คิดถึงคราว.สองคน.เคยเคียงใกล้ สองหัวใจ.เคยเรียง.ร่วมเคียงฝัน เคยออดอ้อน.พรอดพร่ำ.คำจำนรร กระซิบบอก.รักกัน.ก่อนหลับตา .. มาบัดนี้.คนดี.ไม่มีแล้ว รักหมดแวว.เธอหาย.ไกลหนักหนา ทิ้งพี่อยู่.คนเดียว.เปลี่ยวเอกา ร้องเรียกหา.ไม่เห็นใคร.ไร้สำเนียง . อยู่คนเดียว.แม้เปลี่ยว.ดังใครว่า เหมือนโลกา.ไร้แม้.ใครส่งเสียง ไม่ได้ยิน.คนในใจ.ส่งสำเนียง ไร้คนเคียง.หาใช่.ไร้ทางไป . ก่อนมีเขา.มีเรา.อยู่โดดเดี่ยว อยู่คนเดียว.มานาน.ไม่หวั่นไหว พอมีเขา.เข้ามา.อยู่ในใจ แล้วทำไม.เมื่อเขาไป.ใยทุกข์ทน . ก่อนมีเขา.เราเคย.อยู่มาได้ ไม่มีเขา.คงสบาย.อย่าได้บ่น ก่อนมีเขา.เรายังสุข.ไร้ทุกข์ทน อยู่แบบคน.ไม่มีเขา.เราสบาย ..09/09/55.. 23:59
...แล้ววันหนึ่งเธอก็ทิ้งกันไป ปล่อยให้อยู่เดียวดายอย่างทุกวันนี้ ไม่เคยสงสารกันบ้างเลยคนที่เคยดี จนป่านนี้ยังไม่เคยคิดห่วงใย.. ...ไม่มีแม้คำร่ำลา นับแต่วันที่เธอเดินห่างหาย ไม่มีแม้ความเอื้ออาทรในหัวใจ ทั้งๆที่เคยบอกกันว่าห่วงใยแล้วทำไมไม่เคยคิดจะกลับมา ..(คืนดีกัน)..
จิบกาแฟถ้วยร้อนในตอนเช้า ดับความเมาจากฤทธิ์รักหักความหลง ดีกรีรักสูงเกินเดินมึนงง เธอรินส่งถึงใจไหวซวนเซ จากไปแล้ว...โฉมสะคราญแห่งม่านหมอก ลีลาหยอกเย้ายวนชวนไขว้เขว เกมรักร้อนแรงเร้าเมาโซเซ หัวใจเป๋หลงทิศเดินผิดทาง ลีลาวดีสีขาวพราวหน้าบ้าน ชวนชมบานสีชมพูอยู่ในกระถาง กระจาบจับกิ่งกระท้อนอ้อนคู่พลาง ความอ้างว้างเกาะกุมรุมจิตใจ เทศกาลงานรื่นเริงเถลิงศก ทำหัวอกรุ่มร้อนนอนสั่นไหว ภาพเธอยังติดตรึงซึ้งทรวงใน ซมพิษไข้รักร้างไม่สร่างซา...
ฉันจะรักเสมอไปแม้ไกลแสน
จะหวงแหนเสมอไปแม้ในฝัน
จะติดตามชมชื่นทุกคืนวัน
จะคงมั่นไม่ปันใจให้ใครเลย
ขอเธอจงเคียงอยู่เป็นคู่ฉัน
แค่ในฝันเท่านั้นพลันเฉลย
ขอเธออย่าเอ่ยเอื้อนไปอันใดเลย
ฉันอยากเผยบอกกล่าวความเศร้าตรม
จะขอหยุดความรักเราเท่านี้เถิด
รักควรเปิดหัวใจให้ความหวัง
รักของเธอที่แสนดีมีพลัง
คอยส่งหวังกำลังใจให้ใครกัน
ตลอดมาที่เราเฝ้าถนอม
ความรักปลอมจากเธอละเมอหา
ในใจเธอมีแต่เขาตลอดมา
จนปัญญาจะช่วงชิงวิ่งไล่ตาม
ยังไม่ลืมดวงแดแม้ไกลกัน
สายสัมพันธ์แสนซึ้งตรึงใจข้า
เคยรักกันแน่นเหนียวครั้งเกี้ยวพา
ที่ทักมาจากใจใช่หลอกลวง **
พี่แต่งกลอนบางครั้งยังนั่งเศร้า
เป็นเพราะเจ้าคนดีที่ชอบหวง
มีคนรักทีไรเจ็บในทรวง
ดูไม่ห่วงไม่รักไม่ทักทาย **
พี่ไม่ลืมคำกลอนเคยอ้อนรัก
เคยสมัครชื่นชมสมใจหมาย
มาเดี๋ยวนี้แก้วตามากลับกลาย
ทิ้งให้ชายเงียบเหงาเศร้าระทม **
เมื่อไม่พบคนดีพี่จึงรู้
ว่ายอดชู้หลบไปใจขื่นขม
ปล่อยให้พี่ร้าวรวดปวดระบม
แม้ตรอมตรมเพียงไหนไม่เคยลืม
อารมณ์รักเป็นเช่นไรไม่รู้จัก ยามอกหักเจ็บเพียงใดไม่รู้เห็น ดวงตาบอดเพราะรักไม่เคยเป็น หัวใจเต้นเมื่อเจอใครไม่พบพาน แล้ววันหนึ่งกามเทพเล่นตลก เล็งตรงอกแผลงศรจนอ่อนหวาน ฉันมีเธอคู่คิดจิตสำราญ ทอสายใยเบ่งบาน ณ ลานใจ หารู้ไม่เธอแค่เหงาเข้ามาคบ ไม่คิดสบสายตาให้หวั่นไหว คุยกับฉันแต่มีเขาอยู่ทั้งใจ เอ่ยคำรักทำไมหากไม่จริง หรือเพราะเขาเผลอทำเธอช้ำชอก คำที่บอกเพียงก่อกองไฟผิง ฉันเป็นตัวแทนเขาเคล้าแอบอิง ทำทุกสิ่งลงไปใยไม่ตรองรู้บ้างไหมใครคนหนึ่งคิดลึกซึ้ง เมื่อวันลามาถึงจึงหม่นหมอง หยาดความเศร้าเข้ามาน้ำตานอง แก้มทั้งสองเปรอะเปื้อนคราบคำคน จนเผลอตนทำไปดูไร้ค่า ยังอุตส่าห์ห่วงใยแม้ไม่สน รู้ทั้งรู้ใจเธอช่างวกวน แค่หนึ่งคนหนึ่งใจไม่น่าจำ ใยถึงยังอยากยืนอยู่เคียงข้าง ในยามเธออ้างว้างชวนยิ้มขำ ความรู้สึกปวดร้าวขอเก็บงำ ไม่แสดงความช้ำจากภายใน ความผูกพันวันนี้ยังมีอยู่ คอยเฝ้าดูทุกก้าวคราวเคลื่อนไหว ภาวนาให้ลืมเธอได้เร็วไว ให้หัวใจแรมร้างเหลือเพียงเงา ขอส่งใจให้เธอมีแรงสู้ มีแรงอยู่แม้วันนี้อาจไร้เขา เหมือนที่ฉันฝืนอยู่แม้ไร้เรา ก็แค่เหงาเหมือนเดิมไม่เป็นไร ฉัน : ^_^ เธอ : - - ฉัน : ^_^ เธอ : - - ........................ ....................... ........................ ....................... ...................... ( ฉัน : T_________T )
ยังไม่เข็ดหรอกนะกับความรัก ก็แค่คนอกหัก..แต่ไม่นานก็หาย เก็บไว้เป็นบทเรียน..จะได้จำไว้จนตาย ว่าที่เคยเจ็บแบบที่เรียกว่าใจสลาย..สุดท้ายก็อยู่ได้ด้วยตัวเอง ก็ยังคงมองหาใหม่กับความรัก ยังอยากรู้จักมากขึ้นอีกกว่านี้ ยังหวังที่จะมีคนรักที่ดีดี สุดท้ายนี้....ขออวยพรทุกคนที่มีรักดีในใจ
ฟังเสียงขลุ่ย โหยหา พาใจหวน จึงรัญจวน รักจาง อย่างใจหาย รู้ว่าเจ็บ เหน็บร้าว หนาวใจกาย แต่ก็สาย แล้วหนอ ท้อใจเกินคำสัญญา ยังอยู่ คู่ใจสาว ครั้งที่กล่าว เธอให้ ด้วยใจเขิน มาวันนี้ เหตุใด ดวงใจเมิน ต้องเผชิญ ความหม่น จนใจตรม อยากบอกว่า ยามนี้ มีใจภักดิ์ เกรงเจ็บหนัก หมองไหม้ จนใจขม กลัวจะจาก พรากไป จนใจซม ทุกข์ระทม จริงแท้ แพ้ใจเธอ พอดวงจิต คิดไป พาใจหน่าย ยังเสียดาย ตัวที่ มีใจเผลอ ต้องผิดหวัง เพราะเขลา เราใจเบลอ จึงมาเจอ คนซื่อ หรือใจเก บางครั้งที่ คิดถึง จึงใจหม่น เจ็บเสียจน หม่นไหม้ ดวงใจเขว เพราะยังจำ สัญญา พาใจเซ เพราะรวนเร หรือไม่ ดวงใจนี้แว่วเสียงขลุ่ย อีกคราว สาวใจหวั่น อยากลืมวัน เคยรัก หักใจหนี ทนระทม ตรมเศร้า เข้าใจดี ด้วนมิมี คนใด รู้ใจเรา
คงไม่สิ..ไม่ได้ยินเสียงใจฉัน ไม่เห็นค่าความสำคัญก็เท่านั้น คงไม่เห็นแลค่าความสำคัญ มองแค่ฉันตัวตลกที่ผ่านมา ฉันรับรู้หัวใจเธอบอกอะไร เธอรักใคร..ใจรู้เธอปรารถนา คงมีแค่น้ำที่ไหลรินจากตา ไม่มีค่าให้เธอคิดคำนึง มีแต่เสียงหัวใจของฉันเอง ที่บรรเลงเพลงรักเธอไม่ซึ้ง ไม่แลเห็นความรักของคนหนึ่ง ที่ส่งเพลงความคิดถึงฝากลมไป กลับมายืนที่เดิมที่คุ้นเคย หยุดอย่าเผยรักนั้นให้หวั่นไหว กลับมาที่คุ้นชินกับหัวใจ ที่ที่ไม่มีใครให้คุ้นชิน
ปล่อยเธอไปกับเขา เพราะรู้ว่าเราไม่มีค่า แค่เจ็บปวดมีน้ำตา เท่านั้นแหล่ะที่จะกล้าให้มันเป็น เปิดโอกาสให้เธอกับเขา ปล่อยตัวเองให้เป็นเงาที่ซ่อนเร้น มองเธออย่างเงียบๆอย่างที่เป็น เก็บแววตาไม่ให้เห็นว่าห่วงใย เก็บความลับนี้ไว้ในส่วนลึก แล้วเล่นสนุกกับความรู้สึกที่หวั่นไหว ทำร้ายตัวเองซักครั้งคงไม่เป็นไร มันจะได้รู้ตัวว่าควรเป็นใครในสายตาเธอ
ครบรอบปี คล้ายวันที่เจ็บช้ำน้ำตาเอ่อ ถึงจุดเปลี่ยนทางตันฉันและเธอ ที่พบเจอเส้นขนานกาลเวลา ขอฉลอง ด้วยทำนบทำนองเต็มสองหน้า ไหลมาเถิดไหลรินให้ชินชา ร่ำน้ำตาสุขสันต์วันปวดใจ จะกี่เดือน มิลบเลือนวานวันนั้นลงได้ คือร้ายฝันบั่นทอนดุจฟอนไฟ ที่เผาไหม้ลามลุกทุกเช้าเย็น อีกนานไหม ความเป็นไปแบบนี้ดังที่เห็น จักสิ้นสุดความช้ำที่ลำเค็ญ ตายทั้งเป็น..รู้ได้เมื่อไร้เธอ...
ขอเวลาไม่นานหรอกที่รัก ขอให้ฉันพิงพักหน่อยได้ไหม ปรากฏการณ์ผ่านมาจะผ่านไป จะไม่เหลือสิ่งไหนให้รำคาญ อย่าวิตกกังวลสับสนเลย จะเป็นเพียงคนเคยที่เลยผ่าน หนึ่งชีวิตเรื่องราวไม่ยาวนาน แล้ววันวานจะจบแล้วลบเลือน ฉันเข้าใจห่วงใยความรู้สึก ในเบื้องลึกเธอฉันนั้นไม่เหมือน ความผูกพันข้องเกี่ยวยึดเหนี่ยวเตือน ขอบเขตเพื่อนขีดเส้นความเป็นมา เชื่อเถอะนะทุกคำที่พร่ำบอก ไม่ได้หลอกเรื่องราวตามกล่าวหา ทุกครั้งที่ประสานผ่านสายตา จะสัมผัสคุณค่าความจริงใจ รู้ว่าเป็นส่วนเกินที่เกะกะ เป็นภาระขุ่นเคืองเรื่องเหลวไหล อีกไม่นานสัญญาจะลาไกล ก่อนจะตัดเยื่อใย..ขอกอดลา
ทุกถ้อยกล่าวราวกล่อมสู่อ้อมกอด น้ำคำพรอด...อ่อนหวานผสานเสียง เชื่อถือมั่น...นัยคำสื่อสำเนียง พร้อมจักเคียงมอบหวังพลังใจ... ศรัทธาในชาติภพประสพพักตร์ ตรึงจำหลักคล้องขวัญคงมั่นไว้ ยอมมีรัก...ทุกข์ทนแม้หม่นไหม้ แม้นร้างไร้อนาคตกำหนดวาง... เกิดรักซ้อนซ่อนเงื่อนมาเคลื่อนคล้อง ถูกจำจอง...ไร้สุข-ทุกข์มิสร่าง หมายคือ "รัก" สุดท้ายที่ปลายทาง แต่เปล่าว่าง...ทางตันสุดครรลอง เป็นโทษทัณฑ์ทำไว้แต่ใดหนอ ? หรือร่วมก่อกรรมเก่าเราทั้งสอง ผูกปมเงื่อนบ่วงกรรมแล้วจำจอง ผลสนองรักขมทุกข์ตรมทรวง... หลบซ่อนช้ำข่มเศร้าในเงาหม่น น้ำตาหล่นเกินกลั้นยามขวัญหวง รักร่วมสร้างร้างลา...สิ้นค่าปวง เหลือรอยบ่วงพ่วงทัณฑ์สุดบรรเทา... มาให้รักแล้วลิดรอนอาวรณ์นัก สุดจะหักสุดจะห้ามข่มความเหงา หรือสิ้นแล้วหนทางระหว่างเรา เหลือเพียงเงาเคล้าร่างตราบวางวาย...
๏ โปรดขานถ้อย..หน่อยเอย..คนเคยซึ้ง จะมาทำ..อ้ำอึ้ง..ไปถึงไหน จะให้หัก..รักวาง..หรืออย่างไร เหตุอันใด..ไหนกัน..ไม่หันมา ๏ โปรดขานถ้อย..หน่อยเอย..คนเคยรัก ไยหาญหัก..รักหลบ..ไม่พบหน้า ร้าวฤดี..ที่เห็น..เธอเย็นชา ราวกับว่า..ฆ่าฉัน..นั้นทั้งเป็น ๏ โปรดขานถ้อย..หน่อยเอย..คนเคยคบ จะจากจบ..ลบเลือน..เหมือนไม่เห็น เคยพะนอ..คลอเคล้า..ทั้งเช้าเย็น กลับต้องช้ำ..ลำเค็ญ..จนเข็ญใจ ๏ โปรดขานถ้อย..หน่อยเอย..คนเคยภักดิ์ จะไสผลัก..หักวาง..อย่างไรไหว เคยเคียงคู่..อยู่ข้าง..ลืมอย่างไร เพราะฤทัย..ไม่อาจ..ขาดสัมพันธ์ ๏ โปรดขานถ้อย..หน่อยเอย..คนเคยหวง ฉันระกำ..ช้ำทรวง..แม้ห้วงฝัน จะมาพราก..จากไป..อย่างไรกัน หัวใจฉัน..มันทัก..ว่ารักเธอ๚ะ๛
ประโยชน์อัน ใดหนา สัญญาไว้ ในเมื่อใจ ต่อกัน นั้นหมดแล้ว ในเมื่อเธอ เปลี่ยนไป ไร้วี่แวว เมื่อไม่รัก กันแล้ว ก็ต้องไป ประโยชน์อัน ใดหนา สัญญารัก ไม่รู้จัก รักษา หัวใจไว้ เมื่อสัญญา แล้วผัน พลันเปลี่ยนใจ จะยึดถือ ทำไม คำสัญญา ประโยชน์อัน ไดหนา สัญญาร้าง เมื่อใจห่าง จากใจ ไปไกลหนา เพียงแค่จำ ถ้อยคำ ที่สัญญา คงไร้ค่า หากว่า ไร้จริงใจ ประโยชน์อัน ใดหนา สัญญานั้น ไม่รักกัน อยู่ต่อ ก็ไม่ไหว คนรักกัน ห่างกัน คงหวั่นไจ แต่คนใกล้ ไม่รัก มันหนักทรวง ประโยชน์อัน ใดหนา สัญญานี้ เมื่อไม่มี เหลือใจ อย่าได้ห่วง อยู่กันไป เหมือนใจ โดนหลอกลวง อย่าได้ห่วง แค่คำ ว่า”สัญญา” ...15/11/55...มวลภมร on facebook
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ
