30 เมษายน 2546 12:13 น.
ble
ฉันกำลังจะยอมแพ้
และยอมรับในความอ่อนแอที่น่าขายหน้า
ทั้งที่เคยคิดจะสู้จนกว่าจะชนะตลอดมา
และทำให้ทุกสายตาเห็นคุณค่าที่ฉันมี
แต่วันนี้ฉันอ้างว้าง
เกินกว่าจะลุกขึ้นเดินต่อไปไหว
ท้อเหลือเกินกับหนทางข้างหน้าที่ยาวไกล
และอุปสรรคต่อๆ ไปที่ฉันต้องไปเผชิญ
ฉันเหมือนเดินอยู่คนเดียวบนทางนี้
บนเส้นทางที่มืดมิดมีแต่ขวากหนาม
ไม่มีทั้งคนคอยนำทางและคนคอยติดตาม
ไม่มีเพื่อนผู้ร่วมทางหรือคนค่อยถามทางที่ยาวไกล
สิ่งที่ฉันคิดมันคงบ้า
และควรค่าที่จะคิดหยุดยอมแพ้
ไม่มีใครเห็นคุณค่าของคนอ่อนแอ
ฉันควรหยุดฝันและยอมแพ้ใช่ไหม ตอบที
24 ตุลาคม 2545 22:13 น.
ble
ค่ำคืนหนาวร้าวใจฤทัยเศร้า
ค่ำคืนร้าวฤทัยให้ใจหวั่น
ค่ำคืนนี้มีเราเฝ้ารำพัน
ค่ำคืนฝันแม้ร่ำไห้ข้างในทรวง
ค่ำคืนหนึ่งซึ่งตรึงถึงดวงจิต
มอบชีวิตพลีให้ใช่ห่วงหวง
มอบความรักมอบให้ใช่กลลวง
เฝ้าเป็นห่วงโหยหาด้วยอาลัย
หวังเพียงเธอเชื่อใจมั่นในรัก
เพียงตระหนักรักฝังฝากมากแค่ไหน
หากแม้ถึงวันห่างร้างลาไกล
เพียงจำไว้ค่ำนี้เคยมีเรา
24 ตุลาคม 2545 01:03 น.
ble
รู้ไหมคำว่าลาไม่ใช่สิ่งที่เลวร้าย
ลาหมายถึงความรักเคยเกิดขึ้น
แล้วจบลงสุดท้ายที่วันหนึ่ง
มีอดีตซึ้งซึ้งให้จดจำ
แต่คำว่ารอต่างกันออกไป
มีความหมายแค่คอยใครเท่านั้น
ไม่มีจุดเริ่มต้นและจบของความผูกพัน
ไม่เคยมีกันและกันในวันวาน
23 ตุลาคม 2545 23:09 น.
ble
เธอจะรู้บ้างไหมคนไกลตา
ว่ามีคนทางนี้เค้ายังคิดถึง
คนที่เธอได้สบตาเพียงแวบนึง
แต่ก็ทำให้คนนี้ซึ้งอยู่เนิ่นนาน
ถ้าเธอจะได้ยินคำบอกกล่าว
เรื่องราวความรู้สึกของคนนี้
ที่พร่ำบอกท้องฟ้า สายลมอยู่ทุกที
ถึงเธอคนดีที่ไกลตา
หน้าส่วนตัว
650
