ก่อนสัญญา เอาไว้ อย่างไรหนอ ให้เรารอ ความฝัน ในวันหน้า จะยิ่งรัก ยิ่งฝัน ทุกเวลา นี่ผ่านมา สองปี ที่เฝ้ารอ สิ่งที่เห็น ไม่เป็น อย่างที่คิด ถูกเบือนบิด หัวใจ อย่างไรหนอ แม้บอกรัก ทุกวัน อย่างฉันรอ แต่ใจท้อ เพราะเพียงแต่ แค่คารม เธอพร่ำท่อง อ่านบท เหมือนจดไว้ คล้ายจริงใจ ปากหวาน ปานขนม จะดูแล หัวใจ ไม่ให้ตรม เพียงคารม สมอ้าง อย่างนิยาย มาวันนี้ รู้ใน ใจเธอแล้ว คงไม่แคล้ว ถูกหลอก ให้ใจหาย คนยิ่งรัก ต้องทน จนวอดวาย นางฟ้ากลาย เป็นมาร ในร่างคน ยังมีใคร มากมาย โดนเธอหลอก แม้พร่ำบอก อย่างไร ไม่เคยสน หลับหูตา ตามกระแส แค่ใจตน องครักษ์ พิทักษ์คน ที่เลวทราม หวังเอาไว้ สักวัน ตาสว่าง หันดูบ้าง สักครั้ง ตั้งคำถาม ทบทวนเหตุ ดูผล แล้วคิดตาม ลองนิยาม ใหม่เถิด เปิดหัวใจ ลืมตาเถิด อย่าหลง คารมเขา เปิดใจเรา รับเอา ความจริงไว้ แค่อ้าปาก มองเห็น ถึงเครื่องใน จะหาความ จริงใหน จากใจเธอ ......มวลภมร......
เห็นชัดๆจับปลาสิบมือ แต่เธอก็ยังด้านดื้อไปเรื่อยๆ ให้ความห่วงใยกับใครอย่างฟุ่มเฟือย ขอโทษ ต้มไม่ทันเปื่อยฉันรู้ทัน หวานอย่างนี้สาวชอบนัก แต่ฉันที่คือคนรักใจชักสั่น ทนได้นานแค่ไหน ไม่รับประกัน ที่รู้ๆว่าสักวัน ฉันสู้ตาย ถ้าหยุดซะก่อนวันนี้ บางทีความรักดีๆอาจไม่โหดร้าย จะเลือกเอาใครข้างทางที่มีมากมาย หรือเลือกเลิกสันดานเสียดาย...แล้วได้ฉันคนเดียว...
มหาสมุทรที่สุดนั้น คือแม่ฉันในกาลก่อน แดดเผาเข้าก็ร้อน สุดผัดผ่อนก่อนเป็นไอ ก่อตัวไปทั่วฟ้า เป็นเมฆาไม่ช้าได้ กลายตนเป็นฝนใหญ่ ลมพัดไปในแผ่นดิน หยดน้ำฝนพรำนั้น คือพวกฉันมั่นถวิล ฟ้าปล่อยลอยสู่ดิน ชโลมรินให้ดินฉ่ำ ผืนถิ่น ดิน เขา ป่า แอ่นอกอ้ารอท่าน้ำ เริงร่าคราฝนพรำ ร่วมดินน้ำ ล้ำนานมา รากดูด หยุดพวกฉัน มีเชิงชั้นลาดหลั่นช้า เก็บกักอย่างนักหนา ทุกครั้งคราที่มาเยือน แบ่งส่วนมวลพวกฉัน ไหลเจือจานไม่ฟั่นเฟือน ลำธารนั้นเสมือน ทางฉันเคลื่อนไหลเลื่อนมา แม่น้ำนำช่วงต่อ พาลอยคอชะลอบ่า ผ่านเมืองมนุษย์มา มุ่งออกท่ามหาสมุทร วัฏจักร..วิถีฉัน มีนมนาน บริสุทธิ์ ตราบที่มีมนุษย์ เริ่มยื้อยุด..ฉุดฉันไว้ พวกเขาเข้าห้ำหั่น ตัดโค่นฟันกันยกใหญ่ ขุดถม ล้มป่าไม้ ล่มสลาย ไม่นำพา โลกจึงร้อนไม่ผ่อนพัก เผาแม่หนักผลักขึ้นฟ้า มรสุมรุมเข้ามา เพิ่มฝนฟ้าหนักกว่าก่อน มวลฉัน นั้นมากขึ้น ป่าไม่ฟื้นผืนแล้งร้อน รากดูด หยุดฉันก่อน ร้างสลอนราบสลาย เขื่อนต้าน ฉันยิ่งคลั่ง เพิ่มพลังโถมถั่งใหญ่ แม่น้ำสุดช้ำใจ รับไม่ไหวใหญ่เกินตัว มนุษย์รุดหน้ากั้น เสริมขอบคัน..ฉันปวดหัว มหาสมุทรไกลสุดตัว เจอคันทั่ว ฉันมั่วทาง นับนานกักฉันอยู่ มนุษย์รู้ สู้ กั้น ขวาง ขัดแย้งทุกแห่งทาง แบ่งฟากฝั่ง ไม่ฟังกัน มนุษย์เอ๋ย ! ขอเอ่ยทัก มวลน้ำมากเกินกักกั้น เปล่าดาย
ฉายา " การเมือง " ฉายาว่าไว้ หลายฝ่ายการเมือง มากมายหลายเรื่อง ประเทืองปัญญา ละครคนจน ไม่พ้นเน่าหนา มายาดราม่า ดารามากมาย ราคาค่าข้าว จำนำค้ำขาย โรงสีสบาย กำไรกำรี้ น้ำท่วมร่วมแล้ง ร้ายแรงเหลือที่ น้ำตาท่วมปรี่ ไม่มีข้าวขาย ละครคนจน ทุกคนทนไป ปีหน้าฟ้าใหม่ ปลูกขายอีกที ! สภา หน้าฉาก มีมากหน้าที่ หลังฉากไม่มี ชีวิตชีวา ซอมบี้ ถูกปลุก ให้ลุกขึ้นฆ่า ไม่มีราคา อาสาให้นาย ประทุประท้วง ก้าวล่วงหยาบหลาย ต่อหน้าท้าทาย ลงท้ายฟ้องความ ฝ่ายรัฐ ก่อร่าง ขึ้นห้างช่างค้ำ ร่วมเวรร่วมกรรม ต่างทำต่างถอย จับปลาสองมือ ต้องถือมือค่อย จำใจไม่ปล่อย จำถอยเพราะปอด โลงผุผีเน่า งานเข้าตลอด จำใจจำกอด อิดออดพรอดพร่ำ สัญญาว่าไว้ เปลี่ยนได้ไม่ย้ำ จำเป็นเปลี่ยนคำ จำใจลงเรือ ฝ่านค้าน ฉันหล่อ นั่งรอกินเหยื่อ ท่าเก่าเน่าเบื่อ เล่นเผื่อมีโชค ติดหล่มความหลัง ไม่ยั้งคลั่งโขก บลั๊บท่านายก ฉกฉวยเสียดสี ดึงขาหน้าขวาง ไม่วางวาที ปิดทุกวิถี .. อย่ามีที่ไป ฉายานี้หนอ มก. ว่าไว้ แต่งกลอนค่อนใส่ อย่าได้ว่
ปิ๊ดปี้ปิ๊ด โปลิศ มาจับขะโมย พวกเด็กรีบวิ่งโกยขะโมยหนีโปลิศ แต่คราวนี้ได้ยินเสียงนกหวีด มิใช่โปลิศกลับเป็นประชาธิปัติย์ ประชาชนไม่เคยนึกสงสัย เพราะรู้ไส้เป็นเรื่องที่เขาถนัด ความเสียหายเตยทำสารพัด เพียงจะขจัดศัตรูทางการเมือง สุวรรณภูมิเสียหายหลายแสนล้าน ปิดเพชรเกษมห้ามผ่านให้เป็นเรื่อง คราวนี้เหิม เริ่มประกาศขนาดเขื่อง วันพรุ่งนี้เดินเครื่องระดมพล สู้ทั้งในรัฐสภาอย่างบ้าบิ่น สมาชิกทุกถิ่นให้ออกสู้ท้องถนน ทั้งกรุงเทพฯคงเดือดร้อนประชาชน โกลาหลยึดทำเนียบสถานีรถไฟ เป้าหมายแรกชุมทางรถไฟสามเสน นักรบศรีวิชัยถูกเกณท์เอามาใช้ หยุดการเดินทางขึ้นเหนือและล่องใต้ ทั้งอิสานไม่ให้ไปดูสักที เป้าต่อไปสถานีขนส่งหมอชิต การเดินทางหยุดสนิทยุ่งเต็มที่ ดองกฏหมายปรองดองอีกหลายปี ล้มรัฐบาลครั้งนี้หวังรอดคุก อัยการสูงสุดฟ้องได้ก็ฟ้องไป เดินขบวนป่วนไทยให้สนุก ไม่รับรู้ชาวบ้านจะได้ทุกข์ นี่คือยุคเดนนรกอหังการ์ ถ้าชุมนุมในกรอบของกฏหมาย ย่อมมีสิทธิ์ทำได้ซึ่งเข้าท่า ไม่ต้องสร้างเดือดร้อนชาวประชา ปิดคมนาคมนี่คนบ้าหรือไรกัน...
โอ้อนิจจาน่าหัวร่อหัวหน้าไพร่ ข่าวนายใหญ่สิ้นลมกลบกระแส ตัดต่อภาพตกแต่งลวงให้คนแล คนจึงแห่จับผิดหน้าแหกไป เอาเหล่าไพร่ปิดโรงบาลไอ้ชาติชั่ว อ้างว่ากลัวอ้างทหารอ้างสงสัย เอ๊ะไอ้นี่...ขี้ขึ้นสมองหรืออย่างไร กลัวไปใยใหนว่าแดงทั้งแผ่นดิน ปิดถนนเข้าตรวจค้นละเมิดสิทธิ์ ทีตนคิดทำลายเมืองเพื่อทักษิณ ปิดเมืองหวังช่วยเหลือคนโกงกิน ปิดหูตาไม่เห็นยินคำคนเมือง ประกาศปาวป่าวประกาศแดงชนะ คำไร้ค่าเศษขยะแต่ดังเอาเรื่อง น่ารำคาญน่าสมเพศน่าโกรธเคือง ช่างสิ้นเปลือง Oxygen เสียจริงจริง
เมื่อก่อนเป็นประชาชนคนเล็ก-เล็ก ไม่ขี้เก็กไม่หยิ่ง..ไม่ยโส แต่พอเป็นนายกฯ ทำตัวโต... หยิ่งยโสไม่เคยมีกลับมีมา ประชาชนเลือกมาเป็นนายกฯ ทำยืดอกกูใหญ่กว่าใครเขา มีลูกน้องตามติดมาเป็นเงา มาคอยเฝ้าประจบหวังเป็นคนใหญ่โต วัน- วันเอาแต่วางก้าม ไม่ทำตามสัญญาประชาไว้ หาแต่ประโยชน์ส่วนตนไม่สนใคร ไม่ใส่ใจประชาชนคนเดินดิน นโยบายชั่วช้าประชาห้ามกูไม่ฟัง ใครจะพังพินาศยับกูไม่สน กูจะรวยใครจะเป็นคนยากจน กูไม่สนถ้ากูได้กูจะทำ... เมื่อนายกฯ ขึ้นไปนั่งอยู่บนวอ คนโง่เรียกมันว่าพ่อ...เลียแข้งขา ประจบประแจง..โดนความโลภปิดหูตา มองไม่เห็นความชั่วช้าที่มันมี นายกฯ ลืมตนเคยเป็นคนเล็ก-เล็ก ตัวเองไร้เดียงสากว่าเด็กยังไม่รู้ หยิบคำว่านายกฯมาแปะหน้าแล้วเชิดชู หวังจะอยู่ค้ำฟ้าทัดเทียมบิดาไทย สุดท้ายนายกฯ นึกว่าตัวเองใหญ่ เป็นเจ้าของประเทศไทยทั้งหมดสิ้น มองไม่เห็นแม้ความสูงส่งของประมุขของแผ่นดิน ลืมหมดสิ้นความนบน้อมและถ่อมตน...
แต่งเครื่องแบบเต็มยศไม่ปดพูด บ่ามีดาวครอบมงกุฎช่างโก้หรู ออกทีวียืนยันมือชั้นครู ให้คนรู้ไม่เป็นเครื่องมือใคร จะทำงานตามคำสั่งรัฐบาล ฤๅแล้วมากองทหารเขาสั่งได้ กระชับพื้นที่ก็ทำได้โดยเร็วไว ทั้งศึกเสือเหนือใต้ตามต้องการ ข้าเห็นแล้วเชื่อแล้วว่าผ่านศึก ดูท่าทางหาญฮึกเหมือนทหาร ประชาชนเห็นแล้วศึกที่ผ่าน ศัตรูคือชาวบ้านตายเป็นเบือ ตายเมษาห้าสองมิใช่น้อย พฤษภาตายทะยอยไม่น่าเชื่อ ศึกครั้งนี้ตีไล่ได้เนื้อเนื้อ เก้าสิบสองไม่เหลือเลือดท่วมนอง ใช้อาวุธทันสมัยยิงยอดตึก พร้อมชี้เป้าเขาฝึกเป็นคู่สอง บอกล้มแล้วล้มแล้วคงนอนกอง ได้ผ่านศึกคึกคะนองบนรางรถ ยิงลงไปในวัดถนัดแน่ ไม่เลือกสาวเลือกแก่เอาให้หมด พวกเดินตามรถถังไม่ยั้งลด สาดกระสุนราวกับโกรธมาร้อยปี มีเวรกรรมตามทันเกินหันหลบ ยิงลูกแตกกระทบสายไฟร้อนฉี่ กระดอนกลับมาระเบิดพาเปิดหนี นายตัวดีพร้อมลูกน้องม่องเท่งทึง ตั้งแต่จำความได้ไม่เคยเห็น ไปสู้ศึกจำเป็นแม้เพียงหนึ่ง เห็นแต่ลากอาวุธรุดมาถึง ยึดอำนาจปราศคำนึงถึงปวงชน ออกมาไล่ยิงคนแล้วกี่ครั้ง หากหยุดยั้งเมืองไทยได้กุศล เป็นตัวอย่างลูกหลานอนุชน สวมเครื่องแบบทุกคนเป็นคนดี งบประมาณซื้ออาวุธไม่ต้องใช้ โอนไปให้ฟื้นฟูได้ทุกที่ พัฒนาหลังน้ำท่วมประจำปี ประชาชีเป็นสุขทุกครัวเรือน
เปิดฟ้า...เพื่อปิดฟ้า นโยบาย บรรเจิด รัฐเปิดฟ้า เปิดการค้า สู่โลกกว้าง อย่างอาจหาญ เปิดสู่ความ ศิวิไลซ์ ในจักรวาล เปิดขยาย กิจการ ด้านอุตสาหกรรม มีทุกอย่าง ทุกสิ่ง ที่ยิ่งใหญ่ มีปล่องไฟ ปล่องควัน วันยังค่ำ มีค่าเงิน ฟูเฟื่อง เมืองชั้นนำ วัฒนธรรม นำเข้า สู่เยาวชน เกิดสังคม อมทุกข์ คลุกขี้เถ้า ไฟกามกร่อน ร้อนเร่า เข้าขุมขน แฟชั่นเปิด โชว์ร่าง ทั้งล่างบน สูบควันพ่น กลางแสงไฟ ในราตรี หมู่ชาวนา ยังทำนา ฝ่าแดดฝน เคยสู้ทน ก็ยังทน ทุกท้องที่ กำไรข้าว ไม่พอกิน เมื่อสิ้นปี ยังพอกหนี้ พูนเพิ่ม เติมทุกวัน ฟ้าเคยใส ป่าไม้สวย ด้วยฝนฉ่ำ บัดนี้คล้ำ หม่นมัว ทั่วเขตขัณฑ์ รองน้ำฝน ใส่ตุ่มใส ไว้แบ่งปัน บัดนี้นั้น เป็นฝนกรด หยดหลั่งริน รัฐเปิดฟ้า เศรษฐกิจ มาปิดฟ้า ปิดผืนหล้า แผ่ขยาย ไปทั่วถิ่น มลภาวะ เคล้าเมฆมัว ทั่วแดนดิน ใครจะดิ้น ชักตาย ไปก่อนกัน นายฐปกรณ์ โสธนะ (ลุงรอง)
o ไม่เป็นไร สักหน่อย เรื่องแค่นี้ ก็แค่อยู่ ดีดี เธอหนีหาย ไม่เป็นไร ไม่มี แแผลทางกาย พักสักหน่อย ค่อยหาย อย่าเอ็นดู o ไม่เป็นไร สักหน่อย ไม่เป็นไร เจ็บเจียนตาย ก็ยัง หายใจอยู่ ไม่เป็นไร หรอกนะ จงรับรู้ ก็ยังหาย ใจอยู่ ยังไม่ตาย o ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร จริงจริงจ๊ะ ก็เจ็บนะ แต่ว่า ยังทนไหว คำสามคำ จำไว้ ไม่เป็นไร ไม่ต้องการ ให้ใคร เวทนา o ไม่เป็นไร บอกว่าไม่ เป็นไรเล่า ก็ใจเรา ยังอยู่ กับเราหนา แค่ใจเจ็บ ช้ำหน่อย ธรรมดา พลาสเตอร์ยา ปิดไว้ ก็หายเอง o ไม่เป็นไร จริงจริง เชื่อบ้างสิ แค่ตำหนิ ในใจ ไงคนเก่ง ไม่เป็นไร มั่นใจ ใจนักเลง มันเจ็บเอง ก็หายเอง “ไม่เป็นไร” .....19/11/12....
กระแสเห่อ หลินฮุ่ย ขอคุยหน่อย กลบกระแส หลินห้อย คอยหักเห เกือบใจหาย ใจคว่ำ ทำฮาเฮ เห็นแม่เห่ แหนหวง ลูกดวงเฮง เจ้าหลินฮุ่ย แสนรู้ คู่ ช่วงช่วง มันเลยล่วง ตกลูก ได้ถูกเผง แต่หลินห้อย นั้นคอยคู่ อยู่วังเวง ขับซาเล้ง ชื่อ เช่าเช่า เฝ้าชอนไช หลินฮุ่ยเป็น หมีแพนด้า ช่างน่ารัก เฝ้าฟูมฟัก ลูกยา พาสดใส ลงทุนตั้ง หลายล้าน บานตะไท จากเมืองจีน แผ่นดินใหญ่ ไทยชื่นชม แต่ เช่าเช่า เจ้าหลินห้อย มิน้อยหน้า ดังยิ่งกว่า แพนด้ายักษ์ คู่หมักหมม จากเมืองจีน เหมือนกัน เช่ากันจม แย่งเงินถม เงินถัง เกือบพังครืน หลินฮุ่ยและ ช่วงช่วง นั้นดวงเด่น ใครได้เห็น คนรักสัตว์ มิขัดขืน ส่วนเช่าเช่า กับหลินห้อย คอยกล้ำกลืน ใครจะชื่น เลวขึ้นชื่อ ระบือนาม คนไทยจัด เฉลิมฉลอง น้องแพนด้า ต่างชาติมา พากระหยิ่ม ยิ้มสยาม ส่วน เช่าเช่า กลับลิ้นห้อย เขาคอยตาม คนไทยถาม ความโปร่งใส เจ้าไม่มี หลินห้อย และเช่าเช่า เฝ้าหดหู่ ลากรถเมล์ เข้าอู่ หารูหนี แม่หลินฮุ่ย พ่อช่วงช่วง ควงคู่ดี ผิดกับยี้ ลิ้นหมีห้อย ต้องถอยครับ..
เอาแชมป์ไปเลยดีฝ่า!!! เป็นเจ้าภาพบังหน้าเค้าได้ ไม่รู้ซื้อกรรมการไปเท่าไร เห็นชนะใครใครมาหลายที โปรตุเกสอิตาลีสเปน ตัดสินเอียงเอนอออกอย่างนี้ ลูกมันเข้าประตูไปกี่ที ไม่เห็นเลยจะมียุติธรรม ประชาชนเป็นล้านเฉลิมฉลอง ชัยชนะที่มัวหมองตอกย้ำ เป็นคนไทยไม่ดีใจซักคำ หากชนะมาด้วยทำลับหลังใคร ทีมใหญ่ๆส่ายหัวกลัวเอเชีย จิตใจละเหี่ยเกินทนไหว ใช่ว่าแพ้เพราะมันเก่งซะเมื่อไร นี่มันแพ้เพราะใจมันเลวทราม ลูกไปนอนก้นตาข่ายใช่ชนะ ก็นี่ล่ะ...ที่ว่าน่าเกรงขาม กรรมการมันร่วมโกงอยู่ทุกยาม จึงแพ้ความเลวทรามน่าไม่อาย วันนี้....เกาหลีเจอเยอรมัน ดูซิดู...ดูมันโกงได้ไหม เจ้าประคู้น....ขอให้มันต้องเจ็บใจ แพ้ 5-0 เลยได้ไหม....ช่วยผมที!!! เราคนไทย ไม่ชอบโกงใครเนาะ แพ้ก็แพ้สิ ถ้าชนะแบบโกงเค้ามาตลอด มันหน้าตัวเมียเกินไป!
ความแพ้พ่ายใช่เพิ่งจะเริ่มเกิด ความเป็นเลิศใช่ว่าอยู่นานโข ความเป็นไปสภาวะอกาลิโก ตั้งแต่โบราณมา..ว่าจริงแท้ ความแพ้พ่ายใช่เพิ่งจะประสบ กลการรบเลิศล้ำยังถลำแพ้ ชัยชนะจากคาวเปื้อนสะเทือนแด ผ่านพ้นแค่..ประวัติศาสตร์..ที่อาจจะเป็น อย่าร้อนรนทนท้อต่อการแพ้ รู้เพียงแต่...มีศรัทธาอย่าหลบเร้น รู้สิ่งใดผิดถูกผูกประเด็น อย่าว่างเว้นศีลธรรม..โปรดยำเกรง หากที่สุดความหวังเธอพังพ่าย อย่ามัวไปโทษฟ้าว่าข่มเหง ขอโทษนั้นตกอยู่ที่ฉันเอง เพราะมัวบรรเลงเพลงกวี..เสียดสีกัน ...แบบว่า
รวมพลคนชอบเมาท์ห้าเจ้าจอม ครบหน้าพร้อมเมาท์กระจายเรื่องใครอื่น อัพเดทเรื่องชาวบ้านทุกวันคืน ใครไหนชื่นใครเศร้ารู้เท่าทัน แลกข้อมูลกันและกันหายคันปาก เมาส์มันส์มาก..บ้างอำให้ขำขัน เรื่องชาวบ้านคืองานมานานวัน เรื่องเรานั้น..ดันไม่รู้หดหู่จัง อิอิ หากวันไหนออนเอ็มไม่เต็มแก๊งค์ แน่นอนต้องมีแว้งแทงข้างหลัง คนไหนหายคนนั้นมั่นจีรัง ถูกนินทาไม่ยั้งแบบพรั่งพรู จึงไม่กล้าออฟไลน์หรือหายหัว เพราะว่ากลัวปากเพื่อนเหมือนอดสู ฝึกน้ำอดน้ำทนคล้ายคนรู วันวันอยู่จับเจ่าเฝ้าหน้าจอ เหมือนเป็นยามเฝ้าบ้านเช้ายันค่ำ ที่ประจำหลังขดเพราะจดจ่อ รออัพเดทข่าวคราวราวบ้าบอ หวังหัวข้อไหนเด็ดต้องเสร็จเรา 555+ ทามไปได้
เฝ้าเสาะค้นมานานเป็นร้อยปี มาวันนี้พบแล้วเส้นทางใหม่ ประการแรกต้องปิดทางรถไฟ การต่อไปปิดถนนทุกหนทาง ยึดทำเนียบศาลากลางขวางสภา แต่ละเว้นสนามม้ายังเปิดกว้าง เพราะเป็นแหล่งรายได้ไม่ยอมวาง พร้อมขัดขวางรัฐบาลต้านกฏหมาย นี่แหละคือประชาธิปไตยสมัยนี้ อยากให้ใครไม่ดีเอาขี้ป้าย เรื่องที่ดีพูดสับให้กลับร้าย ประชาชนเหมือนควายไม้รู้ฟัง ใครเดือดร้อนยังไงไม่ต้องสน ไม่ได้เล่ห์เอาด้วยกลไม่ต้องยั้ง เศรษฐกิจชะงักงันช่วยกันพัง กว่าความหวังสมใจได้เป็นรัฐบาล แต่ตอนนี้คนใต้เขาเดือดร้อน ใต้ด้วยกันกัดกร่อนให้แตกฉาน จะขึ้นเหนือลงใต้ไม่สำราญ เพราะพรรคพาลหมดท่ามาข้างถนน
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ
