เพราะรักดอกจึงบอกมาว่ารักมาก ต้องจำพรากจากนี้ไป ไม่มีหวัง ยินบ้างไหมใจยังเต้นเป็นเสียงดัง เพียงลำพังยังรำพึงคิดถึงเธอ วันผ่านไปใจไม่ผ่านไม่ผันเปลี่ยน วันผ่านเวียนเพียรระลึกนึกเสมอ เทียบวันเก่าเท่าวันก่อนตอนเราเจอ น้ำตาเอ่อปริ่มๆรื้น ชื้นนัยน์ตา ยังรักมาก มากเท่าที่พี่เคยรัก ใจยังภักดิ์ แม้ไม่คาดปรารถนา ว่าคนดีจะมีวันหันกลับมา รู้ดีว่าสิ้นแล้วแววหทัย เมื่อความรักหักบิ่นสิ้นความรัก ใจเคยภักดิ์กลับแพ้เขาที่เข้าใกล้ เคยคิดแค่ รักแท้จะชนะใจ ไม่เตรียมไว้ รักจะพลาดเกินคาดเดา รักเขาแล้วก็รักไปให้หมดดวง อย่าเป็นห่วงดวงใจใครจะเหงา ให้สมที่พี่ยอมใจให้ซบเซา อย่าสนใจใครจะเศร้า ..รักเขานานๆ
พรหมลิขิตขีดเขียนเพียรเสกสรร พานพบกันแล้วจากจำพรากหาย ดั่งลมไล้พัดผ่านพานมลาย เพียงมุ่งหมายหยอกเย้ากระเซ้าทรวง กว่าจะซึ้งน้ำใจยามใกล้ชิด จวนสนิทแนบใจให้ห่วงหวง จากแปลกหน้ามาคุ้นอุ่นในทรวง มาลาล่วงลับหายดั่งสายลม ฟ้าเปลี่ยนสีเมื่อวันเธอนั้นจาก มาไกลพรากห่างตาพาขื่นขม จะดีร้ายอย่างไรให้ตรอมตรม เคยนิยมกลายเหงาเศร้าฤดี เธอนำพาแรงใจไปห่างเหิน ยามเราเดินเส้นทางต่างวิถี นั่งคอยนับเวลาทุกนาที พบคนดีอีกครั้งดั่งเลื่อนลอย อะไรหรือที่เธอละเมอฝัน ? เพียรหมายมั่นใฝ่หาเอื้อมคว้าสอย จึงเหินห่างร้างไกลไร้ร่องรอย ทิ้งคนคอยที่เก่าเฝ้าอาลัย...
เหมันต์หวนครวญหาคนน่ารัก ได้รู้จักแล้วจากเพียงฝากฝัน ลมหนาวโหมโถมมายิ่งจาบัลย์ ความโศกศัลย์ระคนปนหนาวใจ เก็บเอาความอาภัพไว้คับอก ถึงเข็นครกขึ้นเขาเรายังไหว สุดยากเย็นเข็นรักหนักทรวงใน เข็นเท่าไหร่ไม่พ้นวังวนลวง เสียดายความรู้สึกที่นึกรัก เสียดายที่สมัครปักใจหวง สงสารความจริงแท้ในแดดวง ที่เซ่นสรวงให้แด่ความแปรปรวน พบกับความผิดหวังครั้งที่ร้อย คิดแล้วน้อยใจช้ำสุดกำสรวล เหมันตกาลผ่านผันยิ่งรัญจวน ได้แต่ครวญเพลงเศร้าเคล้าสายลม นี่ก็อีกราตรีที่หนาวเหน็บ ทนปวดเจ็บอีกคราให้สาสม เป็นทาสรักปักจิตคิดระทม ร้าวระบมไร้คู่อดสูใจ เหมันต์หวนครวญหาสุดว้าวุ่น ได้พบคุณเพียงฝันยิ่งหวั่นไหว หนาวลมโชยโหยหาห่วงอาลัย ป่านนี้ใครเค้าหนอเคลียคลอคุณ (เหมันตฤดู ๒๕๓๕)
จากวันแรกแบกใจมาให้รัก แต่วันนี้แบกกลับเพราะไม่ไหว เธอไม่เคยหมั่นคอยดูแลใจ ปล่อยทิ้งไว้จนหมอง..นองน้ำตา เคยสัญญาว่าจะเก็บไว้ในอก จะไม่ทำหล่นตกให้เสาะหา พอนานวันผ่านห้วงกาลเวลา สเน่หาเลือนลาง..ทางรักเรา เคยพูดจาหวานหูไม่รู้หาย แล้วกลับกลายเงียบงันฝันเลยเศร้า หลบสายตาตอบมาก็บางเบา เหมือนมีเงาซ่อนแอบแนบ..อีกคน คนไม่รักทำอะไร..ใช่คนผิด ปล่อยให้ติดวังวนจนสันสน นี่แระหนอรักแท้แค่เล่ห์กล ยากหยั่งถึงใจคนแม้คุ้นเคย คนที่ร้ายไม่ไกลจากใจนี้ แล้วคนดีอยู่ไหนไม่เห็นเผย วาสนาของคนถูกละเลย ได้กอดเกยความช้ำ..ทุกค่ำคืน
มันทรมานรู้ไหม ถ้าเรารักใครคนหนึ่ง แต่ใครคนนั้นไม่รู้ซึ้ง ว่าใครคนหนึ่งมีใจ อยากจะบอกให้เธอรู้ แต่ผลลัพธ์มันดูเลวร้าย รักเธอมากมาย แต่เสียดายที่เธอไม่ฟัง อาจจะดูเหมือนไม่จริงใจ คำพูดที่เอ่ยไปจึงไร้ค่า มันทำลายวันและเวลา ที่คบกันมาหลายปี อยากจะบอกว่าขอโทษ ที่ทำให้เธอโกรธเรื่องอย่างนี้ เป็นเพราะฉันมันคงไมดี เธอคนนี้เลยไม่มีใจ
คืออะไร คือใคร ก็ไม่รู้ แล้วจู่จู่ แฝงเข้ามา ไม่ทันเห็น ปรากฎตัว ในหัวใจ อย่างที่เป็น จนโดดเด่น ออกมา ว่าความรัก อยากร้องถาม กลับนิ่งเงียบ เรียบสนิท ไม่อยากคิด กลับคิด จิตสุดหัก เพิ่งรู้ตัว หัวใจเรา เฝ้าแฝงรัก กลัวอกหัก จึงเก็บไว้ในใจเรา
วาเลนไทน์ คือวัน แห่งความรัก แต่คืนวัน อกหัก สำหรับฉัน ทุกคู่รัก นั้นอยู่ ข้างกายกัน แต่คือวัน คนรัก จากฉันไป กุหลาบแดง คนรัก มอบให้กัน มีแค่ฉัน น้ำตา นั้นลินไหล คนที่ฉัน ทุ่มเท ทั้งดวงใจ มาจากไป ไม่มีวัน คืนกลับมา
อารมณ์รักเป็นเช่นไรไม่รู้จัก ยามอกหักเจ็บเพียงใดไม่รู้เห็น ดวงตาบอดเพราะรักไม่เคยเป็น หัวใจเต้นเมื่อเจอใครไม่พบพาน แล้ววันหนึ่งกามเทพเล่นตลก เล็งตรงอกแผลงศรจนอ่อนหวาน ฉันมีเธอคู่คิดจิตสำราญ ทอสายใยเบ่งบาน ณ ลานใจ หารู้ไม่เธอแค่เหงาเข้ามาคบ ไม่คิดสบสายตาให้หวั่นไหว คุยกับฉันแต่มีเขาอยู่ทั้งใจ เอ่ยคำรักทำไมหากไม่จริง หรือเพราะเขาเผลอทำเธอช้ำชอก คำที่บอกเพียงก่อกองไฟผิง ฉันเป็นตัวแทนเขาเคล้าแอบอิง ทำทุกสิ่งลงไปใยไม่ตรองรู้บ้างไหมใครคนหนึ่งคิดลึกซึ้ง เมื่อวันลามาถึงจึงหม่นหมอง หยาดความเศร้าเข้ามาน้ำตานอง แก้มทั้งสองเปรอะเปื้อนคราบคำคน จนเผลอตนทำไปดูไร้ค่า ยังอุตส่าห์ห่วงใยแม้ไม่สน รู้ทั้งรู้ใจเธอช่างวกวน แค่หนึ่งคนหนึ่งใจไม่น่าจำ ใยถึงยังอยากยืนอยู่เคียงข้าง ในยามเธออ้างว้างชวนยิ้มขำ ความรู้สึกปวดร้าวขอเก็บงำ ไม่แสดงความช้ำจากภายใน ความผูกพันวันนี้ยังมีอยู่ คอยเฝ้าดูทุกก้าวคราวเคลื่อนไหว ภาวนาให้ลืมเธอได้เร็วไว ให้หัวใจแรมร้างเหลือเพียงเงา ขอส่งใจให้เธอมีแรงสู้ มีแรงอยู่แม้วันนี้อาจไร้เขา เหมือนที่ฉันฝืนอยู่แม้ไร้เรา ก็แค่เหงาเหมือนเดิมไม่เป็นไร ฉัน : ^_^ เธอ : - - ฉัน : ^_^ เธอ : - - ........................ ....................... ........................ ....................... ...................... ( ฉัน : T_________T )
ประโยชน์อัน ใดหนา สัญญาไว้ ในเมื่อใจ ต่อกัน นั้นหมดแล้ว ในเมื่อเธอ เปลี่ยนไป ไร้วี่แวว เมื่อไม่รัก กันแล้ว ก็ต้องไป ประโยชน์อัน ใดหนา สัญญารัก ไม่รู้จัก รักษา หัวใจไว้ เมื่อสัญญา แล้วผัน พลันเปลี่ยนใจ จะยึดถือ ทำไม คำสัญญา ประโยชน์อัน ไดหนา สัญญาร้าง เมื่อใจห่าง จากใจ ไปไกลหนา เพียงแค่จำ ถ้อยคำ ที่สัญญา คงไร้ค่า หากว่า ไร้จริงใจ ประโยชน์อัน ใดหนา สัญญานั้น ไม่รักกัน อยู่ต่อ ก็ไม่ไหว คนรักกัน ห่างกัน คงหวั่นไจ แต่คนใกล้ ไม่รัก มันหนักทรวง ประโยชน์อัน ใดหนา สัญญานี้ เมื่อไม่มี เหลือใจ อย่าได้ห่วง อยู่กันไป เหมือนใจ โดนหลอกลวง อย่าได้ห่วง แค่คำ ว่า”สัญญา” ...15/11/55...มวลภมร on facebook
ได้ยินเสียงหัวใจอาลัยร้าว เมื่อถึงคราวจำพรากจากเธอฉัน ทั้งที่อยากจะอยู่คู่เคียงกัน ตราบนิรันดร์แต่ฝันพลันมลาย เป็นเพราะฉันหันหลังรั้งแรมรา หยาดน้ำตาพร่างพรูมิรู้หาย ใจมันล้ามันเหน็บเจ็บจะตาย แทบสลายร่างแหลกเมื่อแยกทาง ไม่อยากยื้ออยากแย่งแข่งกับใคร ไม่อยากให้ฝืนทนจนเมินหมาง ไม่อยากจบก่อนรักจักเจือจาง ไม่อยากร้างตรงเราเฝ้าเกลียดกัน ที่น้ำตาพาไหลเมื่อไกลห่าง ใจเคว้งคว้างทางนี้มีเพียงฉัน หากล้มมาคราใดไม่มีวัน ที่ใครนั้นโอบเอื้อเพื่อดูแล เราเลิกกันก่อนวันวาเลนไทน์ ยิ้มเข้าไว้เหมือนใจไม่แยแส สิ้นรักไปไร้กุหลาบตราบคนแคร์ โอ้รักแท้ อยู่ที่ไหน ใครสักคน ........................................... ........................................... ........................................... หากไม่เคยอยู่จุดต่ำสุด...ก็จะไม่รู้จัก จุดสูงสุด หากไม่เคยล้มเหลว........ก็จะไม่รู้จัก ความสำเร็จ หากไม่เคยอกหัก............ก็จะไม่รู้จัก คุณค่าของคำว่า รัก
ยิ่งอยากลืมทำไมใจยิ่งรัก เจ็บช้ำหนักเพราะความรักไม่ไปไหน ยังไม่พร้อมที่จะลองมองใครๆ ทำอย่างไรเมื่อในใจมีแค่เธอ ลองหยุดคิดเรื่องของเธอกับฉัน แต่ทุกวันยังอยากเจอเธอเสมอ ฉันยิ่งฝันไปไกลใจละเมอ เพราะยังมีแต่เธออยู่ในใจ ก็จะรักต่อไปไม่หยุดพัก แต่แค่รักอย่างเดียวคงไม่ไหว เพราะความต่างที่เรามีมากเกินไป ต่อให้รักล้นใจคงไม่พอ
กามเทพจับศรแผลงสำแดงฤทธิ์ ให้ดวงจิตตกหลุมรักสมัครหมาย พิษไฟรักทุกข์ทนทุรนทุราย เจ็บเจียนตายมากี่ครั้งยังไม่จำ หยุดเถิดหนาอย่าชิดใกล้ให้ใจคิด ไม่อยากผิดคิดไกลกลัวใจช้ำ โชคชะตากลั่นแกล้งแฝงเวรกรรม โหมกระหน่ำซ้ำแผลเก่าเข้าเต็มแรง เดือนสิบสองน้ำนองเต็มตลิ่ง พระจันทร์นิ่งลอยเด่นเพ็ญส่องแสง ยังจดจำวันนั้นได้ไม่เปลี่ยนแปลง เธอแสดงท่าทีเหมือนมีใจ กระทงหนึ่งสุดซึ้งสองคนจับ เธอขานนับให้สัญญาณข้างธารใส กระทงน้อยถูกปล่อยลอยออกไป ด้วยหัวใจที่มีหวังอีกครั้งครา แต่พบกันไม่ทันไรจำใจจาก ไม่อยากพรากห่างไกลใจห่วงหา จะจดจำเธอเอาไว้ให้สัญญา วันข้างหน้าฟ้าเป็นใจคงได้เจอ
บอกมาเลยสักคำจะจำจด อย่าโป้ปดหลอกกันมันหม่นหมอง สิ่งเคยดีเคยฝากอยากครอบครอง เหลือแต่น้ำตานอง..ตรอมทรวงใน คงเหมือนกับใบไม้ที่ร่วงหล่น ปลิวไปกับลมฝนจนสั่นไหว นับจากนี้คงไม่เหลือแม้เยื่อใย เพราะมีใครบางคน..มาทดแทน มองสิห้องว่างเปล่าร้าวใจหนัก กอดเข่ามองความรักที่หวงแหน บนที่นอนไร้ร่างขานเรียกแฟน ไม่เหลือเลยอ้อมแขนของแฟนเรา ใจแปรผันตัดขาดอนาถสิ้น หายลยินเสียงเสียงร้องของคนเศร้า นี่หรือคนเคยบอกว่ารักเรา คำพูดเขาเหมือนลมเพ..แล้วเรรวน รักถูกลืมเติมต่อขอทิ้งสิทธิ์ คงไม่คิดรักหนอขอคืนหวน อาจเสียใจเพราะช้ำจำคร่ำครวญ อาจจะป่วนหัวใจไปอีกนาน
ผู้หลงรัก : The Lover สายตาฉันใคร่เชยชิดจุมพิตพักตร์ สุดห้ามหักหนักอุราดวงตาฉัน มันอยากจูบดวงหน้าโฉมลาวัณย์ รุกโรมรันกระสันส่ายด้วยสายตา สั่นสะท้านผ่านไหล่อุ่นไอร้อน ค่อยแทรกซ้อนทรวดทรงคุณตรงหน้า ฉันโลมไล้ไปยังปากฝากวาจา วนไปมาทุกหนแห่งแหล่งของเธอ ฉันมิอาจห้ามสายตามันพาสื่อ นั่งสองมือซุกตักรักพร่ำเพ้อ มิอาจทักแตะต้องเพียงมองเธอ แต่ตาเผลอไล้ลูบจูบวงพักตร์ มิมีใครหยุดยั้งรั้งฉันอยู่ ดั่งลมลู่ลุกไป ไม่ประจักษ์ สุดห้ามจิตที่คิดวิ่งไหลยิ่งนัก รื่นรมย์รักมิจบสิ้นสุดยินดี ดวงตาเธอฉงนส่อสนเท่ห์ ออกรวนเรมิรับรู้ดูแปลกที่ ฉันซบลงกับมือฉันในทันที ดวงตานี้กลิ้งกลอกเกลือกใต้เปลือกตา The Lover My eyes want to kiss your face. I have no power over my eyes. They just want to kiss your face. I flow towards you out of my eyes, a fine heat trembles round your shoulders, it slowly dissolves your contours and I am there with you, your mouth and everywhere around you – I have no power over my eyes. I sit with my hands in my lap, I shan’t touch you and I’ll never speak. But my eyes kiss your face, I rise out of myself and no-one can stop me, I flow out and I’m invisible, I can not stop this unfathomable flowing,
เก็บดวงใจดวงนี้อย่าทำร้า้ย ให้เหมือนตายทั้งเป็นเช่นอสูรย์ อย่าให้เจ็บเป็นรอยพลอยอาดูรย์ โปรดเกื้อกูลความรักอย่าหักกัน เก็บรอยยิ้มฉันไว้ยามไกลห่าง ก่อนละวางทุกสิ่งอิงตามฝัน อย่าให้เหือดแห้งไปยามไกลกัน เหมือนตะวันชิงพลบต้องจบลา เก็บหัวใจดวงน้อยอย่าปล่อยล่วง ให้มันคว้างเคว้งไปไกลเลยหนา ความคิดถึงอยู่ไหมใคร่ถามมา ก่อนจากลาโปรดตอบ..ขอขอบคุณ
ฮอดเดือนหกฝนตกมาน้ำตาหลั่ง เสียงฟ้าสั่งตึ้มต้ำซ่ำใจหลาย ดินกะสุ่มเซาแห้งแล้งกะกลาย บัดใจอ้ายคือซ่างแล้งแห้งกว่าดิน เห็นน้องดำคำผู้ฮ่ายซ่างกายหนี อ้ายบ่มีหัวใจให้ทั้งสิ้น หนออ้ายเอ้ยน้องคอยถ่ามาจนวิน อ้ายกลับบินหาคนโก้โอ้หนอชาย เห็นฟ้าก่ำกรำฝนน้องทนสู้ ทั้งที่ฮู่อ้ายบ่สนคนบ่หมาย ยืนฮ่องไห้ในสายฝนหล่นโปรยปราย ฮู่ใจหง่ายย่อนฮักหลายตายบ่จื่อ คำแปลนะจ๊ะ ถึงเดือนหกฝนตกมาน้ำตาหลั่ง ฟ้าร้องสั่งเหมือนย้ำช้ำใจหนา พอฝนตกดินชุ่มคลุมผืนนา แต่อุราพี่กลับแล้งแห้งกว่าดิน เห็นน้องดำซ้ำร้ายพี่หน่ายหนี ไม่เคยมีหัวใจให้ทั้งสิ้น โอ้พี่จ๋าน้องรอมาเป็นอาจิณ พี่กลับบินหาคนงามหยามน้ำใจ เห็นฟ้าก่ำกรำฝนน้องทนสู้ รู้ทั้งรู้พี่ไม่รักไม่อยากใกล้ ก็ต้องยอมทนฝืนยืนร้องไป รักทั้งใจจนตายก็ไม่จำ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ
