อยากให้รู้ว่าเธอยังมี........... ฉันคนนี้จะคอยห่วงใย........ จะขอเป็นกำลังใจ................ ก้าวไปด้วยกัน.................... หากสักวันเธอล้มลง............. เธอคงมั่นใจในความฝัน..... หากเธอก้าวไปไม่ไหวหวั่น.. สักวันฝันจะเป็นจริง............ ขอให้พบแต่สิ่งดี.................. ให้พรุ่งนี้เป็นวันสดใส.......... ให้ทุกๆ สิ่งได้เป็นไป............ อย่างที่ใจเธอต้องการ............
พ่อ,แม่รัก ลูกนี้ กว่าชีวาตม์ ต่างมุ่งมาด ทำดี ถึงที่สุด ลูกผิดพลาด เพียงใด ไม่ประทุษ เร่งรีบรุด บูรณะ ช่วยประทังดูพยัคฆ์ ทมิฬ ใช่กินลูก กลับพันผูก มุทุตา ห่วงหน้า-หลัง คอยปกป้อง อาพัทธ์ ระมัดระวัง เพียรสอนสั่ง เยี่ยงมนุษย์ ดุจเดียวกันลูกเข้าใจ พ่อ,แม่ สักแค่ไหน ว่าห่วงใย ลึกซึ้ง จึงกวดขัน หวั่นเกรงลูก หูเบา มิเท่าทัน อาจหุนหัน บุ่มบ่าม ตามเล่ห์กลลูกเชื่อเพื่อน ง่ายดาย คล้ายหัวอ่อน พ่อ,แม่สอน กลับโกรธา ว่าขี้บ่น คือปัญหา หนักใจ ของหลายคน ต้องกังวล ทนแก้ แม้ยากเย็นเพียงลูกลูก กตัญญู รู้จักคิด ย่อมวิศิษฏ์ แสนสุข พ้นทุกข์เข็ญ แม้นลูกเขลา หลงผิด คิดไม่เป็น ก็เหมือนเวร-กรรมแผดเผา น่าเศร้าใจวันใดลูก นิราศ ขาดพ่อ,แม่ ใครจะตาม เหลียวแล บ่มแก้ไข ที่พ่อ,แม่ อุตส่าห์ จาระไน ล้วนหวังให้ ลูกลูก เดินถูกทาง
แหวนนี้ พี่สวมให้ จองขวัญใจ หมั้นไว้ก่อน หนาวหน้า อย่าเกี่ยงงอน พี่จะย้อน ตอนวิวาห์ลาไกล ไปทำกิจ เลิกหงุดหงิด จิตผวา คำนึง ถึงสัญญา ว่าเราจัก มั่นรักเดียวแม้นใคร หมายเกี้ยวพา ขอแก้วตา อย่าแลเหลียว ขับไส ให้พ้นเชียว ใจเด็ดเดี่ยว งดเกี่ยวพันนงราม ต่างความหวัง คือพลัง กำลังขวัญ เป็นเพื่อน เตือนชีวัน ให้เร่งสรรค์ ความมั่นคงพี่รู้ สู้ยืนหยัด คอยระมัด ตัดลุ่มหลง อาบเหงื่อ เพื่ออนงค์ ขอน้องจง หมดสงกายามใด ใจคลอนแคลน โปรดดูแหวน ทดแทนหน้า ชายหนึ่ง ซึ่งบูชา จะกลับมา มิช้าเชือนที่ย้ำ พร่ำพิไร เพราะห่วงใย กว่าใดเหมือน แสนรัก จึงตักเตือน เอื้อนสอนสั่ง ด้วยหวังดีรักนวล สงวนกาย รอพี่ชาย ห้ามหน่ายหนี ก่อนพราก ฝากวจี จากว่าที่-สามีเธอ
มีเรื่องเล่ามากมายจากเพื่อนเก่า ทั้งเรื่องเศร้าและสุขสนุกสนาน ระหว่างการรอข่าวที่ยาวนาน ความน้อยใจไหลผ่านกาลเวลา มาเยี่ยมยามถามไถ่ห่วงใยอยู่ ได้ยินคำพร่างพรูคิดฮอดหา ความปวดเจ็บเก็บกดตลอดมา ระบายเป็นน้ำตาออกจากใจ เป็นอย่างไรทางบ้านการค้าขาย เรื่องการเรียนน้องชายไปถึงไหน ยังอยากเรียนต่อโทที่เมืองไทย หรือพากันเปลี่ยนใจไปเวียดนาม กราบพระบางบูชาสารภาพ ลูกทำบาปบิดเบือนเหมือนมองข้าม ทางชีวีแต่นี้จะดีงาม เพราะทุกยามมั่นคงองค์ปฏิมา เช้าวันนี้สายหมอกทักหยอกเย้า ร้านกาแฟครั้งเก่าเราหวนหา ริมน้ำโขงถึงตอนย้อนเวลา มองสบตาใจสั่นหวั่นหวิวทรวง มีคำถามมากมายในครานี้ คงจะมีเพื่อนใหม่คนเมืองหลวงฯ น้ำคานใสไหลลงแม่โขงลวง ยังเป็นห่วงกลัวใครทำให้ตรม
ปีใหม่ หัวใจเก่าไม่เศร้าหมอง หัวใจนี้ยังครองรักคงมั่น เป็นหัวใจใสสะอาดวาดสัมพันธ์ หวังเพียงฉันกับเธอรักกันนาน หัวใจนี้ยังมีเธอเสมอใจ และจะไม่มีนาทีที่เลยผ่าน เก็บความรักทุกห้วงของดวงมาลย์ จะประสานความผูกพันให้มั่นคง ปีใหม่ หัวใจเก่า ยังเล่าขาน เป็นนิทานความห่วงใยไม่ลืมหลง ถึงปีใหม่ ผ่านไปใจบรรจง เขียนบันทึกความรักลง ณ ห้วงใจ. แดดเช้า: ๑ มกราคม ๒๕๕๕
คงได้ยินเรื่องราวเธอที่รัก ยังชื่นสุขทุกข์หนักรับรู้เสมอ กับรักใหม่ไม่นานที่พบพบเจอ เฝ้ายินดีกับเธอทุกคืนวัน เมื่อได้พานได้พบคนที่ใช่ เขาที่มอบสิ่งใดได้ดั่งฝัน ชายคนนี้มีเพียงรักให้กัน เพราะรักนั้นใช่ทุกสิ่งฉันเข้าใจ ที่รัก อย่าคิดหนักเรื่องเราดีกว่าไหม พบเจอกันทักทายบ้างเป็นไร สองเรานั้นห่างไกลเพียงสัมพันธ์ ส่วนตัวฉันตอนนี้ดีเหมือนเดิม อาจมีเพิ่มความเหงาเข้าข่มขวัญ กว่าผ่านพ้นคืนว้างอย่างบางวัน ดุจดังฉันดั่งดาวหนาวค่ำคืน ขอยอมรับตามตรงว่าคิดถึง ความคำนึงมีให้ไม่อาจฝืน มอบยิ้มให้แต่ใจน้ำตารื้น บ่อน้ำตาตันตื้นแต้มทรวงใน เพราะเธอคือคนที่ใช่สำหรับฉัน เพราะเธอคือคนปลอบขวัญวันอ่อนไหว เพราะเธอคือความคิดถึงยามห่างไกล เพราะเธอคือความห่วงใยในทุกยาม แล้วคำเธอที่บอกล้วนเป็นจริง รักไม่ใช่ทุกสิ่งที่ไถ่ถาม ไม่ใช่เธอ ไม่ใช่ฉัน ทุกผู้นาม รักไม่ใช่ทุกความนามารมณ์ รักของฉัน ของเธอ ไม่เหมือนกัน เราต่างคนต่างปั้นตามใจสม สร้างสรรค์รักสวยงามแล้วชื่นชม แต่งเติมตามความนิยมในยามนั้น จนถึงวันที่เธอจากฉันไป น้ำตานองร้องไห้หัวใจสั่น ด้วยยอมรับและเข้าใจไม่โกรธกัน รักไม่ใช่ เธอ-ฉัน ไม่ยั่งยืน ยังรับรู้เรื่องราวข่าวของเธอ สุขและทุกข์ที่เจอปลุกเราตื่น รักไม่ใช่ความฝันยามค่ำคืน รักอาจเป็นเพียงฟืนช่วยเติมใจ
เดินโดดเดี่ยวเหลียวไหนใครคู่สอง มีพี่น้องตามติดพิศมัย ยามจำพรากจากกันแสนอาลัย ซ้อนอยู่ในกายหนึ่งต่างพึ่งกัน แม้ลุกนั่งเดินย่างต่างร่วมกิจ ทำพูดคิดตรงแน่ไม่แปรผัน น้องอยู่นอกพี่อยู่ในแฝดสัมพันธ์ หากดึงดันหลบลี้อาจมีตรม สามัคคีคุมสติดำริพร้อม ใจนึกน้อมกุศลดลสุขสม ทุกขณะหายใจใฝ่เกลียวกลม ย่อมรื่นรมย์พี่น้องท่องเดินไป ทางสองแพร่งมิรู้เห็นเป็นบุญบาป เมื่อกายหยาบเหินห่างสว่างใส ลืมรำลึกสำนึกน้อมภายใน ชวนพี่ให้หลงเพลินเดินตามมาร น้องเข้าใจห่วงใยในตัวพี่ เฝ้าชวนชี้ตั้งมั่นหมั่นสังหาร คราเผอเรอมืดมัวตัวซาตาน จิตวิญญานพาลหลงคงซึมเซา เดินโดดเดี่ยวเกี่ยวพันกันอยู่สอง ตามครรลองธรรมชาติมิขลาดเขลา สำรวมตนทำดีพี่น้องเรา จึงรู้เท่าทันมายาประสาคน... พี่....ธาตุรู้ หรือจิตวิญญาน น้อง....กาย รวมองค์ประกอบธาตุ 4 แฝดพี่น้องทำหน้าที่ร่วม เดินทางชีวิต ป้ากันนา 14 พฤษภาคม 2555
กี่คืนค่ำยังคงย่ำซ้ำกับรอย ��� ��� หงอยใจเหงาเศร้าจิตฝ่อท้อยังหวัง กี่วันเคลื่อนกี่เดือนคล้อยเฝ้าคอยฟัง��� นับปียังอดทนพอรอข่าวเธอ ทุกข์สุขใดเพียงขอพอรู้ข่าว��� ��� ถึงเรื่องราวคนไกลห่วงใยเสมอ ขออย่าชิงชังปล่อยให้คอยเก้อ��� ��� ทุกข์ใดเจอบอกข่าวกันฉันจะมา
วันที่ฟ้าฉ่ำฝนคนเหม่อเหงา บนระเบียงบ้านเก่าเหมือนเศร้าหมอง ลมพัดหวนวูบวนฝนละออง สัมผัสต้องไอหนาวเหมือนร้าวราน โมบายแกว่งไกวสั่นหวั่นวิตก เหมือนเสียงใครโกหกแว่วคำหวาน การรอข่าวเรื่องราวที่ยาวนาน ใจสะท้านกร้านกรำร่ำเรื่อยมา มองราวฟ้าสีเทาเล่าเรื่องผ่าน สถานการณ์สัมพันธ์มีปัญหา คนทางนี้ขลาดเขลาเบาปัญญา จึงไม่กล้าท้าทายแพ้พ่ายใจ เฝ้าฝากบอกเพียงว่าสารภาพ ไม่อยากทราบเหตุผลเรื่องคนใหม่ จึงไม่อาจไถ่ถามความเป็นไป มีเพียงความห่วงใยที่ส่งมา
...ส่งใจสู่ด้ามขวาน... เสียงกระสุนสาดระห่ำกระหน่ำคลั่ง หาหยุดยั้งถาโถมเข้าโหมล่า กลางใจเมืองระอุไอในปัตตา ท่ามประชาแผ่วเสียงเพียงบางเบา ...มโนภาพเลือนลางร่างคลุกฝุ่น หวนละมุนไอท้องนาแลป่าเขา เพลงพิญแคนโหวยแว่วดังแผ่วเบา รวยรินเล่า..ลมหายใจในกายา ..หลับเถิดหนาทหารข้า..ผู้กล้าแกร่ง อย่างระแวงสิ่งใดในปราถนา เจ้าพลีชีพเพื่อชาติกษัตรา ท่าม..นคราที่รุ่มร้อนด้วยฟ่อนไฟ อย่าห่วงเลยคนอยู่หลังจะฝังจิต แม้ชีวิตพลีพร้อมจะยอมให้ เพื่อสยามอาณาเขตประเทศไทย มิหวังใดกว่าจงรัก..และภักดิ มโนภาพเลือนลางร่างคลุกฝุ่น ไอละมุนจากห่วงใยไทยที่นี่ ส่งข้ามโขดหินผาฝ่านที ถึงชาตรีชายชาญทหารไทย ......เหล่าทหารกรำกล้าฝ่าหาญหัก ......ไทยตระหนักคำนึงซึ้งบ้างไหม ......ทุกวันนี้ไทยผองเป็นสองไทย ......หากร่ำไรเพลงชาติ....ขาดคนฟัง ถูกใจ · · แชร์
ไม่อยากเห็นเธอเศร้าอยู่อย่างนี้ ไม่อยากเห็นเธอคนดีต้องหวั่นไหว ไม่อยากเลยที่เห็นเธอทนทุกข์ใจ ไม่รู้จะทำอย่างไรเพื่อช่วยเธอ ฉันได้แต่มองเธอจากตรงนี้ ฉันคงมีแต่ห่วงใยเธอเสมอ ฉันคงทำได้เพียงปลอบโยนเธอ ขอให้เธอได้พบเจอแต่สิ่งดี ไม่เคยหวังหรือตั้งใจให้เธอเศร้า ฉันยอมรับความโง่เขลาไม่ถอยหนี ไม่ควรเลยที่พูดเรื่องไม่ค่อยดี จนทำให้เธอนี้ไม่สบายใจ ฉันจะทำอย่างไรในวันนี้ เพื่อให้เธอคนดีนั้นสดใส นอกจากคอยปลอบโยนเธอด้วยหัวใจ ฉันยังทำอะไรได้ไหมเธอ เป็นเพราะฉันที่รื้อฟื้นเรื่องวันวาน ซึ่งฉันนั้นกล่าวขานไปอย่างพลั้งเผลอ ไม่รู้ว่าจะสร้างทุกข์ให้กับเธอ อยากเสนอคำขอโทษโปรดอภัย เลยอยากบอกเธอเรื่องเดิมเรื่องเก่าเก่า ว่าฉันยังอยู่เป็นเงาไม่ไปไหน ไม่ว่าเธอนั้นมีสุขหรือทุกข์ใด ฉันยังอยู่ที่นี่ไงข้างใจเธอ แค่มองหันกลับมาเรียกหาบ้าง ยามอ้างว้างไม่เหลือใครใคร่เสนอ ว่ายังมีฉันที่คอยคิดถึงเธอ ห่วงเสมอเรื่องพี่ชายที่แสนดี อยากให้ช่วยในสิ่งใดแค่เอ่ยมา จะสรรหาจัดไปให้ไม่หน่ายหนี บอกได้เลยจะรีบทำในทันที สิ่งดีดีพร้อมมอบให้ทุกเวลา เห็นเธอยุ่งอยู่กับงานพาลเป็นห่วง อยากทักท้วงให้เธอพักบ้างเถิดหนา เพียงอยากขอให้เธอดูแลกายา พักสายตานิทราบ้างเพื่อคืนแรง เรื่องเก่าเก่าเฝ้าคิดไปก็เท่านั้น มีแต่บั่นทอนจิตใจให้หน่ายแหนง ฉันจะเป็นกำลังเมื่อเธออ่อนแรง ให้เธอเข้มแข็งขึ้นใหม่ได้ทุกยาม ไม่วาดหวังคิดเป็นอื่นเกินกว่าเดิม ไม่ฮึกเหิ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ
