามอาทร ร้อน ฤๅ เย็น ผ่านช่วงกาลลมหนาวอีกคราวหนึ่ง แต่หวานซึ้งอักษราทุกคราเห็น ยังบ่งบอกความเผยดั่งเคยเป็น มิซ่อนเร้นเงื่อนงำแม้นคำใด เช้าเคยฉ่ำย่ำกรายด้วยสายหมอก น้ำค้างหยอกยอดแก้ววาวแววใส นับจากนี้คงผ่านล่วงกาลไกล หมุนเวียนไปตามห้วงของช่วงกาล ที่รักของคนไกล นานเพียงไหนคงยังรั้งประสาน เยื่อใยแห่งสองเราให้ยาวนาน แม้จบปราณวางวาย..ยังหม
แอบเพ้อแอบชอบแอบหลง ละเมอพะวงห่วงหา เฝ้าคอยรอยยิ้มนั้นมา ติดตาตรึงใจดังเคย เมื่อแรกที่ได้สบตา ก็พาให้ใจหวั่นไหว เมื่อแรกได้พบสบใจ โลกพลันสดใสสวยงาม ไม่เห็นแม้เงาวันนี้ วันที่ท้องฟ้ามัวหมอง คนที่หัวใจเฝ้ามอง ตอนนี้เธออยู่หนใด รู้ไหมว่าใครคอยห่วง รู้ไหมว่าใครคอยหวง รู้ไหมมีใครแอบทวง เฝ้าห่วงอยู่ทุกคืนวัน คนที่เฝ้าคอยเป็นห่วง คนทีเฝ้าคอยห่วงหวง คนที่มีเธอเต็มทรวง คนนั้นคือฉันรักเธอ
ห้าเจ้าจอมรวมกันเมื่อวันก่อน คิดเขียนกลอนเรื่องใดอะไรหนอ งั้นเอางานด้านที่ฝีมือพอ เรื่องถักทอฉันนั้นชำนาญการ จับไหมพรมเข็มควักถักเส้นไหม โยงสายใยสัมพันธ์มั่นประสาน ประดิดประดอยด้วยมือสื่อผลงาน แทนถ้อยขานผ่านใจไปถึงเธอ ร้อยห่วงโซ่แทนห่วงใยไปทุกช่วง ทุกทุกห่วงแทนจิตคิดถึงเสมอ ปรารถนาดีหมายประสบให้พบเจอ หวังปรนเปรอความสุขทุกช่วงวัน เกิดผลงานแทนใจให้มิ่งมิตร ที่สนิทชิดใกล้ดวงใจฉัน ตุ๊กตาเจ้าสาวพริ้งพราวพรรณ ความหมายนั่นให้เธอเจอคู่ดี ส่วนทิชชูแทนใจนัยภาษา หากน้ำตาเธอท้นจนล้นปรี พร้อมจะซับน้ำตาทุกนาที เพื่อนคนนี้..เคียงข้างมิร้างลา.. ใครได้รับของขวัญนั้นพิเศษ จำนงเจตน์หมายมาดปรารถนา แทนไมตรีมิตรภาพที่ทาบทา เสมือนว่าได้ใจไปทั้งดวง อิอิ
คงได้ยินเรื่องราวเธอที่รัก ยังชื่นสุขทุกข์หนักรับรู้เสมอ กับรักใหม่ไม่นานที่พบพบเจอ เฝ้ายินดีกับเธอทุกคืนวัน เมื่อได้พานได้พบคนที่ใช่ เขาที่มอบสิ่งใดได้ดั่งฝัน ชายคนนี้มีเพียงรักให้กัน เพราะรักนั้นใช่ทุกสิ่งฉันเข้าใจ ที่รัก อย่าคิดหนักเรื่องเราดีกว่าไหม พบเจอกันทักทายบ้างเป็นไร สองเรานั้นห่างไกลเพียงสัมพันธ์ ส่วนตัวฉันตอนนี้ดีเหมือนเดิม อาจมีเพิ่มความเหงาเข้าข่มขวัญ กว่าผ่านพ้นคืนว้างอย่างบางวัน ดุจดังฉันดั่งดาวหนาวค่ำคืน ขอยอมรับตามตรงว่าคิดถึง ความคำนึงมีให้ไม่อาจฝืน มอบยิ้มให้แต่ใจน้ำตารื้น บ่อน้ำตาตันตื้นแต้มทรวงใน เพราะเธอคือคนที่ใช่สำหรับฉัน เพราะเธอคือคนปลอบขวัญวันอ่อนไหว เพราะเธอคือความคิดถึงยามห่างไกล เพราะเธอคือความห่วงใยในทุกยาม แล้วคำเธอที่บอกล้วนเป็นจริง รักไม่ใช่ทุกสิ่งที่ไถ่ถาม ไม่ใช่เธอ ไม่ใช่ฉัน ทุกผู้นาม รักไม่ใช่ทุกความนามารมณ์ รักของฉัน ของเธอ ไม่เหมือนกัน เราต่างคนต่างปั้นตามใจสม สร้างสรรค์รักสวยงามแล้วชื่นชม แต่งเติมตามความนิยมในยามนั้น จนถึงวันที่เธอจากฉันไป น้ำตานองร้องไห้หัวใจสั่น ด้วยยอมรับและเข้าใจไม่โกรธกัน รักไม่ใช่ เธอ-ฉัน ไม่ยั่งยืน ยังรับรู้เรื่องราวข่าวของเธอ สุขและทุกข์ที่เจอปลุกเราตื่น รักไม่ใช่ความฝันยามค่ำคืน รักอาจเป็นเพียงฟืนช่วยเติมใจ
มีเธอ มีหรือฉันจะหวั่นไหว จะฝ่าไป.. ภัยทุกข์ยากหรือขวากหนาม จะหนักหนาสาหัสหนักนัก ก็ตาม จะฝ่าข้ามความลำเค็ญให้เห็นกัน ถ้าเธอล้า ฉันจะกล้าจะแข็งเข้ม คอยเติมเต็ม เข้มแข่งความแข็งขัน ถ้าเธอหมดแรงยื้อปล่อยมือพลัน มือฉัน จะยุดยื้อกุมมือเรา เธออาจมีวันเศร้าหงอยเหงาบ้าง จะอยู่ข้างผ่อนคลายให้หายเศร้า ลูบผมนุ่มกุมมือน้อยค่อยๆเบาๆ จะคอยเฝ้าเช็ดน้ำตา จนกว่านอน จะให้เธอนอนอุ่นหนุนที่ตัก กระซิบรักโอบนุ่มคลุมขวัญอ่อน ให้ได้ยินในฝันว่า อย่าอาทร ฝันไปก่อน ตอนตื่นเธอจะเจอกัน สัญญาว่าทุกเช้าชื่นเธอตื่นตา ทุกครั้งครา มั่นเสมอต้องเจอฉัน จูบเบาๆต้อนรับกับตะวัน ขออย่าหวั่นใจไหวอะไรเลย จะบอกรักบ่อยๆค่อยๆบอก ไม่เบื่อหรอก บอกบ่อยๆค่อยเฉลย ชั่วโมงละสิบครั้งดั่งเช่นเคย แล้วจะเชยชมแก้มแถมทุกที จะจดไว้ในบันทึกจารึกรัก ว่าหอมนัก ลงในไดอารี่ นับทุกหอม ที่หอมไปในหนึ่งปี วันไหนที่ครบหมื่นหนอ ..ขอแต่งงาน
ฝากดอกไม้จากเหนือเมื่อหนาวผ่าน ฝากความหวานเจือจาน..อย่าเงียบหาย ฝากกลิ่นหอมพฤกษาพรรณราย ฝากจดหมายแนบดอกบอก"รักเธอ" หอมเอ๋ยหอมลอยลมพรมใจพี่ ขอวจีเคยพร่ำย้ำเสมอ ว่าจะรักหนักแน่น..ไม่เผลอเรอ เพียงมีเธอ..นวลนางมิร้างไกล จะรอรักคนดีที่ปลายฟ้า เหมือนดาราคู่จันทร์..มิหวั่นไหว แม้จะหนาวแสนหนาว.สักเพียงใด แต่หัวใจ..อบอุ่นหนุนรักนอน อ่านกลอนน้องหอมหวานอย่าพาลเบื่อ ความคิดถึงเหลือเฟือ ..เลยถ่ายถอน กลั่นจากจิตคิดจากใจ..ในบทกลอน ฝากหนุนนอนก่อนหลับ..จับฤดี ความเหนื่อยหน่ายหายไปในวันรุ่ง ขอพี่มุ่งทำงาน..อย่าคิดหนี เก็บเงินทองขอน้องแต่งสักที วาเลนไทน์ปีนี้..มีหวังเอย
เหมันต์หวนครวญหาคนน่ารัก ได้รู้จักแล้วจากเพียงฝากฝัน ลมหนาวโหมโถมมายิ่งจาบัลย์ ความโศกศัลย์ระคนปนหนาวใจ เก็บเอาความอาภัพไว้คับอก ถึงเข็นครกขึ้นเขาเรายังไหว สุดยากเย็นเข็นรักหนักทรวงใน เข็นเท่าไหร่ไม่พ้นวังวนลวง เสียดายความรู้สึกที่นึกรัก เสียดายที่สมัครปักใจหวง สงสารความจริงแท้ในแดดวง ที่เซ่นสรวงให้แด่ความแปรปรวน พบกับความผิดหวังครั้งที่ร้อย คิดแล้วน้อยใจช้ำสุดกำสรวล เหมันตกาลผ่านผันยิ่งรัญจวน ได้แต่ครวญเพลงเศร้าเคล้าสายลม นี่ก็อีกราตรีที่หนาวเหน็บ ทนปวดเจ็บอีกคราให้สาสม เป็นทาสรักปักจิตคิดระทม ร้าวระบมไร้คู่อดสูใจ เหมันต์หวนครวญหาสุดว้าวุ่น ได้พบคุณเพียงฝันยิ่งหวั่นไหว หนาวลมโชยโหยหาห่วงอาลัย ป่านนี้ใครเค้าหนอเคลียคลอคุณ (เหมันตฤดู ๒๕๓๕)
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ
