อาซิ้มคนหนึ่ง เดินข้ามถนนในช่วงเวลาพลุกพล่านใจกลางเมืองกรุงเทพฯราชธานีของประเทศไทย ตำรวจนายหนึ่งจึงรีบวิ่งเข้ามาคว้าตัวอาซิ้มนั้น พลางตะคอกว่า "นี่อาซิ้ม ลื้อไม่รู้หรือว่าเขาห้ามข้ามถนนตรงนี้ จะข้ามต้องไปข้ามทางม้าลาย เขากำลังฝึกให้คนไทยมีวินัยข้ามถนนให้ถูกวิธี "ก็อั๊วไม่รู้นี่!" "รู้ไม่รู้ก็ต้องปรับ เขาประกาศกันล่วงหน้าแล้ว!" "แล้วลื้อจะปรับอั๊วเท่าไหร่ล่ะ!" หญิงชราถามขึ้นด้วยความอยากรู้ "ปรับลื้อ 50 บาทแล้วทีหลังอย่าทำอีกนะ!" หญิงชราก้มหน้าอันยู่ยี่คิดอะไรอยู่ครู่หนึ่ง มือล้วงกระเป๋าหยิบธนบัตรใบละ 100 บาทขึ้นมาใบหนึ่ง ยื่นให้ตำรวจหนุ่มผู้นั้น พลางกล่าวว่า "ลื้อเอาไป แล้วไม่ต้องทอนนะ เดี๋ยวอั๊วจะต้องเดินข้ามกลับมาอีกทีหนึ่ง!"?????
ไม่สนคนอยู่ตรงหน้า ไขว่คว้าคนไกลไร้เสียง โต้ตอบถ้อยคำลำเลียง จ้องเพียงในกรอบชอบจริง หลงใหลได้ปลื้มลืมกิจ เสพติดมาร์ทโฟนโดนสิง ตื่นมายันง่วงท้วงติง หงุงหงิงรีรองอแง เป็นโลกส่วนตัวหัวใหม่ ตามไล่ฝันเลี้ยงเหวี่ยงแห โลกจริงละเลยเหลียวแล ตอแยแค่จ่ายรายเดือน ขอเธอจำแนกแยกแยะ โลกและสังคมเสมือน ต่างเห็นคุณค่ามาเยือน ลืมเลือนเกลื่อนกลบ.ทบทวน ..
สองวาระ เดือนเหตุเภทสองพ้องพาน ผองไทยไล่ผลาญ พร่าไทยไหวทั้งพสุธา คือสองทศพรรษพฤษภา พึงตรึกศึกษา สองห้าสามห้าสากรรจ์ ร่วมสองปีผ่านวารวัน เวียงผวนป่วนผัน พฤษภาสองห้าห้าสาม ใครย่ำกำราบปราบปราม เปรมปรีดียาม ยลศพซบก่าย กายกอง แล้วใครไต่ขั้นครรลอง โลดเหลิงเริงฉลอง เล็งแลแน่ครัน นั้นใคร ลึกลับซับซ้อนซ่อนนัย แน่วจิตวินิจฉัย ใช่เชื่อเมื่อเขากล่าวชวน คั้นเค้นเห็นไคล้ ใคร่ครวญ ครันครบทบทวน ถึงทางสร้างฐานศานติธรรม หยุดกรุ่นขุ่นแน่นแค้นนำ เคียดนักมักถลำ หล่มล้อมห้อมคลุมหลุมพราง ด้วยแรงแห่งรักรางชาง เรืองโชติโรจน์ถาง- ทางทอง ถ่องรุ้งรุ่งพราว พฤษภาคราเคืองเรื่องราว เลือดราดสาดคาว สองครั้งจุ่งสร่างลางเข็ญ แคล้วคลาดขาดกรรมลำเค็ญ ขอพฤษภาเพ็ญ ไพบูลย์บุญนันธน์นิรันดร (๑๙ ถึง ๒๐ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๕๕)
อนิจจาหน้าหนาวเราตากแดด ที่เผาแผดหนังหน้าบ้าฉิบหาย หนังตีนห่อหน้าเน่าเรายังอาย แต่ตลกหน้าตายมันร้ายเกิน หลอกนายโรงนายรับจับผิดถูก คล้องจมูกคนใหญ่ไม่ขวยเขิน เพลงลิเกเห่ขลังยิ่งฟังเพลิน พระเอกตดยิ่งจำเริญหอมเกินดม ตดทางปากลากแถแต่คราวก่อน ครกสากว่อนใส่เวทีพี่แทบถล่ม ไอ้ตราชั่งชักตราชูหลอกผู้ชม พจนานุกรมเปิดข่มกัน ข้อประมวลกฎหมายไม่มีหรอก พวกหน้าวอกหน้าลิงวิ่งวุ่นสนั่น เจอตลกหลวงเก่าป่วนเอามัน ตลกแดกแดกสะบั้นยังรั้นเชียร์ ฝูงตลกแดกหลวงทั้งปวงหมด ตั้งแต่บทแรกมายิ่งน่าละเหี่ย ตอนบทยักษ์ประชันลิงกูยิ่งเพลีย บทได้เสียยิ่งกอดรัดอัศจรรย์ ป่วนตราชั่งตราชูคู่หูฉุด ตลกผุดมุขพร่ำให้ขำขัน ระหว่างคนดูเพลินสรรเสริญกัน ตลกแดกจะแอบ ฉัน ท่านหลวงเอง
นี่คือความเจริญที่เดินพร้อม กับภาวะจำยอมแห่งหนี้สิน ห้าสิบปีผ่อนพลางร่างฝังดิน จะได้ยินเสียงใดจากปลายทาง สมัยแม่คิดแค่มีรถด่วน ถึงกระอักกระอ่วนล้วนถือหาง เพื่อต้อนรับ AEC เร็วรี่วาง ระบบรางตามรัฐพัฒนา ในวันนี้ส่งผ่านสารจากแม่ เยี่ยมหรือแย่คิดถูกไหมลูกจ๋า ขอให้เจ้าเข้าใจเจตนา ไม่ก่นด่าเย้ยหยันบรรพชน อนุสรณ์รถไฟความเร็วสูง ยกประโยชน์ชักจูงฝันฟุ้งขน เป็นศูนย์กลางอาเชียนแลกเปลี่ยนคน สำเร็จผลตามเป้าหรือเปล่าดาย.. ..
เห็นชัดๆจับปลาสิบมือ แต่เธอก็ยังด้านดื้อไปเรื่อยๆ ให้ความห่วงใยกับใครอย่างฟุ่มเฟือย ขอโทษ ต้มไม่ทันเปื่อยฉันรู้ทัน หวานอย่างนี้สาวชอบนัก แต่ฉันที่คือคนรักใจชักสั่น ทนได้นานแค่ไหน ไม่รับประกัน ที่รู้ๆว่าสักวัน ฉันสู้ตาย ถ้าหยุดซะก่อนวันนี้ บางทีความรักดีๆอาจไม่โหดร้าย จะเลือกเอาใครข้างทางที่มีมากมาย หรือเลือกเลิกสันดานเสียดาย...แล้วได้ฉันคนเดียว...
แต่งเครื่องแบบเต็มยศไม่ปดพูด บ่ามีดาวครอบมงกุฎช่างโก้หรู ออกทีวียืนยันมือชั้นครู ให้คนรู้ไม่เป็นเครื่องมือใคร จะทำงานตามคำสั่งรัฐบาล ฤๅแล้วมากองทหารเขาสั่งได้ กระชับพื้นที่ก็ทำได้โดยเร็วไว ทั้งศึกเสือเหนือใต้ตามต้องการ ข้าเห็นแล้วเชื่อแล้วว่าผ่านศึก ดูท่าทางหาญฮึกเหมือนทหาร ประชาชนเห็นแล้วศึกที่ผ่าน ศัตรูคือชาวบ้านตายเป็นเบือ ตายเมษาห้าสองมิใช่น้อย พฤษภาตายทะยอยไม่น่าเชื่อ ศึกครั้งนี้ตีไล่ได้เนื้อเนื้อ เก้าสิบสองไม่เหลือเลือดท่วมนอง ใช้อาวุธทันสมัยยิงยอดตึก พร้อมชี้เป้าเขาฝึกเป็นคู่สอง บอกล้มแล้วล้มแล้วคงนอนกอง ได้ผ่านศึกคึกคะนองบนรางรถ ยิงลงไปในวัดถนัดแน่ ไม่เลือกสาวเลือกแก่เอาให้หมด พวกเดินตามรถถังไม่ยั้งลด สาดกระสุนราวกับโกรธมาร้อยปี มีเวรกรรมตามทันเกินหันหลบ ยิงลูกแตกกระทบสายไฟร้อนฉี่ กระดอนกลับมาระเบิดพาเปิดหนี นายตัวดีพร้อมลูกน้องม่องเท่งทึง ตั้งแต่จำความได้ไม่เคยเห็น ไปสู้ศึกจำเป็นแม้เพียงหนึ่ง เห็นแต่ลากอาวุธรุดมาถึง ยึดอำนาจปราศคำนึงถึงปวงชน ออกมาไล่ยิงคนแล้วกี่ครั้ง หากหยุดยั้งเมืองไทยได้กุศล เป็นตัวอย่างลูกหลานอนุชน สวมเครื่องแบบทุกคนเป็นคนดี งบประมาณซื้ออาวุธไม่ต้องใช้ โอนไปให้ฟื้นฟูได้ทุกที่ พัฒนาหลังน้ำท่วมประจำปี ประชาชีเป็นสุขทุกครัวเรือน
ความแพ้พ่ายใช่เพิ่งจะเริ่มเกิด ความเป็นเลิศใช่ว่าอยู่นานโข ความเป็นไปสภาวะอกาลิโก ตั้งแต่โบราณมา..ว่าจริงแท้ ความแพ้พ่ายใช่เพิ่งจะประสบ กลการรบเลิศล้ำยังถลำแพ้ ชัยชนะจากคาวเปื้อนสะเทือนแด ผ่านพ้นแค่..ประวัติศาสตร์..ที่อาจจะเป็น อย่าร้อนรนทนท้อต่อการแพ้ รู้เพียงแต่...มีศรัทธาอย่าหลบเร้น รู้สิ่งใดผิดถูกผูกประเด็น อย่าว่างเว้นศีลธรรม..โปรดยำเกรง หากที่สุดความหวังเธอพังพ่าย อย่ามัวไปโทษฟ้าว่าข่มเหง ขอโทษนั้นตกอยู่ที่ฉันเอง เพราะมัวบรรเลงเพลงกวี..เสียดสีกัน ...แบบว่า
ฆ่าตัดตอนละครสามตอนจบ แล้วสยบข่าวลือมือสังหาร ยกเรื่องราวทายท้าบรรณาการ เสียงวิจารณ์ลุกลามจนข้ามแดน เสรีภาพเข้าปิ้งสิ้นติงไหว สวนประชาธิปไตยที่แห่แหน ลดศรัทธาบั่นทอนจนคลอนแคลน เข้าใจแก่นจริงแท้ฤาแค่เงา เชือดไก่ให้ลิงดูต่างรู้สึก ยึดขวดหมึกเปิดสาดกระดาษเผา ปากกาด้ามสุดท้ายข้างกายเรา จะโยนเข้ากองไฟหรือใช้งาน อยู่กันอย่างหลอนหลอกถูกฟอกขาว ต่อปรองดองชั่วคราวใต้ร้าวฉาน เมื่อสงบภาคบังคับขยับลาน ความจริงย่อมคืบคลานประสานเฟือง!!! ..
เลือกไปก็เท่านั้น คนหน้าเดิมมันบงการ วางแผนตราบเท่านาน มีสายป่านอันยาวไกล เลือกไปก็เท่านั้น ไม่ว่าฉันหรือใครใคร ได้พวกหน้าเดิมไง ทั้งเสือกไสทั้งมาเอง เลือกไปก็เท่านั้น บทเรียนเก่ามันครื้นเครง กินกันไม่ยำเกรง ช่างข่มเหงน้ำใจกัน เลือกไปก็เท่านั้น รู้ทันมันสู้อดกลั้น ก่อกรรมอย่างล่ำสัน หวังโทษทัณฑ์สักวันเยือน เลือกไปก็เท่านั้น วาดสวรรค์ฝันสะเทือน ตื่นมาต้องย้ำเตือน ระอาเอือมเบือนหน้าหนี เลือกไปก็เท่านั้น ใครเพื่อนกันมันบายศรี ใครศัตรูสู้ราวี หาคนดีจากที่ใด เลือกไปก็เท่านั้น ไม่หมดยุคทุกข์แบบไทย การเมืองแบบสาไถย ไร้จริงใจใครศรัทธา เลือกไปก็เท่านั้น อย่าหุนหันมันอุตส่าห์ กับดักเลือกเฟ้นมา หมายสวา-ปามทั้งเมือง
จะรายร่ำกล่ำกลอนสอนตัว แม้มึงมัวตัวช้ำระกำเศร้า ปีใหม่ไหลเวียนมาระอาเมา ยังหยิบเอาเรื่องเก่ามาเข้าตัว ช่างฉ่ำฉ่องลองรักให้หักอก แหม่จะกกความเศร้าเฝ้ายั่ว เห็นสิ่งนี้เป็นดีมิหมองมัว พอจวนตัวก็กลัวเสียทุกที ถ้าเรื่องเรียนเพียรเข้าเอาไว้ก่อน ถ้าเรื่องจรไม่นอนนี่งจะวิ่งหนี ไปหัวเราะเกาะเหล้าเคล้านารี ช่างมั่งมีเงินทอง..เอ๊ะ..ของใคร ไม่เป็นไรได้มา ก็ แบ่ง แบ่ง ไปลงแข้งลงขวด ซวด ซวด ใช้ พอกลางเดือนเตือนตนคนจัญไร เงินก้อนใหม่จะใช้ลงตรง ยา จะสุขสันต์ปานสวรรค์ชั้นดินปก ปานนรกมกอยู่บนตรงก้นฟ้า มันสนุก มันลุกเต้น เป็นเทวดา มันเป็นหมาเพราะฤทธิ์ยาชะล่าวิน พ่อแม่ท่านเงินหนาและฝาคั่ง มีเงินถังบ้านเป็นวังนั่งเรือบิน ท่านจึงกินดิ้นในบาร์น่าอาจิณ จึงเคยชินเลยดูหมิ่นสินเงินตรา
ชาติ ไม่เคยขึ้นวอหนอคางคก ทำผงกหัวหางวางท่าห่าม หัวมงกุฎท้ายมังกรห่อนรู้ความ ราศีทรามฤาสมพอกับวอทอง ด้วยจับพลัดจับผลูดูไม่จืด มายืนยืดกินรุ้งจนพุงป่อง จมูกบานหนังหนานัยน์ตาพอง สำรากร้องทระนงหลงตัวเอง หากคางคกอยู่ตมคงสมเหมาะ เที่ยวลัดเลาะบึงหนองจนท้องเป่ง นี่สวมหมวกสวมชฎายิ่งพาเซ็ง อวดตะเบ็งอึงอลจนคับวอ วาสนาใครบ้างเหมือนอย่างเจ้า ลิ่วล้อเขาชมว่าแก่แต่ยังหล่อ มันโดนใจคางคกคำยกยอ นั่งหัวร่อจมูกทู่เหมือนหมูตอน พวกสิงสาราสัตว์สะบัดหาง อยู่เคียงข้างหมอบราบราวภาพหลอน ล้วนน่าเกลียดน่ากลัวจนหัวคลอน ต้องหน้ายุ่งพุงขย้อนอยากอาเจียน ชอบสำรอกปนสำรากฝีปากกล้า เที่ยวตีด่ากับคนอื่นน่าคลื่นเหียน หลงนึกว่ากูแน่คงแก่เรียน ทำกระเหี้ยนกระหือรือเขาซื้อมา(หนอย..) เถิด..วันหนึ่งมวลชน..ทนไม่ได้ คงสิ้นลายน่าวิตก..คางคกจ๋า... รอถึงวันฟ้าสว่างกระจ่างตา... (อะแฮ่ม...กรุณาเลือกข้อที่ท่านชอบวรรคจบ....) ก.) ปวงประชาถีบคางคก..จนตกวอ... ข.) เชิญประชาถีบคางคก..ให้ตกวอ... ค.) มาเรามาถีบคางคก..ให้ตกวอ... ง.) ตีนประชาถีบคางคก..จนตกวอ... จ.) รวมบาทาถีบคางคก..ให้ตกวอ..... ฉ.) และอื่นๆตามใจชอบ................. ปล.ส่วนตัวผมเลือกข้อ..ก.ครับ.. จริงๆแอบชอบข้อ...งองู.อิ..อิ... อ้อ..แอบมาเติมข้อจ.อีก เพิ่งนึกได้เมื่อคืน...รุ้สึกจะเวิร์คเหมือนกัน...อิ..อิ.. แมวคราว.... 9 กค.51 เขียนให้..คางคกที่ขึ้นวอแล้วลืมตัวทุกๆตัว
มันมีค่ามากกว่าฉันแค่ไหน เธอถึงเอาแต่ใส่ใจอยู่แค่นั้น ขอโทษเถอะครับ....ที่เธอซับหน้ามัน เห็นแล้วมันคันไปถึงหัวใจ หน้าอย่างฉันเธอไม่มาซับ เธอกลับหยามว่ารับไม่ได้ หน้าอย่างฉันเธอให้ซันไลต์ แถมอีกสกอตไบร์ท์ให้ฟรี จริงสิ....ก็หน้าอย่างฉัน ไม่อาจสู้หน้ามันได้นี่ เดี๋ยวก็ซับเดี๋ยวก็ซับทีสองที ปล่อยให้หน้าฉันนี้แห้งเหี่ยวตาย เกลียดนักไอ้กระดาษซับมัน ซับได้ทั้งวัน...มันใจง่าย สักวันนะ...คอยดูจะเอาให้ตาย สาดน้ำกรดให้วอดวายไอ้หน้ามัน เวลาแฟนไปซับหน้าให้แฟนใหม่ เห็นแล้วอยากจะบ้า ผมมันคนหน้าแห้ง ไม่มีอะไรให้ซับเหมือนมันนี่ ไอ้หน้ามัน
เฟสบุคมันล่มแล้ว.........สู่สวรรค์ ตอนโพสต์ยิ่งงงงัน...........เงิบด้วย เหลือแต่แช็ตระบบกัน........ดูเถิด เสียบ่นปริ่มจะม้วย..........หมกไหม้ใจสลาย เสียหายอึดอัดสิ้น..........ธรรมแสง เกรียนอดเกรียนแสดง........ดับแล้ว หมดดราม่าแรงแรง.........เราเบื่อ เซลฟี่อดต้องแคล้ว.........คลาดโอ้อวดตน
ก็เห็นอยู่โต้งโต้งมันโกงชาติ ยังปล่ออยขาดคดีความตามที่เห็น กินป่าไม้หินทรายหลายประเด็น ยังปล่อยเร้นหลบได้ ไร้น้ำยา เราพูดมากลากปืนมายืนจ้อง พวกเอ็งต้องหุบปากหากกังขา เดี๋ยวจะโดนไข้โป้ง จบชีวา อย่านินทารู้ไว้ใครคือนาย ปากก็สอนกันไว้ให้รักชาติ เป่าประกาศอย่าให้ใครไปขาย เอาเข้าจริงเผยไปมีแด่ดาย ไม่ก็ย้ายที่ทางถูกขังคุก พูดกับทำแตกต่างกันอย่างนี้ ก็เห็นทีดีไป คงไร้สุข หากจะดีแล้วต้องเสี่ยงความทุกข์ เลิกเถอะลูกหลานข้าอย่าทำเลย รู้รักษาตัวรอดนั่นยอดนัก นี่คือหลักเขากระซิบหยิบมาเผย มัวหลงลมชมเขาเราจะเชย ถูกมันเย้ยเอาได้เมื่อปลายมือ เหมือนปู่ไงล่ะหลาน ห้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ
