เครดิตภาพจาก : http://greenmindbook.com ภพชาตินี้คงเคียงแต่เพียงฝัน แอบผูกพันข้างเดียวทนเปลี่ยวเหงา เขามองผ่านเลยไปไม่เห็นเงา ทุกข์ทนเศร้า...เจ็บปวดร้าวรวดใจ... มีสิทธิ์เพียงวาดภาพจนตราบสิ้น เฝ้าถวิล...หนึ่งนั้นข่มหวั่นไหว ขอได้มองห่วงหวงและห่วงใย อยู่ไกลไกลตรงนี้ที่โค้งฟ้า... คอยหวังดีมอบให้ด้วยใจภักดิ์ ด้วยประจักษ์สองเราเกินเข้าหา อยู่ห่างเกินฟ้าปลายไกลสายตา หวังเพียงว่าแอบฝันถึงวันเคียง... ปรารถนาดีแด่พี่...ตรงที่เก่า จักคอยเฝ้าห่วงใยอย่างไร้เสียง ในปางพ์นี้บุญน้อยเกินร้อยเรียง อยู่ร่วมเตียงเคียงเขนยลงเอยกัน...อิอิ
เธอทำให้คนอย่างฉันนั้นมีค่า ใช้เวลาเพาะบ่มข่มนิสัย จากขี้อ้อนงอนเก่งไม่เกรงใคร กลับเปลี่ยนไปทันทีที่มีเธอ ขอบคุณนะคนดีที่รักฉัน ขอบคุณนะทุกวันสม่ำเสมอ ขอบคุณนะวันนี้ที่มีเธอ ขอบคุณนะที่ได้เจอคนดีดี เธอคือคนที่ฉันรอมาตลอด ขออ้อมกอดเล็กเล็กของฉันนี้ แทนรู้สึกขอบคุณแทนความดี แทนสิ่งที่คุณให้ไม่ร้างลา ต่อไปนี้ขอทำทุกทุกอย่าง เพื่อคุณบ้างได้ไหมคงไม่ว่า จะขอทำด้วยรักและศรัทธา ด้วยสายตาห่วงใยไม่ทิ้งกัน
สวัสดียิ้มแย้มแซมอักษร ทักทายกันทุกตอนตามนับได้ พี่กุ้งหญิงหนามแดงแฝงนามนัย เรื่องฝีมีอย่าสงสัยไม่อยากยอ ทุกเรื่องเล่าลำดับจับประเด็น ตามกระแสใดเด่นเล่นเติมต่อ สอดแทรกความตามด้วยมุขสนุกรอ สาระก็มีแน่แหมเผลอชม น้องร่วมเรือนกลอนไทยใช่กวี เหงาอย่างนั้นเศร้าอย่างนี้มีสุขสม แต่งต่อคำคัดเขียนเกรียนอารมณ์ กุ้งยังแวะเวียนชมผสมทักทาย ความห่วงใยมีมอบให้เสมอ ครั้งหนึ่งเธอถามไถ่ด้วยใจหมาย ห่วงอารมณ์ห่มเศร้าของน้องชาย มาคอมเมนท์ปิดป้ายหวังหายดี บท "กวีนิพนธฺ์เล่มเก่า" ตัวอักษรนอนเหงาเสียทุกที่ ราวกุ้งหญิงรับรู้เรื่องที่มี ยามกะวีปะกลอนในตอนนั้น "บุคคลภายนอกห้ามเศร้า" เล่นเอาความเหงาเงียบสนั่น แย้มรอยยิ้มพิมพ์คำออกรำพัน ผู้ร่วมเรือนเดียวกันในบ้านกลอน ขอมิตรภาพนั้นยืนยงอยู่ แม้ไม่รู้เห็นหน้าเพียงอักษร กว่าเป็นคำเป็นความเป็นบทตอน ล้วนต้องผ่านใจก่อนร้อยกรองคำ บนบรรทัดห้าเส้นเล่นเป็นเสียง บนสี่วรรคเรียบเรียงสูงกลางต่ำ บนบ้านกลอนมีผลงานเธอประจำ นามกุ้ง-หนำ-แดงใช่มีไมตรี
อยากให้รู้ว่ารักและคิดถึง จึงทำซึ้งหยิบปากกาออกมาเขียน กลั่นเป็นคำจากใจแล้วร้อยเรียง ด้วยสำเนียงเรียบง่ายแต่ใจจริง � �ย่อหน้าแรกส่งผ่านความรู้สึก ลึกลึกแล้วข้างในฉันใจหาย ถึงวันนี้ไร้เธอแนบเคียงกาย หนาวไม่วายทุกวันคืนทุกคืนวัน � � ย่อหน้าสองเขียนถึงความห่วงใย ที่มีให้ไม่จางแม้กาลผัน ต่อให้นานดาวหมดฟ้าร้างรากัน หัวใจฉันยังคงอยู่ที่เธอ � �หน้าถัดมาหัวใจมีคำทัก ว่ายังรักคอยห่วงอยู่เสมอ แม้ตัวไกลไร้โอกาสผ่านพบเจอ หลงละเมอถึงเธอทุกคืนวัน � �รอยยิ้มนั้นคงอยู่ที่ตรงนี้ ยิ้มทุกทีเมื่อเธอยิ้มให้ฉัน ไม่เคยหมดมีให้ทุกทุกวัน แม้ห่างกันแต่ใจไม่เดียวดาย � � ย่อหน้าท้ายลงท้ายคำว่ารัก ให้ประจักษ์ให้รู้แจ้งถึงความหมาย ปิดผนึกใส่ซองแนบดวงใจ วอนสายลมส่งไปให้ถึงเธอ � �ส่งถึงเธอผู้ซึ่งเป็นที่รัก จดหมายฝากจากใจมีคำถาม แม้นเธออ่านครั้งใดเห็นข้อความ ตอบกลับมาถึงฉันด้วยใจเธอ
หากเธอคิดฉันไกลปันใจห่าง ฉันรักเธอเสียอย่างอย่าสงสัย เถิดที่รักโปรดอย่าหมองเศร้าไป จะห่างเธออย่างไรให้ไกลกัน หากเธอนั้นชี้นกฉันว่านก อย่าตระหนกรักแน่มิแปรผัน หากเหน็บหนาวหัวใจอย่างไรกัน จะมีฉันเคียงข้างไม่ห่างไกล บนหนทางหวังไว้ดั่งใจฝัน จงเชื่อมั่นหนักแน่นอย่าหวั่นไหว หากเธอล้มพลาดพลั้งในครั้งใด กลับมาหาฉันได้ในทันที หรือพลัดหลงเผลอไผลในบางครา ฉันจะออกตามหาเธอทุกที่ หากชอกช้ำปวดร้าวล้นฤดี ฉันจะอยู่ตรงนี้ซับน้ำตา ไม่มีหรอกวันใดปันใจห่าง รู้เสียบ้างฉันรักเธอยิ่งกว่า จะโอบกอดเธอไว้ทุกเวลา คอยห่วงใยห่วงหาทุกคราไป
ผลสุดท้ายคล้ายว่าเป็นยาพิษ ขอรับผิดรับผลฉันคนเขียน จักเผาไหม้ตัวเองเปล่งแสงเทียน ส่องบทเรียน สู่ตระหนัก เพื่อนนักกลอน เจตนาหรือไม่ ใช่ข้ออ้าง เป็นผู้สร้าง ขอรับผิด รับพิษก่อน นับแต่นี้ต่อไปไม่เขียนกลอน จะจากจร เจ็บกลืน กลับคืนรัง (เพลงเริ่มต้น-"เธออยู่ไหน") เธออยู่ไหน,ใครคนนั้น,ฉันอยู่นี่ เป็นวลี ที่รำพัน กันลับหลัง เนิ่นนานปี ไม่มีใคร เคยได้ฟัง เพียงลำพัง รับรู้กัน กับจันทรา ฝากบอกใครคนนั้นนะจันทร์ไสว เธออยู่ไหนใช่ถามเพื่อตามหา ฉันอยู่นี่ก็ใช่อยากให้มา คล้ายเป็นคำอำลาด้วยอาวรณ์ คงจะไม่มีวันพบกันแล้ว ขอบคุณแวว ความห่วงใย ในวันก่อน เธออยู่ไหนไม่สำคัญนิรันดร เพราะทับซ้อนฉันอยู่นี่อยู่ที่เดิม เพลง "เธออยู่ไหน" ต้นฉบับ
อยากให้รู้ว่าเธอยังมี........... ฉันคนนี้จะคอยห่วงใย........ จะขอเป็นกำลังใจ................ ก้าวไปด้วยกัน.................... หากสักวันเธอล้มลง............. เธอคงมั่นใจในความฝัน..... หากเธอก้าวไปไม่ไหวหวั่น.. สักวันฝันจะเป็นจริง............ ขอให้พบแต่สิ่งดี.................. ให้พรุ่งนี้เป็นวันสดใส.......... ให้ทุกๆ สิ่งได้เป็นไป............ อย่างที่ใจเธอต้องการ............
ฝากดอกไม้จากเหนือเมื่อหนาวผ่าน ฝากความหวานเจือจาน..อย่าเงียบหาย ฝากกลิ่นหอมพฤกษาพรรณราย ฝากจดหมายแนบดอกบอก"รักเธอ" หอมเอ๋ยหอมลอยลมพรมใจพี่ ขอวจีเคยพร่ำย้ำเสมอ ว่าจะรักหนักแน่น..ไม่เผลอเรอ เพียงมีเธอ..นวลนางมิร้างไกล จะรอรักคนดีที่ปลายฟ้า เหมือนดาราคู่จันทร์..มิหวั่นไหว แม้จะหนาวแสนหนาว.สักเพียงใด แต่หัวใจ..อบอุ่นหนุนรักนอน อ่านกลอนน้องหอมหวานอย่าพาลเบื่อ ความคิดถึงเหลือเฟือ ..เลยถ่ายถอน กลั่นจากจิตคิดจากใจ..ในบทกลอน ฝากหนุนนอนก่อนหลับ..จับฤดี ความเหนื่อยหน่ายหายไปในวันรุ่ง ขอพี่มุ่งทำงาน..อย่าคิดหนี เก็บเงินทองขอน้องแต่งสักที วาเลนไทน์ปีนี้..มีหวังเอย
อันความรักของพี่มีคิดถึง รักสุดซึ้งสดใสใจแอบเผลอ พูดถึงรักทีไรใจละเมอ บอกกับเธอว่าพี่นี้ต้องการ โอ้ความรักของพี่มีเพียงเจ้า พี่คอยเฝ้าจดจ้องมองประสาน แสนเป็นสุขยิ่งนักรักเบิกบาน สุขสำราญหวานเย็นเป็นบทกลอน รักเนื้อเย็นเอ็นดูอยู่เคียงข้าง ความอ้างว้างหายไปไม่สังหรณ์ มีรักจริงอิงแอบแนบหนุนนอน พี่จึงอ้อนเธอจ๋าน่ารักจัง ด้วยความรักห่วงใยมีให้น้อง มิหม่นหมองของดีมิผิดหวัง พี่รักจริงน้องจ๋าอย่าเสียงดัง โปรดระวังเบาหน่อยค่อยค่อยทำ
ดวงฤดีพี่พร้อมยอมมอบให้ ด้วยดวงใจของพี่ที่เคยฝัน จะถนอมรักเราเท่าชีวัน เป็นคำมั่นสัญญานะคนดี ค่ำคืนนี้ที่รักจงพักผ่อน ก่อนจะนอนพี่มาหาที่นี่ ที่บ้านกลอนถักถ้อยร้อยวจี จากใจพี่สื่อสารผ่านเว็บมา ด้วยความรักห่วงใยมีให้น้อง อย่าหม่นหมองเชื่อพี่นี้เถิดหนา พี่รักน้องจริงจังดังแก้วตา รักเท่าฟ้าอยากเคียงเพียงแต่เธอ พี่ห่างหายไปนั้นหวั่นเจ้าลืม เราเคยปลื้มต่อกลอนก่อนเสมอ มาวันนี้เงียบเหงาเศร้านะเออ ปล่อยพี่เพ้อเผลอบ่นบนลานกลอน ตรวจสอบเพลงให้ด้วยนะครับ ผู้ดูแลระบบ แล้วบอกวิธีลงเพลงไว้ด้วยนะครับ เพื่อความครื้นเครงครับ...
แหวนนี้ พี่สวมให้ จองขวัญใจ หมั้นไว้ก่อน หนาวหน้า อย่าเกี่ยงงอน พี่จะย้อน ตอนวิวาห์ลาไกล ไปทำกิจ เลิกหงุดหงิด จิตผวา คำนึง ถึงสัญญา ว่าเราจัก มั่นรักเดียวแม้นใคร หมายเกี้ยวพา ขอแก้วตา อย่าแลเหลียว ขับไส ให้พ้นเชียว ใจเด็ดเดี่ยว งดเกี่ยวพันนงราม ต่างความหวัง คือพลัง กำลังขวัญ เป็นเพื่อน เตือนชีวัน ให้เร่งสรรค์ ความมั่นคงพี่รู้ สู้ยืนหยัด คอยระมัด ตัดลุ่มหลง อาบเหงื่อ เพื่ออนงค์ ขอน้องจง หมดสงกายามใด ใจคลอนแคลน โปรดดูแหวน ทดแทนหน้า ชายหนึ่ง ซึ่งบูชา จะกลับมา มิช้าเชือนที่ย้ำ พร่ำพิไร เพราะห่วงใย กว่าใดเหมือน แสนรัก จึงตักเตือน เอื้อนสอนสั่ง ด้วยหวังดีรักนวล สงวนกาย รอพี่ชาย ห้ามหน่ายหนี ก่อนพราก ฝากวจี จากว่าที่-สามีเธอ
เหนื่อยมากไหมที่รักโปรดพักบ้าง ส่งใจมาอยู่เคียงข้างเธอทราบไหม ยามฟ้ามืด ทางนี้เหงาเฝ้าอาลัย ถึงคนไกลด้วยห่วงหา อย่าร้างเลือน อ้อมแขนอุ่น ยังว่างบ้างหรือเปล่า คนที่เหงา อยู่แสนไกลคงไม่เหมือน ดังดอกแก้วหอมบางอยู่ข้างเรือน ถึงแชเชือนไปนิด ยังชิดใจ คิดถึงกัน หรือเปล่า เช้าที่นั่น ที่นี่นั้น ดึกเหงาเข้าวันใหม่ เกินข่มตา สุดหวง และห่วงใย คนอยู่ไกลอ้อนออดขอกอดเธอ และยามนี้แสงทองของวันรุ่ง แดดทอรุ้งฉ่ำหวานจนมานเผลอ ฝากจุมพิตผ่านลมพรมละเมอ ขอให้เธอหลับฝันดี...นะที่รัก..
มองดวงจันทร์ชวนให้นึกถึงวันเก่า วันที่เรามีเราอยู่ใต้แสง ของดวงดาวสุกสกาวในคืนแรม ยิ้มเธอแง้มพร่างพราวสกาวใจ ร้อยพันดาวดวงสวยที่เรานับ สายลมขับพัดกล่อมไม่ไปไหน หมื่นล้านคำว่ารักเอ่อล้นใจ ลอยล่องไปสว่างใสบนฟ้าคราม บนนภางดงามสักเพียงไหน ต่อให้ใครทั้งโลกต่างเฝ้าถาม ตอบได้โดยหัวใจไม่คิดตาม คนที่งามที่สุดมีเพียงเธอ ในวันนี้ท้องฟ้าแปรเปลี่ยนสี ใจฉันมีแต่เธออยู่เสมอ ฟ้าไร้ดาวไม่เหมือนที่พบเจอ แต่ใจเธออยู่ที่ฉันตลอดไป ดวงตะวันตกน้ำแล้วจมลับ ดวงจันทร์กลับกลีบเมฆลบเลือนหาย เหลือแค่เพียงตัวฉันที่เดียวดาย ไม่มีเธอเคียงกายเหมือนเคยเป็น ฝากสายลมโชยเอื่อยว่าคิดถึง ฝากดวงดาวให้เธอซึ้งเมื่อได้เห็น ฝากจันทร์นวลแทนรักที่ชื่นเย็น ให้เธอรู้ว่าเป็นความห่วงใย แม้ไม่รู้วันนี้เธออยู่ไหน รู้แค่เพียงใจเธออยู่ที่ฉัน กระต่ายตัวน้อยยังคอยหาดวงจันทร์ กระต่ายตัวนั้นคือฉันที่คอยเธอ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ
